Yine uzun bir aradan sonra hadi bakalım iki çift laf da biz yazalım bloğumuza diyerekten karşınızdayım. Duyan da hayranlarım tarafından özlenen ve de gözlenen bir şahsiyet olduğumu sanacak, he he :D Neyse efendim, hobileri ve cicileriyle ruhunu beslemeyi seven bu bünye aynı zamanda makale ve kongrelerle de akademik kariyerini besleyip büyütmek zorunda olduğundan geçen haftalarda yine bir koşuşturma içine girerek kongre maratonuna başladı. Aynı dönem üniversitede bütünleme sınavlarının olduğu döneme rastladığından ve de hergün yeni bir BDS (Bağıl Değerlendirme Sistemi) listesiyle uğraştığımdan -bu listeleri çan sistemine göre okuyanlar yakınen tanırlar :P- aktif bloggerlıktan pasif, sessiz izleyici konumuna tekrar transfer oldum.
Geçen hafta 1 günlüğüne de olsa Muğla'ya kongre için ışınlandım. Evet ışınlandım diyorum çünkü işlerimin yoğunluğundan dolayı sadece sunumumu yapacağım gün kongreye katılabildim. Sabah 5:30'da otobüsle havaalanının yolunu tuttum. O saatte bırakın trafiği, sokaklarda yaşam belirtisi olmamasına rağmen sevgili otobüs şoförümüz tın tın, trilayleylimmmm melodileri eşliğinde her durakta yolcu olmadığı halde durduğu ve bekleme yaptığı için 15 dk. yolu 1 saatte gittik. Dolayısıyla havalanında dili bir karış dışarıda koşturan bir tip gördüyseniz o bendim :) Neyseki yetiştim ve uçağa en son ben bindim.
Sunumum oldukça başarılı geçti, bir sürü övgü aldım :) Dönüşte Dalaman havaalanını kullanacağımız ve sunumu Muğla Üniversitesi'nde yaptığımız için sunumlarımız biter bitmez arkadaşımla beraber Dalaman yollarına düştük. Uçağımız 20:55'de olmasına rağmen, sabahki deneyimden sonra ne olur ne olmaz diyerek saat 17:00'de havaalanındaydık. Sabahki telaşımı düşünün artık :D Neyse efendim, Dalaman Havaalanı bomboştu ve Atatürk Havaalanı'ndaki kalabalığa alışkın insanlar olarak "Aaaa, kapalı mı acaba ???!!!" şeklinde anlık da olsa bir şaşkınlık yaşadık :D 4 saat bekleyerek oldukça zor geçti, en sonunda kendimizi uçağa attık ve 23:30 itibariyle canım evimdeydim.
Şu an işlerim daha rahatlamış durumda, aklımda bir ton fikir var. Kesilmiş, dikilmeyi bekleyen kumaşlarım, evimin dekorasyonuna katılacak olan yeni ciciler... Vallahi bu sefer az kaldı çok yakında tüm sevimliliğimle karşınızda olacağım ;)
Bu arada Sevgili Hesionka, muhteşem clutchlarından ve takılarından oluşan bir setle biz bloggerları sevindirmeye karar vermiş. Görünce tabi ağzımın suları aktı. En Erol Taş içsesimle "Benim olacaksınız!!! nuhahahaaaa !!!!" diye kükredim :P Siz de bu cicilerin peşindeyseniz Hesi'nin bloğuna zıplayın derim ;)
Bugünü çooook mutlu geçirin ;)
