inspiration - inspiratie

Céline awarded me with the 'arte y pico' award. Céline gave this because she thinks I am a 'conteuse', a storyteller. This is a quality I hadn't discovered yet, so thanks for this Céline ! Awards like this go around in the blogosphere. I have a bit mixed feelings about this : I am honoured, of course, but to whom pass it on ? Of course there are the obvious ones, that everybody reads, but I think I will pick some others...
Ik kreeg onlangs een 'Arte y Pico -award' van Céline voor mijn blog, nu ja onlangs, ik merk dat Céline al in augustus mij de award gaf. Ze noemde mij toen een 'conteuse'. Dat is een kwaliteit die ik nog niet in mezelf ontdekt had, dus bedankt Céline ! Dergelijke awards gaan nogal rond in de blogosfeer, en ik heb er een beetje gemengde gevoelens bij. Ik voel me erg gevleid natuurlijk, maar het 'nomineren' van anderen is niet altijd zo eenvoudig.

The idea is : nominate 5 blogs that inspire you, feed your creativity. That's why I started thinking : what inspires me? To tell the truth, I don't consider myself to be creative. I knit. I play with color. I write about this on my blog. I create, but does this make me creative?
Vooral deze opdracht heeft me wat kopbrekens bezorgd : je moet 5 blogs nomineren die je inspireren, je verrijken, je creativiteit voeden... Toen vroeg ik me af : vanwaar haal ik mijn inspiratie ?
Eigenlijk vind ik mezelf niet zo creatief. Ik brei. Ik speel met kleur. Ik schrijf hierover op mijn blog. Ik creëer, maar maakt me dat creatief ?

To create you need the basics, you need technique and materials. Trying to master new techniques, and using new yarns is for me part of the fun of knitting. Although 'fun' is relative, in the beginning you can really wrestle with a new technique. (first time I did socks! First lace!)
Om iets te creëren heb je een basis nodig, en die basis is : techniek en materiaal. Voor mij is het uitproberen van nieuwe technieken en steeds andere materialen een groot deel van de pret. (alhoewel, pret... ik herinner me het eerste geworstel met sokkennaaldjes, het eerste ramp-kantbreiwerk)

If I want to read about techniques and yarns (and cooking), I like to go to Kim Salazar's blog 'string-or-nothing'. There is nothing fancy about this blog, but the way Kim writes very thoroughly about the process of creating is fascinating. If memory serves me well, she has an engineering background, and that shows. She also hosts the 'wiseneedle' website, a database where you can look-up yarn reviews.
Als je over techniek en materiaal (en koken) wil lezen, dan vind ik Kim Salazar's blog 'string-or-nothing' interessant leesvoer. Dit is geen 'mooie' blog, maar Kim kan wel heel grondig beschrijven hoe ze aan bepaalde projecten werkt. Als ik het me goed herinner heeft ze een ingenieursachtergrond, en dat merk je. Ze beheert ook de 'wiseneedle' website, een database vol met bespreking van garens.

Also in the 'technique' category, but not knitting : I enjoy Veerle's creativity in crocheting jewelry. She choose her technique (crochet), and her material (silk embroidery yarns) and re-invents her FO's every time. In limitation you can see the hand of the master (don't know who said this, but it is true). Once you master a technique, you can go deeper, innovate, and be really creative. This is what Veerle does.
Veerle haakt, en ik bewonder haar creativiteit bij het haken van juweeltjes. Ze heeft haar techniek (vasten haken) en haar materiaal gekozen (zijde cordonnet), en ze vindt telkens nieuwe projecten. In de beperking ken je de meester (dat is een citaat, maar ik weet niet van wie...). Eens je een techniek meester bent, dan kan je verdiepen, daar creatief mee omgaan, in de zin van 'vernieuwend', binnen het gegeven van techniek en materiaal. Dat is wat Veerle doet.

I like color, and of course as for a lot of knitters Kaffe Fassett is a big inspiration. He learned me to see my stash as a painters palette, and 'when in doubt, add another color'. As much as I like to read blogs, I also really appreciate blogs that have a nice lay-out, and beautifull pictures. In this category I would like to mention Saartjes blog. She doesn't post much sadly. Her pictures are absolutely lovely, clear and crisp and colorfull. I wish I could take pictures like that.
Ik hou van kleur, en zoals voor veel breisters was Kaffe Fassett een grote inspiratie. Hij leerde me naar mijn voorraadkast met garens kijken als naar een schilderspalet, en wat bleef hangen :'als je twijfelt, doe er nog een kleur bij'. Ik lees graag blogs, maar ik apprecieer ook heel erg blogs met mooie foto's en een aangename lay-out. In deze categorie wil ik Saartjes blog vermelden. Ze schrijft niet zoveel op haar blog,jammer genoeg. Haar foto's zijn helder afgelijnd, kleurrijk en een plezier om naar te kijken. Ik wou dat ik zo'n foto's kon nemen...

Of course I also read blogs because they are well-written. I enjoy Koen Fillets blog because of his writing style (only in Dutch, and not about knitting, he is a radio maker - he will be very surprised to see his blog mentioned here...)
Ik lees ook graag blogs die goed geschreven zijn. In die categorie vind ik de radiomaker Koen Fillet een aanrader. En nee, dat gaat dus niet over breien... Ik vind zijn schrijfstijl gewoon erg goed, geen woord teveel en to the point...

Apparently you can find inspiration in many places. Hope to have inspired you!
Inspiratie is op vele plaatsen te vinden blijkbaar. Ik hoop dat ik jullie geïnspireerd heb met deze 'blogtoer'.

slowly...langzaamaan, dan breekt het draadje niet

Slowly I have started knitting again. I cannot knit on a big project, like 'kestrals alight'. That's why I started smaller projects.
Langzaamaan ben ik terug beginnen breien. Een groot project zoals 'torenvalken' lukt nu niet, dus startte ik een paar kleinere projecten.

Sorry about the bad pictures, my camera has decided to go into 'flou artistique'-mode.
Sorry voor de rare foto's, mijn toestel is op 'flou artistique' overgeschakeld.

I knit a sock. (This is CookieA's 'monkey', one of the most popular patterns on Ravelry). Still have to knit a 2d sock.
Ik heb één sok gebreid (dit is CookieA's 'monkey', één van de populairste patronen op Ravelry). Moet nog een 2de sok breien, maar de goesting is een beetje over.

I started a small scarf. The scarf has a small lace border, and is garter stitch for the rest, which makes it a nice take-along project when you travel. Manuèle, my roommate in Marseille wrote the pattern. The yarn is morehouse merino lace yarn, a gift from Louise, also present at the Nancy Bush Marseille workshop. It travelled with me to London and Zaragoza, which makes it a real international litte scarf. I love all those happy memories knit into this project.
Still have to knit a bit on the 2d part of the scarf (you knit2 parts and graft them together at the middle). The scarf will travel with me this weekend to Amsterdam, where DH will run a marathon. Lots of knitting time for me !
Ik begon aan een klein sjaaltje. Onderaan is er een ajourmotiefje, daarna ribbelsteek, waarbij je niet moet nadenken. Dat maakt het een goed 'meeneem'project voor op reis. Manuèle, mijn kamergenoot in Marseille schreef het patroon. Het garen is Morehouse merino lace, een kadootje van Louise, ook aanwezig in Marseille. Dit nam ik mee naar Londen en Zaragoza, een echt internationaal project dus. Al die mooie herinneringen in dit project maken dat ik met plezier de laatste eindeloze rijen ribbelsteek brei. Je begint met 2 aparte stukken te breien, die je dan in het midden van de sjaal aan mekaar maast. Dit weekend mag het sjaaltje nog mee naar Amsterdam, waar de echtgenoot de marathon loopt.


And I started an Icarus shawl, a large lace project, but an easy one. I use 1ply mohair from a Dutch farm, overdyed with strawberry koolaid. Not to sure about the color, but I can always overdye later.
En ik begon ook aan een grotere omslagdoek, Icarus. Het is een gemakkelijk ajourmotief, gebreid in 1draads mohair van een Nederlandse geitenboerderij. Het garen heb ik zelf oververfd met Amerikaans limonadepoeder. De kleur is een beetje te hevig, ik denk dat ik er later nog een ander kleur oververf (een mooi paars zou niet slecht zijn).

how I blew my yarn budget for the next 6 months

I arrived in Zaragoza eventually, although I had to take a detour over Madrid. Let me tell you : always, always check you have your ID-card with you when you travel. (I say this to my children all the time). Don't assume you have it, because you have your wallet with you. So there I am, at the self check-in, reaching for my wallet, and realising that I put the ID-card in a smaller, lightweight purse because of a sport-event at work. And I didn't put it back in my regular purse...
Uiteindelijk ben ik in Zaragoza geraakt, maar wel met een omweg over Madrid. Een goede raad : controleer altijd of je wel echt je identiteitskaart bijhebt (dat zeg ik dus voortdurend aan mijn kinderen). Veronderstel niet dat je die wel bijhebt, omdat je je portemonnee bijhebt, en je identiteitskaart altijd in je portemonnee zit...

I assure my DH that I will find a way to join him in Zaragoza, and urge him to take our planned flight; after all, why should he be the victim of my stupidity?
He stays remarkably calm through it all :'getting nervous doesn't change the situation'.
Ik verzeker de echtgenoot dat ik een manier zal vinden om in Zaragoza te geraken, en dat hij de geplande vlucht moet nemen (waarom zou hij slachtoffer moeten zijn van mijn stommiteit?). Hij blijft bewonderingswaardig kalm, want 'nerveus worden verandert niks aan de kwestie'.


And while he has the time to explore the city, I go back home, to arrange a new flight, only to discover I can not enter the house, because my key is also in the other purse. Phone my son, who comes over to let me enter, and who doesn't get nervous either..
Find out Ryanair doesn't do daily flights to Zaragoza. The next one is in 2 days. They suggest I fly to Madrid the same evening. There is a high speed train between the 2 cities. The timing is a bit tight though. I will arrive in the airport, and one hour later the train leaves in Attocha railwaystation. I can get there by metro, but I'll have to change. This sounds really tight, and I am getting more and more nervous.
So, I decide to take a taxi from the airport (estimated time 25minutes), and hope the plane doesn't have any delays.
Plan B : there is a night train to Zaragoza, that leaves a half hour later, and arrives at 2 am.
Plan C : if I don't get that train, I'll have to find a hotel in Madrid. I leave a message for DH, tell him I don't know when I will arrive, and not to worry...(he didn't).
En terwijl hij de stad kan verkennen, ga ik terug naar huis om een nieuwe vlucht te regelen, en mijn identiteitskaart op te halen. Thuis gekomen stel ik vast dat ik niet binnen kan, omdat mijn sleutel ook in die andere tas zit. Ik bel dus mijn zoon, die langskomt en me binnenlaat (en die ook niet nerveus wordt).
Dan stel ik vast dat Ryanair niet elke dag naar Madrid vliegt : de volgende vlucht is pas overmorgen. Ze stellen voor om dezelfde avond naar Madrid te vliegen. Van daar is het nog 300km naar Zaragoza, en er is een hogesnelheidstrein tussen de 2 steden. De timing is wel een beetje krap : juist 1 uur nadat het vliegtuig landt vertrekt de trein. Het grote Atocha station kan je vanuit de luchthaven met de metro bereiken, maar je moet nog overstappen. Dit klinkt nogal krap, en ik word nerveuzer met de minuut. Ik besluit een taxi te nemen (ongeveer 25minuten rijden). Nu maar hopen dat het vliegtuig geen vertraging heeft.
Plan B : als ik het niet haal is er nog een nachttrein, die om 2u 's nachts in Zaragoza arriveert.
Plan C : in het slechtste geval moet ik in Madrid een hotel zoeken.
Ik laat een berichtje achter voor de echtgenoot, zeg hem dat ik niet weet wanneer ik zal arriveren, en dat hij niet ongerust moet zijn (dat was hij dus niet).


Plan A works : the plane has a slight delay, but the taxi speeds through Madrid. Atocha train station is huge, you could easily get lost, but everybody is very friendly (speaking a little bit of Spanish helps). There is no queue in the ticket office, and 10 minutes before the train leaves I am on the right platform. The AVE high speed train is fantastic. If I could get trains like this to all my travel destinations, I would never get on a plane again. It's spacious, it gets fast (300km per hour), there is soothing classical music, they hand you free headphones to listen to the movie...Before I know it I am in Zaragoza.
Plan A werkt : het vliegtuig heeft een kwartiertje vertraging, maar de taxi maakt dat goed door rond Madrid te racen op de ringweg. Het Atocha station is reusachtig groot, je kan er gemakkelijk verdwalen, maar vriendelijke treinbeambten sturen me de juiste kant op (een beetje Spaans spreken helpt). Er is geen eindeloze wachtrij in de tickethall, en 10 minuten voor de trein vertrekt ben ik op het juiste perron. De AVE-hogesnelheidstrein is een belevenis. Ruim en luxueus, supersnel (meer dan 300km/u) en toch geruisloos, er speelt kalmerende klassieke muziek, je krijgt gratis oortjes om naar de film te luisteren...voor ik het besef ben ik in Zaragoza.


In the meantime it's 11pm. It's dark. It rains. On the map I see that this hightech new and gigantic railway station is situated outside the city, and our hotel is on the main square, opposite the cathedral. So another taxi-ride : he drops me of at the plaza del pilar. I rush into the hotel, tell the nightporter my DH is in room 314 and he walks with me to the room, takes out his masterkey and opens the door...only to close it even faster, because there is this man, in his underwear, screaming because the door swings open unexpectedly, and I am screaming : that's not my husband!'.
We hurry downstairs, and the nightporter is not so friendly any more, and hisses 'you told me he was in 314!'. I am completely exhausted, and start apoligizing, it was a long day after all...He starts checking the guest list - no DH there... And then I ask : I am in hotel soandso, am I? You guessed it, I walked into the wrong hotel... The taxi dropped me off at the square, and I just walked into the first hotel I saw. Should have taken the next one...
So, when I finally arrive in the right hotel, right room with the right husband, he greets me with : 'Here already?.
Ondertussen is het 11u 's avonds. Het is donker. Het regent. Op de kaart zie ik dat dit fonkelnieuw gigantisch treinstation een beetje buiten de stad ligt, en ons hotel is op het grote centrale plein, vlak over de kathedraal. Dan nog maar een taxi. Hij zet me af aan de plaza del pilar. Ik loop het hotel binnen, zeg aan de nachtportier dat de echtgenoot in kamer 314 is, en hij loopt met mij naar boven, opent de deur met zijn loper.... en trekt die nog sneller terug dicht, omdat daar een man staat, in zijn onderbroek, die schrikt omdat de deur onverwacht openzwaait, en ik schreeuw : c'est pas mon mari ! (de nachtportier sprak Frans).
We lopen naar beneden, hij is al niet meer zo vriendelijk, hij begint de gastenlijst te overlopen : geen spoor van de echtgenoot. Er begint met iets te dagen... dan vraag ik : ik ben toch wel degelijk in hotel xyz?
Je kan het al raden : ik was het verkeerde hotel binnengelopen. De taxi heeft me op het plein afgezet, en ik ben het eerste hotel binnengelopen dat ik zag. Wanneer ik dan eindelijk in het juiste hotel arriveer, in de juiste kamer en met de juiste echtgenoot - zegt die droogjes : Ben je er al ?

My English-German weekend - mijn Engels-Duits weekend

I am able to knit and work at the computer again (if I don't overdo it). Spain helped, more about that later. But first to answer Veerle's question : How was London ?
Well, London is London. It was grey. It rained.
Ik kan weer breien en aan de computer werken (als ik niet overdrijf). Spanje hielp, daar vertel ik later nog wat over. Maar eerst om Veerle's vraag te beantwoorden : hoe was Londen ? Wel, Londen is Londen. Het was grijs. Het regende.



People queued (for a knitting show).
Mensen stonden in de rij (voor een brei-evenement).


The knitting event took place in a very nice art-deco building. I catched myself looking at the ceiling more then looking at the yarn. And there was lots of yarn to look at ! I really liked the knitwitches yarns (bought some laceweight and sock yarn). My best buy however was a woolwinder.
I met lots of nice people. Wear a monster shawl to a knitting convention and people will stop you and ask if they can touch it, or where they can find the pattern.
And I heared the yarnharlot talk - I really enjoyed that. By that time I was too tired to remember to take pictures, but there are lots to be found on the internet.
All in all, a great day, and travelling with DS (who spent the day at the British museum) made it extra special.
Het brei-evenement ging door in een mooi art-decogebouw. Ik betrapte mezelf erop meer naar omhoog en de spectaculaire plafonds te kijken, dan naar de garens die er te koop waren. En er was veel te koop! Vooral de garens van Knitwitches spraken me aan, dus wat sokkenwol en kantgewicht ging mee naar huis. Mijn beste aankoop was echter een wolwinder.
Ik sprak met veel interessante oude en nieuwe bekenden. Draag een monster-omslagdoek op een brei-evenement, en je hebt direct conversatie. (Mag ik er eens aankomen?)
En ik ging ook naar de lezing van de Yarnharlot (de wolsnol, zei een Nederlandse breier kernachtig).
Dus : een mooie dag, en reizen met de zoon maakte het extra speciaal. Hij heeft de dag doorgebracht in het British Museum, en 'had er geen spijt van' (zijn manier om te zeggen dat hij het leuk vond).


But why an English-German weekend then? I travelled to Cologne the next day, to cheer on my Iron Man's second triatlon. He did say 'never again', last year, but that was last year. My main task was to take lots of pictures. Sadly, the battery of my camera died. So, I can't show you much, but let me just say he did a fantastic job.



En dat Engels-Duitse weekend? De volgende dag reisde ik naar Keulen om mijn Ijzeren man aan te moedigen bij zijn tweede triathlon. Mijn belangrijkste opdracht : veel foto's nemen. Jammer genoeg begaf de batterij van het fototoestel het. Dus : ik kan niet veel foto's tonen, neem maar gewoon aan dat hij het fantastisch gedaan heeft.