The ‘Ton-Up Boys’and the dawn of the Rockers

‘Ton-Up Boys’, ήταν η ονομασία των νεαρών Βρετανών που είχαν λατρεία για τις μοτοσικλέτες, τα πέτσινα μπουφάν και το Rock ‘n’ Roll.

Ήταν οι πρόδρομοι των θρυλικών ‘Rockers’ και οι διάδοχοι των (επίσης θρυλικών) 'Teddy Boys'.

Η κουλτούρα των Ton-Up Boys, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 και σε αντίθεση με τους Teddy Boys που το ντύσιμο τους ήταν εμπνευσμένο από την Εδουαρδιανή περίοδο, αυτοί εμπνεύστηκαν από το στυλ του Μάρλον Μπράντο στην ταινία ‘The Wild One’, και από τους πιλότους της Royal Air Force του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Καβαλούσαν τις θορυβώδεις μοτοσικλέτες τους, αλωνίζανε στους δρόμους όλοι μαζί και στοιβάζονταν στα καφέ των δρόμων.

Ο όρος Ton-Up είναι αργκό και προέρχεται από την ‘cafe racer’ κουλτούρα στην Αγγλία την δεκαετία του 1950, παραπέμποντας στο όριο ταχύτητας 100 mph.

Η κουλτούρα τους επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την αμερικάνικη rockabilly μουσική. Οι πιο δημοφιλείς μεταξύ των Ton-Up boys ήταν οι Gene Vincent, Eddie Cochran, Billy Fury, και Elvis Presley.

Παρακάτω βίντεο με τον Gene Vincent και Ton-Up boys με τις μηχανές στο στούντιο (!) στο Αγγλικό κανάλι 'Granada TV', στις 19 Μαρτίου 1964.

Στη δεκαετία του 1960, οι Ton-Up Boys εξελίχθηκαν σε Rockers.

Οι κοινή ενδυμασία των Ton-Up Boys ήταν: δερμάτινο μπουφάν μοτοσικλέτας, μπλου τζινς Levi 501 ή δερμάτινα παντελόνια και ψηλές μπότες μοτοσικλέτας ή παπούτσια creeper.

Φορούσαν και κράνη, αν και όχι απαραίτητα στην αρχή της δεκαετίας του 1950, αργότερα όμως υποχρεωτικά. Φορούσαν επίσης γαλιά αεροπόρου, μαντήλι γύρω από το λαιμό και μάλλινες κάλτσες γυρισμένες πάνω από την μπότα, στοιχεία που φαίνεται ότι δανείστηκαν από τη RAF.

Η κύρια διαφορά μεταξύ Ton-Up Boys της δεκαετίας του 1950 και των Rockers της δεκαετίας του 1960 ήταν η τα βαριά γεμάτα εμβλήματα και καρφιά δερμάτινα μπουφάν που φορούσαν οι Rockers, ενώ οι Ton-Up Boys συνήθως προτιμούν τα μπουφάν τους καθαρά ή με ζωγραφισμένα σχέδια στην πλάτη, κάτι που πάλι το εμπνεύστηκαν από τους άγγλους πιλότους του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Μια ταινία που απεικονίζει με ακρίβεια το στυλ αυτό ήταν η ταινία ‘The Leather Boys’ του 1964.

The Cult of the Ton up Boy

Cult of the Ton up Boy part 2

Cult of the Ton up Boy part 4

Crazy Cavan and the The Rhythm Rockers - 40th Anniversary!

Ο θρυλικός Crazy Cavan μαζί με το συγκρότημά του ‘the Rhythm Rockers’, κλείνουν φέτος 40 χρόνια ζωής.

Για να γιορτάσει την 40ή επέτειο το θρυλικό ‘teddy’ συγκροτήμα από την Ουαλία θα κυκλοφορήσει ένα μικρό box set με στιγμές από την πορεία τους.

Το set θα περιλαμβάνει 40 ‘κλασσικά’ τραγούδια καθώς και 15 ακυκλοφόρητα κομμάτια.

Το πακέτο θα περιλαμβάνει επίσης ένα booklet 30 σελίδων.

Το αναμένουμε…

Ήδη από τοις 23 Ιανουαρίου ξεκινάει και η ‘40th ANNIVERSARY TOUR’.

Παρακάτω το πρόγραμμα.

http://www.crazycavanfanclub.com/index1.html

http://www.myspace.com/crazyrhythm

Και ας θυμηθούμε κάποιες από τις αξέχαστες - Teddy Boy Rock and Roll - στιγμές που μας έχει χαρίσει ο Crazy Cavan and the The Rhythm Rockers.

--- Caister, Great Yarmouth (UK), was the place to be in the late 70s and early 80s. Teds, rockers and rebels alike, all together at one festival, no hard feelings, no fights, no envy. This tape was made when each and everybody just loved rock 'n' roll and everyone was having a good time. And experiencing Ray Campi, Matchbox, Freddy 'Fingers' Lee, Flying Saucers and Crazy Cavan & The Rhythm Rockers and Bill Haley on one festival was quite unique...

My Little Sisters gotta motorbike 1979

Teddy Jive 1979

HARD ROCK CAFE 1979

TEDDYBOY BOOGIE 1979

OLD BLACK JOE 1979

The Ritchie Valens story

Ο Ritchie Valens, ήταν ο πρώτος ‘λατίνος’ (ή ‘Chicano’) καλλιτέχνης του rock 'n' roll που έμεινε γνωστός για το τραγούδι "La Bamba," ένα μόλις μήνα πριν από τον ξαφνικό θάνατό του.

Γεννήθηκε ως Richard Valenzuela, στις 13 Μαΐου του 1941, στη Pacoima της California.

Οι γονείς του, Joseph Steven Valenzuela και Concepcion Reyes, είχαν μεξικανοαμερικάνικη και ινδιάνικη καταγωγή. Η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή.

Πήρε μία κιθάρα στην ηλικία των εννέα ετών και κατασκεύασε την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα στα έντεκα.

Ενώ ήταν μαθητής στο Pacoima Junior High School, έγινε μέλος μίας μπάντας των ‘Silhouettes’ και γρήγορα έγινε η ηγετική φυσιογνωμία του συγκροτήματος.

Την άνοιξη του 1958, ο Bob Keene, τον κάλεσε να περάσει από οντισιόν για την εταιρία δίσκων ‘Del-Fi Records’που είχε έδρα το Χόλιγουντ.

Ο Keene υπέγραψε συμβόλαιο στον Richard, αλλάζοντας το όνομά του σε Ritchie Valens.

Η πρώτη του ηχογράφηση ήταν το του "Come On, Let's Go" που έγινε αμέσως hit.

Τον Αύγουστο έκανε την πρώτη του περιοδεία στις ΗΠΑ με τον Eddie Cochran και εμφανίστηκε στο πρόγραμμα του Dick Clark, ‘Dick Clark's American Bandstand’.

Επέστρεψε στο Λος Άντζελες για να ηχογραφήσει τη μπαλάντα "Donna" και ροκ εκδοχή του παραδοσιακού μεξικάνικου τραγουδιού "La Bamba".

Έδωσε συναυλία στο παλιό του Γυμνάσιο και εμφανίστηκε στην μουσική κινηματογραφική ταινία "Go, Johnny, Go. "

Τον Νοέμβριο το τραγούδι "Donna" που έγραψε για την φιλενάδα του Donna Ludwig, (στις φωτογραφίες τότε και τώρα...) έγινε μεγάλη επιτυχία στα ποπ και ‘R & B’ hits, ενώ γρήγορα ακολούθησε το "La Bamba".

Στην συνέχεια εμφανίστηκε πάλι στο ‘American Bandstand’.

Τον ίδιο μήνα ταξίδεψε στην Χαβάη μαζί με τον Buddy Holly και τον Paul Anka, ενώ τον Δεκέμβριο ήταν στο πρόγραμμα του θρυλικού discjockey Alan Freed ‘Christmas Jubilee’ στη νέα Υόρκη μαζί με μεγάλα ονόματα όπως Chuck Berry, Bo Diddley, The Everly Brothers, Duane Eddy, Eddie Cochran και Jackie Wilson (στην φωτο).

Στη συνέχεια συμμετείχε στην "Winter Dance Party" περιοδεία με τους : Buddy Holly, J. P, "The Big Bopper" Richardson, και Dion and the Belmonts. Μετά από μια συναυλία στο Clear Lake, Iowa, στις 2 Φεβρουαρίου 1959, Ritchie Valens, που ήταν τότε δεκαεπτά ετών, ο Buddy Holly, και ο Big Bopper, σκοτώθηκαν όταν το μικρό αεροπλάνο που ναύλωσαν συνετρίβη λίγο μετά την απογείωση.

Η ημέρα εκείνη έχει μείνει γνωστή ως ‘η ημέρα που πέθανε η μουσική’.

Μετά τον θάνατο του κυκλοφόρησε, τον Απρίλιο, το άλμπουμ του Ritchie Valens που περιείχε το "Come On, Let's Go", το "Donna" και το "La Bamba" μαζί με το "That's My Little Suzie" που είχε και αυτό μία μικρή επιτυχία.

Μέσα σε ένα χρόνο, η Del-Fi είχε παρουσιάσει δύο άλμπουμ του από τις ηχογραφήσεις του.

Ο Ritchie Valens ακούστηκε και πάλι το 1987 με την ταινία "La Bamba," όπου τα τραγούδια του έπαιζαν οι Los Lobos.

Ακυκλοφόρητα κομμάτια του Ritchie Valens ανακαλύφθηκαν το 1990 και κυκλοφόρησαν από την Ace Records με τον τίτλο ‘The Lost Tapes’.

Πηγές : http://www.rockabilly.nl/artists/rvalens.htm και http://en.wikipedia.org/wiki/Ritchie_Valens