Έχω βρεθεί σε συζητήσεις περί ποδοσφαίρου που καταλήγουν να πιάνονται στα χέρια. Κυνηγητό στους δρόμους, φασαρίες στα γήπεδα είναι συνήθη φαινόμενα. Γι’ αυτό και το ποδόσφαιρο χάνει συνεχώς φιλάθλους και οι κερκίδες δεν έχουν παρά τους φανατικούς οπαδούς που ακολουθούν πιστά τις ομάδες τους όπου κι αν παίζουν. Αλλά είναι οι ίδιοι οπαδοί κι ανακυκλώνονται συνεχώς. Είναι οι ίδιοι που βρίζουν προπονητές και παίκτες αλλά σε μία καλή στιγμή ή απέναντι στον αντίπαλο είναι έτοιμοι να αυτοπυρποληθούν για την Ομάδα!
Η πολιτική όμως δεν είναι ποδόσφαιρο. Κι αλίμονο αν την βλέπουμε ως τέτοια. Κυρίως η νέα γενιά. Κάποτε υπήρχαν τα «πράσινα» και τα «μπλε» καφενεία, «φουρτουνάκηδες» και «βροντάκηδες», εχθροί. Οι παππούδες αρπάζονταν μην τους θίξεις τον ηγέτη. Πέρασαν πολλά χρόνια όμως από τότε. Υποτίθεται ότι τώρα πια έχουμε αναπτυχθεί, έχουμε εξελιχθεί, έχουμε εκπαιδευτεί στη Δημοκρατία. Η γενιά μας είναι πιο μορφωμένη, και δεν εννοώ αποκλειστικά ακαδημαϊκά. Υποτίθεται σκεφτόμαστε πιο κριτικά. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Έχουμε γνωρίσει κι άλλους κόσμους. Έχουμε ταξιδέψει. Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ δεν νοείται να βγαίνουν άνθρωποι, νέοι άνθρωποι και να υπερασπίζονται με τέτοιο σθένος την κυβέρνηση. Δεν μπορεί κάθε μέρα να προκύπτει ένα νέο σκάνδαλο και να υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για την προράσπιση της χειρότερης όντως κυβέρνησης μετά τη μεταπολίτευση. Γιατί είναι η χειρότερη κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση είτε αυτό οφείλεται σε διεθνείς συγκυρίες, είτε στην ανικανότητά τους. Η Ελλάδα έχει μείνει πίσω σε κάθε τομέα. Στην οικονομία, στην υγεία, στην παιδεία. Σε κάθε τομέα. Σε κάθε ζωτικό για τους πολίτες της τομέα.
Όσο υπάρχουν πολίτες και πολιτικοί όμως που εμφανίζονται φανατισμένοι να προσπαθούν να μας πείσουν για τα οφθαλμοφανή, όσο υπάρχουν πολιτικοί που διασύρονται από «παράθυρο» σε «παράθυρο» και φτάνουν σε ντελίριο με φωνές και γλώσσα χειρότερη του πεζοδρομίου, τόσο οι πολίτες θα απέχουν όλο και περισσότερο από τη συμμετοχή στα κοινά. Τόσο η Δημοκρατία εκπίπτει. Τόσο θα δίνουμε την δύναμη σε μια μειοψηφία να καθορίζει το μέλλον μας. Δεν καταλαβαίνω τι κέρδος μπορεί να έχει ένας μικροεπιχειρηματίας, ένας χαμηλόμισθος, ένας νέος άνεργος να προασπίζεται με τέτοιο φανατισμό την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση. Οι «μεγάλοι» τα τρώνε, οι «μεγάλοι» έχουν συμφέροντα από τα διαπλεκόμενα. Εμείς τι λόγο έχουμε να φανατιζόμαστε; Πείτε μου έναν!! Το ίδιο στα πολιτικά όργανα, το ίδιο στις πολιτικές νεολαίες.. γι’ αυτό και δεν υπάρχει ελπίδα..
Οι πολιτικοί συνηθίζουν να μιλάνε με ποδοσφαιρικούς όρους, οι πολίτες όμως δεν επιτρέπεται στο όνομα της Δημοκρατίας να βλέπουν την πολιτική ως ποδόσφαιρο.
P.S να ευχαριστήσω τον αγαπημένο dr.Seeng για την φωτο.Πάντα δημιουργικός!
11 σχόλια:
πολυ ομορφη αναρτηση κ συμφωνω 100% μαζι σου..
τενικα σαν πολιτες εχουμε την υπερβολη στο αιμα μας..
εγω βεβαια πιστευω οτι ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ μπαινει πισω απο καποια σημαια(οπαοιαδηποτε σημαια,ολων των κομματων) ΑΔΙΝΕΙ πρωτιστως τον εαυτο του..
Μου αρέσει που έχουμε την ίδια οπτική για το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο όμως έχει και κάποια στοιχεία τα οποία αν τα αφομοιώναμε στην πολιτική τα πράματα θα γινόντουσαν πολύ πολύ καλύτερα.
Όταν βρω χρόνο θα κάνω ένα σχετικό ποστ, το οποίο το έχω πολύ καιρό στο μυαλό μου αλλά πριν λίγες ημέρες εβαλα κάποιες σκέψεις στο draft!
;)
H εποχή των φανατισμών παρήλθε,απλά ας μην περάσουμε στην απέναντι όχθη,δηλαδή στην πλήρη αποστασιοποίηση απ'τα δρώμενα.
Πηνελοπη συμφωνώ απόλυτα στο πνεύμα του ποστ σου, αλλά θα διαπιστώσεις εύκολα τώρα που είσαι στην Αγγλία ότι κύριο χαρακτηριστικό των Ελληνων είναι να παθιάζονται με κάτι. Αν δεν παθιαστούν δεν ασχολούνται. Πρέπει το κόμμα που ψηφίζουν να το θεωρησουν δικό τους.
Ο καιρός του φανατισμού έχει περάσει ελπίζω ανεπιστρεπτι, αλλά το δέσιμο συνεχίζει να υπάρχει και αυτό οφείλεται στο συναίσθημα. Εγώ το βρίσκω και φυσιολογικό και υγειές καθότι αν δεν υπάρχει συναίσθημα στην πολιτική τότε υπάρχει συμφέρον.
Δεν πρέπει να υπερασπίζουμε με φανατισμό κανένα κόμμα, αλλα πολιτικές επιλογές και ιδεολογία πρέπει διαφορετικά σημαίνει ότι απλά το "ψηφίζουμε" λόγω συμφέροντος.
Κάπου πρέπει να μπαίνει η κριτική ικανότητα του καθένα μας και να φιλτράρει τα αποτελέσματα που φέρνει η κάθε πολιτική επιλογή και αναλογα να αποφασίζει.
Καλά να περνάς εκεί στα Βόρεια.
αν εδιναν σε καποιον 10.000 ευρω να αλλαξει το κομμα που ψηφιζει..θα το εκανε...αν του ελεγαν να αλλαξει την ομαδα που υποστηριζει..ποτε !
Οσο και αν εχει εμπορευματοποιηθει το ποδοσφαιρο,καποιες αξιες και ιδανικα παραμενουν ακομα σε αντιθεση με την πολιτικη που εχουν χαθει απο καιρου..
αδικει ηθελα αν γραψω
@ Θα συμφωνήσω με τον Θάνο: δεν είναι θέμα συναισθήματος, αλλά συμφέροντος. Για μια θέση στο δημόσιο, για μια νομιμοποίηση αυθαιρέτου, για μια λαμογιά τελοσπάντων!
Ένας γνωστός μου ψήφιζε Συνασπισμό μέχρι που του αρνήθηκαν την υποψηφιότητα για δήμαρχος της πόλης του. Τότε πέρασε στο ΠΑΣΟΚ. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές προτιμήθηκε άλλος, πιο σίγουρος Πασοκτζής. Θέλω να δω τι θα κάνει στις επόμενες: θα πάει με τη ΝΔ;
Πην μου συμφωνώ μαζί σου για ό,τι αφορά την πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων, για τις εκπτώσεις στη Δημοκρατία, για την κατάντια μας γενικότερα. Ωστόσο για το ποδόσφαιρο δεν συμφωνώ.
Το ποδόσφαιρο, που όπως γνωρίζεις το λατρεύω, είναι ομαδικό άθlημα με κανόνες σεβασμού του αντιπάλου, με στρατηγική για την επίτευξη του τέρματος τέτοια που αν ειναι δυνατόν να αφήνει ικανοποιημένους και τους φιλάθλους ένθεν και ένθεν. Δηλαδή έχει τέτοια χαρακτηριστικά τα οποία στερείται η πολιτική. Το μόνο ίσως κοινό που υπάρχει είναι ο δικομματισμός αλλά κι αυτός μόνο στον αγώνα.
Στο ποδόσφαιρο μπορεί να κυριαρχήσουν και οι μικροί, πράγμα δύσκολο για την πολιτική. Τώρα αν υπάρχουν θερμόαιμοι και οπαδοί -όχι φιλαθλοι- φταίει η πολιτική που παράγει φτώχεια και κοινωική απομόνωση.
Περιμένω και το δικό σου άρθρο σχετικά -μαζί με του philou- μια και στη χώρα που μένεις πια:( το ποδόσφαιρο έχει δεινοπαθήσει αλλά εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο άθλημα.
Σε φιλώ
Πην μου το διπλοδημοσίευσα και το έσβησα το δεύτερο. Καθαρίσε τα εσύ.. έχω μικρή οθόνη (ξέρεις γιατι:) και χάνω έργα.. (το γήρας κλπ)
Πηνελόπη μου μπράβο για το ωραίο σου κείμενο, για τα μηνύματα και για το χαρακτήρα που κρατάς στο blog.
Μπράβο και στον dr. Seeng για τη γραφιστική παρέμβαση!!!
Εγώ θα πω ότι ο φανατισμός δεν είναι πουθενά καλός. Σε κανέναν τομέα. Ούτε στην πολιτική, ούτε στο ποδόσφαιρο. Ούτε στη θρησκεία. Ούτε στα δόγματα. Πουθενά.
Να επιλέγουμε κριτικά. Να αμφισβητούμε για να μαθαίνουμε.
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου