Το μονοπάτι της μνήμης

Βγήκα να κάνω ένα τσιγάρο στον κήπο.Μοσχοβολούσε το τζατζαμίνι και η λεμονιά.




Έκλεισα τα μάτια και βρέθηκα στα στενά των Ιλισίων.




Κατέβηκα λίγο πιο κάτω στην Καισαριανή,έξω απ τα κουτούκια,με τη μυρωδιά του αρετσίνωτου κρασιού.




Έφτασα μέχρι το Παγκράτι ,με μυρωδιά από κάρυ,των φαγητών των γειτόνων μου,και του ζεστού κρουασάν σοκολάτας απ το Ciao.




Πέρασα απ το Σύνταγμα,που τα δακρυγόνα είχαν σκεπάσει τ΄οξυγόνο,και ανάσαινα με δυσκολία.




Κατηφόρησα για το Μοναστηράκι.Εκεί μπερδεμένες μυρωδιές μου πήραν τη μύτη.Σουβλάκια,αντηλιακό και καυσαέριο ανάμεικτα.




Και μετά έφτασα στο Κολωνάκι .Ο αέρας είχε την οσμή βαριάς ακριβής κρέμας,σχεδόν αηδιαστικής.




Ανέβηκα στο Γαλάτσι,στη μυρωδιά του γρασιδιού του άλσους.




Και πιο πάνω,στους Θρακομακεδόνες μοσχοβολούσαν όλα τα λουλούδια της Ανθαγοράς.




Και κάπου εκεί αποφάσισα να φύγω απ την Αθήνα.




Να ταξιδέψω στη Σαλονίκη,τη Γλυκατζούπολη μου.Μοσχοβολιά κανέλας,τρίγωνου πανοράματος και τσουρέκιου μου αναστάτωσαν τα σωθικά.




Πέρασα απ τη Κοζάνη για να μου ρθει στη μύτη ανδρικό άρωμα το ανδρικό σώμα του Gaultier και μπόλικα χαρτομάντηλα Softex νωπά ποτισμένα δάκρυ και πίκρα.



Πέρασα απ το χωριό για να μυρίσω φρεσκοκομμένη ντομάτα απ το περβόλι της μάνας,και γλυκό του κουταλιού να φτιάχνεται στην κατσαρόλα.




Ανηφόρισα προς την αγορά και μου ρθαν στη μυτη τα σαλκίμια και η ανθισμένη Πασχαλιά.

Έφτασα μέχρι τη Σκάλα Σκαμιάς που μοσχοβολάνε στο λιμανάκι οι τράτες και οι ψαροταβέρνες.

Κατέβηκα στη Χίο με τη μυρωδιά της μαστίχας της ακατέργαστης.

Πέρασα απ την Κρήτη,απ τα θερμοκήπια γεμάτα τριαντάφυλλα και άλλα γεμάτα λαχανικά.Κατέβηκα όλο το φαράγγι της Σαμαριάς μόνο με την όσφρηση,τη μυρωδιά των δέντρων και των πλατανιών.

Πέρασα απ την Κύπρο,πάλι από θερμοκήπια.Μοσχοβολούδε το κομμένο γαρύφαλο,και τριαντάφυλλο.Ευωδίασα από φράουλες και μαντόλες.

Και μετά έπρεπε να γυρίσω απότομα απ το νοερό ταξίδι της μνήμης και της οσμής.

Έφτασα στο σπίτι που μυρίζει ξερό χορτάρι,κανέλλα,βανίλια και μωρουδίστικα ρούχα....

Και έκατσα στην καρέκλα γεμάτη λαχτάρα,σαν το παιδί που πάει ν αφηγηθεί στη μάνα το κατόρθωμα,χωρίς να πάρει μιαν ανάσα.

Τελικά το πιο σύντομο μονοπάτι για τη μνήμη περνάει απ την οσμή.....