Wakaw meld zich

Ongelooflijk ik geloof niet dat ik ooit zo'n lange tijd niets geschreven hebt, maar er is gewoon niet veel te melden.
We leven gewoon ons leventje, het is winter

De winters zijn lang, niet vervelend, maar er gebeurt ook niet heel veel schokkends, gelukkig hebben we hier ons wintervermaak.

Wij vinden dat leuk, maar je wilt  niet elke week hetzelfde schrijven.

Wintervermaak in Saskatchewan, (ijs) hockey, skieen, ijsvissen, coyotes schieten en sleetje rijden.

De jongens hebben nooit hockey gespeeld, voor ijsvissen hebben we geen geduld, coyotes schieten doet Laurens, hij heeft nog steeds vergeldingsdrang door wat ze Maxi aangedaan hebben.

Ons wintervermaak is hoofdzakelijk de snowmobile..ofwel gemotoriseerd sleetje rijden.

Toen we hier pas woonden hadden we aan 2e hands slee die Floris Jan vakkunding naar de bliksem geholpen heeft en er zelf "slechts" een gebroken pols aan overhield.

Begin van de winter heeft jos zichzelf getrakteerd op een hagelnieuwe slee, een zwart monster even voor de kenners, een Yamaha RS Vector.4 takt, 1100 cc. 

Samen met 3 buurmannen zijn ze begonnen om alle poker rallies in de buurt te gaan rijden en dat zijn er nogal wat.

Dit heeft ze de bijnaam de wildhogs opgeleverd, ze weten nog niet zeker of ze dit nu als een compliment moeten zien of niet ;-)

 Maar het is een heel gezellige en sociale hobby, ondertussen steun je ook nog eens allerhande goede doelen.
Vaak wordt nl zo'n rally georganiseerd om geld in te zamelen, je doet gratis mee, maar je koopt wel een poker hand.
Vroeger had je tijdens de rally de start, 4 checkpoints en dan de finish, elke keer als je zo'n aandeed grabbelde je een nummer uit een emmer, die aan het einde van de rally een serie nummers opleverde, die je pokerhand vormde.
Nu koop je gewoon een paar handen pokernummers en iedereen kan dat doen, of je nu meedoet of niet,het geld gaat dan naar diegene die de rally organiseerd.
Van de vrijwillige brandweer tot een heel klein lokaal kerkje.
Na het rijden van de rally, is er natuurlijk een natje en droogje in de zaal en dat zorgt ervoor dat de sociale contacten ook onderhouden worden.

Laurens gaat regelmatig op de slee naar school en hij is dan niet de enige, ze teksten elkaar in de ochtend, dat ze op de slee gaan, dan wordt snel de bus afgebeld.
Het maakt de lunchpauzes wel extra gezellig natuurlijk.

Toen kwam het idee om samen met Garry en Clare onze buren/vrienden een paar dagen naar Las Vegas te gaan.
Ik was er afgelopen zomer al geweest, wilde nog wel een keertje terug met Jos om hem ook deze toch wel speciale stad te laten ervaren.

We hebben niet gegokt...nou ja een beetje, Jos heeft zowaar 40 dollar gewonnen en ik maar 15 dollar verloren, dus we bleven in de plus.(voor de oplettende lezer..yep ik heb mijn haar afgeknipt)

What happens in Vegas stays in Vegas, maar ik wil toch wel wat delen hoor.
We hebben van alles gedaan, met een helicopter over de Grand Canyon gevlogen.
Jawel ik ging zonder problemen in dat ding...heb de spuugzakjes net niet hoeven te gebruiken.(het gaat nog wel eens goedkomen met mij)

Eerst vlogen we over de Hoover Dam.

Toen over Lake Mead, het meer dat gecreeerd werd nadat de dam op zijn plaats stond en dit meer voorziet 4 staten van water.

Vervolgens over de Grand Canyon om heel laag in de Canyon te landen en daar werden we voorzien van een champagne ontbijtje.

Stukje lopen en ondanks dat we al diep waren, kon het nog dieper, beetje bij de rand van de afgrond wegblijven dan maar.

Dat gele ding is een soort van drijver mochten we in Lake Mead vallen, beetje lullig was wel dat we meer over land dan over water vlogen, maar goed eisen zijn eisen.

Toen terug via de strip en kijk..dat hotel zaten we in, the Excalibur

Jos heeft samen met Garry nog een middag op de schietbaan gestaan, allemaal leuk speeltjes uitproberen.

En toen weer naar huis, terug naar de sneeuw.
Gelukkig is het niet heel koud meer, de sneeuw smelt overdag, de echte run off hebben we nog niet.
Eigenlijk is dat maar goed, want er ligt zoveel sneeuw, waar al dat water straks heenmoet...geen idee.
Het mooiste zou zijn als het langzaam blijft gaan, maar dat zal wel niet...

Je voelt wel dat het voorjaar eraan zit te komen.
Wij doen in Saskatchewan gelukkig niet aan zomer of wintertijd, dus we zien echt de dagen langer worden zoals de natuur het bedacht heeft.
Ook hadden we vandaag de eerste jonge geitjes..helaas zijn ze alle 3 doodgeboren.
Mama geit is onze zwart witte geit, die hebben we het langste en als ze zo oud is als de man waar we haar van kochten vertelde zou ze nu 10 zijn, vorig jaar hebben we haar niet laten dekken, maar nu we dit vandaag meegemaakt hebben, gaat ze met pensioen.
Geen babies meer voor Miep, want het zou best eens kunnen dat ze al ouder is, dat zullen we nooit zeker weten.

Nu maar hopen dat de rest van onze geiten, gezonde babies krijgen.