Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers
Showing posts with label Cats. Show all posts
Showing posts with label Cats. Show all posts

Tuesday, December 04, 2012

Εγώ ο Ζάχος Ζαχαρής

Μια από τις χρήσεις αυτού laptop που πατάω τώρα τα πλήκτρα, εκτός από το να ασχολούμαι με τους Μικρούς Μεγάλους, να κάνω καμιά δουλίτσα, να γράφω τα δικά μου και να τριγυρνώ στο διαδίκτυο δεξιά και αριστερά  είναι να το χρησιμοποιώ ως μέσo ψυχαγωγίας. Όταν λοιπόν είμαι μακριά από το σπιτάκι μου και την ρουτίνα του (και αυτό συμβαίνει συχνά πυκνά) το φορτώνω ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, το παίρνω μαζί  απέναντι μου στον καναπέ ή το κρεβάτι και λιώνω... Όλα αυτά βέβαια αφού πάνε για ύπνο τα μικρά! Αν αρχίσω νωρίτερα έχω το πλεονέκτημα να πατήσω το  space  να σταματήσω αυτό που βλέπω ακαριαία και να το επανεκκινήσω όποτε εγώ θελήσω πάλι (ελπίζω σύντομα για να μην χρειαστεί να γυρίσω πιο πίσω στην σκηνή για να θυμηθώ που είχα μείνει). 
Σε ένα τέτοιο λοιπόν ταξιδάκι το λαπτοπάκι μου τα έπαιξε. Πρώτη η μπαταρία και μετά το τροφοδοτικό. Για να μην τα πολυλογώ, το θέμα ακόμα δεν λύθηκε και υποψιάζομαι ότι κάτι πιο σοβαρό του συμβαίνει. Ο χρόνος θα δείξει.
Σε μια τέτοια λοιπόν περίπτωση όντας μακριά από το σπίτι μου και την τεχνολογία επιπλέον, τι μπορούσα να κάνω τις ατέλειωτες βραδυνές ώρες που τα μικρά κοιμούνται στο δίπλα δωμάτιο? Ένιωσα τέτοια απελπισία που έκανα κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ πριν στην ζωή μου! Αγόρασα βιβλίο από σούπερ μάρκετ! Μαζί λοιπόν με τα γιαούρτια και τα αφροντούς έριξα μέσα στο καλάθι μου και ένα βιβλίο από αυτά που βρίσκονταν στο σταντ λίγο πιο κει από τα ταμεία.  Πάντα απορούσα ποιος μπορεί να αγοράζει βιβλία από την λιγοστή και αμφιβόλου ποιότητος γκάμα  των σούπερ μάρκετ αντί να επισκεφθεί ένα βιβλιοπωλείο ή όταν μπορεί να τα παραγγείλει και να έρθουν στην πόρτα του. Κάπως έτσι μου λύθηκε η απορία.

Ευτυχώς για μένα, αυτή η πρώτη φορά στέφθηκε με επιτυχία, γιατί το βιβλίο που άρπαξα εκείνη την φορά ήταν το "Εγώ ο Ζάχος Ζαχαρής" της Λένας Διβάνη. Οι λόγοι που με έκαναν να διαλέξω αυτό το βιβλίο ανάμεσα από τα άλλα (που ούτε θυμάμαι ποια ήταν) ήταν δύο. Πρώτο ότι είχα ακουστά την συγγραφέα. Είχα διαβάσει ότι επρόκειτο για αξιόλογη συγγραφέα και είχα κατά νου να θυμηθώ στην επόμενη αγορά βιβλίων που θα έκανα να αγόραζα κάτι δικό της για να διαπιστώσω του λόγου το αληθές.  Και δεύτερος λόγος το γεγονός ότι είμαι γατόφιλη και εσαεί γατοθαυμάστρια παρόλο που στην μετά παιδιών εποχή οι σχέσεις μου με τις γάτες έχουν αισθητά αραιώσει. 

Έμεινα κατενθουσιασμένη. Τόσο που δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένα βιβλίο μπόρεσε να με συνεπάρει και να με συγκινήσει τόσο πολύ.  Ήταν απίστευτο πόσο λίγες προσδοκίες είχα από  αυτό το βιβλίο όταν το αγόραζα  (να έφταιγε άραγε το σούπερ μάρκετ?) και πόσο πολύ γέμισε το είναι μου με έντονα συναισθήματα και συγκίνηση! Τόσο πολύ που το τέλος του με έκανε να δακρύσω εξαιτίας της υπερχειλίζων τρυφερότητας που ανέδυε.  Ένα βιβλίο που καθ όλη την διάρκεια που το διάβαζα με έκανε να χαμογελώ με το έξυπνο χιούμορ του. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλο βιβλίο που να περιγράφει με τόσο ιλαρό τρόπο το πως μπορεί να βλέπει μια γάτα την συγκατοίκηση με έναν άνθρωπο! Ειδικά οι  γατόφιλοι δεν πρέπει να χάσουν την ευκαιρία να το διαβάσουν. Ακόμα και Η ΓΑΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ του διάσημου γατόφιλου Μπάροουζ δεν μου έκανε τέτοια εντύπωση. Άλλο πράγμα εκείνο βέβαια αλλά μου ήρθε στο νου και το αναφέρω. Εν τω μεταξύ μέσα το βιβλίο είναι γεμάτο γατοαποφθέγματα Μ.Ι.Α.Ο. (Μάθημα Ισχύον Αποδεδειγμένα και Οπωσδήποτε) του γατούλη Ζάχου μερικά από τα οποία μεταφέρω παρακάτω.

ΜΙΑΟ Νο 4567 Μην πείθεστε από την κλάψα φίλτατοι. Δεν υπάρχουν δυνατότεροι απ' αυτούς που παριστάνουν τους αδύναμους.
ΜΙΑΟ Νο 679 Αγαπητέ Μωάμεθ μην αυταπατάσαι. Το βουνό δεν το κουνάει ρούπι. αν επιθυμείς θέα αφ' υψηλού ανέβα.
ΜΙΑΟ Νο 980 Δραστική η ιδεολογία, φίλτατοι, αλλά η πραγματικότης δραστικοτέρα.
ΜΙΑΟ  Νο 562 Οι εχθροί σε κρατάνε σε φόρμα 
ΜΙΑΟ Νο 777 Δεν πρέπει να αφήνεις καμιά ευκαιρία για χάδι να πάει χαμένη. 
Μαθαίνεις μόνο κάτι που κατά βάθος ξέρεις ήδη.

Μετά από αυτό ξαμολήθηκα στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο και αναζήτησα και άλλα βιβλία της. Πήρα το Οι γυναίκες της ζωής της και το  Ψέμματα η αλήθεια είναι  και τα δύο εξαιρετικά. Και τα δύο τα χαρακτηρίζει η πρωτοτυπία στο τρόπο που παρουσιάζεται η ιστορία. Το πρώτο, που είναι μυθιστόρημα, αφορά την ιστορία μιας γυναίκας όπου μόνο το πρώτο μέρος  μοιάζει να γράφτηκε από την ίδια. προχωρώντας χρονικά η ιστορία περιγράφεται κάθε φορά από την ματιά ενός από τα πρόσωπα που πλαισιώνουν την ζωή της πρωταγωνίστριας του βιβλίου. Όλα γυναίκες. Το δεύτερο πάλι, το οποίο είναι διηγήματα των οποίων οι πρωταγωνιστές του ενός πλέκονται με τους χαρακτήρες κομπάρσους του άλλου, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν δίνετε η ευκαιρία να μάθουμε την πραγματική πηγή έμπνευσης πίσω από αυτά! 
Δεν γινόταν να μην γράψω για αυτό το τόσο αξιόλογο βιβλίο όταν έκατσα και έγραψα για το προηγούμενο που ήταν μια απίστευτη πατάτα! 

Sunday, November 11, 2007

Καλό μας χειμώνα!

Το σαββατοκύριακο στο χωριό πέρασε εν μέσω κακοκαιρίας, με διακοπές ρεύματος (οι οποίες επέβαλαν αναγκαστικά και μη, ρομαντική ατμόσφαιρα με κεριά!), κάστανα ψημένα στην σόμπα, παρέα με την γιαγιά και τον παππού μου και μια γενικότερη αποχαύνωση.


Την εικόνα του πως θα ήθελα να περάσει αυτός ο χειμώνας μου την έδωσαν δυο από τα γατιά μου όπως φαίνονται στην φώτο πιο κάτω. Το μεγαλόσωμο είναι το αρσενικό και το μικρόσωμο (και πιο περιποιητικό) είναι το θηλυκό. Τα οποία γατιά μου εξαντλήθηκαν όλο το σ/κ σε ξάπλες στον καναπέ τους, σε φροντίδα το ένα προς το άλλο, σε παιχνίδια αναμεταξύ τους και τέλος σε μοιρασμένο ύπνο όντας αγκαλιά.



Κάπως έτσι ήταν τα γούστα μου βέβαια από πάντα, όπως πολύ σωστά λέει το τεστάκι από κάτω.
Λέει βέβαια και μερικά άλλα που δεν με συμφέρουν καθόλου, αλλά μάλλον είναι αλήθεια και αυτά οπότε δεν τα ξεχωρίζω από το όλο αποτέλεσμα!

Καλό χειμώνα να έχουμε!




The True You



You want your girlfriend or boyfriend to be more relaxed, calm, and composed.



With respect to money, you spend as little as possible.



You think good luck doesn't exist - reality is built on practicalities.



The hidden side of your personality tends to be satisfied to care for things with a minimal amount of effort.



You are the type of person who assumes that the world revolves around yourself.



When it comes to finding a romantic partner, you don't have any particular type in mind, but you are inclined to look for someone who will say yes when you ask him / her out.

Monday, October 01, 2007

Καλό μας μήνα!

Στην αρχή της Γένεσης, γράφει ότι ο θεός έπλασε τον άνθρωπο για να αρχει των ιχθύων της θαλάσσης και των πτηνών του ουρανού και όλων των κτηνών. Βεβαίως, τη Γένεση τη συνέταξε ένας άνθρωπος και όχι ένα άλογο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο θεός είχε πραγματικά θελήσει να βασιλεύει ο άνθρωπος στα άλλα πλάσματα. Είναι πιο πιθανό ότι ο άνθρωπος επινόησε τον θεό για να καθαγιάσει την εξουσία που σφετερίστηκε πάνω στην αγελάδα και στο άλογο.

Ναι, το δικαίωμα να σκοτώνει ένα ελάφι ή μια αγελάδα είναι το μόνο πράγμα για το οποίο ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται αδελφικά σύμφωνη,
ακόμα και στη διάρκεια των πιο αιματηρών πολέμων.

Μίλαν Κούντερα- Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.

















Αυτό το απόσπασμα μου το θύμισαν (για άλλη μια φορά) οι σχεδόν ατέλειωτες ώρες που πέρασα το σαββατοκύριακο με την Χοντρούλα μου, η οποία άρχισε πάλι να χοντραίνει και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό!
Γιατί όσο πάει, θα μοιάζει στην παλαβιάρα που την υπεραγαπάει!







Saturday, August 25, 2007

Εχω εκνευριστεί πολύ!

Μα πάρα πολύ όμως!
Πέντε μέρες χρειάστηκαν, που λείψαμε από το σπίτι στο χωριό λόγω του ότι τρέχαμε οικογενειακώς στο νοσοκομείο για την γιαγιά μου, για να βρω τα μισά σχεδόν γατιά μου τραυματισμένα και την αυλή του σπιτιού γεμάτη πολύχρωμα μπιλάκια.
Αυτές τις πέντε μέρες στο σπίτι δεν ήταν κανείς όλη μέρα, εκτός από τον πατέρα μου, ο οποίος δεν φημίζεται για τα φιλοζωικά του αισθήματα (με απειλές τον πείσαμε να ταΐζει τα γατιά με ξηρή τροφή που του είχαμε αφήσει) και ο οποίος έφευγε το πρωί για την δουλειά και γυρνούσε αργά το απόγευμα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα παιδιά ενός ζευγαριού που είναι γειτόνοι μας εδώ στο χωριό, τα οποία συνηθίζουν να τα ξεφορτώνονται για να παίζουν έτσι ώστε να μην ενοχλούν τους ίδιους με τις φωνές τους, όλο το καλοκαίρι (και όχι μόνο), στον δρόμο μπροστά από την αυλή του σπιτιού μας, να πάρουν κάτι παιχνίδια-όπλα και να εξασκούνται στην σκοποβολή στα γατάκια μου.
Τα καημένα εκείνα όντας ήμερα, δεν διαισθάνθηκαν τον κίνδυνο και δεν έφυγαν, αλλά τους φάνηκαν μάλλον διασκεδαστικά τα πολύχρωμα μπιλάκια που εκτοξεύονταν και κυλούσαν στο έδαφος στις άστοχες βολές των ηλίθιων αυτών παιδιών!

Η δύναμη αυτών των οπλο-παιχνιδιών είναι αρκετά μεγάλη γιατί κατάφεραν να κάνουν 2-3 γατιά να κουτσαίνουν και σε ένα να του έχουν δημιουργήσει πληγή στο σημείο ακριβώς ανάμεσα στα μάτια.(τα πειστήρια του εγκλήματος!)

Τα ηλίθια λοιπόν αυτά παιδάκια βρήκαν ευκαιρία να αλωνίζουν όσο λείπαμε στην αυλή μας και να πυροβολούν τα γατιά που ήταν εκεί. Βέβαια αυτά τα ηλίθια παιδιά έχουν φυσικά δύο ακόμα πιο ηλίθιους γονείς που απλά τα έφεραν στον κόσμο και δεν έκαναν τίποτα άλλο να τα αναθρέψουν όπως πρέπει έτσι ώστε να γίνουν σωστοί άνθρωποι. Τα έκαναν αναίσθητα, ασεβή και κακομαθημένα. Και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ήταν έτσι απέναντι τους.
Είναι όμως έτσι απέναντι σε όλο τον κόσμο. Ανθρώπους και ζώα χωρίς εξαίρεση.

O Τομ Ρόμπινς στο βιβλίο του που διαβάζω τώρα, το Villa Incognito, λέει : "Το να φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο, χωρίς να έχεις προετοιμάσει εκ των προτέρων την ασφάλεια και την ευτυχία του είναι εγκληματική πράξη, και οι γονείς που την διαπράττουν θα 'πρέπε να τιμωρούνται με αφαίρεση των γεννητικών οργάνων".
Εγώ θα προσέθετα ότι θα έπρεπε να ισχύει η ίδια ποινή και σε αυτούς που φέρνουν στον κόσμο παιδιά αλλά δεν είναι ικανοί να προσφέρουν τίποτα στην ύπαρξη και στον κόσμο γιατί μεγαλώνουν παιδιά που γίνονται ενήλικες χειρότεροι από ότι ήταν οι ίδιοι που δεν σέβονται την ύπαρξη του συνάνθρωπου τους και τα ζώα.

Αν υπήρχε δικαιοσύνη θα έπρεπε πρώτα να τραυματίζονταν οι ίδιοι και τα παιδιά τους με τα παιχνίδια που τους αφήνουν να παίζουν και μετά τα καημένα τα ζωντανά που δεν φταίνε σε τίποτα.

Αν υπήρχε δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο θα έπρεπε όλοι αυτοί που δεν ξέρουν και οι ίδιοι γιατί ζουν, που δεν σέβονται την ελευθερία του δίπλα τους και το δικαίωμα των ζώων να
ζουν σε αυτήν την γη όπως και αυτοί, να μην αξιώνονται να φέρνουν παιδιά στον κόσμο.

Αλλά που? Μετά λέει υπάρχει θεός...

Μπορεί να τα βρείτε υπερβολικά αυτά που λέω εδώ, και τις εκφράσεις μου προσβλητικές, κυρίως εσείς που όταν τα διαβάσετε αισθανθείτε ένα τσίμπημα γιατί δεν συμπαθείτε και πολύ αυτά τα βρωμερά ζώα που είναι γεμάτα αρρώστιες και μικρόβια κ.τ.λ.

Αν είστε από αυτούς που δεν έχουν μάθει να ζουν με αυτά, το καλύτερο που θα έχετε να κάνετε είναι πρώτα από όλα να τα αφήσετε στην ησυχία τους (δεν έχω απαίτηση να τα αγαπήσετε) και αν έχετε παιδιά να μην τους μεταφέρετε την ΔΙΚΗ σας απέχθεια για αυτά, αλλά να τα αφήσετε μόνα τους να χτίσουν την όποια σχέση τους με τα ζώα.


(Η τραυματισμένη "χοντρούλα" μου. Που δεν είναι πια και τόσο χοντρούλα!)

Powered by ScribeFire.

Monday, May 07, 2007

Στείρωση? Όχι, ευχαριστώ.

Αν ο κόσμος υποστηρίζει ότι ένα ζώο δεν μπορεί να υποφέρει όσο ένας άνθρωπος είναι επειδή οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να υποφέρουν την ιδέα να ζουν μέσα σε μια φύση που, δεν είναι παρά μια θηριωδία, τίποτ’ άλλο από θηριωδία.
Αυτά λέει ο Κούντερα στην Αθανασία του (την οποία έχω φρέσκια στο μυαλό μου) και κατά κάποιο τρόπο έχει δίκιο.
Την φύση την διέπει μια σκληρότητα που εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε εύκολα να την κατανοήσουμε και κατ’ επέκταση να την αποδεχτούμε.
Δεν μπορούμε π.χ. να κατανοήσουμε ότι ο θάνατος, η αρρώστια και τα ατυχήματα είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Και ενώ δεν μπορούμε να αποδεχτούμε αυτά που τα βλέπουμε κάθε μέρα σχεδόν να συμβαίνουν γύρω μας για τα οποία δεν ευθυνόμαστε άμεσα, από την άλλη επιδεικνύουμε εμείς οι άνθρωποι μια πρωτοφανή σκληρότητα, πολύ πιο αβάσταχτη από όλα αυτά, την οποία εμείς οι ίδιοι προκαλούμε απέναντι στους συνανθρώπους μας και ειδικά απέναντι στα ζώα τα οποία είναι εξαρχής αδύναμα απέναντι μας.
Ναι, τα ζώα σκοτώνονται αναμεταξύ τους, τρώει το ένα το άλλο, πεθαίνουν από αρρώστιες, πέφτουν θύματα ατυχημάτων κτλ. Όμως όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς δόλο, χωρίς κάποιο σκοπό. Απλά επειδή η επιβίωση είναι πράγματι σκληρή.
Αντίθετα εμείς οι άνθρωποι τα βασανίζουμε, τους στερούμε το δικαίωμα τους να ζουν σε αυτόν τον πλανήτη, τα κατέχουμε, τα φυλακίζουμε, τα χρησιμοποιούμε, κ.τ.λ.
Όλα όσα μας φαίνονται απάνθρωπα αν απευθύνονται σε άνθρωπο μας φαίνονται φυσιολογικά αν απευθύνονται σε ζώα. Γιατί αυτό?
Διαβάζω κάθε τόσο για το θέμα των στειρώσεων των ζώων. Και ότι, μα ότι επιχειρήματα και αν ακούσω, δεν μπορώ να αλλάξω την άποψη μου η οποία είναι κατά των στειρώσεων. Αυτό που δεν θα έκανα ποτέ σε άνθρωπο, δεν θα μπορούσα επίσης ποτέ να το έκανα σε ζώο.
Τα ζώα διεκδικούν το δικαίωμα τους στην ζωή. Ξανάλεω. Όχι το δικαίωμα τους σε μια καλή ζωή. Το δικαίωμα τους στην ζωή απλά. Ακόμα και αυτό τους το αρνούμαστε γιατί έχουμε καταχραστεί όλο τον πλανήτη προς όφελος μας. Έχουμε κάνει το άπαν σύμπαν ιδιοκτησία μας (μέχρι να πεθάνουμε οπότε αντιλαμβανόμαστε ότι τίποτα δεν μας ανήκει) και αρνούμαστε να το μοιραστούμε. Και επειδή η πλειοψηφία των ανθρώπων αν μπορούσε θα εξόντωνε εντελώς τα ζώα (ξέρω πολλούς τέτοιους) δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να συμπράξω σε αυτήν τους την επιθυμία (αυτό κάνω στειρώνοντας ένα ζώο. Σταματάω την διαιώνιση του είδους).
Γι’ αυτό το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δεχτώ την αντισύλληψη για τα ζώα όπως την δέχομαι και για τους ανθρώπους.
Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από εδώ στον Μαύρο Γάτο για την βοήθεια που μου προσέφερε στο θέμα αυτό.

Saturday, April 28, 2007

Τα γατάκια μου μεγάλωσαν και παίζουν!

Τα γατάκια μου μεγάλωσαν! Πλέον στο τρίπτυχο μαμ-κακά και νάνι προστέθηκε και το παιχνίδι! Κυνηγιούνται, δαγκώνονται κυλιούνται χάμω κτλ χαριτωμένα που κάνουν όλα τα μικρά γατάκια! Δεν χορταίνω να τα βλέπω!

Εδώ η "χοντρούλα" μου! Δεν ξέρω αν είναι τέτοιος ο σωματότυπος της ή αν τρώει παραπάνω από τους άλλους αλλά είναι αυτή που τους ρίχνει σε μπόι! Έχει και πιο μακριά και μαλακή τρίχα από τους άλλους. Εδώ φόντο με ένα τριαντάφυλλο που πνέει τα λοίσθια και την κούτα του νουνου που εκτελεί χρέη κρυψώνας!

Εδώ ο "άντρας" της ιστορίας. Είναι αδύνατος σχετικά με τις άλλες δυο μιας και δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα το φαγητό! Τον έβγαλα με φόντο τα λουλούδια μπας και ομορφύνει και αυτός λίγο μιας και όποιος τον βλέπει μαζί με τις άλλες δυο σπανίως τον προσέχει!

Και η τελευταία "κόρη" που σε σχέση με την άλλη μοιάζει να προσέχει περισσότερο την σιλουέτα της! Όσο πειραχτήρι είναι και δεν αφήνει τους άλλους σε ησυχία άλλο τόσο της αρέσουν οι ξάπλες!

Αχ! Τι όμορφα που περνάνε (-με) εκεί στην εξοχή!


Tuesday, April 03, 2007

Ένα συρτάρι γατιά!

Αυτή είναι η καινούργια μου συγκομιδή από γάτους!
Χαίρομαι πολύ που έχω νεογέννητα στο σπίτι! Ονόματα δεν τους έχω δώσει ακόμα γιατί τα ονόματα τα κερδίζουν μεγαλώνοντας αναλόγως χαρακτήρα! Την μαμά την λέω μια "νανάκα" και μια "μουζουθερή". Σαν να λέμε έχει ονοματεπώνυμο!

Εδώ σε στιγμές οικογενειακής θαλμπωρής!

Εδώ η μία "κόρη" που από τον φόβο του φλάς τσίριζε!

Εδώ η άλλη "κόρη" που το είχε πάρει πιο στωικά το θέμα!

Και εδώ ο "γιος" που όλως περιέργως δεν νιαούριζε (είναι ο πιο τσιρίδας) και μοιάζει να τον αδικεί η φωτογραφία.

Περιττό να σας πω ότι είμαι γεμάτη γατότριχες! Πάω επειγόντως για απολύμανση!

Wednesday, May 24, 2006

Ο "Ψυχογιός"!!!



Αυτό το καχεκτικό γατάκι στην κάτω φωτογραφία είναι το ίδιο γατάκι (γάταρος μάλλον) με αυτό στην πάνω. Απλά έχουν μεσολαβήσει κάτι (10) μήνες μεταξύ των δύο αυτών φωτογραφιών.

Το συγκεκριμένο γατουλίνι το βρήκε ο άντρας μου να νιαουρίζει ακατάπαυστα έξω από την αυλή του πατρικού σπιτιού μου. Το είχαν παρατήσει εκεί κάτι μικρά παιδιά όταν κατά πάσα πιθανότητα το παρουσίασαν στους γονείς τους και εκείνοι αρνήθηκαν να το "φιλοξενήσουν". Έτσι είναι τα παιδιά. Έχουν μια έμφυτη αγάπη για τα ζώα. Έντω μεταξύ η ζημιά είχε γίνει.
Ήταν κοντά μεσάνυχτα, τα παιδάκια είχαν ήδη πάει σπίτια τους και το γατάκι μοναχό να φωνάζει μες την νύχτα. Το είδε, το άκουσε, το λυπήθηκε και να σου το έφερε στο σπίτι. Παρόλο που δεν τα πολυσυμπαθεί!!

Ήταν αξιολύπητο και πανάσχημο. Τεράστια αυτιά, αδύνατο, βρώμικο, πεινασμένο για φαί και αγάπη. Αυτός βέβαια που ανέλαβε να το μεγαλώσει δεν ήμουν εγώ. Η μαμά μου που έχει αναλάβει χρέη νοσοκόμου και νταντάς για όλους μας. Τέτοια γατιά βέβαια, που έχουν αποκοπεί νωρίς από την μαμά τους δύσκολα "παίρνουν τα πάνω τους". Αυτό παρόλα αυτά τα κατάφερε.
Έγινε ένας μεγάλος, κούκλος, ήσυχος, φιλικότατος γάτος. Δυστυχώς ανάμεσα στα τόσα γατιά που τριγυρνάνε στην αυλή δεν βρήκαμε κανένα καλύτερο όνομα να του δώσουμε γιατί του κόλλησε το "ψυχογιός" που χρησιμοποιούσαμε όταν θέλαμε να αναφερθούμε σε αυτόν. Ας είναι! Δεν πειράζει!

Μόνο που του έχει μείνει ένα κατάλοιπο από την τότε παιδική του ηλικία. Μέχρι και σήμερα που είναι σχεδόν ενός χρόνου, όταν κουλουριάζεται για να κοιμηθεί, παίρνει ένα από τα μπροστινά του πόδια και βυζαίνει γουργουρίζοντας το μεσαίο μαξιλαράκι της πατούσας του!!