Δεν υπάρχει ζωή εκεί που όλα υπολογίζονται

Αλλά δυστυχώς μονάχα τότε στην απειλή του μηδενός, στο όριο του θανάτου έρχεται το ξύπνημα.
Η συναίσθηση. Η Ανάσταση από τον θάνατο της νεκρής ζωής μας.

Τότε τα χέρια δένουν κόμπο, τα γόνατα λυγίζουν, οι μνήμες και οι πόθοι για ότι δεν έζησες ματώνουν και αιμορραγούν. Πιάνεις το κορμί της ψυχής σου στα δυο σου χέρια και το μεταφέρεις σαν θυσία παρακλήσεως στον Θεό σου. Παράκληση κάνεις και του ζητάς να σου δώσει έστω μια μέρα ακόμη. Έστω μια στιγμή μονάχα. Να ζήσεις ότι θα πει ζωή. Και ζωή σημαίνει να μην προδίδεις τις στιγμές σου. Να δίνεις το παρόν κάτω από τον ήλιο, το φεγγάρι, μέσα σε μια αγκαλιά, σε μια φιλία, σε ένα φιλί σε μια βαθιά προσευχή.

Δεν υπάρχει ζωή εκεί που όλα υπολογίζονται. Που μετριούνται προϋπολογίζονται.
Η ζωή είναι παρόν ως εμπειρία μονάχα σε όλα εκείνα που μας έμαθαν να θεωρούμε μικρά και ασήμαντα. Σε όλα εκείνα που κάποιοι ονόμασαν "μάταια" γιατί τα ζήλεψαν και τα φοβήθηκαν πολύ.

π.Λίβυος

Η ιστορία ενός μολυβιού

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα.
Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα.
Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.
Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.
Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβύνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.
Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.
Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

πηγή:http://apostagmatakardias.blogspot.gr/

ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Θα περάσει 

κι αυτό!! 

Χαλάρωσε!..

Δες 

την απέναντι όχθη,

τον Ήλιο 

και τ' αστέρια.

Γενικώς, 

ανοίξου.

Βγες.

Πλάτυνε.

Χώρα τα όλα.

Συγχώρα τους όλους.

Γίνε Φως. 

Γίνε Χριστός!!

π.Ανδρέας Κονάνος

Ένας Ουρανός Γεμάτος Φως κι Ανάσταση!

Σήμερα έχει ένα φοβερό γαλάζιο ουρανό. Γεμάτος φως. Τελικά Θεέ μου πόσο γαλάζιο κρύβεις πίσω από το γκρίζο και πόση Ανάσταση πίσω από το Σταυρό.....

π.Λίβυος

Μοναξιά μου τίποτα

Έτσι ξαφνικά γίνεσαι ο εαυτούλης σου και δεν θέλεις τίποτα

μόνο να ακούς τη φωνή μέσα σου

όλα τα έξω τα ανεξήγητα δεν σε ενδιαφέρουν 

δεν τα αναλύεις 

δεν ξοδεύεσαι

και τότε λιώνεις στη μοναξιά σου

και την κάνεις πετσί σου γνήσιο

με τη βούλα που λένε...

εξάλλου και παρέα πάλι μόνος ή μόνη ένιωθες

Θεανώ

Περιμένοντας το αύριο χάνεις το τώρα που σ' ανήκει.

Δεν ψάχνω πλέον "υπερβατικά" θαύματα στη ζωή μου. Δεν περιμένω να' ρθει κάποια μεγάλη μέρα.Ξέρεις απ' εκείνες που μεγαλώνεις μια ζωή 

για να την ζήσεις και στο τέλος δεν κρατά πάνω από 10 λεπτά αποπροσανατολισμού. Μου αρκεί οτι ξημερώνει και βραδιάζει. 

Η μεγαλύτερη πλάνη είναι να κρατάς μια χούφτα ουρανό και εσύ να περιμένεις πότε θα γίνει έκλειψη για να θαυμάσεις.Την πάτησες.Διότι περιμένοντας το αύριο χάνεις το τώρα που σ' ανήκει.

Γι αυτό σου λέω,ένα καλημέρα και μια καληνύχτα μου αρκούν για να κάνω τον Σταυρό μου.Ένας μυρωδάτος πρωινός καφές ένας περίπατος , μια αγκαλιά και δύο μάτια να με κοιτούν είναι ''θεοπτία''.

π.Λίβυος