Ναι είναι μάθημα.-
Σου το γράφω τώρα όμως που σχεδόν έχει περάσει...γιατί την στιγμή που υποφέρω συνήθως δεν μπορώ να σκεφτώ έτσι...πολλές φορές μάλιστα χάνω την ψυχραιμία μου...θυμώνω,φωνάζω,κλαίω από θυμό,τα βάζω μαζί Του και Του μιλώ σαν να τον έχω μπροστά μου :"Γιατί το επιτρέπεις αυτό?αφού βλέπεις δεν το αντέχω,δεν μπορώ,γιατί με τυραννάς?γιατί με δοκιμάζεις τόσο σκληρά?"
Άλλες πάλι φορές πιστεύοντας πως με έχει εγκαταλείψει :"Που είσαι?Με ξέχασες?Μήπως τελικά δεν με αγαπάς όσο θέλεις να πιστεύω?Μήπως τελικά δεν υπάρχεις καν?'(!)''.
Όταν όμως κοπάσουν όλα μέσα μου...τα νεύρα,ο εγωισμός,ο θυμός,η απογοήτευση και έρθει -συνήθως- εκείνο το λυτρωτικό κλάμα...τότε όλα αλλάζουν...εκεί είναι που Τον αισθάνομαι δίπλα μου όσο ποτέ...και μαθαίνω να κάνω και πάλι υπομονή,μαθαίνω ίσως την επόμενη φορά να στέκομαι πιο δυνατή,μαθαίνω να βγαίνω από το εγώ μου,να εκτιμώ περισσότερο την κάθε μέρα που ξυπνώ και έχω την υγειά μου,μαθαίνω να ζω πραγματικά και να εκτιμώ την κάθε στιγμή που είμαι ευτυχισμένη,μαθαίνω τις αντοχές μου,μαθαίνω εμένα,μαθαίνω πιο βαθιά την έννοια της ευγνωμοσύνης....και ίσως τελικά με όλα αυτά μαθαίνω και να Τον αγαπώ περισσότερο.
Θέλω με λίγα λόγια να σου πω πως όλα είναι ανθρώπινα.Το κάθε συναίσθημα που νιώθουμε.
Ακόμη και η αμφισβήτηση,και ο θυμός προς Εκείνον,και η απογοήτευση και η έλλειψη πίστης...όλα!
Γιατί?γιατί είμαστε άνθρωποι και όχι Θεοί!Οπότε κάθε φορά που μπορεί να νιώσεις παρόμοια μην ταράζεσαι τόσο...κι αν νιώσεις την ανάγκη να Του μιλήσεις κάνε το!Ακόμη κι αν αυτά που θέλεις να Του πεις είναι μόνο παράπονα και θυμός!Κάνε το!Πίστεψε με είναι πολύ πιο αληθινή μια 'συζήτηση'-προσευχή τέτοιου είδους που γίνεται με ειλικρίνεια και από βάθος ψυχής από οποιαδήποτε ανάγνωση απλής προσευχής!Είναι εκεί και περιμένει πάντα να ακούσει κάθε αλήθεια της ψυχής σου όπως ακριβώς την αισθάνεσαι!
Τέλος προσπάθησε να κρατήσεις την ουσία του μαθήματος που κάθε φορά είναι ίσως και διαφορετική...μπορεί να περιέχει αγάπη,εξάσκηση δύναμης και υπομονής,αντοχής και ανοχής,ταπείνωσης,και πολλά άλλα που μόνο Εκείνος ξέρει ότι χρειάζεσαι.
Άμυ
Ακριβώς έτσι είναι. Κι εγώ μέσα από πόνο το διαπίστωσα πως όλα είναι μαθήματα. Όμως, θυμάμαι που πάντα είχα μέσα μου μία γωνιά για Εκείνον, κι έλεγα πως "Εσύ ξέρεις καλύτερα", κι έτσι έρχονταν η ελπίδα να μου φωτίσει το δρόμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Πίστη είναι η δύναμή μας.
Καλή σου μέρα!
Από τα πιο όμορφα και αληθινά που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.Να είσαι πάντα καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφα λόγια πάλι μας γέμισες Άμυ μου...κ μην ξεχνάς...έπεσες???? σήκω!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλά φιλιά κορίτσι μου!!!
κ πολλά χαμόγελα!!!