Baharla birlikte çok sevdiğim hâlde hüznün en çok yakıştığı kış gider, güneş hem en asil hem en haşarı hâliyle genelde yüzünüzde danseder. Üstünüz, başınızla beraber aklınız, fikriniz ve elbette yüreğiniz de hafifler, bunun sebebi artık havadan mı sudan mı bilinmez.
Benim için baharın gelişi frezyalarla olur. Rengârenk ve âhenklidir, kırılgandır, mis gibi bir rahiyâsı vardır. Baharla beraber enerji verir bünyelere. Tüm kış benim gibi uzunca bir “Yapılacaklar Listesi” içinde yüzmüşseniz ve çoğunu yapmaya fırsat olmamışsa bile bahar hepsini hoşgörür, öylece kucaklar sizi.
Benim için sayıları yıllardır artan ancak, her zaman yeri başka olan mevsimsiz Ümit Yaşar Oğuzcan’ın bu aylarda özellikle aşka meyilli şiirleri not defterlerimde benle birlikte gezmeye başlar. Dinlediğim hüzünbaz müzikler biraz daha şenlenebilir. Apartman yaşantasına hapsolan çoğu insan gibi ben de, pencere önlerinde birer ufak bahçe yaratma gayretinde olurum ve saksılarım da çiçeklenir baharda. Günlerin uzaması yetmezmiş gibi zamana daha bir asılasım gelir. Şehrin ışıkları başka türlü gözkırpar akşam olduğunda. Hayâli bile olsa, o an her nerede olmak istiyorsam o şehrin, o yörenin hava durumunu daha yakından takip ederim. Hayâllerim hepten sınırlarını zorlar. Deniz kıyısına kaçışlarım bereketlenir. Baharda çekilen fotoğrafların coşkusu daha bir canalıcı olur. Sanki her yeni gün, yeni bir yolculuğa başlamak gibidir. Her şey olumludur. Yüzlerinde gamdan, kederden eser kalmadan dolaşanlar etrafa saçılır. Elele yürüyüşler ahesteleşir. Suyun akışı gibi hayatın akışı bile bir başkalaşır.
Hiçbir şey umurumda değilmiş gibi sokaklarda gezmektir benim için bahar.