Mooie werkplek heb ik he...
Vrijdag een vrije dag om een beetje uren te compenseren:
De viooltjes gaan maar door, elk jaar meer. Wat een feestje.
Zaterdag een stralende dag
Maar er moet ook gewerkt worden, de rozen bij het terras maar eens flink gesnoeid.
En een karrenvracht hout de schuur in gewerkt. Twee klaar, nog één te gaan...
En we hebben zowaar bloesem, een (halfwilde?) kers...
Tja, hier rekenen ze de zondag vaak aan het eind van de week, en hoewel ik het daar niet helemaal mee eens ben, doe ik het hier nu toch ook maar.
En appelbloesem in de voortuin, de elstar doet niks dit jaar helaas, maar de Ingrid Marie wel, nu afwachten of we daar een appeltje van kunnen oogsten later.
Volgens de weer app zou het droog blijven, maar we kregen toch een aardig portie onweersbuien. De 7 mm regen waren meer dan welkom.
even inzoomen voor de kraanvogels:
Heftige luchten met buien en regenbogen.
Tja, in de groei zijn betekent ook een flinke stuikelpartij zo af en toe. Dat werd een flink gat in een favoriete broek. Mama kan het wel maken, hadden ze op school al gezegd. Nou ja, dat moet dan maar. Met een plaatje uit een te klein jurkje is de broek weer als nieuw tot grote tevredenheid van dochter.
Dat was niet een gaatje om zomaar even dicht te naaien. Maar nu kan ze 'm weer aan.
Dochter had een geinig katje getekend en ik was benieuwd of ik die zou kunnen haken.
Let niet op de letters, voor haar is het makkelijker om in het Zweeds te schrijven, hoewel het hier nog niet helemaal foutloos ging.
Voor de staart moest ik even vragen hoe ze die wilde.
Afgelopen donderdag was het Hemelvaartsdag, en toen hadden we een kerkdienst in de open lucht, bij een kennis in de tuin. Hij woont in het buurtschap Böjeryd, net buiten Gryteryd. Na de dienst was er koffie (men had zelf bij zich), en daarna kon je mee op een wandeling door het buurtschap.
We boften met het weer, niet te warm, maar wel mooi zonnig. Perfect voor een wandeling.
Het buurtschap bleek ook nog hun eigen missiekerk te hebben die nog steeds af en toe gebruikt wordt, soms door onze kerkelijke gemeente of voor buurtactiviteiten.
Bijzonder dat dit kerkje zomaar midden tussen de velden ligt.
Genieten van het wat meer opener landschap, rond ons eigen dorp ligt aan alle kanten bos.
Volgens onze gids was dit een grenssteen, tussen Zweden en Denemarken die toen een groot deel van zuid Zweden in bezit had. Had ik hier 400 jaar geleden gewoond, dan was ik maar net in Zweden, niet zover van de grens vandaan, die onder andere door het meer Fegen liep.
De kleinere platte steen voor de steenmuur is er een die aangeeft dat vanaf daar iemand anders eigenaar van het wegdeel is, en daarmee ook verantwoordelijk voor het onderhoud. Zulke constructies bestaan nog steeds.
Je begrijpt dat ik erg genoot van deze ochtend, en ik was mooi op tijd thuis om wat te eten voor het mijn beurt was een kerkdienst te leiden in het lokale zorgcentrum.
