Terwijl buiten het pak sneeuw steeds dikker werd, had ik wel iets anders te doen dan lekker liggen te slapen. Eindelijk had ik het kerstquiltje weer tevoorschijn gehaald, want het was toch wel de bedoeling dat het aan de muur zou hangen met de kerst. Het kostte me wel moeite om er weer mee verder te gaan, want de laatste keer dat ik eraan gewerkt had, was de laatste dag dat mijn moeder nog leefde. Het was die zondag 12 september en ik zat naast haar bed met de stitchery.
While outside there was more and more snow, I had better things to do than lie down to sleep. Christmas quilt I finally had reappeared, because it was the intention that it would hang on the wall for Christmas. It took me some effort to continue working on it, because the last time I worked on, was the last day my mother was still alive. It was that Sunday, September 12th and I sat next to her bed with the stitchery.
Ook al was ze wat suf door de morfine, ze was toch heel geïnteresseerd in mijn werkje en ze vond het heel erg leuk worden. Ik had de lapjes voor de randen ook meegenomen en liet haar zien hoe het zou worden wanneer het klaar was. Ze gaf me nog advies over de breedte van de randen en ik heb het nu gedaan op de manier die zij het mooiste vond. Nu hangt het aan de muur en kijk ik er met gemengde gevoelens naar. Kijk… zo is het geworden:
Even though she was a bit groggy from the morphine, she was still very interested in my work and she thought it was really fun. I had the pieces for the sides also taken and showed her how it would be when it was finished. She gave me advice about the width of the edges and I have now done the way she liked the best. Now it hangs on the wall and I look with mixed feelings. Look ... this is the result:
De kleuren zijn in het echt wel wat warmer hoor.
The colors are really a bit warmer though.
Het patroontje komt van Bep en ook de hanger waar het quiltje aan hangt heb ik bij haar gekocht tijdens de open dag waar ik in de vorige post over vertelde. Voor Bep en ook voor Cindy had ik nog een kadootje meegenomen. Voor elk een schaapje dat ik gemaakt had.
The pattern comes from Bep and the hanger where the quilt is hanging on I bought in Bep’s shop during the open day where I told about the previous post. I also brought a little gift for Bep and Cindy. For both a sheep that I had made.
De linker heb ik zelf gehouden, want ik had per ongeluk een foutje gemaakt (vandaar het strikje op haar hoofdje). De middelste voor Bep en de rechter dus voor Cindy.
The left, I kept myself because I had accidentally made a mistake (that’s why the bow on her head). The middle I gave to Bep and the right one is for Cindy.
Voorkant Front
Dit schaapje was ik op een spaans blog tegengekomen en Marisa was zo aardig om mij de link met de tutorial te geven. Wanneer je ook zo’n schaapje wilt maken, kun je de tutorial *hier* vinden. Alleen de link in de tutorial naar het patroon werkt niet meer dus je zult het patroontje zelf moeten tekenen. Maar dat was niet zo moeilijk hoor!
This sheep was on a Spanish blog I encountered and Marisa was so kind to give me the link to the tutorial. If you want to make this sheep, you can find the tutorial *here*. Only the link in the tutorial for the pattern no longer works so you'll have to draw the pattern yourself. But it was not that difficult!
Vanmorgen heb ik de spulletjes voor de groepsknuffel ingepakt dus die ga ik zo even naar het postkantoor brengen. Nu maar hopen dat het allemaal heel aankomt!
This morning I have the stuff for the group hug packed so I am going to the post office later this day. Let's hope it will be delivered in one piece!
Ook wil ik nog even zeggen dat ik niet zoveel in blogland ben de laatste tijd, want ik zit behoorlijk in een dip. Ik mis mijn moeder verschrikkelijk en het wordt alleen maar erger. Daarom kan ik de energie gewoon niet opbrengen om iets te plaatsen. Het is nou ook niet zo leuk om iedere keer iets verdrietigs op m’n blog te zetten natuurlijk. Wel kijk ik zo nu en dan op andere blogs en plaats ik een reaktie hoor!
I would also like to say that I am not much in blogland lately, because I am quite in a dip. I miss my mother terribly and it only gets worse. Therefore I can not muster up the energy just to put something on my blog. It is not so much fun every time to put something sad in my post of course. But I still watch other blogs and I place a reaction here and there!
