ΕΡΤ

Δεν περίμενα να βρεθώ στην κηδεία της ΕΡΤ.
Η γενιά μου μεγάλωσε μόνο με την κρατική τηλεόραση. Ήταν σαν δεύτερο σχολείο, από το απόγευμα έως το βράδυ.
Η αλήθεια που πρέπει να αντικρίσουμε όλοι είναι ότι ο θάνατος της Κρατικής Τηλεόρασης δεν είναι αιφνίδιος, αλλά μάλλον αργός και προϊόν μιας εκφυλιστικής κατάστασης που χρόνισε αρκετά.

Είναι άξιο απορίας που ενώ  η λαϊκή βούληση προτίμησε την ιδιωτική τηλεόραση, τώρα εξεγείρεται και για πρώτη φορά, μετά πολλά χρόνια, η τηλεθέαση των κρατικών καναλιών έφτασε στα ύψη. Είναι σαν να πηγαίνουμε στην κηδεία ενός μακρινού συγγενούς μας, τον οποίο είχαμε εγκαταλείψει επί μακρόν.

Στο Wall Street Journal επισημαίνεται ότι η τηλεθέαση των τριών κρατικών καναλιών δεν έφτανε ούτε το μισό ενός ιδιωτικού (εδώ).
Δεν ταυτίζω αυτή καθ' αυτή την ιδιωτική πρωτοβουλία με το κακό.
Μόνο που η ασταμάτητη ανάγκη για αύξηση της ποσότητας μεταχειρίζεται μέσα που μπορεί να οδηγήσουν σε μια πολιτισμικά  υποβαθμισμένη αριθμητική πλειοψηφία.

Σαπουνόπερες
Εύκολα και γρήγορα σε όλα.
Να μη σκέφτεσαι, μόνο να απολαμβάνεις, για να μπορείς μετά να τρέχεις στην αρένα του καταναλωτισμού.
Διαφήμιση δελτίου ειδήσεων (την πρώτη φορά που το είδα με παραξένεψε πολύ).

Η κρατική τηλεόραση θα πρέπει να είναι σαν την παιδεία. Έχοντας σαν δεδομένο ότι η κρατική τηλεόραση δεν εκλιπαρεί την τηλεθέαση (έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον) θα μπορούσε να προβάλλει θέματα που δεν θα ικανοποιούσαν το εύπεπτο της στιγμιαίας ικανοποίησης, αλλά κάτι που θα οδηγούσε σε μακροπρόθεσμο όφελος, με μια αρχική δυσκολία.
"Πόνου τοι χωρίς ουδέν ευτυχεί" κατά τον Σοφοκλή (Ηλέκτρα).
Η δύναμη του κακού βρίσκεται στην ευκολία του είχα γράψει κάποτε (εδώ)

Η ώρα έφτασε, αλλά είχε δώσει σημεία από παλιά. Κανείς δεν μπορεί να ξαφνιάζεται με τον θάνατο ενός λουλουδιού όταν για πολύ καιρό έμεινε χωρίς νερό κι αυτό ήταν ορατό.