Νύχτα θαυμάτων στο βιβλιοπωλείο Πυραμίς της Θέρμης - 1 Δεκεμβρίου

Ήταν το Σάββατο της πρώτης του Δεκέμβρη όταν μπαίνοντας στο βιβλιοπωλείο της Βαρβάρας άκουσα γλυκούς κελαηδισμούς μικρών παιδιών από τον κάτω όροφο. Οι γονείς έφεραν τα παιδιά τους να ακούσουν το παραμύθι μέσα στον φυσικό του χώρο. Γιατί το βιβλιοπωλείο αυτό είναι παραμυθένιο! Τα παιδιά όλα ήταν μαθητές του Βρεφονηπιακού Σταθμού - Νηπιαγωγείου "Πολυχώρος" και η διευθύντρια του Σταθμού, Άννα Μεϊμάρη, πρέπει να πω ότι με άφησε έκθαμβη μέχρι να ξεκινήσουμε την εκδήλωση με το ταλέντο και την παιδικότητα με την οποία κράτησε την προσχολή των παιδιών τραγουδώντας μαζί τους. 

Είναι πράγματι εντυπωσιακό τόσο μικρά παιδιά να συγκεντρώνονται κατ' αυτόν τον τρόπο, πράγμα που φάνηκε και κατά τη διάρκεια της αφήγησης του παραμυθιού. Αλλά και οι γονείς συντέλεσαν καίρια στην γιορτινή ατμόσφαιρα που την χαρακτήριζε η χαρά, αλλά και η ευγένεια. Οι πανέμορφες νεεαρές νηπιαγωγοί από δίπλα, τα δυο παιδιά της Βαρβάρας να μεριμνούν για όλα και όλοι μαζί στην αγκαλιά του παραμυθιού παραδομένοι όπως θα ήμασταν μόνο στην αγκαλιά της γιαγιάς μας. 

Το μόνο που μπορώ να πω, εκτός βέβαια από ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους, είναι ότι ένα αληθινό βιβλιοπωλείο μπορεί και ενώνει μικρούς και μεγάλους, δημιουργεί οικογένεια που μας χωράει όλους, μας χαρίζει την πνοή εκείνη που χαρακτηρίζει μόνο  τον γνήσιο πνευματικό κόσμο. 

Εύχομαι ολόψυχα Καλά Χριστούγεννα και μια ευλογημένη δημιουργική χρονιά! 

Στο βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδη παρέα με άλλουςσυγγραφείς και τα βιβλιλα τους, η Νύχτα θαυμάτων - Σάββατο 8 Δεκεμβρίου,

Νύχτα θαυμάτων στο βιβλιοπωλείο "Το Δέντρο" της Ρόδου - 24.11.18

Πέμπτη μεσημέρι απογειώνομαι από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό το νησί της Ρόδου. Ουρανός καταγάλανος και ήλιος λαμπερός συνταξιδιώτης. Λίγο προτού προσγειωθούμε, μικρό αδόρατο συννεφάκι αφήνει το παιχνιδιάρικο κλάμα του στα τζάμια του αεροπλάνου. Παίζει κρυφτό, αλλά κανείς δεν το βρίσκει. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, με υποδέχονται η Ευαγγελία από το βιβλιοπωλείο “ΤοΔέντρο”, στην οποία οφείλω και την πρόσκληση, η Μαρία -παλιά ροδίτικη (δλδ. Πελλοπονήσια και Κωνσταντινοπολιτικη) μεγάλη αγάπη που οδηγάει τον Τουϊτι της- κι ένα εκτυφλωτικό ουράνιο τόξο. Ο καλός οιωνός του θα επαληθευτεί προσεχώς. Το παλτό που φοράω αρχίζει ήδη να μου πέφτει βαρύ. Θάλασσα. Μόνο ο ουρανός μπορεί να τα συναγωνιστεί. Αλλά στον ουρανό δε βουτάς τόσο εύκολα…

Λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο και μετά βολτίτσα στην όμορφη πόλη με τις θεόρατες βουκαμβίλες που σου καίνε την καρδιά και εξαίσιο δείπνο με τις δυο αγαπημένες κυρίες. Μοιάζει να ήμασταν από πάντα μαζί. Δεν χορταίνουμε το συναπάντημα.

Το πρωινό της Παρασκευής, η Ευαγγελιά με συνοδεύει στα τρία σχολεία τα οποία έχει κανονίσει να επισκεφτώ για να παρουσιάσω το χριστουγενννιάτικο παραμύθι μου, Νύχτα Θαυμάτων. Με εντυπωσιάζουν τα παλιά, μεγαλεπήβολα κτίρια με τα ψηλά ταβάνια, τις φαρδιές σκάλες και τους καλότατους εκπαιδευτικούς και διευθυντές. Με συγκινούν τα νηπιάκια και τα πρωτάκια που διψασμένα ακούν την ιστορία και εκφράζουν τις απορίες τους. Πρώτο στη σειρά ειναι το 2ο Πειραματικό σχολείο όπου τα δύο τμήματα της πρώτης τάξης θα συμπτυχθούν σε μιά άιθουσα. Ακολουθεί το 2ο Νηπιαγωγείο και το 12ο Δημοτικό, τα οποία στεγάζονται σε άλλο θαυμάσιο κτίριο που ξεκίνησε να λειτουργεί ως ορφανοτροφείο από τους Ιταλούς και τις Καθολικές καλόγριες και συνεχίζει και σήμερα να λειτουργεί με την υποδειγματική φροντίδα και μέριμνα Ορθοδόξων Καλογριών υπό ΄την επίβλεψη της Μητροπόλεως. Η τελευταία επίσκεψη θα γίνει στο 3ο Δημοτικό σχολείο (Βενετόκλειο) που βρίσκεται σε πιο λαϊκή γειτονιά και ήταν κτίριο του στρατού. Απέξω δε θα το έβρισκε μάλλον κανείς όμορφο, μέσα ομως οι κεπαιδευτικοί έχουν καταφέρει να το ομορφύνουν πολύ. Τα δύο τμήματα της τρίτης τάξης που προσέρχονται είναι παιδιά δροσερά, πανέξυπνα, από διάφορες φυλές και οικονομικές τάξεις. Είναι πιο μεγάλα από τα προηγούμενα που συνάντησα και έτσι η συζήτηση προχωράει σε βάθος και οι προεκτάσεις της θα φτάσουν μέχρι την μαγειρική…

Το βράδυ, στην γυναικεία συντροφιά μας θα προστεθεί ο σύζυγος της Ευαγγελίας, ο Λευτέρης. Σπάνιες φορές έχω συναντήσει βιβλλοπώλη με τέτοια ευαισθησία, πνευματικό βάθος, γνώση, αλλά και διεισδιτικότητα όπως και ευθυκρισία. Το πάθος που έχει το ταιριαστό αυτό ζευυγάρι για το βιβλίο και τους αναγνώστες του μεταμορφωνει τη δουλειά του σε λειτούργημα. Το να καταφέρνει σήμερα ένας βιβλιοπώλης -πόσο μάλλον δύο στην προκειμένη περίπτωση- να διατηρεί την ανθρωπιά του, τη γενναιοδωρία του και τη φιλομάθειά του, το θεωρώ άθλο. Και όταν συναντάς ανθρώπους με τους οποίους συμπίπτουν εκτός των άλλων και οι αναγνωστικές σου προτιμήσεις σε κάνει να τους αισθάνεσαι αδερφούς.

Την επόμενη μέρα, το Σάββατο, είναι κανονισμένη η επίσημη παρουσίαση στο πανέμορφο βιβλιοπωλείο της Ευαγγελίας Γκέλη και του Λευτέρη Καβαλιέρου. Εκεί υπάρχει ακόμα μία γλυκύτατη Μαρία η οποία εργάζεται στο μαγαζί και έχει μαζί της και την υπέροχη κορούλα της. Ενώ κανονκά η ώρα έναρξης της εκδήλωσης είναι στις 11.00, περιμένοντας να σταματήσει η συνεχής προσέλευση του κόσμου, αρχίζουμε μισή ώρα αργότερα. Το πατάρι έχει γεμίσει κόσμο, άλλον δεν χωράει. Η Καρδιτσιώτισα Ευαγγελία έχει στρώσει τα απίστευτα χειροποιητα υφαντά της γιαγιάς της στο πάτωμα, περισσότερα από εβδομήντα παιδιά όλων των ηλικιών έχουν καθίσει σ’ αυτά, ενώ γονείς, θείοι, παππούδες και γιαγιάδες κάθονται στις καρέκλες και στα σκαλιά. Μια νεαρή μαμά θηλάζει το μωρό της, μια άλλη το κουνάει για να κοιμηθεί. Μεγάλοι, μικροί περιτριγυρισμένοι από βιβλία σε πάγκους και βιβλιοθήκες, μουσικές διάχυτες, πανηγύρι. Το παραμύθι ανοίγει τα φτερά του, οι ανάσες το ακολουθούν κατά πόδας, στο τέλος τραγουδάμε και τα κάλαντα με ένα τριγωνάκι για το καλό του μαγαζιού και των νοικοκυραίων του. Εγώ αρχίζω να υπογράφω τα βιβλία που αγοράζουν τα παιδιά, ενώ παράλληλα η Ευαγγελία φτιάχνει μαζί τους χριστουγεννιάτικους σελιδοδείκτες. Κόβουν, κολλούν, ζωγραφίζουν και το καλύτερο είναι πως τα μεγαλύτερα βοηθούν τα μικρότερα και όλα συνεργάζονται με υποδειγματική ευγένεια. Ο σπόρος του παραμυθιού έχει ήδη καρπίσει στις καρδιές τους. 

Χαίρομαι που οι γονείς προσέρχονται συγκινημένοι από το παραμύθι που άκουσαν. Χαίρομαι που τα πρόσωπα των παιδιών λάμπουν σαν αστέρια. Χαίρομαι που τα μεγαλύτερα αποφασίζουν τι βιβλίο θα πάρουν αφού διαβάσουν πρώτα όλα τα οπισθόφυλλα. Είναι ολοφάνερο πως το ζευγάρι των βιβλιοπωλών εκπαιδεύει και καλλιεργεί τους μικρούς αναγνώστες του με τον καλύτερο τρόπο. 

Θα πιούμε ένα καφεδάκι στην παραλία της Ρόδου πριν πάρουμε το δρόμο για το αεροδρόμιο, πάντα με οδηγό τη Μαρία στον Τουϊτι της και την Ευαγγελία παρέα. Στον παραθαλάσσιο  δρόμο η Μαρία προτείνει να επισκεφτούμε μια σπηλιά πάνω απ’ το νερό όπου βρέθηκε μια εικόνα του Ταξιάρχη και την έκαναν εκκλησάκι. Η εμπειρία είναι μοναδική και σε επόμενη ανάρτηση θα δημοσιεύσω φωτογραφίες.  Η χαρά μάς παρασέρνει τόσο που στο παρά τρίχα δεν χάνω την πτήση. Έχε χάρη που ο Αρχάγγελος είναι προστάτης των ιπταμένων… Επιστρέφω κουβαλώντας στην καρδιά μου της αγάπη αυτών των ανθρώπων και η ευγνωμοσύνη μου ξεχειλίζει για την αλησμόνητη φιλοξενία τους και τη μεγάλη ψυχή τους. 

Συνέντευξη της Βασιλικής Νευροκοπλή στον Διονύση Λεμονή στο Ράδιο 1 του Βόλου και την εκπομπή "Μιλάμε για το βιβλίο"

Πατώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο μπορείτε να ακούσετε την συνέντευξη:

http://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=6c64a79b-0f7d-4c45-8d1e-a96fe6202cb8

Νύχτα θαυμάτων στο Βιβλιοπωλείο Νέστωρ της Κατερίνης - 23/12/17

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Το πατάρι του αγαπημένου μας βιβλιοπωλείου Νέστωρ σφίξει από ζωή. Σαν μελίσσι ακούγονται τα παιδάκια του Πιερικού Ωδείου Κατερίνης που έχουν έρθει να μας τραγουδήσουν τα Κάλαντα, συμμετέχοντας στην γιορτή. Τραγουδούν κι οι καρδιές ξεκλειδώνουν. Είναι έτοιμες να δεχθούν το χριστουγεννιάτικο παραμύθι, ακόμα κι αν είναι ενήλικες καρδιές.

Τα παιδιά κάθονται στο ξύλινο πάτωμα και όλοι ακούν με προσήλωση. Προς το τέλος η συγκίνηση είναι διάχυτη.

Τελιί κά, πώς γινόμαστε φίλοι με ένα αστέρι;

Αγαπώντας τον συνάνθρωπό μας! Λέει ένα παιδάκι.

Και ποιος είναι συνάνθρωπός μας, το ρωτώ.

Κάθε άνθρωπος, απαντά. Και μετά από σκέψη συμπληρώνει: και κάθε αστέρι!

Τελικά ο Αστέρης βρήκε το αστέρι που θα γίνει φίλος του;

Εσύ τι λες;  το ρωτώ με τη σιερά μου.

Εγώ λέω πως το βρήκε.

Κι εγώ αυτό λέω.

Τελικά το δέντρο του κόσμου ενώθηκε;

Ακόμα όχι. Γι' αυτό έχουμε όλοι πολλή δουλειά να κάνουμε.

Αλλά θα ενωθεί μια μέρα;

Θα ενωθεί! Αυτό εύχεται η εκκλησία μας, για την ενότητα του κόσμου και θα γίνει μια μέρα!

Η ζεστή αυτή εκδήλωση μας επιφυλάσσει μια ακόμη έκπληξη όμως...

Τα παιδιά της χορωδίας με την δασκάλα τους, την Ηρίννα, θα μας τραγουδήσουν ένα τραγούδι της αγάπης από την Κάτω Ιταλία και τις τελευταίες του στροφές θα τις αποδίδουν ταυτόχρονα στην νοηματική γλώσσα... Η αγάπη βρίσκει μύριους τρόπους να εκφραστεί... 

Χαρούμενα έρχονται να πάρουν τις αφιερώσεις στα βιβλία τους, χαρούμενοι κι οι γονείς τους στέκονται στο πλάτη τους και εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους με μεγάλη ευγένεια για το παραμύθι που άγγιξε την ευαίσθητη καρδιά τους...

Ο αρχοντικός  ποιητής και ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου, Νίκος Νέστωρ έχει κάτω τους φίλους του και συζητούν. Με χαρά μου ανακοινώνει πως ετοιμάζει να κυκλοφορήσει το νέον έτος την τελευταία του ποιητική συλλογή. Εγώ όμως δεν πιστεύω πως θα είναι η τελευταία. Η σύζυγός του, Ελένη, υποδέχεται και αποχαιρετά τον κόσμο, η παρουσία της είναι παντού, φροντίζει για όλα, μεριμνά για την κάθε λεπτομέρεια με λεπτότητα και διάκριση, ενώ η Δάσποινα, η θυγατέρα που αναλαμβάνει πλέον τα ηνία εξυπηρετεί τους πελάτες, συζητά μαζί τους για τα ενδιαφέροντά τους, τους βοηθά να διαλέξουν το βιβλίο που τους ταιριάζει, ξέρει τα παιδιά, ξέρει τους μεγάλους, ξέρει να κερδίζει τις καρδιές. 

Είναι τόσο γιορτινή η ατμόσφαιρα, τόσο εγκάρδια η φιλοξενία, τόσοι ωραίοι άνθρωποι μαζεμένοι στο μαγαζί, που δε σου κάνει καρδιά  να φύγεις...

Μα είναι ώρα να πας κι εσύ στο σπίτι σου... Ο καλός αυτός αγώνας τελείωσε, ολοκληρώθηκαν οι παρουσιάσεις, και η Νύχτα του θαύματος της Γέννησης του Χριστού πλησιάζει και ίσα που προλαβαίνεις να κάνεις τις απαραίτητες και αναγκαίες προετοιμασίες για να την υποδεχθεί...

Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά την οικογένεια Νέστωρ και την χορωδία του Περικού Ωδείου που μου χάρισαν ένα υπέροχο φινάλε της Νύχτας θαυμάτων με την αγάπη τους!

Να είστε όλοι γεροί και ο Νεογέννητος Χριστός να σας χαρίζει γενναιόδωρα το Φως Του!

Καλά Χριστούγεννα και ευλογημένος ο Νέος Χρόνος!

Νυχτα θαυμάτων στα εκπαιδευτήρια "Ροδίων Παιδεία" της Ρόδου - 16 & 18/12/17

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου. Στην μεγάλη χριστουγεννιάτικη γιορτή που κάνουν τα εκπαιδευτήρια "Ροδίων Παιδεία" οι δύο πρώτες τάξεις του Δημοτικού παρουσιάζουν τη Νύχτα θαυμάτων διασκευασμένη για σαράντα παιδιά από την εκπαιδευτικό θεάτρου Μυρσίνη Λενούδια. Η Μυρσίνη έχει έναν μοναδικό τρόπο κερδίζει τα παιδιά και να βγάζει από μέσα τους τον καλύτερο εαυτό τους. Να τα συντονίζει, να τα καλλιεργεί, να τα οδηγεί στο Καλό. Αφού τους διαβάζει το παραμύθι, βάζει τα μικρά να γράψουν τα δικά τους παραμύθια, τις δικές τους εκδοχές για την ιστορία. Και τα παραμύθια που γράφουν είναι σαν μικρά ποιήματα που θα τα ζήλευαν οι μεγαλύτεροι ποιητές. Έτσι η παράσταση ξεκινά με τα παραμύθια των παιδιών της α ΄ δημοτικού. Η αγάπη είναι φως, λέει ένα παιδί... Το όνειρο είναι η αρχή και το τέλος της μέρας, λέει ένα άλλο. Παραλάσσουν την ιστορία της αρχής του κόσμου που μέσα στο παραμύθι μου είναι ένα δέντρο και γράφουν για τα δικά τους δέντρα... Έχει ρωτήσει τα παιδιά της Δευτέρας τι θέλει να γίνει το καθένα. Δεν χαλάει το χατήρι κανενός. Θα βρει τον τρόπο να τα χωρέσει όλα, να τα εντάξει όλα μέσα στο θεατρικό, τηρώντας παράλληλα και το κείμενο της Νύχτας Θαυμάτων. Η Ρένα από την Λέρο θα φτιάξει ονειρεμένα κουστούμια. Έχει ζητήσει να της στείλει κάθε παιδί ένα παλιό του ρούχο και πάνω του θα κεντήσει, θα ράψει, θα υφάνει, θα κολλήσει τα δικά της όνειρα εμπνευσμένα από το παραμύθι μας. Ήταν μια ονειρεμένη παράσταση που θα τη ζήλευαν και επαγγελματικοί θίασοι.

Με καλούν στην σκηνή στο τέλος και σηκώνομαι να τους ευχαριστήσω και εύχομαι σε όλους να αγαπήσουμε τον ουρανό για να ενωθεί και πάλι ο κόσμος όπως το εύχεται η εκκληςία μας. 

Την Δευτέρα πηγαίνω στο σχολείο να συναντήσω από κοντά όλα αυτά τα παιδιά. Ξεκινώ να τους αφηγούμαι το παραμύθι και με διορθώνουν. Έχω λησμονήσει πως δούλεψαν πάνω σε εκδοχή του κειμένου πριν τις τελικές διορθώσεις. Δεν τους αρέσει που το αλλάζω. Έτσι όμως μαθαίνουν πως κάθε κείμενο επεξεργάζεται πριν βγει βιβλίο. Οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή. Τα παιδιά είναι γεμάτα ερωτήσεις. Οι μεγάλοι νομίζουν πως έχουν απαντήσει σε όλα.... Μου κάνει πάντα εντύπωση πόσο απασχολεί τα παιδιά το τέλος. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν να υπάρχει τέλος σε καμιά ιστορία. Είναι που ξέρουν βαθιά μέσα τους πως πράγματι τέλος δεν υπάρχει... 

Αισθάνομαι την ανάγκη να συγχαρώ αυτό το σχολειό και τους διευθυντές του με τους εκπαιδευτικούς του. Αποτελούν πρότυπο για μια χώρα που δεν μεριμνά όπως θα έπρεπε για την παιδεία της. Τους ευχαριστώ όλους από ΄καρδιάς και τους εύχομαι να έχουν υγεία και δύναμη για να συνεχίσουν να προσφέρουν με τόση αγάπη στα παιδιά τις αξίες της πατρίδας μας.

Καλά Χριστούγεννα!