İki çocuk annesiyim, şöyle dolu dolu onlarla oyun kurabilen bir anne olamadım. Elimden geldiğince ilk önce kendimi de sıkmadan yapabileceğim oyunlar bulmaya çalışıyorum. Kısa ve etkili.
Oyun kadar önem verdiğim bir diğer konu da onlara nasıl davrandığım / davranmam gerektiği.
Kısa kısa notlar aldım.
"Çabuk topla oyuncaklarını" değil, "Önce arabalarını mı toplamak istersin, legolarını mı?";
"Yat uyu artık" değil, "Uyku saatimiz gelmiş sanırım.";
"Ayağımın altında dolaşma" değil, "Bana yardım etmek ister misin?";
"Aslı teyzene hoş geldin desene" değil, "Misafire hoşgeldin demeliyiz, hoşgeldin Aslı Teyze";
"Onu kırarsan yenisini hiç almam"değil, "Yeni oyuncak alamayabiliriz, bu yüzden oyuncaklarını temiz ve düzenli tutarsan daha uzun süre kullanabilirsin.";
Alışverişte "Kendini parçalasan da onu almayacağım" değil, alışverişten önce "Marketten sadece ekmek ve süt almaya yetecek kadar paramız var, başka bir şey istemeyeceğine söz vermelisin.";
"Arkadaşına vurma" değil, "Arkadaşına vurman doğru değil, çünkü canı yanabilir."
"Yeter ki ağlama" değil, "Ağlaman fikrimi değiştirmeyecek, sakinleştikten sonra seninle konuşabilirim.";
"Hastayım rahat dur biraz" değil, "Biraz başım ağrıyor, sessiz kalarak bana yardımcı olur musun?";
"Bunu sen mi yaptın?" değil, "Bunu kimin yaptığı hakkında bir fikrin var mı?";
"Kalk şu televizyonun başından!" değil, "Hadi birlikte oyun oynayalım.";
"Yalan söyleme!" değil, "Doğruyu söyle";
"Ne bileyim ben!" değil, "Bilmiyorum ama öğrenip seninle paylaşacağım.";
"Yapma düşersin" değil, "Dikkatli olursan başarabilirsin.";
"İzin vermiyorum" değil, "Bunu şu sebepten doğru bulmuyorum";
"Hayır, Asla!" değil, "Yapmamalısın, çünkü.. ";
"Dur, ben yaparım!" değil, "Denemek ister misin?".
