Αναρτήσεις
Ενεργός πολίτης
Το πρωί είσαι στο γραφείο, στη δουλειά γενικότερα, πηγαίνεις από δω, τρέχεις από κει, βγαίνεις για έξω δουλειές, μιλάς στο κινητό ενώ προσπαθείς να παρκάρεις εκεί που μόλις άδειασε μια θέση, ο από πίσω κορνάρει γιατί αργείς, εσύ σκέφτεσαι την τράπεζα που θα την προλάβεις αφού βρήκες να παρκάρεις απέξω οπότε άστονε τον καραγκιόζη να φωνάζει, το κινητό κάνει διακοπές, το κλείνεις και λες θα πάρω από μέσα στην ουρά... Ουφ, ίδρωσα και με έπιασε μια υποψία πανικού. Μπήκες στο κλίμα, να μη συνεχίσω. Είναι απλά αλλά μια μέρα της αγχωτικής καθημερινότητας.
Μπαίνεις στην τράπεζα και προσπαθείς να ξαναπάρεις, αλλά μέσα δεν έχει καθόλου σήμα. Το σηκώνεις ψηλά, το πας δεξιά - αριστερά μπας και, αλλά δε... Κάπου εμφανίζεται μια γραμμούλα, αμέσως ξαναχάνεται· καμία τύχη. Λες στον από πίσω (παντού υπάρχει ένας από πίσω) να σου κρατήσει τη θέση, βγαίνεις έξω, ξαναπαίρνεις, μιλάς με διακοπές, κάνεις κάτι βήματα μπρος - πίσω, τελικά λες θα πάρεις από το γραφείο μόλις επιστρέψεις, βλέπεις ότι έμεινε ένα άτομο μπροστά, χιμάς μέσα, ο πίσω στραβώνει γιατί πίστευε ότι θα αργήσεις λίγο ακόμα και θα σου φάει τη θέση, του λες ένα πεταχτό ευχαριστώ, αυτός με ένα χαμόγελο, που στην πραγματικότητα είναι για να δείξει δόντια, αναμασάει ένα παρακαλώ με λίγο δε γαμιέσαι, κάνεις τη δουλειά σου και βουρ για το γραφείο.
Στο δρόμο προσπαθείς να ξαναπάρεις τώρα που άλλαξες περιοχή και έχεις καλύτερο σήμα και αρχίζεις επιτέλους να μιλάς κανονικά, αλλά σε κάποια στιγμή περνάς κάτω από μια γέφυρα και αντίο κλήση. Τα παίρνεις στο κρανίο, το πετάς στο κάθισμα του συνοδηγού βρίζοντας την τεχνολογία μου μέσα και κάποτε φτάνεις επιτέλους στο γραφείο, όπου επιτέλους ολοκληρώνεις αυτή την πολύπαθη κουβέντα και χαλαρώνεις.
Μερικές ώρες αργότερα έρχεται ένας συνάδελφος για κουτσομπολιό στο διάλειμμα και πιάνετε την κουβέντα για τα κινητά που έχουν σήμα όποτε το θυμούνται, και για το με ποιες περιοχές έχει προηγούμενα η κάθε εταιρεία. Η μία δεν πιάνει στην Αγίου Μελετίου, η άλλη στη μισή Αλεξάνδρας, η τρίτη έχει το καλύτερο σήμα στις περισσότερες περιοχές, κλπ. Καπάκι από μια ανοιχτή τηλεόραση, ακούγεται ένα σποτάκι που στοχεύει καθαρά στον ευαίσθητο τομέα το σήματος, που ξέρει ότι σε ενδιαφέρει κάργα και σου λέει για σήμα καμπάνα ανάμεσα από σαμπουάν για τα μαλλιά και κουτζ γιου μπι λοβ. Παρακαλάς μέσα σου να είναι αλήθεια και παίρνεις την απόφαση· σε δύο μήνες που λήγει το συμβόλαιό σου θα πας εκεί.
Το απόγευμα γυρνάς στο σπίτι και εκεί που παίζεις με τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου, έρχεται μια κυρία γνωστή από τη γειτονιά και σου δίνει ένα χαρτί που λέει "Όχι στις κεραίες του θανάτου, για μας και τα παιδιά μας" και σου λέει να έρθεις το Σάββατο το απόγευμα στη συνέλευση "Ενεργών Πολιτών" της περιοχής σου για να αποφασίσετε τι θα κάνετε με τις κεραίες που σας έχουν βάλει γύρω γύρω και απειλούν άμεσα την υγεία σας. Εξοργισμένος από την κατάσταση, αποφασίζεις επί τόπου ότι, όχι μόνο θα παρευρεθείς, αλλά θα συμμετάσχεις και ενεργά σε ό,τι αποφασίσουν τα μέλη.
Ευχαριστημένος από τον εαυτό σου, που έκανες το χρέος σου απέναντι στην κοινωνία ως ενεργός πολίτης που κρατάει το μέλλον στα χέρια του, περιμένεις να περάσουν οι δύο μήνες για να πας στη εταιρία με το σήμα καμπάνα. Η οποία για να ξοδέψει τόσα εκατομμύρια σε μια διαφήμιση που μιλάει μόνο για το σήμα της και για τίποτα άλλο, προφανώς ξέρει ότι αυτό σε καίει πιο πολύ από όλα.
Συγνώμη ρε ενεργέ πολίτη, μήπως είσαι διχασμένη προσωπικότητα;
