The Connie Francis story

Η Connie Francis (κανονικό όνομα: Concetta Rosa Maria Franconero), γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1938 στο Newark του New Jersey σε οικογένεια Ιταλών μεταναστών.

Ξεκίνησε την καριέρα της στα τρία, παίζοντας ακορντεόν που της αγόρασε ο πατέρας της. Το όνειρο του πατέρα της ήταν η κόρη του να έχει κάποτε τη δική της μουσική σχολή. Στην ηλικία των δέκα, έγινε δεκτή στο Startime, μια τηλεοπτική εκπομπή της Νέας Υόρκης που εμφανίζονταν ταλαντούχα παιδιά τραγουδιστές και καλλιτέχνες. Πρώτη φορά θα έπαιζε κάποιος ακορντεόν. Ο παρουσιαστής, ο θρυλικός τηλεοπτικός κυνηγός ταλέντων Arthur Godfrey, δυσκολεύτηκε να προφέρει το όνομά της και πρότεινε κάτι "εύκολο και ιρλανδικό", το οποίο μετατράπηκε σε Francis. Τελικά στην Francis δόθηκε μια εβδομαδιαία εκπομπή στο Startime για τέσσερα χρόνια, στην οποία πλέον τραγουδούσε.

Αφού καμία δισκογραφική εταιρία δεν την δεχόταν, η 16χρονη Francis υπέγραψε συμβόλαιο με την MGM μόνο επειδή ένα από τα τραγούδια στο demo της, το "Freddy", ήταν και το όνομα του γιου του προέδρου! Το "Freddy" κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1955 ως το πρώτο single της. Μετά από μια σειρά αποτυχίες, στις 2 Οκτωβρίου 1957 και καθώς είχε πρόσφατα αποδεχθεί μια προπληρωμένη υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, σχεδίαζε να βάλει τέλος στην καριέρα της ως τραγουδίστρια. Έχοντας ηχογραφήσει δύο τραγούδια, ευχαρίστησε τους τεχνικούς και τους μουσικούς, πιστεύοντας ότι δεν θα ηχογραφήσει τρίτο, ένα παλιό τραγούδι από το 1923, το "Who's Sorry Now?" που είχαν γράψει οι Bert Kalmar και Harry Ruby, ένα τραγούδι που ακούστηκε και στην ταινία των αδελφών Marx Brothers “A Night in Casablanca” (1946). Όταν ο Dick Clark το έπαιξε στο American Bandstand, είπε στα οκτώ εκατομμύρια τηλεθεατές της συναυλίας ότι η Connie Francis ήταν «μια νέα τραγουδίστρια που κατευθύνεται κατ 'ευθείαν για το νούμερο ένα».

Το "Who's Sorry Now?" ήταν η πρώτη από τις μεγάλες επιτυχίες της Francis σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι το 1967, είχε πουλήσει 35 εκατομμύρια παγκοσμίως, με 35 τραγούδια που ανέβηκαν στα Top 40 των αμερικάνικων charts και με αρκετούς που ανέβηκαν στο νούμερο ένα ("Everybody's Somebody's Fool", "My Heart Has a Mind of Its Own", "Don't Break the Heart That Loves You" και "Stupid Cupid"). 

Το 1963 κυκλοφόρησε το "In the Summer of His Years", το οποίο γράφτηκε ως φόρο τιμής στον δολοφονημένο John F. Kennedy.

Η Francis είχε μια άνεση με τις γλώσσες και ήταν ένα από τα πρώτα ονόματα της ποπ που ηχογράφησε τα τραγούδια της σε άλλες γλώσσες. Το “Where the Boys Are” από την ομώνυμη ταινία του 1961 το τραγούδησε σε έξι γλώσσες. 

Τραγούδησε ακόμα και στα ελληνικά το «Τα Παιδιά του Πειραιά»!

Έχει πρωταγωνιστήσει σε τέσσερις ταινίες, τραγουδούσε σε ταινίες για ηθοποιούς που δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν και ήταν φιλοξενούμενη σε αμέτρητα τηλεοπτικά σόου. Τα άλμπουμ της στα ιταλικά και τα εβραϊκά μεταμόρφωσαν την Francis από ένα εφηβικό είδωλο σε μια ώριμη ερμηνεύτρια σε κορυφαία νυχτερινά κέντρα σε όλο τον κόσμο. Υπήρξε επίσης και συνθέτρια σε τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες από άλλους καλλιτέχνες, όπως το "Somewhere My Love" (Andy Williams), το "Strangers in the Night", το "Angel in the Morning" και το "When Will the Apples Fall".

Λόγω των μεταβαλλόμενων τάσεων στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 1960, δηλαδή της βρετανικής εισβολής, οι επιτυχίες στα charts του Billboard άρχισε να εξαφανίζεται μετά το 1963. Το 1962 είχε την τελευταία επιτυχία το "Vacation". Τα singles της συνέχισαν να φτάνουν στην κορυφή των 40 στο US Hot 100 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, με την τελευταία της κορυφαία συμμετοχή να είναι το "Be Anything (Be Be Mine)" του 1964.

Στα τέλη του 1969, η σύμβαση της με την MGM Records έληξε και αποφάσισε να μην συνεχίσει πλέον, κουρασμένη από σχεδόν 15 χρόνια αδιάκοπων ηχογραφήσεων, ζωντανών εμφανίσεων, τηλεοπτικής και κινηματογραφικής δουλειά και ταξιδιών και να ζήσει μια οικογενειακή ζωή σχεδόν αποσυρμένη με τον τρίτο σύζυγό της. Από το 1970 έως το 1973, η Francis εμφανίστηκε μόνο περιστασιακά ως προσκεκλημένη σε τηλεοπτικές εκπομπές.

Επέστρεψε στο στούντιο το 1973, για το "The Answer". Το 1974, ο σύζυγός της την ενθάρρυνε να επιστρέψει στη σκηνή, με καταστροφικές συνέπειες. Μετά την τρίτη της παράσταση, βιάστηκε στο ξενοδοχείο όπου διέμενε. Αυτό το συμβάν συνέβαλε στο τέλος του γάμου της. Ακολούθησαν και άλλα τραγικά περιστατικά όπως όταν μετά από μία εγχείρηση το 1975 έχασε για ένα διάστημα τελείως την φωνή της και το 1981 που δολοφονήθηκε άγρια ​​ο αδελφός της από εκτελεστές της Μαφίας, έπεσε σε κατάθλιψη, ενώ διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή. Τελικά επέστρεψε στη σκηνή και την ηχογράφηση το 1989, και συνεχίζει να τραγουδάει σε sold-out ακροατήρια.

The Neil Sedaka story

Ο Neil Sedaka γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στις 13 Μαρτίου του 1939. Και οι δύο γονείς του ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ήδη από την ηλικία των 8 ετών, έπαιζε πιάνο και η μητέρα του ήθελε να γίνει πιανίστας της κλασσικής μουσικής. Εκείνου όμως του άρεσε η ποπ μουσική και το 1952 γνώρισε τον Howie Greenfield, έναν έφηβο ποιητή και συγγραφέα στίχων και οι δύο τους άρχισαν μια καριέρα που θα συνεχιζόταν μέχρι την δεκαετία του '80.

Το 1956, ο Neil Sedaka σχημάτισε μια μπάντα από συμμαθητές του που ονομάστηκε Linc-Tones και μετά The Tokens. Τράβηξαν το ενδιαφέρον ενός παραγωγού δίσκων, του Morty Craft, ο οποίος κυκλοφόρησε δύο singles των Tokens που έγιναν τοπικές επιτυχίες. 

Λίγο αργότερα, ο Sedaka αποφάσισε να συνεχίσει σόλο, και κυκλοφόρησε το πρώτο του single με την εταιρία Decca, Snowtime. Μετά υπέγραψε στην RCA Victor. Το 1958, ο Sedaka έγραψε την πρώτη διεθνή επιτυχία, το “Stupid Cupid” που είχε ηχογραφήσει η Connie Francis. Άλλες επιτυχίες εκείνης της εποχής, μικρής όμως εμβέλειας, ήταν το "I Go Ape" και το "Crying My Heart Out for You". Ο ατζέντης του Sedaka έπεισε την RCA να του δώσουν άλλη μία ευκαιρία.

Τότε, ο Sedaka έκανε τα τρία πιο πετυχημένα singles της εποχής. Το "Oh! Carol", που είναι και το πιο γνωστό του τραγούδι, έφτασε στο Νο 9 στο Hot 100 το 1959 και πήγε στο Νο. 1 στην Ιταλία το 1960. Στην Μ. Βρετανία το τραγούδι έμεινε 17 εβδομάδες στην κορυφή των 40, φτάνοντας στο Νο 3 (4 εβδομάδες). Η δεύτερη πλευρά του δίσκου, το "One Way Ticket", έφτασε στο Νο. 1 στα pop charts στην Ιαπωνία. Ο Sedaka έβγαινε με την τραγουδίστρια Carole King όταν ήταν ακόμα στο σχολείο, γεγονός που του έδωσε την ιδέα να χρησιμοποιήσει το όνομά της στο τραγούδι!

Μεταξύ 1960 και 1962 ο Sedaka έκανε και άλλες επιτυχίες, μεταξύ των οποίων ήταν: "Stairway to Heaven" (No. 9, 1960), "You Mean Everything to Me" (No. 17, 1960), "Run, Samson, Run" (No. 27, 1960), "Calendar Girl" (No. 4, 1961); "Little Devil" (No. 11, 1961), "Happy Birthday Sweet Sixteen" (No. 6, 1961), "Breaking Up Is Hard To Do" (No. 1, 1962) και "Next Door to an Angel" (No. 5, 1962).

Μετά ήρθε η Beatlemania και μπήκε φραγμός στην σταδιοδρομία του. Επέστρεψε στη δεκαετία του 1970 με το "Laughter in the Rain" και το "Love Will Keep Us Together".

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο Sedaka εισήχθη στο Hall of Fame των τραγουδοποιών. 

Ο Sedaka επισκέφτηκε την Ελλάδα και συμμετείχε στο "Rock 'n' Roll πάρτυ" του Αντ1 παραμονή πρωτοχρονιάς του 1992 με τον Ν. Μαστοράκη.