Viva Palestina convoy, which departed from London to support the Palestinian people and break Gaza embargo

Από το στοχασμός=πολιτική

Viva Palestina

A press conference was held as the Gaza bound Freedom Convoy reached Istanbul. Support for Palestine was voiced and the Israeli aggression was condemned.

Το κονβόι VIVA PALESTINA προς την Γάζα, στην Τουρκία! Μεγαλειώδεις υποδοχές στην Τουρκία, που θυμίζουν Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου!(σίβυλλα)



Viva Palestina convoy, which departed from London to support the Palestinian people and break Gaza embargo, reached Turkey after a 10-day journey through Europe. The European participants and Turkish would-be participants met at Feshane. The vehicles in the convoy were painted in Palestinian flags and its colors. Local people marched to Feshane to show support to the convoy participants. Some of the British families had brought their babies along the convoy. Several Turkish rabbis also came to Feshane to voice their reaction to the Israeli actions.


Συνέχεια εδώ στοχασμός πολιτική
Υ.Γ. Γιατί άραγε δεν ακούμε κάτι για ένα τόσο σοβαρό θέμα;

Ο εφιάλτης της γης ή όνειρο χειμερινής νύχτας;

Aπό τον Ακτιβιστή
Η κόντρα των πλούσιων και φτωχών στην Κοπεγχάγη μαίνεται. Αποσύρονται οι G77 - Kίνα, μια ομάδα φτωχών και αναπτυσσόμενων χωρών, αφού διαπιστώνουν πως η προεδρεύουσα Δανία εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς προς όφελος κάποιων χωρών. Παραιτείται η προεδρεύουσα της συνόδου Υπουργός Περιβάλλοντος της Δανίας, αφού κατάφερε να τα αμφισβητηθούν οι προθέσεις της από όλους εκτός από ΗΠΑ και Βρετανία. Και πως να μην είναι έτσι αφού πριν καλά - καλά ξεκινήσει η σύνοδος είχαν διαρρεύσει τα τελικά πορίσματα που ήταν ευνοϊκά μόνο για τις πολιτικές των Ομπάμα και Μπράουν.

Οι αστυνομικές δυνάμεις συλλαμβάνουν εκατοντάδες διαδηλωτές - ακτιβιστές που αντιδρούν στο

διαφαινόμενο στημένο αποτέλεσμα που μάλλον θα οδηγήσει σε αρνητικότερη, μετά Κιότο, κατάσταση, χωρίς δεσμεύσεις από τις πλούσιες χώρες και με αδυναμία των φτωχών και πολυπληθέστερων να ασκήσουν αποτελεσματική πίεση.

Ο Τσάβες κατηγορεί ότι άν αντί για τον πλανήτη κινδύνευαν οι Τράπεζες, οι πλούσιες χώρες θα τις είχαν σώσει.

Η αρχική ανησυχία για την έκβαση της συνόδου έχει μετατραπεί σε βεβαιότητα πλέον για την αναπόφευκτη αποτυχία της.

Κάπου εδώ υπάρχει παρέμβαση της Σοσιαλιστικής διεθνούς με την αισιόδοξη άποψη του Προέδρου της κ. Παπανδρέου: «Σε μια δύσκολη στιγμή διαπραγματεύσεων στην Κοπεγχάγη, θέλουμε η Σοσιαλιστική Διεθνής να παίξει καταλυτικό ρόλο, γιατί γεφυρώνουμε τις παραδοσιακές ομάδες που βρίσκονται στον ΟΗΕ, καθώς στους κόλπους μας έχουμε μέλη και από τις αναπτυσσόμενες και από τις φτωχότερες και από τις ανεπτυγμένες χώρες, που συμφωνούμε σε μια κοινή πορεία και γι' αυτό ακριβώς μπορούμε να δημιουργήσουμε την απαραίτητη εμπιστοσύνη που λείπει αυτές τις μέρες, μεταξύ των κρατών - μελών που βρίσκονται στην Κοπεγχάγη γι' αυτό το μεγάλο θέμα της κλιματικής αλλαγής».

Αν ήταν ταινία, θα επιλέγαμε το εξής χάπυ εντ:

Ο Γιώργος Παπανδρέου αποδεικνύεται ο συνεκτικός κρίκος της Διάσκεψης και αναγορεύεται Οικολογικός Πρόεδρος του Πλανήτη (τίτλος που του αποδίδεται λόγω των επιτυχημένων προσπαθειών που κατέβαλλε και διέσωσε την Κοπεγχάγη αλλά και την Γη (που παραμένει πράσινη).

Σε αναγνώριση δε των προσπαθειών του, οι ηγετιδες χώρες ασκούν πιέσεις στους οίκους Fitch, Standard & Poor's κλπ που διορθώνουν τις λανθασμένες προβλέψεις τους για την ανθούσα πλέον Ελληνική Οικονομία. Όλοι διαπιστώνουν πως η διαφθορά είναι όρος άγνωστος για την Ελληνική κοινωνία και τα χαμηλότοκα δάνεια πέφτουν βροχή στην Ελλάδα της ανάπτυξης και της 'κονόμας.

Δεν κατάλαβα πότε ακριβώς είχα σταματήσει να χτυπώ πλήκτα και με πήρε ο ύπνος. Ούτε μπόρεσα να καταλάβω τι είναι πρόβλεψη (εφιαλτική) και τι όνειρο κουρασμένου και απογοητευμένου μπλόγκερ. Πολύ περισσότερο δεν κατάλαβα πως χώρεσαν οι Γκρουέφσκι και Ερντογάν, με φουστανέλλες αμφότεροι, να κάνουν υπόκλιση στην Ελληνική σημαία.

Ακτιβιστής

Η ύποπτη (?) αγωνία ορισμένων για ...μείωση αποδοχών στο Δημόσιο!

Γράφει ο Σταύρος Κυριαζής
Καφενείο

Τώρα τελευταία, όλο και περισσότερο και συνεχώς με μεγαλύτερο πάθος και ένταση, διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε στα ΜΜΕ, περί «παγώματος» ή/και «μείωσης» των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων (ΤΑΝΕΑ, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ΤΟΒΗΜΑ, ΑΞΙΑ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, TVXS κ.ά.).

Φαίνεται ότι εσχάτως, ξεφύτρωσαν πολλοί -μα πάρα πολλοί- "πιονιέροι" της συγκεκριμένης νεοφιλελεύθερης άποψης!!!

Και εννοώ "ταγμένοι", στην κυριολεξία!!!

Και πρώτοι απ' όλους, ορισμένοι δημοσιογράφοι...

Και φανατικότεροι απ' όλους, ορισμένοι δημοσιογράφοι από συγκεκριμένα συγκροτήματα (και όχι μόνο ...Τύπου).

Λέτε να "κόπτονται" τόσο πολύ, για το καλό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας?
Και αφού όλοι -ακόμη και οι ίδιοι οι "πιονιέροι"- συμφωνούν ότι δεν είναι και τόσο αποδοτικό ως μέτρο, γιατί πρέπει να επιμένουμε σε αυτό? Ή μόνο σε αυτό?
Ύποπτο φαίνεται, έ? Δεν συμφωνείτε?

Βρε, μήπως "κόπτονται" για τα συμφέροντα εκείνων που εκπροσωπούν?

Βρε, λέτε να αγωνιούν για το ΠΟΙΕΣ δημόσιες δαπάνες θα πρέπει να περικοπούν? Και γιατί?
Τελικά, η απάντηση στο ερώτημα ...φαίνεται μάλλον εύκολη.
Απλά, τα συμφέροντα που εκπροσωπούν και εξυπηρετούν οι "κύριοι" αυτοί, μπορεί μεν να είναι ΙΔΙΩΤΙΚΑ, αλλά στην ουσία είναι ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΑ!!!

Οπότε : "...Αφού η χώρα βρίσκεται σε δύσκολη θέση και πρέπει σώνει και καλά κάτι να περικοπεί, καλύτερα να περικοπούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, παρά τα κονδύλια για δημόσια έργα ή για αμυντικούς εξοπλισμούς ή/και για ενεργειακά projects κ.ό.κ..."
Άλλωστε, από που έχουν "λαμβάνειν" οι "λεγάμενοι" και οι "εντολείς" τους?
Επίσης : "...Αντί να επιλέξει η κυβέρνηση ως οικονομικό μέτρο, τη δίωξη παρανόμων και ανήθικων πρακτικών -όπως το "ξέπλυμα μαύρου χρήματος" μέσω off shore εταιρειών, η εισφοροαποφυγή και η φοροδιαφυγή- δεν είναι καλύτερα να μειώσει τις αποδοχές των μισθωτών στο Δημόσιο?..."

Άλλωστε, σε ποιά κατηγορία από τις παραπάνω, λέτε ότι ανήκουν οι "λεγάμενοι" και οι "εντολείς" τους?

Εδώσαμεν, εδώσαμεν!!!!

Ακτιβιστής

Τι αχταρμάς είναι αυτός της σημερινής πολιτικής συγκυρίας;

Ήντα κατέω πράμα, που θάλεγαν και οι φίλοι μας οι Κρητικοί. Και ας εξηγηθούμε γιατί το λέμε:

Πριν από ένα μόλις χρόνο, δηλ. π.ε. (προ εκθέσεως Θεσ/νίκης):

* κανένας δεν θα στοιχημάτιζε πως υπήρχε πιθανότητα να μην εξαντλήσει την τετραετία η κυβέρνηση Καραμανλή
* κανένας δεν θα προέβλεπε ότι μπορεί με αιτία ή αφορμή την υπόθεση Βατοπαιδίου θα αλλαξοπιστούσε τόσο γρήγορα ο φιλοΡουσοπουλικός Τύπος από την στήριξη Καραμανλή και θα αναζητούσε εναγωνιωδώς κομματικό σχηματισμό να προσεταιρισθεί. Βέβαια η ταχύτητα, η ευλυγισία και η προσαρμοστικότητα συγκαταλέγονται στις μεγάλες αρετές των συγκροτημάτων τύπου, καναλιών αλλά και της πλειοψηφίας της "ανεξάρτητης" δημοσιογραφίας.
* Οι περισσότεροι (ευκολόπιστοι) ειδικοί και μη ειδικοί ήταν εφησυχασμένοι για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, και από τα στοιχεία που εδίδοντο στη δημοσιότητα αλλά και από την βεβαιότητα που υποστηρίζονταν τα οικονομικά στοιχεία από Ελλάδα και Ευρώπη.

Από την έκθεση και μετά αλλάζει όλη η εικόνα της πολιτικής πραγματικότητας:

* Ο Ρουσόπουλος, ο Βουλγαράκης και σία, από τους στηλοβάτες της Καραμανλικής κυβέρνησης μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους.
* Ο Καραμανλής, σταδιακά, από καταλληλότερος μετατρέπεται σε κατ' ανάγκη αποδεκτός αρχικά και ακαταλληλότερος στην συνέχεια.
* Ο Γιωργάκης μεγαλώνει γρήγορα και αρχίζει να αποκαλείται πλέον Γιώργος.
* Η συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ αυξάνει γρήγορα και θεαματικά και οι σφυγμομετρήσεις - βοηθούντων των ευμετάβλητων και παντός καιρού ΜΜΕ - αρχίζουν να του δίνουν προβάδισμα.

Η διαφθορά αναδεικνύεται ο υπ'αριθμόν 1 παράγοντας της πολιτικής αντιπαράθεσης. Και παρ'όλο ότι προεξάρχει η υπόθεση Βατοπαιδίου, δε υπολείπεται το σκάνδαλο της Siemens (στο οποίο βέβαιως "τα πήραν" άνθρωποι και των δύο μεγάλων κομμάτων).

Ακολουθεί η κίνηση σαχ του Παπανδρέου σύμφωνα με την οποία δηλώνει πως δεν θα ψηφίσει για Πρόεδρο τον κ. Παπούλια.

Αυτή η "απειλή" ενοχοποιείται για την απροσδόκητη και ανεξήγητη, για τον χρόνο που γίνεται, παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή. Είναι η απειλή που οδήγησε στην παραίτηση ή η παραίτηση που χρειαζότανε την απειλή;

ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ, Σεπτέμβρης του 2009, δεν μιλάει κανείς για "ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟ της Ελληνικής Οικονομίας", για ΔΙΨΗΦΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ, για κίνδυνο ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ή για ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ.

Αν και, όπως αποδείχθηκε τελικά, ήταν σε γνώση και των δύο (Καραμανλή και Παπανδρέου) πριν από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου η ΑΘΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της χώρας, αποκαλύπτεται χωρίς να δημοσιεύονται νούμερα ( έλλειμμα, χρέος κλπ) από τον παραιτηθέντα που διεκδικεί με σύνθημά του την λιτότητα, την σφιχτή δημοσιονομική πολιτική (και όλα τα κακά της μοίρας μας) νωπή λαϊκή εντολή.

Σε εντελώς αντίθετο μήκος κύματος εκπέμπει ο άλλος γνώστης της κατάστασης διατυμπανίζοντας το ανεκδιήγητο "που πήγαν τα λεφτά;" και "ότι υπάρχουν λεφτά".

Ο ένας δηλ. έλεγε ό,τι έπρεπε για να χάσει, και ο άλλος προσπαθούσε να πείσει για μια εικόνα που ήταν, εν γνώσει του, ψευδής.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ; Για ποιό λόγο να θέλει κάποιος να αγοράσει ένα μαγαζί που ήταν στα πρόθυρα φαλιμέντου;

Είναι δυνατόν με τα στοιχεία που είχε να πίστευε ότι θα μπορούσε να διορθώσει τα αδιόρθωτα;

ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ!!! Άρα τι ακριβώς έγινε και γιατί;

Οι Έλληνες πολίτες οδηγήθηκαν να μαυρίσουν - ως ήταν φυσικό κι επόμενο - αυτόν που υποσχόταν την κόλαση και περιστοιχιζόταν από διαπλεκόμενους, και υπερψήφισαν αυτόν που τους προσέφερε τον παράδεισο - με άφθαρτους νέους συνεργάτες - και με υποσχέσεις για χρήματα που υπήρχαν και μάλιστα με αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων του πληθυσμού.

Και τώρα, παίζεται η τελευταία (ή μάλλον η πρώτη) πράξη του δράματος.

Απειλείται η εθνική μας κυριαρχία από τη δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, λέει τώρα ο πρωθυπουργός.

Και βέβαια απειλείται.

Ή καλύτερα είναι υπό κατάλυση, αν δεν έχει ήδη καταλυθεί.

Όταν πριν μια βδομάδα όλα τα όργανα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος (διεθνής οικονομικός τύπος, διεθνείς οικονομικοί οίκοι, οι δύο Ζαν Κλώντ της οικονομικής Ευρώπης, το διεθνές τραπεζικό σύστημα) έχουν φθάσει σε ανθελληνικό παραλήρημα διατυμπανίζοντας την "δεδομένη" κατ' αυτούς χρεοκοπία της Ελλάδας και ανεβάζοντας στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού μας.

Και όταν χθες βγαίνουν οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους, ηγέτες της ΕΕ (Μέρκελ, Εγγλέζοι, Γάλλοι και Ζαν Κλώντ) και εξορκίζουν αυτά που οι ίδιοι και τα όργανά τους προέβαλαν, "απλώνοντας" χείρα φιλίας και βοηθείας στον Έλληνα Πρωθυπουργό, τότε είναι σίγουρο ότι κάτι έχουμε παραχωρήσει.

Πρώτα οι πιέσεις και μετά το λουκούμι.

Εδώσαμεν, εδώσαμεν.

Το τί ακριβώς θα το δούμε στα επόμενα επεισόδια.

Ντοκουμέντα για το Δεκέμβρη '44-Επιστολή Γ.Παπανδρέου

Στην επιστολή αυτή ο Γ.Παπανδρέου απαντα στην Καθημερινή(1/3/1948) που με προηγούμενο δημοσίευμα τον κατηγορεί για την στάση του στα Δεκεμβριανά.Η απάντηση εξηγεί όλο το σχέδιο εναντίον του ΕΑΜ=ΕΛΑΣ .Ιδιαίτερα στο τέλος ειναι αποκαλυπτικός

"Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του υψίστου». Αλλά, δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και δια να γίνη η Στάσις – «το δώρον του Υψίστου» – έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια».!

*Πρόκειται για την ομολογία οτι ο Λίβανος και η Καζέρτα έγιναν όχι επειδή το ΕΑΜ έπρεπε να συμμετέχει στην κυβέρνηση, αλλά για να μπορέσουν να έρθουν εδώ με τους Άγγλους οι παραδοσιακοί πολιτικοί και να γίνει δυνατή η ανατροπή της υπέρ του ΕΑΜ κατάστασης!

Φίλε κ. Διευθυντά,

Εις το χθεσινόν άρθρο σας, συνάγοντες «μάθημα» από το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας, ενθυμείστε και τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Νομιμοποιείτε τοιουτοτρόπως την παρέμβασίν μου. Αλλά θα επεθύμουν πρώτα να διατυπώσω μερικάς γενικωτέρας απόψεις μου.

Γράφετε: «Το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας πρέπει να μας διδάξει ότι ουδεμία λύσις υπάρχει μεταξύ της σταθεράς και ακάμπτου προσηλώσεως προς την εθνικήν μας ελευθερία από το ένα μέρος και της απολύτου υποδουλώσεώς μας από το άλλο. Οτι ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί. Με τους Σλάβους δυστυχώς συνεννόησις δεν υπάρχει».

Είμεθα σύμφωνοι. Και όπως γνωρίζετε είχον ανέκαθεν αυτήν την γνώμην, ακόμη και προ πέντε ετών, όταν τον Ιούλιον του 1943 απέστειλα από την κατεχόμενη Ελλάδα έκθεσιν προς την Ελληνικήν και την Βρετανικήν κυβέρνησιν και έκαμνα προβλέψεις δια το μέλλον, αι οποίαι σήμερον έχουν επαληθεύσει…

Πράγματι «ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί». Αλλά χρειάζεται διευκρίνισις: Δεν ωφελεί εάν δι’ αυτής επιδιώκωμεν να «κατευνάσωμεν» τον Κομμουνιστικόν Πανσλαβισμόν και να «συνεννοηθώμεν», όπως μωρώς επηγγέλετο το «Κέντρον».

Ωφελεί όμως δια να τον νικήσωμεν. Διότι όταν εις την μεγάλην ηθικήν δύναμιν της Ελευθερίας του Εθνους, υπέρ της οποίας παλαίομεν, προσθέσωμεν και την ηθικήν δύναμιν της Ατομικής Ελευθερίας και της Κοινωνικής Ευημερίας, τότε το ιδεώδες μας καθίσταται πλήρες και αντιστοίχως συντελείται πλήρως ο ηθικός αφοπλισμός του Κομμουνισμού.

Τότε κατακτώμεν ημείς και τας Μάζας και την Νεότητα, αυξάνομεν και τον αριθμόν και τον φανατισμόν του εθνικού μας Μετώπου και φθάνωμεν ασφαλέστερον εις την Νίκην. Αλλά βεβαίως υπό μίαν προϋπόθεσιν: Οτι αι ηθικαί αυταί δυνάμεις θα πρόκειται να συμπληρώσουν τας ενόπλους δυνάμεις του αγώνος και όχι να τας αναπληρώσουν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν.

Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Γράφετε: «Ο Υψιστος μας έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινε αν δεν εγίνοντο; Δια να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι. Θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμα και πέντε. Σιγά – σιγά θα τους παραδίδαμεν – για να μη γίνει Επανάστασις και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίδαμεν όλα».

Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Οχι ότι δεν υπήρξε «δώρον του Υψίστου» ο Δεκέμβρης… Αλλά ότι «θα τους τα εδίναμε όλα…». Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: «Τους τα επαίρναμεν όλα…» Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν…

Γνωρίζω ότι υπάρχει ακόμη σύγχυσις, η οποία εμποδίζει την ορθήν εκτίμησιν εκείνης της εποχής. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν ημπορούν ακόμα να εννοήσουν. Και υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι αρνούνται να εννοήσουν. Απαντώ διά τους πρώτους – και επίσης διά την Ιστορίαν – διότι οι άνθρωποι που θα έλθουν θα είναι απροκατάληπτοι και θα θέλουν να εννοήσουν.

Κατέχομαι από την συνείδησιν ότι χάριν εις την πολιτικήν την οποίαν ηκολούθησα κατά τους κρισιμώτατους εκείνους μήνας, κατά τους οποίους η Μοίρα με είχεν επιφορτίσει με την ευθύνην της Ελλάδος, κατέστη δυνατή η συντριβή της Κομμουνιστικής Τυραννίας η οποία τότε ήτο παντοδύναμος και εδυνάστευε την Ελλάδα. Και πιστεύω ότι η πορεία των γεγονότων – και εις την Ελλάδα και εις την Ευρώπην – επαληθεύει την πρόβλεψιν του μεγάλου Βρετανού ηγέτου, ο οποίος μου ετηλεγράφει τον Ιανουάριον του 1945 ότι «η πολιτική μου θα εύρη την οφειλομένην επιβράβευσίν της εις τας ημέρας που έρχονται».

Θα επικαλεστώ κείμενα:

Την 26^η Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρο, διεκήρυξα το σύνθημα: «Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός».

Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομιλών ενώπιον και των εκπροσώπων του ΚΚΕ, είπα: «Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυνάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ευκρινώς και απεριφράστως. Εάν το ΕΑΜ έχει την πρόθεσιν να χρησιμοποιήσει την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανον δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συνεγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώμεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν…»

«Εάν όμως το ΕΑΜ έχει λάβει απόφασιν να εγκαταλείψη τους σκοπούς της δυναμικής επικρατήσεως και να αρκεσθή εις τα πολιτικά μέσα της πειθούς και αν κατά συνέπειαν δέχεται την κατάργησιν του ΕΛΑΣ καθώς και των άλλων ανταρτικών σωμάτων και την δημιουργίαν Εθνικού Στρατού, ο οποίος θα ανήκει μόνον εις την Πατρίδα και θα υπακούη εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως, τότε η συμμετοχή και του ΕΑΜ εις την Εθνικήν μας Ενωσιν θα ημπορή να θεωρήται γεγονός».

Την 6^η Ιουλίου1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καϊρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζητήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα: «Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ’ ουσίαν: Στρατός ΕΑΜ. Ελεγχον της Αστυνομίας, της χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το ΕΑΜ. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το ΕΑΜ. Τώρα, πλέον, ημπορεί να γίνει πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνωμεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσουμε την Ελλάδα. Αρνούμεθα!

Την 21^ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ».

Την 8ην Οκτωβρίου 1944 συνηντήθην πάλιν με τον Βρετανόν ηγέτην και τον υπουργόν των εξωτερικών κ. Ηντεν εις την Νεάπολιν της Ιταλίας. Εις το υπόμνημα το οποίον τους επέδωκα, προβλέπω ότι η επικείμενη Απελευθέρωσις θα είναι αναίμακτος και ότι κατόπιν το ΚΚΕ θα επιχειρήσει Στάσιν. Και οι δυο προβλέψεις επαληθεύθησαν. Εγραφα: «… Ελπίζω ότι το Εθνος θα εξέλθη από την δουλείαν ομαλώς και θα συντελεσθή αναιμάκτως η Απελευθέρωσις. Τούτο είναι ουσιώδες αλλά όχι οριστικόν. Το ΚΚΕ διαθέτει σήμερον δυναμικήν υπεροχήν χάρις εις τας οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οπως επανειλημμένως είχον την ευκαιρία να εξηγήσω, η Ελλάς αποτελείται σήμερον από μίαν μεγάλην αφοπλισμένην πλειοψηφίαν και αφετέρου από την ένοπλον μειοψηφίαν του ΚΚΕ. Εξάλλου η προσαρμογή του ΚΚΕ εις την Εθνικήν Ενωσιν έχει συντελεσθή υπό την σιωπηράν προϋπόθεσιν της παρουσίας εν Ελλάδι σημαντικών βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Εάν διεπιστούτο ότι ο όρος αυτός δεν υφίσταται, υπάρχει φόβος ότι το ΚΚΕ θα θέση εις ενέργειαν, κατά τρόπον συγκεκαλυμμένον ή απροκάλυπτον, την υλικήν του δύναμιν δια να γίνη κύριον της καταστάσεως. Τα ακόλουθα μέτρα είναι απαραίτητα προς αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κρισίμου ταύτης καταστάσεως: 1) Η άμεσος αποστολή σημαντικών βρετανικών δυνάμεων. 2) Η άμεσος δημιουργία τακτικού Ελληνικού Στρατού και 3) Ο πλήρης εφοδιασμός της Ελλάδος».

Και την 18ην Οκτωβρίου 1944, εκφωνών τον λόγον της Απελευθερώσεως εις την πλατείαν Συντάγματος, επαναλάμβανον: «Βάσις του Εθνικού μας Στρατού δια το μέλλον θα είναι η τακτική στρατολογία. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ο Κυρίαρχος λαός, του οποίου την θέλησιν εκφράζει η Κυβέρνησις, και τας διαταγάς της κυβερνήσεως εκτελεί ο Στρατός… Θα γίνει συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν ημπορεί να ανήκει ούτε εις κόμματα. Ανήκει μόνον εις την πατρίδα και υπακούει μόνον εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως…».

Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν επηκολούθησε η εφαρμογή…

Η κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήναις την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την 3ην Νοεμβρίου 1944, προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις:

«Μετά την συντελεσθείσαν πλήρη Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν, ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Ανταρτικών Ομάδων ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, η οποία ωρίσθη δια την 10ην Δεκεμβρίου.

Και όταν έφθασεν η ώρα της πραγματοποιήσεως και το ΚΚΕ διεπίστωσεν ότι αι αποφάσεις μου δεν ήσαν απλαί λέξεις, αλλά πράξεις, και ότι, αφοπλιζόμενον, θα μετεβάλλετο πλέον από παντοδύναμος δυνάστης εις μικρόν πολιτικόν κόμμα μειοψηφίας, απετόλμησεν την Στάσιν.

Τα κείμενα απήντησαν… Αποδεικνύουν ότι όχι μόνον δεν είμεθα διατεθειμένοι «να τα δώσωμεν όλα» – δια να μη γίνει Επανάστασις, αλλά αντιθέτως «να τα πάρωμεν όλα…», έστω και αν επρόκειτο να επακολουθήσει Επανάστασις την οποίαν είχομεν προπαρασκευασθή – με την παρουσίαν των Βρετανών, την άφιξιν της ταξιαρχίας του Ρίμινι, την συγκρότησιν της Εθνοφυλακής και την συγκέντρωσιν των χωροφυλάκων εις Αθήνας – δια ν’ αντιμετωπίσωμεν. Το Σάββατον 2 Δεκεμβρίου παραμονήν της Στάσεως, ετηλεγράφησα εις τον Βασιλέα: «Υπουργοί Ακρας Αριστεράς αρνηθέντες υπογράψουν αποστράτευσιν παρητήθησαν. Παραίτησις σημαίνει δυστυχώς απαρχήν εμφυλίου πολέμου. Με όσην αποφασιστικότητα εξηντλήσαμεν τας προσπαθείας μας δια την αποτροπήν του εμφυλίου πολέμου, με την ίδιαν αποφασιστικότητα θα υπερασπίσωμεν την Ελλάδα εναντίον των εσωτερικών της εχθρών. Εύχομαι εις τον Θεόν η τραγική περίοδος να είναι σύντομος και πλήρης η επιβολή του Νόμου προς πραγματικήν Απελευθέρωσιν του στενάζοντος Ελληνικού Λαού».

Ολαι αι άλλαι παραχωρήσεις μου προς το ΚΚΕ – αι οποίαι τόσον επεκρίνοντο τότε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχον εμβαθύνει εις την υφισταμένην πραγματικήν κατάστασιν – ήσαν εντελώς δευτερεύουσαι και άνευ ουσιαστικής αξίας. Επειδή τότε μία ήτο η επείγουσα και υπέρτατη ανάγκη: Να αφοπλισθή το ΚΚΕ, και να εξοπλισθή το Κράτος. Κατόπιν, όλα τα άλλα, αυτομάτως θα επηκολούθουν…

Και δια τούτο η ημερομηνία της Αποστρατεύσεως – η 10η Δεκεμβρίου – έμενεν αμετακίνητος.

Οσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944, όταν ανέλαβον την Κυβέρνησιν.

Εις την Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθεί από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το ΚΚΕ είχε καταστή παντοδύναμον και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρνησιν των Βουνών – την ΠΕΕΑ. Και η αγωνία, από την οποία αδιαλείπτως κατειχόμην ήτο: Πως θα καταλύετο; Δύο ήσαν τα στάδια δια να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας! Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του ΚΚΕ.

Δια να έλθωμεν εις τας Αθήνας -ως αντίπαλοι του ΚΚΕ- δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις, αριθμητικώς επαρκείς διά να αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του ΕΛΑΣ, τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του ΕΑΜ. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε Βρετανικαί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχον απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρισίμους εκείνους μήνας – Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944- επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης… Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων Βρετανικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον πρεσβευτήν της Μεγ. Βρετανίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα «εκατοντάδων» ή και «δεκάδων» ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι «έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου…».

Αλλά και αν ακόμη καθίστατο, μ’ όλα ταύτα, δυνατόν να εξευρίσκοντο δυνάμεις Βρετανικαί, και πάλι θα ήτο τότε πολιτικώς αδύνατος η απόβασις εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, λόγω της σφοδράς αντιδράσεως και των Αγγλων εργατικών και του Προέδρου Ρούσβελτ και της Σοβιετικής Ενώσεως. Δια να πεισθώμεν, φθάνει να ενθυμηθώμεν την γενικήν εξέγερσιν, την οποίαν είχε προκαλέσει η Βρεταννική επέμβασις κατά τον Δεκέμβριον και η οποία εκλόνισε την θέσιν του Τσώρτσιλ – και η οποία, εν τούτοις, είχεν επιχειρηθή υπό «απείρως ευμενεστέρας συνθήκας», διότι αι Βρετανικαί δυνάμεις υπεστήριζαν τότε την νόμιμον κυβέρνησιν και ευρίσκοντο εδώ πρεσκεκλημένοι και από τον ΕΛΑΣ, διά την διατήρησιν της τάξεως…

Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησίν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και δια τούτο την επεδίωξα – και ευτυχώς κατωρθώθη… Καθώς επίσης, μόνον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο ΕΛΑΣ, διά του Αρχηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρεταννικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρεταννούς εις την Ελλάδα, καθιστά Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των…

Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ. Διότι εφ’ όσον το ΚΚΕ παρέμεινε πάνοπλον, η Ελληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς «η περικεφαλαία του ΕΑΜικού Κράτους…»

Αλλά πότε θα έπρεπε ν’ αποφασισθή η αποστράτευσις; Θα έπρεπε ν’ αποφασισθή αμέσως, ή να αναβληθή δι’ αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το ΚΚΕ εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφόσον εξηκολούθει ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι’ αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη…

Αλλά μου ήτο σαφές, ότι ο χρόνος ειργάζετο υπέρ του ΚΚΕ.

Και εσωτερικώς, διότι θα εξησφάλιζεν εν τω μεταξύ την πλήρη διάβρωσιν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν. Και εξωτερικώς, διότι τότε η Σοβιετική Ενωσις ευρίσκετο ακόμη εις την θανάσιμον εμπλοκήν με τον Ναζισμόν και επροφυλάσσετο να διαταράξη τας Συμμαχικάς σχέσεις της. Και δια τούτο ακριβώς παρέστησε, καθ’ όλον τον Δεκέμβριον, τον ουδέτερον – και μάλιστα μέχρι του σημείου να μας αναγγείλη την 30ην Δεκεμβρίου, την αποστολήν πρέσβεως, ενώ ακόμα αι μάχαι εμαίνοντο εις τας Αθήνας…

Και δια τούτο επέμεινα ανενδότως εις την άμεσον αποστράτευσιν. Και η 10η Δεκεμβρίου έμενεν αμετακίνητος…

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του υψίστου». Αλλά, δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και δια να γίνη η Στάσις – «το δώρον του Υψίστου» – έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια».

Μετ’ εξαιρέτου τιμής
Γ. Παπανδρέου 1/3/48

---------------------

* Παρότι χρησιμοποιείται όλο το οπλοστάσιο συκοφαντιών -περι στάσης,οπλισμένης μειοψηφίας κλπ.-μπορεί κανείς να δεί το καθαρό σχέδιο απαλλαγής απο το μπελά της αριστεράς και του ΕΑΜ που ειχε τότε 2000000 μέλη(σε πληθυσμό λίγο πάνω απο 4000000).Για τέτοια μειοψηφία μιλάμε.Να σημειωθεί ότι στις εκλογές του '46 οταν πια το ΕΑΜ έχει χάσει ενα πολύ σημαντικό μέρος της δύναμής του για ευνόητους λόγους, η αποχή ήταν 51%!(Το ΕΑΜ απείχε...)