Aπό Lenin Reloaded
I.
Στις
16 Αυγούστου, μέλη της νοτιοαφρικανικής αστυνομίας άνοιξαν πυρ κατά εξοργισμένων απεργών στην Μαρικάνα, στα μεταλλεία πλατίνας της εταιρίας Λονμίν, στην Νότιο Αφρική, σκοτώνοντας 34 και τραυματίζοντας 78. Οι θεωρίες του τι συνέβη εκείνη την μέρα έξω από τα μεταλλεία είναι διαφορετικές και αλληλοσυγκρουόμενες. Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι το μέγεθος της σφαγής και το άμεσο ζήτημα που τέθηκε για τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο από το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής αποτελείται από μια τρικομματική συμμαχία μεταξύ του Αφρικανικού Κογκρέσου (ANC), του Κομμουνιστικού Κόμματος Νοτίου Αφρικής (SACP), και του Κογκρέσου Νοτιοφρικανικών Συνδικαλιστικών Ενώσεων (COSATU).
Στις
18 Αυγούστου, ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε ρεπορτάζ για τα γεγονότα, μαζί με ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. Στην δική του ανακοίνωση, το ΚΚΕ σημείωνε:
Το ΚΚΕ καταδικάζει το έγκλημα της μαζικής σφαγής που διέπραξαν αστυνομικές δυνάμεις της Ν. Αφρικής σε βάρος απεργών μεταλλωρύχων με αποτέλεσμα 35 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Οι πολιτικές ευθύνες για το έγκλημα είναι τεράστιες και οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρά. Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στην εργατική τάξη της Ν. Αφρικής και στις οικογένειες των απεργών.Από την πλευρά του, το ΠΑΜΕ ανέφερε:
Το ΠΑΜΕ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση των δυνάμεων καταστολής σε βάρος των απεργών στα ορυχεία πλατίνας "Μαρικάνα" της Νότιας Αφρικής, που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο διαδηλωτών και τον τραυματισμό δεκάδων. Οι δυνάμεις καταστολής χτύπησαν τους εργάτες που αγωνιζόντουσαν για τη ζωή τους ενάντια στην πολυεθνική εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα ορυχεία.
Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στους απεργούς και την αλληλεγγύη μας στην Ομοσπονδία των εργαζομένων στα Ορυχεία (NUMSA) και απαιτούμε να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.
Οι διαφορές ανάμεσα στις δύο ανακοινώσεις είναι ενδιαφέρουσες: Το ΚΚΕ κάνει λόγο για "πολιτικές ευθύνες για το έγκλημα" χωρίς να κατονομάζει πού εντοπίζονται αυτές· εξ ορισμού όμως οι πολιτικές ευθύνες για τις ενέργειες της αστυνομίας ανήκουν στην κυβέρνηση και συνεπώς στα κόμματα τα οποία συμμετέχουν σ' αυτή. Στη δική του ανακοίνωση, το ΠΑΜΕ, αντίθετα, δεν κάνει λόγο για "πολιτικές ευθύνες" αλλά για "δολοφονική επίθεση των δυνάμεων καταστολής", αποσπώντας την δράση της αστυνομίας από τις κυβερνητικές αποφάσεις και πρακτικές, τουλάχιστον φραστικά. Επίσης, το ΠΑΜΕ εκφράζει ταυτόχρονα (και παραδόξως) την συμπαράστασή τους στους απεργούς και την αλληλεγγύη του στο σωματείο από το οποίο αποσχίστηκαν, κάνοντας μάλιστα και το λάθος να το ταυτοποιήσει ως NUMSA (που στην πραγματικότητα είναι το σωματείο των μεταλλουργών), και όχι ως NUM, που είναι το εμπλεκόμενο σωματείο των εργαζόμενων στα ορυχεία.
Την ίδια μέρα, το Lenin Reloaded απήυθηνε "ανοιχτή επιστολή" στον Γιώργο Μαυρίκο, μέλος του ΚΚΕ και Γενικό Γραμματέα της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, θέτοντας το ζήτημα καταγγελιών για την στάση και στελέχωση του NUM, κυρίως σε ό,τι αφορά τον
βίο και την πολιτεία του ιδρυτή της,
Cyril Maraphosa, και το σκάνδαλο κάθετης αύξησης της αμοιβής του σημερινού της ΓΓ,
Frans Baleni. Το δικό μου άρθρο παρέπεμπε τον Μαυρίκο στις καταγγελίες του Justice Malala στον αγγλικό
Guardian και εξέφραζε την διαμαρτυρία του για την βιασύνη με την οποία το ΠΑΜΕ έσπευσε να δηλώσει αλληλεγγύη στην NUM. Έγραφα συγκεκριμένα και επικριτικά για την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ:
Αυτή όμως η δήλωση είναι βιαστική εφόσον δεν έχετε διερευνήσει συγκεκριμένα τις ευθύνες της NUM (στην οποία εικάζω ότι θέλατε να αναφερθείτε) για ό,τι έγινε. Υποχρέωση του ΠΑΜΕ, όσο και της ΠΣΟ (και όχι βέβαια μέριμνα της ίδιας της εμπλεκόμενης νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης, που είναι βέβαιο
