Τον τελευταίο τζαιρό γίνουνται πολλές συζητήσεις, και σε Κύπρο και σε Ελλάδα, για τους μετανάστες, λαθρομετανάστες και πολιτικούς πρόσφυγες. Για τους ξένους γενικά τέλοσπάντων. Έτυχε να συμμετέχω σε αρκετές συζητήσεις για το θέμα, αφού πλέον εν μόνιμα μέσα στα 4-5 θέματα της επικαιρότητας που συζητούνται παντού. Άκουσα νούσιμες κουβέντες και άκουσα και ακραίες, ακραίες και που τες θκυο πάντες γιατί το κάθε πράμα έσιει τουλάχιστον θκυο άκρα.
Τζείνο που μου έκαμε εντύπωση, εν ότι το ένα άκρο απόκτησε επιχειρήματα βάσιμα και απτά, και όι απλά τυφλά ρατσιστικά. Έννεν τζείνον το "εγώ είμαι ρατσιστής, όξα τζείνος εν μαύρος;". Τα επιχειρήματα που εκράτησα εν: 1. -το κλισέ- πιάνουν τες δουλειές, 2. πιάνουν τες θέσεις στα σχολεία, 3. πιάνουν τες σειρές στα νοσοκομεία και 4. τρων επιδόματα σε τζαιρό κρίσης. Για τα επιδόματα εν θα το συζητήσω. Εν κάτι που επιβάλλεται που την ΕΕ να κάμνουμε, είτε το θέλουμε είτε όι. Καταλάβω όμως γιατί εκνευρίζει κάποιους το ζήτημα. Εν λεφτά που η κάθε κυβέρνηση εν μπορεί να ακουμπήσει, την ίδια ώρα που βάλλει καθημερινά ούλλο και πιο βαθκιά τα σιέρκα της στες τσέπες του κόσμου.
Τα άλλα τρία επιχειρήματα αφορούν στην ουσία το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην εκπαίδευση και το δικαίωμα στη νοσηλεία. Πόσο σκατά τα εκάμαμεν σαν κοινωνία ρε γαμώ το; Πόσο γέριμη πρέπει να εν μια κοινωνία, για να φτάσει στο σημείο κάποια μέλη της να απαιτούν να μειωθούν τούτα τα βασικά δικαιώματα που ένα μέρος του πληθυσμού, απλά και μόνο για να ικανοποιηθεί η έλλειψη της προσφοράς τους; Και εν μιλούμε για οποιαδήποτε κοινωνία. Μιλούμε για τη δυτική κοινωνία, το άκρον άωτον του καταναλωτισμού και της σπατάλης.
Έσιει κρίση, λαλεί σου άλλος, εν έσιει λεφτά, και ξεκινά να κόφκει λεφτά και να σφίγγει τα ζωνάρκα του κόσμου με το ζόρι και να του κόφκει συνήθειες που ο ίδιος εδημιούργησε για να κινείται η οικονομία. Μα ήνταλως εν έσιει λεφτά ρε κουμπάρε; Που επήαν; Εξαφάνησεν τα ο Γιούρι Γκέλερ όξα ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ; Για να λήψουν σημαίνει κάποιος τα έφαε. Εν ο κάθε φτωχός οικογενειάρχης που τα έφαεν τζαι φορτώνεις του τον λοαρκασμό; Όπως είπε και ο Μάικλ Μουρ για την κρίση, "Η κρίση είναι ο οργασμός του καπιταλισμού. Γιατί να πληρώσουμε εμείς για ένα οργασμό που δεν ήταν δικός μας;". Εκαταλάβες δηλαδή; Άλλος γαμά, άλλος πιερώνει.
Φυσικά, τζείνος που επιέρωσε για τα γαμήσια του βουλευτή (που συνεχίζει να ψηφίζει) και του κάθε επιχειρηματία (τα προϊόντα και τες υπηρεσίες του οποίου συνεχίζει να αγοράζει) εν εκνευρισμένος. Που έννα τα φκάλει; Προς το παρών, φκάλλει τα πάνω στους ξένους. Γιατί έσιει μια μειοψηφία τους που εν εκμεταλλευτές, απατεώνες και εγκληματίες, και πιερώνουν τα ούλλοι τους. Όπως οι παραπάνω μας πιερώνουμεν τα γαμήσια μερικών, έτσι και τζείνοι. Οι παραπάνω τους πιερώνουν τες απατεωνιές μερικών.
Και αν σταματήσεις και κάμεις ένα ζουμ άουτ, βλέπεις πως εβρεθήκαν και τούτοι οι ανθρώποι μακριά που τες χώρες τους. Αν έσιεις ένα ΝΑΤΟ να γαμά τη χώρα σου για τα πετρέλαια και τους φυσικούς πόρους, ενώ στη χώρα επικρατεί αναρχία, έννα φύεις. Εν θα κάτσεις να περιμένεις αν θα πεθάνεις που τες πόμπες των Δυτικών, τες σφαίρες των εξτρεμιστών ή τα μασιέρκα των εγκληματιών. Που την άλλη, αν έσιες ένα μοντέρνο δικτάτορα να κάμνει ότι θέλει και να έσιει τον κόσμο σιεσμένο (με τες ευλογίες των υπερδυνάμεων), εν θα κάτσεις να μαζοχίζεσαι.
Ναι, εμείς εν έχουμε στρατό στη χώρα τους. Αλλά έχουν τζείνοι που κάμνουν κουμάντο στην ΕΕ και, αν θέλουμε να μεν γονατίσουμε που τες κυρώσεις, πρέπει να κάμνουμεν ότι μας λαλούν. Πολιτικό άσυλο, επιδόματα και ξέρω ΄γω κουβέντες. Βασικά, με λλία λόγια, λαλούν μας κρατάτε τους εσείς τζαμαί όσο εμείς λεηλατούμε τες χώρες τους, για να μεν φτάσουν στες δικές μας χώρες και να τους φορτωθούμε. Εμείς γαμούμε, εσείς πιερώνεται. Εν σωστό; Καθόλου. Αλλά αν είμαστε εμείς μια φορά θύματα, τζείνοι οι ανθρώποι εν δέκα.
Τες τελευταίες μέρες στον αραβικό κόσμο εν της πουτάνας. Ο κόσμος δαμέ δίπλα στες γεωγραφικές γειτονιές μας ξεσηκώνεται και ζητά να πέσουν οι μοντέρνες δικτατορίες. Θέλουν και τούτοι οι ανθρώποι να ζήσουν έσσω τους τούτην τη δημοκρατία που ακούσιν. Και τούτες οι εξεγέρσεις μεταδίδουνται όπως τη γρίπη. Ελπίζω να τα καταφέρουν οι ανθρώποι και να στήσουν χώρες του χαϊρκού. Και ελπίζω να τους στηρίξουμε λλίον τζαι εμείς σε τούτην την προσπάθεια ως κοινωνίες. Αν τα καταφέρουν, έννα μειωθούν και οι μετανάστες και έννα πέσουν και λλίες λίρες στα σιέρκα τους. Πόσο τζαιρό να τους στραντζίζουν οι δυτικές κυβερνήσεις;
Που τες κουβέντες που άκουσα τελευταία για τους μετανάστες, άρεσεν μου πολλά τούτα που είπεν ο Κανάκης του Ράδιο Αρβύλα τη Δευτέρα. Όι πως είπε τίποτε νέο και εκλεπτυσμένο. Αλλά επειδή ο κόσμος που βλέπει την εκπομπή του εν ως επί το πλείστον η νεολαία και λαλεί τα απλά και κατανοητά. Και σε αντίθεση με τους πολιτικούς, τους ανθρώπους σαν τον Κανάκη βάλλουν τους αυτί και ελπίζω να καταφέρει να περάσει λλία μηνύματα. Λλία ο Κανάκης, λλία ο ένας, λλία ο άλλος, και πέρκει αλλάξει στο μέλλον που τους νέους τούτη η κωλοκοινωνία που τους εδώκαμεν.
Τα πρώτα θκυο λεπτά του βίντεο (εν ξέρω πως να το κόψω :P).
