Χαρούμενη Χρυσή Πρωτοχρονιά κι ευτυχισμένο το 2012!

Από μια μνήμη σε μια άλλη...

Μνήμη Γιώργη Μανουσάκη

Η σιωπή είναι το κέλυφος του ήχου

Κλεισμένος μέσα της ο ήχος τη ραμφίζει

όπως ραμφίζει το πουλί του αβγού το τσόφλι

Θέλει κι αυτός να βγει και να πετάξει

είναι μοιραίο, λοιπόν, να θρυμματίζεται

κάποια στγμή η σιωπή

Τέτοια τίναι η τάξη των πραγμάτων

για να μπορέσει ο ήχος ν’ ακουστεί

Ωστόσο αν και θρυμματίζεται, ποτέ δεν αφανίζεται,

αλλά έτσι κομματιασμένη μέσα στον ήχο παρεισφρέει

και με παύσεις μαγικές τον μετατρέπει

από θόρυβο σε μουσική και ποίηση

Υπάρχει βέβαια, και ένα άλλο είδος σιωπής

που δεν κυοφορεί κανέναν ήχο,

για τούτο και ποτέ δεν θρυμματίζεται

Θαρρώ, δίχως να είμαι θετικός, ότι θανή τη λένε

Δεν σ’ ονομάζω θάνατο

Θανή σ’ αποκαλώ

Αφού θα μ’ αγκαλιάσεις κάποτε σε προτιμώ γυναίκα…

Καλό ταξίδι Αργύρη...

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στα Σεπόλια, από γονείς νησιώτες, εσωτερικούς μετανάστες. Στα δεκατέσσερά του, άρχισε να γράφει ποιήματα σε έμμετρο και ομοιοκατάληκτο στίχο, μιμούμενος τις μαντινάδες και τα αποσπάσματα από τονΕρωτόκριτο, που η Κρητικιά μητέρα του τραγουδούσε. Μπήκε πολύ νωρίς στη βιοπάλη γι’ αυτό τελείωσε Νυχτερινό Γυμνάσιο (2ο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αθηνών).

Εμφανίστηκε στα γράμματα με ποιήματα που δημοσίευσε το 1963 στο περιοδικό "Δωδέκατη Ώρα" και το 1964 στη Νέα Εστία. Το 1966, σε ηλικία 23 ετών, εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή, τις "Απόπειρες φωτός".

Το 1967, λίγο μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, έφυγε στο εξωτερικό. Πρώτος σταθμός ήταν το Παρίσι όπου, εργαζόμενος σκληρά για το βιοπορισμό του (ως λαντζιέρης, φορτοεκφορτωτής κλπ.), ξεκίνησε να παρακολουθεί βραδινά μαθήματα γαλλικών.

Στις αρχές του 1968, ποιήματά του μεταφράστηκαν και δημοσιεύτηκαν σε έγκυρα ολλανδικά λογοτεχνικά περιοδικά. Λίγο μετά τα γεγονότα του Μάη του ’68 η μεταφράστριά του στην Ολλανδία, Maria Blijstra και ο σύζυγός της, ο συγγραφέας Rein Blijstra, παλιοί φίλοι του Καζαντζάκη και λάτρεις της Ελλάδας, επισκέφθηκαν το Παρίσι για ένα λογοτεχνικό συνέδριο, οπότε και συναντήθηκαν για πρώτη φορά μαζί του και τον προσκάλεσαν στο Άμστερνταμ. Μετά από δεκαπέντε περίπου μέρες ο Αργύρης Χιόνης επιχείρησε το ταξίδι αυτό με πολλές δυσκολίες. Στο σπίτι των Blijstra, γνωρίστηκε με τον ελληνιστή καθηγητή του Πανεπιστημίου Arnold van Gemert και την ελληνίδα γυναίκα του, που του πρότειναν να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ολλανδία υποσχόμενοι να του βρουν δουλειά. Ο Α. Χιόνης επέστρεψε στο Παρίσι και λίγους μήνες αργότερα έλαβε μήνυμα από Ολλανδία ότι βρέθηκε δουλειά σ' έναν εκδότη κλασικών κειμένων, οπότε έφυγε πάλι για το Άμστερνταμ.

Στο Άμστερνταμ έζησε τα επόμενα οκτώμισι χρόνια. Στην αρχή δούλεψε σκληρά, τόσο για τον βιοπορισμό όσο και για την εκμάθηση της γλώσσας. Του χορηγήθηκε υποτροφία για γράψιμο από την Εταιρεία Συγγραφέων, έγινε δεκτός στους λογοτεχνικούς κύκλους και απέκτησε πρόσβαση στα λογοτεχνικά περιοδικά. Στο εξωτερικό εκδόθηκαν δύο βιβλία του ("Σχήματα Απουσίας" και "Μεταμορφώσεις") ενώ βραβεύτηκαν δύο θεατρικά έργα του "Ο Ρήτορας" και "Αυτός εκτός και εντός του κοστουμιού του", σε διαγωνισμό που είχαν προκηρύξει για τις Κάτω Χώρες ο θεατρικός οργανισμός Sater και το λογοτεχνικό περιοδικό Soma, το 1971. Τελικά διορίστηκε δάσκαλος ελληνικών στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο και παράλληλα εγγράφηκε, με κρατική υποτροφία, στη Σχολή Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ.

Το 1977 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου δούλεψε ως μεταφραστής, συνέγραψε μια σειρά παιδικών εκπομπών για το ραδιόφωνο και έκανε ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, εκπροσωπώντας την Ελλάδα στο ετήσιο Διεθνές Συγγραφικό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Iowa.Το 1982 προσλήφθηκε, κατόπιν διαγωνισμού, ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες για τα επόμενα δέκα χρόνια.Το 1992 παραιτήθηκε από τη θέση αυτή και αποσύρθηκε στο Θροφαρί, ένα μικρό χωριό της ορεινής Κορινθίας, όπου ασχολήθηκε ως το τέλος της ζωής του μόνο με την καλλιέργεια της γης και της ποίησης.

Ποιήματα και πεζογραφήματά του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ολλανδικά, σερβοκροατικά και ρουμάνικα. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.

Τα τελευταία 20 χρόνια έζησε στην επαρχία ως αγρότης και συγγραφέας, αλλά πέθανε -πιθανόν από έμφραγμα- στην Αθήνα όπου βρέθηκε για να περάσει με φίλους τα Χριστούγεννα του 2011.

Ποίηση:

• Απόπειρες φωτός. Αθήνα, Δωδεκάτη ώρα, 1966.
• Σχήματα Απουσίας. Αθήνα, Αρίων, 1973.
• Μεταμορφώσεις. έκδοση του ιδίου, Αθήνα 1974.
• Τύποι ήλων. Θεσσαλονίκη, Εγνατία / Τραμ, 1978.
• Λεκτικά τοπία. Αθήνα, Καστανιώτης 1983.
• Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη. Αθήνα, Υάκινθος, 1986.
• Εσωτικά τοπία. Αθήνα, Νεφέλη, 1991,1999.
• Ο ακίνητος δρομέας. Αθήνα, Νεφέλη, 1996, 2000.
• Ιδεογράμματα. Θεσσαλονίκη, Τα τραμάκια, 1997.
• Τότε που η σιωπή τραγούδησε και άλλα ασήμαντα περιστατικά. Αθήνα, Νεφέλη, 2000.
• Στο υπόγειο. Αθήνα, Νεφέλη, 2004.
• Η φωνή της σιωπής: Ποιήματα 1966-2000. Αθήνα, Νεφέλη, 2006.
• Μέρες ποίησης [συλλογικό έργο]. Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2007.
• Ό,τι περιγράφω με περιγράφει, Ποίηση δωματίου Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2010.
• Παίγνια [συλλογικό έργο]. Αθήνα, Futura, 2011.

Αφηγήματα:

• Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα. Αθήνα, Αιγόκερως, 1981.
• Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
• Τρία μαγικά παραμύθια. Αθήνα, Πατάκης, 1998.
• Όντα και μη όντα. Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2006.
• Περί αγγέλων και δαιμόνων. Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2007.
• Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες. Αθήνα, Κίχλη, 2008.
• Το μήνυμα και άλλες δύο φάρσες - Ο ρήτορας ή ο κανιβαλισμός: Αυτός εκτός και εντός του κοστουμιού του (τρία μονόπρακτα). Αθήνα, Κίχλη, 2009.

Μεταφράσεις:

• Octavio Paz, Ποιήματα. Αθήνα, Σπηλιώτης, 1981.
• Howard Fast, Οι μετανάστες, Αθήνα, Bell, 1981.
• Jeffrey Archer, Κάιν και Άβελ, Αθήνα, Bell, 1982.
• Russel Edson, Όταν το ταβάνι κλαίει (ποίηση). Αθήνα, Αιγόκερως, 1986.
• Roberto Juarroz, Κατακόρυφη ποίηση. Θεσσαλονίκη, Τα τραμάκια, 1997.
• Jane Austen, Περηφάνια και Προκατάληψη. Αθήνα, Πατάκης, 1997, 2000.
• Henri Michaux, Με το αγκίστρι στην καρδιά, Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2003.
• Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα [συλλογικό έργο, ανθολόγηση Μαρία Λαϊνά, συλλογική μετάφραση]. Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2007.
• Nikanor Parra, Ποιήματα επείγουσας ανάγκης. Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2008.

Έχει επίσης μεταφράσει και δημοσιεύσει σε λογοτεχνικά περιοδικά πολλά ποιήματα γραμμένα στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά και ολλανδικά, καθώς και ολόκληρη την αρχική σειρά του κόμικ "Αστερίξ" και ένα μεγάλο μέρος της σειράς του κόμικ "Ιζνογκούντ".

Μεταφράσεις έργων του σε ξένες γλώσσες:

• Σχήματα απουσίας Μτφρ. στα ολλανδικά και στα αγγλικά, M. Blijstra και M. Muntz (Δίγλωσση έκδοση). Άμστερνταμ, TOR, 1971.
• Μεταμορφώσεις και άλλα ποιήματα, Μτφρ στα ολλανδικά, M. Blijstra. Άμστερνταμ, DE BEUK, 1976.

Βραβεία:

• Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω 2007, για το Όντα και μη όντα, Γαβριηλίδης, 2006.
• Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου για Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες, Κίχλη 2008.

Πηγή:

http://el.wikipedia.org/wiki/Αργύρης_Χιόνης

"Ένα παιδί ξαναγεννήθηκε..."

Η επτάχρονη Μέρι Γιουλάντα, γνωστή και, ως Γουάτι, εξαφανίστηκε όταν το τσουνάμι σχεδόν εξαφάνισε τη συνοικία όπου διέμενε στο δυτικό Άτσεχ. Μετά από ημέρες άκαρπων ερευνών, οι γονείς της εγκατέλειψαν τις ελπιδες να την βρουν ζωντανή.

Η Γουάτι επέζησε και επί επτά χρόνια τη μεγάλωνε μία γυναίκα η οποία την υποχρέωνε να ζητιανεύει, υποστήριξε ο παππούς της Ιμπραήμ. "Η εγγονή μου ήταν υποχρεωμένη να ζητιανεύει μέχρι αργά το βράδυ. Όταν δεν μπορούσε να εξασφαλίσει αρκετά χρήματα, την χτυπούσαν", τόνισε ο ίδιος.

Η Γουάτι επανενώθηκε με την οικογένειά της την Τετάρτη όταν μεταφέρθηκε στο γραφείο του επικεφαλής του χωριού στο Δυτικό Άτσεχ από ανθρώπους που την βρήκαν να τριγυρνά άσκοπα στο δρόμο. Όταν τη ρώτησαν, απάντησε πως αναζητά τους γονείς της στην Μεουλαμπόχ, πρωτεύουσα του δυτικού Άτσεχ, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί κανένα όνομα συγγενή της πλην εκείνο του παππού της Ιμπραήμ.

Ο Ιμπραήμ το πληροφορήθηκε, μετέβη στο γραφείο των τοπικών αρχών και η μητέρα του κοριτσιού, η Γιουσνιντάρ, την αναγνώρισε από κάποια σημάδια που είχε από την γέννησή της στο λαιμό και στο πόδι και μια ελιά στον κρόταφο.

Πηγή:
http://aerapatera.wordpress.com/2011/12/26/τὰ-χριστούγεννα-τῶν-ποιητῶν-δημήτρ/

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Πατριαρχική Απόδειξις επί τοις Χριστουγέννοις 2011

Αριθμ. Πρωτ. 1192

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Χριστός και πάλιν γεννάται και οι Αγγελοι και πάλιν ψάλλουν:

«Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία»(Λουκ. β΄, 14-15).

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Αγγελοι ψάλλουν τάς τρεις μεγαλειώδεις ταύτας διακηρύξεις και η μεγίστη πλειονότης των ανθρώπων, αν και εορτάζει Χριστούγεννα, δεν δύναται να αντιληφθή το νόημα του αγγελικού αυτού ύμνου και διερωτάται εάν όντως σήμερον δοξάζεται υπό των ανθρώπων ο Θεός και διατί πρέπει να δοξάζεται, πού δύναταί τις να εύρη επί γής την εξαγγελθείσαν ειρήνην και διά ποίον λόγον η σημερινή ανθρωπότης πρέπει να ζή εν ευδοκία.

Διότι, όντως, η πλειονότης των ανθρώπων δεν δοξάζει τον Θεόν, ούτε διά των έργων της, ούτε διά των χειλέων της, αρκετοί δε εξ αυτών αμφισβητούν και αυτήν ταύτην την ύπαρξιν του Θεού και την παρουσίαν Του εις την ζωήν των. Είναι μάλιστα πολλοί εκείνοι, οι οποίοι αποδίδουν εις τον Θεόν ευθύνας, δι’ όσα δυσάρεστα συμβαίνουν εις την ζωήν των. Αλλ’ όμως οι τοιουτοτρόπως αγανακτούντες εναντίον του Θεού σφάλλουν βαρέως, καθ’ όσον το κακόν δεν προέρχεται από Αυτόν.

Αντιθέτως, η εξ αγάπης προς τον άνθρωπον σάρκωσις του Υιού και Λόγου του Θεού και τα επακολουθήσαντα αυτήν γεγονότα της Σταυρώσεως και Αναστάσεώς Του, αναμορφώνουν τον πιστόν εις το αρχαίον κάλλος και χαρίζουν εις αυτόν την αιώνιον ζωήν και την πάντα νούν υπερέχουσαν ειρήνην και καθιστούν αυτόν συγκληρονόμον της αιωνίου βασιλείας του Θεού. Η πράξις αύτη της του Θεού Συγκαταβάσεως, αν και περικλείει την εσχάτην ταπείνωσιν, είναι αφ’ εαυτής ικανή να υπερδοξάση Αυτόν.

Ούτως, αν και πολλών ανθρώπων αι καρδίαι δεν δοξάζουν τον Θεόν, αποδίδοται δόξα εις Αυτόν, τον εν υψίστοις οικούντα, υπό πάσης τε της κτίσεως και υπό των αντιλαμβανομένων τα γενόμενα ανθρώπων. Διό και ημείς ευγνωμόνως αναφωνούμεν μετά των Αγγέλων το “Δόξα εν υψίστοις Θεώ” διά την μεγαλωσύνην των έργων Του και το ασύλληπτον της αγάπης Του προς ημάς.

Η απορία όμως αφορά και εις την δευτέραν εξαγγελίαν των αγγέλων «καί επί γής ειρήνη». Κατά ποίον τρόπον ευρίσκεται επί γής ειρήνη, όταν το ήμισυ σχεδόν του πλανήτου είναι είτε εν δράσει είτε εν προετοιμασία πολεμική; Η γλυκύφθογγος εξαγγελία των Αγγέλων “επί γής ειρήνη” είναι βεβαίως πρωτίστως μία υπόσχεσις του Θεού, ότι εάν οι άνθρωποι ακολουθήσουν τον δρόμον τον οποίον το τεχθέν Παιδίον υποδεικνύει εις αυτούς, θα φθάσουν εις την εσωτερικήν ειρήνην και την ειρηνικήν συμβίωσιν. Αλλά, φεύ, μέγα μέρος των ανθρώπων συγκινείται και έλκεται από τα τύμπανα του πολέμου και βαρυθυμεί εις το άκουσμα της υποσχέσεως της ειρηνικής ζωής. Δεν ομιλούμεν βεβαίως μόνον περί των ζηλωτών των δι’ όπλων πολεμικών συρράξεων, αλλά κυρίως περί όλων εκείνων, οι οποίοι μετατρέπουν την ευγενή άμιλλαν εις σύγκρουσιν και έφοδον κατά των συνανθρώπων και επιδιώκουν την εξόντωσιν του αντιπάλου. Υπ’ αυτήν την έννοιαν, ο πόλεμος βιώνεται ως πραγματικότης μεταξύ των μελών αντιτιθεμένων κοινωνικών ομάδων και παρατάξεων, παντός είδους, εθνικών, κομματικών, συνδικαλιστικών, οικονομικών, ιδεολογικών, θρησκευτικών, αθλητικών και εί τινος άλλης, και ο ψυχισμός των μελών των διαμορφώνεται εις φιλοπόλεμον, αντί τού, ως θα έπρεπε, φιλειρηνικού.

Αυτό όμως δεν αναιρεί την αλήθειαν της εξαγγελίας των Αγγέλων, ότι διά της Γεννήσεως του Χριστού και της αποδοχής των διδαγμάτων Αυτού, θα επικρατήση όντως επί γής η ειρήνη. Ο Χριστός ήλθε κομίζων την ειρήνην και εάν αυτή δεν κυριαρχή εις τον κόσμον, ευθύνονται οι μή αποδεχόμενοι και μή βιούντες αυτήν άνθρωποι, και όχι ο προσφέρων αυτήν Θεός. Δεδομένης της τοιαύτης στάσεως του συγχρόνου ανθρώπου έναντι του Θεού και της προσφερομένης υπ’ Αυτού ειρήνης, δεν είναι παράδοξον το γεγονός ότι σπανίζει μεταξύ των ανθρώπων η ευδοκία. Η καλή διάθεσις του Θεού προς τους ανθρώπους είναι δεδομένη, και τα ευμενή επακόλουθα αυτής ενεργά μέν δι’ όλους κατ’ αρχήν τους ανθρώπους, ιδιαιτέρως δε αισθητά διά τους εμπράκτως αποδεχομένους τάς ανωτέρω αγγελικάς εξαγγελίας. Αντιθέτως, διά τους αρνουμένους αυτάς και επιδιδομένους εις την αλληλοεκμετάλλευσιν και τον αλληλοσπαραγμόν, αι συνέπειαι βιούνται ως κρίσις αγωνίας και άγχους, ως κρίσις οικονομική και ως κρίσις σκοπού της υπάρξεώς μας και αβεβαιότης υπαρξιακή.

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίων αγαπητά,

Πάντα λοιπόν τα υπό των Αγγέλων εξαγγελθέντα κατά την Γέννησιν του Κυρίου αγαθά υπάρχουν και σήμερον και βιούνται εν πληρότητι υπό των πιστευόντων εις τον Ιησούν Χριστόν ως Θεάνθρωπον και Σωτήρα του κόσμου.

Ας αρχίσωμεν από εφέτος να βιώνωμεν τα Χριστούγεννα ως αρέσει εις τον αγαθοδότην Θεόν, διά να βιώσωμεν την επί γής και εντός των καρδιών μας ανυπέρβλητον Ειρήνην και την πλήρη αγάπης ευδοκίαν του Θεού προς ημάς.

Ας καταστήσωμεν εαυτούς πρόσωπα κοινωνούντα αγαπητικώς μετά του Θεού και του συνανθρώπου, μετατρεπόμενοι από άτομα εις πρόσωπα.

Ας αποβάλωμεν τα προσωπεία του διεσπασμένου και αποκεκομμένου από τον Θεόν και την εικόνα Αυτού, τον συνάνθρωπον, τον πλησίον, εγωϊστικού ατόμου, και ας εκπληρώσωμεν τον προορισμόν μας, ο οποίος είναι η ομοίωσις προς τον Θεόν διά της εμπράκτου προς Αυτόν πίστεώς μας.

Ας γίνωμεν και ημείς αναμεταδόται των αγγελικών εξαγγελιών προς την ανθρωπότητα, η οποία δεινώς πάσχει και δεν δύναται να εύρη, διά των μέσων τα οποία συνήθως χρησιμοποιεί, την Ειρήνην και την Ευδοκίαν. Η μόνη οδός απαλλαγής εκ των πολεμικών και των οικονομικών και των πάσης φύσεως κρίσεων είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Οποίος μας διεβεβαίωσεν ότι Αυτός είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή.

Δοξάζομεν, λοιπόν, ολοκαρδίως τον εν Υψίστοις και μεταξύ ημών αναστρεφόμενον Συγκαταβάντα Ιησούν Χριστόν και συνδιακηρύσσομεν μετά των Αγγέλων ότι είναι εφικτή και υπάρχει όντως επί της γής και εντός των καρδιών μας η Ειρήνη, διότι κατηλλάγημεν τώ Θεώ, ως Αυτός ηυδόκησε σαρκωθείς διά της Γεννήσεως Αυτού εν Φάτνη.

Ας ζήσωμεν, λοιπόν, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, την χαράν της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού, και την πρόγευσιν των όσων αγαθών διά τον άνθρωπον διακηρύσσει η τριπλή αγγελική εξαγγελία.

Γένοιτο.

Φανάριον, Χριστούγεννα, βια΄

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών

Πηγή: http://aerapatera.wordpress.com

Χρόνια πολλά!!!

Άντε να καλαντίσουμε παιδιά! Καλά Χριστούγεννα!

Ένας αξιοζήλευτος γάιδαρος!

Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι.

Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει. Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά.

Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.

Κάλεσε όλους τους γείτονές του να.... έρθουν και να τον βοηθήσουν.

Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!! Με κάθε φτιαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και να έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού. Ηθικό δίδαγμα:Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.

Πηγή: http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/12/blog-post_6401.html

Η χιονισμένη Θεσσαλονίκη μου, η λαϊκή αγορά και το Αχέπα.

Αυτός είναι καιρός. Αυτά είναι Χριστούγεννα.

Κοιμηθήκαμε ψες βράδυ με κρύο, ξυπνήσαμε με χιόνι και παγωνιά. Επιτέλους βάλαμε κασκόλ, τραγιάσκα και τα καινούρια γάντια που αγοράσαμε από την Πόλη στο τελευταίό ταξίδι. Και μπότες, βέβαια, ψηλές, και χοντρό παλτό. Και βουρ για την λαϊκή αγορά.

Λοιπόν, έχω καταλήξει: για μένα η λαϊκή αγορά είναι η παιδική μου χαρά. Με μεθά, δίχως υπερβολή. Τη σεργιανάω από τη μία άκρη μέχρι την άλλη. Έτσι βρήκα σήμερα κάτι φοβερά μανιτάρια που αν δεν έφτανα μέχρι την άκρη της δεν θα τα έβρισκα. Τα μυστικά, όμως, σαν τα θαύματα και όλα τα πολύτιμα, θαρρείς σχεδόν πάντα, μας περιμένουν στην άκρη. Του κόσμου, της λαϊκής, της καρδιάς του άλλου. Πρέπει να ψάξεις πολύ, να περπατήσεις πολύ, να κρυώσεις πολύ, για να τα βρεις.

Φώναζαν οι πωλητές. Μεγάλη η τέχνη της "πούλησης", που έλεγε κι ένας φίλος μου γύφτος. Φώναζαν σαν να επρόκειτο η ένταση της φωνής να τους ζεστάνει. Πειράζονταν, χαριεντίζονταν, γελούσαν. Τους αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους γιατί τα καταφέρνουν με τα δύσκολα και είναι λεβέντες και λεβέντισες. "Δε μασάνε", κατά το κοινώς λεγόμενον. Δεν είναι μαμόθρεφτα, καλομαθημένα βουτυρόπαιδα. Είναι οι παλαιστές της ζωής, οι αθλητές της και οι πρωταθλητές της. Με παγωνιά ή με λιοπύρι, βγαίνουν πάντα νικητές.

Μιλάς μαζί τους, μιλάς με τους διπλανούς σου που ψωνίζουν κι αυτοί, και νιώθεις πως είσαι μέλος μιας μεγάλης ρωμαλαίας οικογένειας.

Πριν πάω όμως στη λαϊκή πέρασα από το νοσοκομείο Αχέπα για μια δουλειά. Αναγκάστηκα να το γυρίσω σχεδόν ολόκληρο, πάνω κάτω, το παλιό και το καινούριο. Είχα χρόνια να πάω και χάρηκα γιατί είδα πως ήτανε όχι μόνο πολύ καθαρό, αλλά και σε πολλούς διαδρόμου και πολύ όμορφο. Έχουν γεμίσει κάδρα στους τοιχους με ωραίες ζωγραφιές και κατασκευές. Σε μερικά σημεία έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε γκαλερί. Όποιον νοσοκόμο/-α κι αν ρώτησα προς τα πού θα πάω, μου απάντησε αμέσως και με ευγένεια. Συνάντησα τη Διευθύνουσα που ήταν τόσο ευγενική και ευπροσήγορη που μου έκανε πραγματικά εξαιρετική εντύπωση. Μου εξομολογήθηκε πως είναι η πρώτη χρονιά που πολλοί άνθρωποι κάνουν διάφορες προσφορές αυτές τις μέρες στο νοσοκομείο. Το πόσο χάρηκα δε λέγεται. Έφυγα σκεπτόμενη πως όλο αυτό το ζόρι που τραβάμε φαίνεται πως μαλακώνει πολλές καρδιές. Χαλάλι του, λοιπόν...

Εις μνήμην...

Διαβάζω για την αθώωση των υπευθύνων του αεροπορικού δυστυχήματος του "Ήλιου" και ο νους μου πάει στο "Γιάκοβλερ" πάλι, -όπως πολλές άλλες φορές. Θα σας εξηγήσω γιατί.

Σαν πριν από τέσσερις μέρες, στις 17 Δεκεμβρίου το 1997, έγινε εκείνο το φοβερό αεροπορικό δυστύχημα του Γιάκοβλερ που έπεσε στα Πιέρια... Λίγο μετά τη συντριβή του, συνέβη να ακούσω πολλά για έναν άνθρωπο που επέβαινε σ' αυτό και που τώρα δυστυχώς αδυνατώ να θυμηθώ το όνομά του...

Είχε έρθει πριν αρκετά χρόνια από τη Ρωσία και εργαζόταν ως κηπουρός σ' ένα σπίτι εδώ, στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης. Είχε ένα χάρισμα που τότε ακόμα δεν το ήξερε. "Έπαιρνε" τον πόνο των ανθρώπων. Έμπαινε στο λεωφορείο και όποιος καθόταν κοντά του θεραπευόταν... Αφού του το ομολόγησαν κατ' εξακολούθηση πολλοί, ο καλός αυτός άνθρωπος άρχισε να το ψάχνει και σιγά σιγά να το εξασκεί. Κάποια στιγμή, αφού απέκτησε και κάποιες βασικές ιατρικές γνώσεις, άνοιξε επί της Καρόλου Ντηλ και Μητροπόλεως κάτι σαν ιατρείο. Ουρές έκαναν απέξω οι πονεμένοι άνθρωποι κι αυτός τους θεράπευε μη παίρνοντας ποτέ χρήματα από κανέναν. Εγώ είχα γνωρίσει τη βοηθό του, που μου έλεγε πως καλός θεραπευτής πήγαινε συχνά στη Ρωσία για να θεραπεύει κόσμο.

Μια μέρα πριν πετάξει, άλλαξε το εισητήριό του, χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν, κι έτσι ταξίδεψε με το μοιραίο αεροσκάφος... Ήταν ο τελευταίος που πέθανε, αυτό αποδείχθηκε κατόπιν... Συχνά αναλογίζομαι την ιστορία αυτή την τραγική, παράξενη και τόσο μυστήρια... Σκέφτομαι πόσο πολύ θα βοήθησε όλους τους συνεπιβάτες του την ώρα που ξεψυχούσαν... για να φύγει στο τέλος ήσυχος κι αυτός...

"Κορίτσι Μπαταρία" της Όλιας Λαζαρίδου, (Βασιλική Νευροκοπλή για την εφημερίδα "Σταυροδρόμι")

Στην Αθήνα, απέναντι από το Ναυτικό νοσοκομείο, όπου ασθενείς αναζητούν την ίαση και γιατροί πασχίζουν να τους τη δώσουν, επί της οδού Δεινοκράτους (που ήταν ο τεχνικός σύμβουλος του Μ. Αλεξάδνδρου, δημιούρησε το πολεοδομικό σχέδιο της Αλεξάνδρειας, αλλά συμμετείχε και σε σχεδιασμούς πολλών αρχαίων ναών, όπως αυτός της Αρτέμιδας στην Έφεσο), στον αριθμό 103, σ’ ένα ισόγειο πολυκατοικίας που επικοινωνεί μέσω μιας μπαλκονόπορτας με το πεζοδρόμιο και τον δρόμο, τους διαβάτες και τα διερχόμενα αυτοκίνητα, φιλοξενήθηκε η παράσταση της Όλιας Λαζαρίδου: “Το Κορίτσι Μπαταρία”.

Το κείμενο δικό της και η σκηνοθεσία του Ευρυπίδη Λασκαρίδη.

Ο χώρος ονομάστηκε “Προσωρινός”, σαν την παράσταση και τη ζωή μας.

Ποικίλλα καθίσματα, καρέκλες, καναπέδες, πολυθρόνες γέμιζαν το μικρό χαμηλοτάβανο δωμάτιο, που χωρούσε δε χωρούσε καμιά εξηνταριά ανθρώπους. Έμπαινες μέσα κι ένιωθες πως κατέφυγες σε μυστικό κρυσφύγετο προστατευμένο από τις μέριμνες και τη σκληρή βιοπάλη.

Η απλότητα του χώρου και του διαμορφωμένου σκηνικού σε πήγαινε κατευθείαν σ’ αυτό που εννοούσε “φτωχό θέατρο” ο Γκροτόφσκι. Για να τολμήσεις να καταπιαστείς με το φτωχό θέατρο πρέπει να είσαι πολύ πλούσιος. Πλούσιος σε ουσία εσωτερική. Ψυχική και πνευματική.

Η παράσταση ξεκίνησε σαν μια άμεση αφήγηση από την Όλια. Θα μπορούσε να είναι η ξαδέρφη μας. Ένας πραγματικός άνθρωπος απευθυνόταν σε πραγματικά  δικούς του ανθρώπους. Σ’ έκανε αμέσως να νιώσεις πως είσαι συγγενής της κι όχι θεατής. Κι αφού σε κέρδιζε σαν συγγενή, ύστερα σε προχωρούσε βαθύτερα στη σχέση. Σ’ έκανε φίλο στον οποίο μπορεί να εκμηστηρευθεί κάτι ανομολόγητο στον απλό συγγενή. Σε λίγο σε πήγαινε ακόμη πιο πέρα. Σε οδηγούσε στον εαυτό σου, όπως κάνει κάθε καλός φίλος, και στον βαθύτερο πυρήνα της καρδιάς σου. Σου έδινε το χρόνο να βουτήξεις εντός σου. Να ανοίξεις πόρτες δωματίων που μέχρι εκείνη την ώρα σε τρόμαζαν. Κι εσύ τις άνοιγες, γιατί ένιωθες την ζεστή παρουσία της αδιόρατα πίσω σου να φωτίζει μ’ ένα κερί την εσωτερική σου πορεία, διακριτικά και ανεπαίσθητα. Το είχε κάνει προηγουμένως η ίδια, ήξερε πώς είναι, κι αφού στο είχε εκμυστηρευθεί, την εμπιστευόσουν και συνέχιζες.

Οι λέξεις της Όλιας Λαζαρίδου πηγαινοέρχονταν από το παρόν στο παρελθόν, από τη ζωή στο θάνατο και τούμπαλιν, από τον πεζό λόγο στον ποιητικό, από το εγώ στο εμείς, στο εσείς και στο όλοι.

Λίγο λίγο μια γλύκα πλημμύριζε το χώρο και τρύπωνε στην προσωρινή μας παρουσία, μεταβάλλοντάς την σε μόνιμη και διαρκείας. Σε αιώνια.

Θα πρέπει πολύ να έχει λειανθεί το “μέσα” σου για να τα καταφέρεις όλα αυτά. Θα πρέπει πολύ να έχεις πονέσει κι άλλο τόσο αγαπήσει, για να ομολογείς τους φόβους σου άφοβα, να γελάς μαζί τους, να τους κάνεις προσευχή.

Μα όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να υπάρχουν δίχως να αρθρώνουν υποχρεωτικά  Τέχνη. Γιατί η Τέχνη σου ζητά να μπορείς, να θέλεις και να γνωρίζεις τον τρόπο που τη σαρκώνει. Το πώς χτίζονται οι λέξεις για να γίνουν αφήγημα, και το πώς βήμα βήμα, χειρονομία χειρονομία, ανάσα ανάσα, τις εκφέρεις έτσι ή αλλιώς κι αλλοιώτικα, άλλοτε με την αμεσότητα της γειτόνισσας κι άλλοτε απόκοσμα σαν φωνή μυστική που μπορεί και ξεκλειδώνει τα πιο κρυφά μας όνειρα.

Η Όλια Λαζαρίδου, μέσα από το “Κορίτσι Μπαταρία”  που στηρίχτηκε στο κείμενό της “Η Προσευχή του Ελάχιστου” κατάφερε να μας χαρίσει “την Ηδονή του Ελάχιστου”. Μια σπάνιας υφής ηδονή που δεν εξατμίζεται μετά το πέρας της πράξης, αλλά αποτυπώνεται στην ψυχή χάδι ανεξίτηλο από χέρι παιδικό.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σταυροδρόμι" του Ιερού Ναού Αγ. Φιλίππου, Βασιλική Νευροκοπλή, Δεκέμβριος 2011
Η φωτογραφία προέρχεται από το μπλογκ του Τσαλαπετεινού: http://tsalapetinos.blogspot.com/2011/11/blog-post_09.html

Καλή βδομάδα!

"Moυσική της Ανατολής" - 16, 17 και 18 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσ/νίκης σε επιμέλεια Κυριάκου Καλαϊτζίδης

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΕΝ ΧΟΡΔΑΙΣ

Δελτίο τύπου

ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τρεις συναυλίες, που εντάσσονται στον κύκλο «Θεσσαλονίκη, Σταυροδρόμι Πολιτισμών - Μέση Ανατολή» (οικονομική ενίσχυση προγράμματος ΟΠΑΠ) θα έχει τη δυνατότητα να απολαύσει το κοινό της Θεσσαλονίκης στις 16, 17 και 18 Δεκεμβρίου (ώρα έναρξης: 21.00) στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό εγχείρημα που πραγματοποιείται σε συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής με τον Πολιτιστικό Οργανισμό «Εν Χορδαίς». Σκοπός του τριημέρου είναι να αναδείξει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και τον ιστορικό της ρόλο ως τόπου συνάντησης και διαλόγου ιδεών, θρησκειών και καλλιτεχνικών ρευμάτων ανθρώπων από διαφορετικές εθνότητες.

Το τριήμερο, με τίτλο Μουσική της Ανατολής, επιμελείται ο Κυριάκος Καλαϊτζίδης. Κατά τη διάρκειά του, θα παρουσιαστούν έργα επιφανών Αράβων συνθετών και δεξιοτεχνών μουσικών, καθώς και οι κοινοί μουσικοί δρόμοι που συνδέουν τους δύο μεγάλους ιστορικούς πολιτισμούς από τα χρόνια του Βυζαντίου μέχρι τις μέρες μας.

Το ούτι και το κανονάκι είναι τα δύο πιο αγαπημένα μουσικά όργανα στον αραβικό κόσμο, κοινά σε χρήση σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου από τους αρχαίους χρόνους. Η συναυλία της 16^ης Δεκεμβρίου, με τίτλο Μεγάλοι Άραβες Δεξιοτέχνες (αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης» - Μ2), δίνει τη μοναδική ευκαιρία στο κοινό να απολαύσει δύο εξαίρετους δεξιοτέχνες των οργάνων αυτών, σημαντικούς εκπροσώπους των σύγχρονων μουσικών τάσεων.

Η Imane Homsy θεωρείται σήμερα μία από τις κορυφαίες μουσικούς του Λιβάνου και μία από τις σημαντικότερες του αραβικού κόσμου. Εξελίσσοντας τον παραδοσιακό τρόπο εκτέλεσης στο κανονάκι, έχει αναπτύξει μία τεχνική που αξιοποιεί και τα δέκα δάχτυλα. Είναι εδώ και 12 χρόνια μόνιμη στενή συνεργάτης της Fairuz και διδάσκει στο Κονσερβατουάρ της Βηρυτού. Ο JosephTawadros έχει ως έδρα του πλέον το Σύδνεϋ και από εκεί ταξιδεύει στις σημαντικότερες σκηνές του κόσμου, δίνοντας σόλο συναυλίες και συμπράττοντας με τα μεγαλύτερα ονόματα της τζαζ (Jack De Johnette, John Patitucci, John Abercrombie), με ένα ανανεωτικό πνεύμα όσον αφορά το ούτι και την αραβική τέχνη. 

Το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου το κοινό της πόλης θα έχει τη δυνατότητα να «ταξιδέψει» στους Κήπους της Βαβυλώνας (αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης» - Μ2). Το μουσικό σχήμα «Εν Χορδαίς» περιοδεύει εδώ και χρόνια ανά τον κόσμο, παρουσιάζοντας την ελληνική μουσική κληρονομιά και τη δημιουργική της συνέχεια σε σχέση με τις συγγενείς παραδόσεις της Μεσογείου. Σε μία από τις σπάνιες πλέον εμφανίσεις του στη Θεσσαλονίκη συμπράττει με την κορυφαία φωνή της Τυνήσιας Dorsaf Hamdani και παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Τρίο των Ιορδανών αδελφών Khoury, που με έδρα το Παρίσι διαπρέπουν στα σημαντικότερα φεστιβάλ του κόσμου. Στην εκδήλωση, θα αναδειχθούν οι σχέσεις, συνάφειες και αλληλεπιδράσεις της ελληνικής και της αραβικής μουσικής και θα παρουσιαστεί μελοποιημένη αραβική ποίηση σε ελληνική μετάφραση.

Μια μυσταγωγική βραδιά, με τίτλο Αντηχήσεις από τη Χριστιανική Ανατολή, θα κλείσει το τριήμερο αυτό, στις 18 Δεκεμβρίου (αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης» - Μ2). Η Σύρια ψάλτρια Noma Omran, η Λιβανέζα τραγουδίστρια Ghada Shbeir (Βραβείο BBC 2007), το μουσικό σχήμα «David» από την Κοπτική Εκκλησία της Αιγύπτου και η χορωδία του Αγ. Ρωμανού του Μελωδού της Βηρυτού θα ερμηνεύσουν ύμνους και τραγούδια των Χριστιανών του Λιβάνου, της Συρίας, της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου.

Συχνά ο αραβικός κόσμος ταυτίζεται λανθασμένα αποκλειστικά με το Ισλάμ. Ωστόσο, σημαντικό κομμάτι των αραβικών κοινωνιών αποτέλεσαν οι Άραβες Χριστιανοί, που έως και σήμερα συνιστούν σημαντική παράμετρο του αραβικού κόσμου. Ιδιαίτερα από τις Σταυροφορίες και μετά διαμορφώθηκε ένα μωσαϊκό αραβικών χριστιανικών κοινοτήτων, των οποίων οι λατρευτικές μουσικές παραδόσεις συνδυάζουν τις αρχαϊκές καταβολές των πρώτων εκκλησιών με τις μεταγενέστερες επιρροές από Ανατολή και Δύση. Το μωσαϊκό αυτό θα εξερευνήσουν όσοι παρακολουθήσουν τη συναυλία αυτή.

Το μουσικό αυτό εγχείρημα γνώρισε μεγάλη επιτυχία, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βηρυτό, στις 22 Οκτωβρίου (PalaisdesCongres - Dbayeh). Εκεί, το μουσικό σχήμα «Εν Χορδαίς» συνέπραξε με κορυφαίους Λιβανέζους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι: GhadaShbeir (τραγούδι), ImaneHomsy (κανονάκι), Charbel Ruhana (ούτι), Samir Siblini (νάι).Την οργανωτική επιμέλεια είχε η Espera Production και η συναυλία τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Ελλάδας, του Υπουργείου Πολιτισμού του Λιβάνου και της Πρεσβείας της Ελλάδας στη Βηρυτό. Ακολούθησε, στις 30 Οκτωβρίου, μια εξίσου πετυχημένη συναυλία στο Cairo Opera House (Κάιρο), υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ελλάδας στο Κάιρο. Σε αυτήν το «Εν Χορδαίς» συνέπραξε με Αιγύπτιους καλλιτέχνες μαγεύοντας όσους την παρακολούθησαν.

Τιμές εισιτηρίων: 10€ (μαθητικά-φοιτητικά), 15€

    

http://www.tch.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=3&cdate=16%2F12%2F2011&tcheid=1008

Τελετή απονομής των βραβείων του 3ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού με θέμα: "Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα" στο Μουσείο της Ακρόπολης, 16/12/11

Τα βραβεία απονέμονται ως εξής:

ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

1 BRABEIO

(Βαθμολογία Άριστα 10/10)

«ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ»

(ΜΑRINA KOMNINOU)

ΒΑΓΙΑ ΚΑΠΝΙΑ

 (GREECE)

2 -ΒΡΑΒΕΙΟ

βαθμολογία 10/10

«ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ» (ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΒΑΛΛΙΑΝΟΥ) ΣΟΝΙΑ ΖΑΧΑΡΑΤΟΥ (GREECE)

«ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ» (Η ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΗ ΕΡΙΝΥΑ) ΒΑΣΙΛΙΚΉ ΝΕΥΡΟΚΟΠΛΗ(GREECE)

3-ΒΡΑΒΕΙΟ

 βαθμολογία 10/10

«Ο ΙΕΡΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΡΥΑΤΙΔΩΝ»(Χαρά και Ζωή) Παρασκευή Κωστόπετρου και Βικτωρία Μακρή(Greece)

«ΕΝ ΟΥΡΑΝΟΙΣ ΤΗ ΞΑΝΘΗ ΜΕΡΑ» (Τόμας Μπρους, έβδομος κόμης του Ελγιν) Δημήτρης Δεσποτάκης (Greece)

4-ΒΡΑΒΕΙΟ

βαθμολογια 10/10

«ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ…..ΓΙΑ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΓΛΥΠΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ»(Ονειροπαρμένος) Γεώργιος Παύλου Γιακουμινάκης (Greece)

5 ΒΡΑΒΕΙΟ

βαθμολογία 10/10

«ΚΛΕΙΣΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ-ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ» (εύχαρις) Καλφάκης Δημήτριος (ARGENTINA)

6 ΒΡΑΒΕΙΟ

βαθμολογία 10/10

«ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ» (Χρήστος Αθανασίου) Χρήστος Μαραγκός(GREECE)

7 ΒΡΑΒΕΙΟ

βαθμολογια 10/10

«ΕΧΕΙΣ ΘΕΣΗ» (Πολυτροπος) Δήμητρα Καμαρίου (GREECE)

Διακριτικοί Έπαινοι

βαθμολογια 9/10

«ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΘΕΑΣ» (Νίκος Κ.) Γεωργεδάκη Αντωνία (GREECE)

«ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΔΥΟ ΑΙΩΝΩΝ» (Μιχάλης Θαλοροδόπουλος)Ιωάννης Γεωργικόπουλος (FRANCE)

Έπαινοι  (θα εκδοθούν στην ανθολογία βραβευμένων έργων)

 βαθμολογια 9/9

«ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ» (Λέξις) Βαγγέλης Κυριακός (Greece)

«Ο ΠΟΝΟΚΈΦΑΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ» (Ζακυνθηνός) Αριστοτέλης Γ. Σακελλαρίου (MALAYSIA)

«ΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ» (Γεράσιμος Μηλιαρέσης) Γιώργος Κιβωτός(USA)

«ΤΟ ΟΡΑΜΑ»(Γιάννης Κόντης) Βασίλης Σεβδάλης(GREECE)

«ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ…» (Καλοκαίρι) Χοτζας Δημήτριος(GREECE)

«Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗς ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ» (Αλφα) Αλεξάνδρα Γούτα(GREECE)

«ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟΤΗΣ ΑΝΕΜΩΝΑΣ» (Διονύσιος Θερειανός) Παναγιώτης Ζιωτόπουλος(GREECE)

«Ο ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ»(Τανταλος) Ελσα Κορνέτη(GREECE)

«ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ…» (Μαρί Γεωργίου) Οδυσσεία Φίσκυλη (GREECE)

«ΟΠΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΛΑΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ» Ελευθερία Ταξιδιού) Κωνσταντίνα Τυροβολά(GREECE)

«ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ» (Αθηνά, φοιτήτρια) Γεωργία Κρητικού-Κωσταγιάννη(GREECE)

«Η ΄ΚΥΡΑ ‘ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ» (Ιωνα) Ιωάννης Απέργης(GREECE)

«ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ…» (Γιάννης Σκιάς) Ιωάννης Δημητρίου(GREECE)

«ΕΠΙΣΤΟΛΗ»(Ιλιας) Λιλιανό Δρίτσα-Τσιουλακη(GREECE)

«Ο ΒΡΑΧΟΣ» (Ιδαιον) Στυλιανός Βισκαδουράκης(GREECE)

«ΔΡΑΚΟΝΙΚΟΛΗΣ»(Δρακονικολής) Νικόλαος Κουραβάνας(GREECE)

«ΠΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ(Επιούσιος)Χρήστος Μαυρίκιος(GREECE)

«Η ΚΛΟΠΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ» (Καρολος) Σταύρος Καρακωνσταντακης(CYPRUS)

«ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ…(Διων) Κώστα Πουλακα(CYPRUS)

«ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ…(Καλλιστώ Ελληνίς) Δέσποινα Δημότση(GREECE)

Ειδικό βραβείο (ανήλικες)

1-     «ΜΙΑ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΚΛΟΠΗ» (Δικαιοκρίτος) Μανώλης Δικαιάκος (GREECE)

2-     «ΜΑΡΜΑΡΟΣΚΟΝΗ» (Αλέξης Μαρκου) Ανδρεας Χωράκης(GREECE)

3-     «ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ» (Δαρθείος Νίκος) Νικόλαος Ξιφαράς(GREECE)

RESULTADOS DEL CERTAMEN EN ESPAÑOL

1-PRIMER PREMIO

"LOS MÁRMOLES DE ELGIN, EL EXPOLIO DE GRECIA"—seudònimo: ARSINOE

Maria del Pilar Paz Mañoso

(SPAIN)

2 -SEGUNDO PREMIO

"LA LAGRIMA DE MÁRMOL"  - seudónimo  ELPIDA INFINITA

Marta Silvia Dios Sanz

(GREECE)

3-TERCER PREMIO

"EL DESAFIO DE LA CIVILIZACIÓN"- seudónimo TABETOR

Hector Manuel Taboada

(ARGENTINA)

MENCIONES

" EL RAPTO" –(Ariadna) Ana Luisa Kohon Lecaros ( CHILE)

 "LAS COLINAS SAGRADAS"'(Leonidas) Tasos Damianòs (ARGENTINA)

ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

WINNER: 1st. Prize: 

 "ODE TO THE PARTHENON" (Your expatriated admirer)

Dimitrios Trigonis ( USA)

2nd Prize:

"ESTIMATION OF THOMAS ELGIN´S ACTIVITY FROM THE LITERARY POINT OF VIEW"

(Alexander Magnus) Wanda Amarantidou ( Poland)

Στο διαγωνισμό συμμετείχαν πάνω από 350 έργα, διηγήματα και ποιήματα στην ελληνική, ισπανική και  αγγλική γλώσσα από Ελλάδα, Αργεντινή, Χιλή, Ουρουγουάη, Κύπρο, Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία, Κύπρο, Μαλαισία, Περού, Αίγυπτο, Αμερική, Μεξικό και Ισπανία.