Αυτά είναι τα πρώτα "χαϊδευτικά" με τα οποία αποκαλώ τα μωρά μου! Μου βγήκαν αυθόρμητα μετά το πρώτο διάστημα της συμβίωσης μας. Θα μου πείτε, τίποτα πιο τρυφερό δεν ήξερα να βρω? Ε! Είπαμε!! Μου βγήκαν αυθόρμητα!! Ελπίζω τουλάχιστον τα επόμενα χαιδευτικά να είναι πιο γλυκά!
Τις τελευταίες εβδομάδες είμαι πλέον μόνη στο σπίτι και αυτό έχει τα καλά του, αλλά έχει και τα κακά του. Τα κακά του είναι ευνόητα. Δεν έχω τον ελευθερο χρόνο που είχα όταν υπήρχε και δευτερο χέρι στο σπίτι, δεν μπορώ να πάω ούτε μέχρι τον φούρνο που είναι δίπλα, οι δουλειές στο σπίτι μένουν πίσω ή δεν γίνονται καθόλου, πολλές φορες τα μωρά κλαίνε περιμένοντας κτλ. Τα καλά πάλι συνοψίζονται στο εξής ένα. Εχω την ψυχική μου ηρεμία. Μην το υποτιμάτε αυτό!! Λίγο είναι να εχεις κάποιον να σου ασκεί κριτική 24 ώρες το 24ωρο?
Να μην πω για το ότι παιδιά που μεγαλώνουν με τις γιαγιάδες τους είναι συνήθως πιο κακομαθημένα γενικώς μιας και δεν τους τίθενται σαφή και σταθερά όρια. Βέβαια το να μεγαλώνει ένα άτομο δυο μωρά και πάλι δεν είναι ότι καλύτερο για κανέναν. Ούτε για τα μωρά τα οποία θα στερηθούν πολλή από την προσοχή που δικαιούνται, ούτε για την μαμά η οποία μπορεί να φτάσει στα όρια των αντοχών της σωματικά μιας και οι σούπερ μαμάδες με το χαμόγελο colgate που βλέπουμε στις διαφημίσεις δεν υπάρχουν!!
Τα πόδια μου είναι στα πρόθυρα να πάθουν τενοντίτιδα από το κούνα κούνα τα ρηλάξ. Ένα στο κάθε πόδι!Οταν δε, είμαι τελείως μόνη και πρέπει να ταΐσω τον έναν και να απασχολήσω τον άλλον μέχρι να τελειώσω που επίσης γκρινιάζει γιατί πεινάει, το να κουνάω με το πόδι μου το ρηλάξ μοιάζει η μόνη λύση! Αν μπορούσα με το περισσευούμενο πόδι να βάζω την πιπίλα στο στόμα όταν πέφτει θα ήταν ιδανικά! Αλλά ακόμα δεν έχω αναπτύξει τέτοιου είδους δεξιότητες!!
Τα μωρά διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους και όσο μεγαλώνουν βλέπω ότι αρχίζουν και διαφοροποιούνται όλο και περισσότερο τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά. Και όχι μόνο. Το κάθε ένα μοιάζει να έχει διαφορετικό χαρακτήρα.
Ο μεγάλος, είναι παιδί μαμ κακά και νάνι. Ελάχιστες φορές θα γκρινιάξει και δεν θα ξέρεις τι θέλει. Κατά βάση όταν κλαίει συμβαίνει ένα πράγμα και μόνο. Πεινάει. Έχει ήδη φτάσει από την προηγούμενη εβδομάδα τα 4,5 κιλά και όταν πεινάει κλαίει γοερά με παράπονο. Εννοείται ότι τρέχουν δάκρυα από τα μάτια του όταν αργήσεις 5 λεπτά να τον ταΐσεις! Τις περισσότερες ώρες όταν δεν τρώει, ή κάθετε ήσυχος και παίζει κουνώντας τα χέρια του και βγάζοντας αναγνωριστικές κραυγές ή κοιμάται. Κατά τ'αλλα αυτός είναι ο χαδιάρης της οικογενείας μάλλον.Κάνει αστείες γκριμάτσες και μετά το φαί είναι όλο γλύκα και νάζια!
Ο μικρός τώρα είναι ΤΟ νεύρο!! Ένα απόγευμα μετά από ένα μαραθώνιο ασταμάτητου κλάματος αναρωτηθήκαμε μήπως έχει κολικούς και πονάει και για αυτό έκλαιγε τόσο. Σιγά και μη!! Νεύρα ήταν όλα!! Όταν χορτάσει, τραβάει μια με το χέρι του στο μπιμπερό που αν δεν έχεις τον νου σου θα βρεθεί κανά μέτρο μακριά! Όταν πεινάει, και του δώσεις πιπίλα νομίζεις ότι θα την σκίσει με την μανία που την δαγκώνει! Όταν του δώσεις πιπίλα όταν έχει τα νευρα του θα την βρεις στο πάτωμα από την μανία του να την βγάλει έξω από το στόμα του! Κλαίει δυνατά και τόσο επιτακτικά που σου δίνει την εντύπωση ότι τον σφάζεις. Τελικά ανακάλυψα ότι όταν τον πιάνουν τα νεύρα του το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να τον αφήσω μόνο του να κλάψει. Μετά από 5 λεπτά πάω και τον βρίσκω κοιμισμένο!
Άβυσσος η ψυχή των μωρών!!!
Τις τελευταίες εβδομάδες είμαι πλέον μόνη στο σπίτι και αυτό έχει τα καλά του, αλλά έχει και τα κακά του. Τα κακά του είναι ευνόητα. Δεν έχω τον ελευθερο χρόνο που είχα όταν υπήρχε και δευτερο χέρι στο σπίτι, δεν μπορώ να πάω ούτε μέχρι τον φούρνο που είναι δίπλα, οι δουλειές στο σπίτι μένουν πίσω ή δεν γίνονται καθόλου, πολλές φορες τα μωρά κλαίνε περιμένοντας κτλ. Τα καλά πάλι συνοψίζονται στο εξής ένα. Εχω την ψυχική μου ηρεμία. Μην το υποτιμάτε αυτό!! Λίγο είναι να εχεις κάποιον να σου ασκεί κριτική 24 ώρες το 24ωρο?
Να μην πω για το ότι παιδιά που μεγαλώνουν με τις γιαγιάδες τους είναι συνήθως πιο κακομαθημένα γενικώς μιας και δεν τους τίθενται σαφή και σταθερά όρια. Βέβαια το να μεγαλώνει ένα άτομο δυο μωρά και πάλι δεν είναι ότι καλύτερο για κανέναν. Ούτε για τα μωρά τα οποία θα στερηθούν πολλή από την προσοχή που δικαιούνται, ούτε για την μαμά η οποία μπορεί να φτάσει στα όρια των αντοχών της σωματικά μιας και οι σούπερ μαμάδες με το χαμόγελο colgate που βλέπουμε στις διαφημίσεις δεν υπάρχουν!!
Τα πόδια μου είναι στα πρόθυρα να πάθουν τενοντίτιδα από το κούνα κούνα τα ρηλάξ. Ένα στο κάθε πόδι!Οταν δε, είμαι τελείως μόνη και πρέπει να ταΐσω τον έναν και να απασχολήσω τον άλλον μέχρι να τελειώσω που επίσης γκρινιάζει γιατί πεινάει, το να κουνάω με το πόδι μου το ρηλάξ μοιάζει η μόνη λύση! Αν μπορούσα με το περισσευούμενο πόδι να βάζω την πιπίλα στο στόμα όταν πέφτει θα ήταν ιδανικά! Αλλά ακόμα δεν έχω αναπτύξει τέτοιου είδους δεξιότητες!!
Τα μωρά διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους και όσο μεγαλώνουν βλέπω ότι αρχίζουν και διαφοροποιούνται όλο και περισσότερο τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά. Και όχι μόνο. Το κάθε ένα μοιάζει να έχει διαφορετικό χαρακτήρα.
Ο μεγάλος ή ξεμαλλιαράκι.
Ήδη βγάζει καινούργια μαλλάκια. Στην επόμενη μας φώτο θα έχουμε (ελπίζω) πλούσια κόμη!!
Ήδη βγάζει καινούργια μαλλάκια. Στην επόμενη μας φώτο θα έχουμε (ελπίζω) πλούσια κόμη!!
Ο μεγάλος, είναι παιδί μαμ κακά και νάνι. Ελάχιστες φορές θα γκρινιάξει και δεν θα ξέρεις τι θέλει. Κατά βάση όταν κλαίει συμβαίνει ένα πράγμα και μόνο. Πεινάει. Έχει ήδη φτάσει από την προηγούμενη εβδομάδα τα 4,5 κιλά και όταν πεινάει κλαίει γοερά με παράπονο. Εννοείται ότι τρέχουν δάκρυα από τα μάτια του όταν αργήσεις 5 λεπτά να τον ταΐσεις! Τις περισσότερες ώρες όταν δεν τρώει, ή κάθετε ήσυχος και παίζει κουνώντας τα χέρια του και βγάζοντας αναγνωριστικές κραυγές ή κοιμάται. Κατά τ'αλλα αυτός είναι ο χαδιάρης της οικογενείας μάλλον.Κάνει αστείες γκριμάτσες και μετά το φαί είναι όλο γλύκα και νάζια!
Ο μικρός ή καραμουζάκι.
Είναι αυτός που θα μου βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι μου φαίνεται
(Αν δεν μου τα εχει βαλει ήδη!!).
Είναι αυτός που θα μου βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι μου φαίνεται
(Αν δεν μου τα εχει βαλει ήδη!!).
Ο μικρός τώρα είναι ΤΟ νεύρο!! Ένα απόγευμα μετά από ένα μαραθώνιο ασταμάτητου κλάματος αναρωτηθήκαμε μήπως έχει κολικούς και πονάει και για αυτό έκλαιγε τόσο. Σιγά και μη!! Νεύρα ήταν όλα!! Όταν χορτάσει, τραβάει μια με το χέρι του στο μπιμπερό που αν δεν έχεις τον νου σου θα βρεθεί κανά μέτρο μακριά! Όταν πεινάει, και του δώσεις πιπίλα νομίζεις ότι θα την σκίσει με την μανία που την δαγκώνει! Όταν του δώσεις πιπίλα όταν έχει τα νευρα του θα την βρεις στο πάτωμα από την μανία του να την βγάλει έξω από το στόμα του! Κλαίει δυνατά και τόσο επιτακτικά που σου δίνει την εντύπωση ότι τον σφάζεις. Τελικά ανακάλυψα ότι όταν τον πιάνουν τα νεύρα του το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να τον αφήσω μόνο του να κλάψει. Μετά από 5 λεπτά πάω και τον βρίσκω κοιμισμένο!
Άβυσσος η ψυχή των μωρών!!!
Οταν κοιμούνται, είναι αγγελούδια. Δυστυχώς δεν κρατάει πολύ!!
