Χειροποίητα κοσμήματα για χριστουγεννιάτικα δωράκια!

Μέσα σε πανικό δουλειάς  και ετοιμασιών για τα Χριστούγεννα, που τόσο πολύ μου αρέσουν αλλά φέτος με την ψυχή στο στόμα με βλέπω να φτάνω μέχρι την τελευταία μέρα, είπα να μην εγκαταλείψω τον δημιουργικό μου οίστρο και έτσι  ασχολήθηκα με την κατασκευή κοσμημάτων. Τι πιο ωραίο από το να προσφέρεις χειροποίητες δημιουργίες για δώρα και πιο οικονομικό -δικαιολογία!!!!!!!!! Και τι καλή και φθηνή ψυχοθεραπεία σε όλα αυτά που περνάμε τον τελευταίο χρόνο!
Επιδόθηκα λοιπόν στην ... δημιουργική ενασχόληση, αφού προμηθεύτηκα όλα τα υλικά που μου έλειπαν και ιδού τα αποτελέσματα!

Τα σκουλαρίκια της φωτογραφίας  θα δοθούν ως δωράκι σε διαδικτυακή φίλη, συμμετέχοντας στην πρόσκληση της Ρένας για την χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή δώρων.

 Δεν εύχομαι ακόμη καλές γιορτές, πιστεύω ότι θα σας ευχηθώ με πιο "επίσημο" τρόπο.

Το μικρό βραβείο!

Η φίλη Helen Gr  με το πολύ ωραίο blog Τα ταξίδια μου, μου έδωσε το βραβείο για τα μικρά blogs, αυτά που έχουν κάτω από 200 αναγνώστες. Πρέπει να σας πω ότι το χάρηκα πάρα πολύ και με καμάρι το αναρτώ στον τοίχο μου.
Με τη σειρά μου το δίνω και εγώ σε 5 blogs που γνώρισα τελευταία και με εντυπωσίασαν με τις δημιουργίες τους  και τις αναρτήσεις τους.

Μαγδαληνιώ δια χειρός
Icon-art
Home is where your story begins
la vita e bella
Βάσω Παππά

Υπήρχαν και άλλα που θα ήθελα να το δώσω, αλλά αφενός περιοριζόμουν από τον αριθμό, αφετέρου τα περισσότερα το είχαν πάρει δυο και τρεις φορές.

Ευχομαι να χιλιάσουν τους αναγνώστες τους γιατί το αξίζουν.

Χαρούμενα πολύχρωμα κολλιέ

Το μοντέλο Δήμητρα παρουσιάζει

καθότι όλα μου τα δημιουργήματα τα λανσάρει πρώτη εκείνη. Βλέπετε είναι το μικρό της παρέας.

Προφανώς ή έχω οίστρο δημιουργικότητας ή μάλλον και πιθανότερο πρέπει να απασχολώ τα χέρια μου και το μυαλό μου συνέχεια με κάτι που να με γεμίζει και να με εκτονώνει. Έχω και την κόρη μου που θέλει και διαφορετικά μπιζού για κάθε εμφάνισή της και έτσι από λίγο αρζαντώ σύρμα που είχα και πέτρες (θυμάστε στολίδια που είχα πάρει για τις καρφίτσες, τα τσαντάκια και τις τσάντες και τα κασκώλ, ναι θα το δείτε αργότερα και αυτό...., εκείνο το κασκώλ που δεν τελειώνει ποτέ και δυστυχώς δεν μπορώ να το παραλληλίσω και με το γεφύρι της Αρτας γιατί το κασκώλ μου κανείς δεν το ... ξηλώνει, μένει άθικτο από το βράδυ στο πρωί αλλά και από το πρωί στο βράδυ). Εκτός από το ότι γίνονται κατά παραγγελία της μονάκριβης και μοσχαναθρεμμένης, όπως ακριβώς τα θέλει, είναι και φθηνά - δεν μου κοστίζουν μια περιουσία σε χαλεπούς καιρούς - όχι ότι σε καλύτερους θα τα έδινα - προσφέρουν όμως και τη χαρά της δημιουργίας στη μανούλα που δεν της έφθαναν όλα τα άλλα, έχει και artistic τάσεις τον τελευταίο καιρό.

 Και επειδή όλο αυτό το μπιχλιμπίδι με το εύπλαστο σύρμα θα μπερδευτεί μέσα σε μπιζουτιέρες, έφτιαξα μια κρεμαστή μπιζουτιέρα από κρεμάστρα, ώστε να κρεμιέται στην πόρτα ή στον τοίχο και ανά πάσα στιγμή να παίρνεται το κατάλληλο κολλιέ αλλά και να ξαναμπαίνει στη θέση του μετά τη χρήση (αυτό για μένα είναι και το βασικότερο). Τόση κρεμάστρα κυκλοφόρησε στη μπλογκογειτονιά (καλά τις είδα συγκεντρωμένες και ήταν όχι απλώς υπέροχες, εμπνευσμένες και καλλιτεχνήματα, μπράβο στα κορίτσια  που συμμετείχαν στον διαγωνισμό της Ρένας). Ετσι, είχα πολλές ιδέες να πάρω (ως προς τη σύλληψη εννοώ, όχι ως προς το αποτέλεσμα, εκεί δεν φτάνει η χάρη μου). Δείτε τη και πείτε μου. Κρεμάστρα πλεγμένη με το βελονάκι με κρίκους σκουλαρικιών πλαστικούς πλεγμένους και αυτούς με το βελονάκι και γάντζους για σκουλαρίκια για να κρεμιούνται τα κολλιέ.

Πλεκτά τσαντάκια .... συνέχεια!

Σας είχα
 πει ότι όταν ξεκίνησα το πρώτο τσαντάκι, στο μυαλό μου σχηματίστηκαν τα σχέδια για τα επόμενα τσαντάκια, με λίγη βοήθεια από τη Δήμητρα, που μόλις ακούσει για σχέδιο, βάζει το δικό της μυαλό σε λειτουργία και αν δεν το δυσκολέψει το σχέδιο δεν ησυχάζει, και με την ουσιαστική συμβολή της Θεανώς που η έρμη έχει τόσα στο κεφάλι της έχει σχεδόν αναλάβει και την .... εργολαβία να φοδράρει τα τσαντάκια και να τα ράβει (βλέπετε εγώ πλέκω μόνο ... ε και ράβω στό χέρι κουμπιά, κουμπώματα, τελειώματα). Την ευχαριστώ και δημοσίως γιατί ξέρω ότι μου κάνει πολύ μεγάλη χάρη να συμμετέχει στην τρέλα μου.

Ιδού λοιπόν οι τελευταίες .... δημιουργίες μου!!!!! Τσαντάκια βραδινά από νήμα με μεταλλιζέ κλωστή (αν το λέω σωστά)

Και δυο μεγάλα πορτοφολάκια

Τα μικρά μου πορτοφολάκια, παρατεταγμένα σε όλα τα χρώματα (που διέθετα)

Και για να μην ξεχνιόμαστε, οι καρφιτσούλες - λουλούδια, που βγαίνουν πια σε όλα τα χρώματα και μεγέθη.

Φιλάκια πολλά και καλό μήνα!

Κεντημένες μαξιλαροθήκες

Μέρες τώρα προσπαθώ να κάνω το σπίτι μου ... χειμωνιάτικο! Ευφημισμός της περίφημης γενικής καθαριότητας, που αν δεν γίνει στην ώρα της πέφτει το σπίτι και σε πλακώνει μετά....Αντε να βάλεις και τα χαλιά, να αλλάξεις κουρτίνες, καλύμματα, σεμέν (αυτό που το πάτε!!!!) Να 'ρθουν τα πάνω κάτω στην κυριολεξία.  Αχαρη δουλειά, άχαρος και ο ρόλος μου (τι να κάνω η έρμη, δεν είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά) γι' αυτό μάλλον και προχωρώ με ρυθμούς χελώνας, αν λάβουμε μάλιστα  υπόψη ότι λείπω σχεδόν όλη μέρα λόγω δουλειάς, και όταν είμαι σπίτι, κάτι το μαγείρεμα, κάτι τα καθημερινά, κάτι τα παιδιά, κάτι το να ξεκουραστώ, αυτό που το πάτε; κάτι κάτι ημικρανίες, ... οπότε πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει ο επόμενος χειμώνας και εγώ ακόμη θα παλεύω με τον φετεινό (μέχρι να στρώσω το τελευταίο χαλί, θα ξεστρώνω το πρώτο)! Και θέλω να τελειώσω γιατί μόνο αν δω χειμωνιάτικο το σπίτι θα θέλω να στολίσω για Χριστούγεννα, να μπω στο πνεύμα το εορταστικό, λέμε τώρα.  Το οφείλουμε όμως στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας. Δεν γίνεται να μιζεριάσουμε, δεν μας πάει, πώς να το κάνουμε! Και δεν πρέπει!  Με πολύ λιγότερα ακόμη και από τα χάλια αυτά, οι παλιοί και πάλι έκαναν Χριστούγεννα! Δεν είναι ανάγκη να επιδοθούμε σε άκρατο καταναλωτισμό, εξάλλου αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων;;;; Ισως θυμηθούμε τώρα στα στενέματα, να πλησιάσουμε πια ο ένας τον άλλον, να προσεγγίσουμε την ψυχή του, να ταλανίσουμε λίγο τον εαυτό μας για να του βρούμε δώρο, όχι για να τον εντυπωσιάσουμε ή να ταιριάζει το δώρο με το δικό μας κοινωνικό προφίλ, αλλά να ταιριάζει σε αυτόν.. Να παιδευτούμε λίγο, να ψάξουμε τι του αρέσει, τι θα ήθελε και αν η επιλογή μας, που μπορεί να είναι και χειροποίητη , θα μπορεί ίσως να τον ενθουσιάσει.

Ως συνήθως ξέφυγα από το θέμα μου. Πώς τα καταφέρνω να αφήνω ελεύθερους τους συνειρμούς να με παρασύρουν στις δικές τους ατραπούς!! Επανέρχομαι όμως και έχουμε και λέμε ....

Μέσα λοιπόν στο πρόγραμμα του .... εκχειμωνισμού (ωραία η λέξη; δική μου!!!!), ανασκαλεύω όλα τα πράγματα που βρίσκονται χωμένα, σχεδόν καταχωνιασμένα στις ντουλάπες  - το γνωστό βγάζουμε όλα τα πράγματα έξω, καθαρίζουμε και τα ξαναβάζουμε μέσα, τι ευχάριστη αλήθεια δουλειά!!! Το μόνο της καλό είναι ότι βλέπεις τη ζωή σου να περνά από μπροστά σου, βλέπεις μικρά πραγματάκια/ στιγμές ζωής καταχωνιασμένες και αυτές στη λήθη του χρόνου και θυμάσαι αυτά τα μικρά, ασήμαντα ίσως περιστατικά, που σε φέρνουν πίσω στο χρόνο. Η δουλειά βέβαια δεν τελειώνει ποτέ έτσι αλλά τουλάχιστον αποκτά ένα βαθύτερο νόημα και παύεις να βασανίζεις τον εαυτό σου ως νέος Αμλετ, βυθισμένος στην απόγνωση και την απελπισία (τι ακαταστασία μπορεί να βγάλει το καθάρισμα της ντουλάπας, κάθε φορά με εκπλήσσει), Να ζει κανείς ή να μη ζει, ιδού η απορία....

Αυτήν την φορά το μάτι μου και τα χέρια μου έπεσαν πάνω στις μαξιλαροθήκες που είχε κεντήσει η γιαγιά μου για τα παιδιά μου, όταν γεννήθηκαν (ή μάλλον όταν μεταφέρθηκαν στα κρεβάτια τους από την κούνια, οι κεντημένες μαξιλαροθήκες της κούνιας αναπαύονται σε ειδικό σάκο στο πατάρι παριστάνοντας τα προικιά των παιδιών μου).. Δεν της άρεσαν καθόλου οι μαξιλαροθήκες από τα σετ των παιδικών σεντονιών με τους power rangers, τον Micky, την Barbie, άστε δε που δεν της άρεσε και η ποιότητα! Λευκό βαμβακερό και κεντημένο στο χέρι άρμοζε έλεγε στα παιδάκια μου. Και πράγματι κέντησε πολλές μαξιλαροθήκες (και όχι μόνο)! Τη θυμάμαι να κόβει και να ράβει τα βαμβακερά λευκά υφάσματα και κατόπιν να ζωγραφίζει (ή να κοπιάρει δεν είμαι σίγουρη πια) σε χαρτί τα σχέδια, να τα κοπιάρει μετά με καρμπον (νομίζω ... μη με δείρετε) στο ύφασμα και να κεντά καθισμένη στον καναπέ και να εκνευρίζεται που εγώ χασκογελούσα λέγοντας ότι δεν θα χαλάσω τα "σετ" για να χρησιμοποιώ κεντημένες λευκές μαξιλαροθήκες. Περιττό να πώ ότι χρησιμοποιήθηκαν εξαντλητικά και τις λάτρεψαν τα παιδιά μου.  Διασώθηκαν αυτές οι ολίγες στο πίσω μέρος της ντουλάπας, τις οποίες και φωτογράφισα και σας τις δείχνω. Η γιαγιάκα μου ήταν χρυσοχέρα. Κεντούσε, έπλεκε, έραβε, μαγείρευε καταπληκτικά, ζωγράφιζε, έπαιζε πιάνο (με το αυτί) και μαντολίνο (το είχε διδαχθεί ως παιδί), έγραφε...  Όχι δεν θα της πλέξω το εγκώμιο, αν και θα τό΄θελα.  Οι μαξιλαροθήκες μου έφεραν τις θύμισες πίσω, αυτές σας μεταφέρω. Καληνύχτα!

Πλεκτά πορτοφολάκια!

Είπαμε το κασκώλ δεν πρόκειται να τελειώσει. Το έχω βάλει να κάθεται μονίμως δίπλα μου στον καναπέ, μπας και αλλά πού! Ακόμη να φιλοτιμηθώ. Αντ' αυτού όμως - στα πλαίσια μανίας με το βελονάκι - έφτιαξα και αυτά τα πορτοφολάκια (και όχι μόνο)! Μην τα βλέπετε μικρούλια, "τρώνε" πολύ νήμα, καθότι είπα να πλέξω σφιχτά με βελονάκι πιο λεπτό και μισό ποδαράκι σε όλο του το μεγαλείο! Λίγη δουλίτσα θέλουν στο τέλειωμα τους (εκεί στο κόψιμο) αλλά με ενθουσίασε το κούμπωμα, που δεν είναι άλλο από κοραλλιές πέτρες (από αυτές που χρησιμοποιούμε στα κοσμήματα) περασμένες σε πετονιά. Εδειξαν νομίζω πολύ όμορφα!

Συνεχίζοντας το πλέξιμο!

Θυμάστε που ξεκίνησα να πλέκω με βελόνες ένα κασκώλ πορτοκαλί πριν κάτι μήνες;  Ακόμη να τελειώσει. Όμως δεν έμεινα χωρίς δουλειά. Για να μην κατηγορώ τον εαυτό μου τι ακαμάτα είμαι ή μάλλον δεν καταφέρνω να ολοκληρώσω ότι έχω αρχίσει, ξεκίνησα και τελείωσα, ναι τελείωσα ένα ρόζ, μα πολύ έντονο ροζ κασκώλ με το βελονάκι, σε μια πλέξη που δεν ξέρω το όνομά της αλλά μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα!

Στη συνέχεια έκανα μερικές ακόμη καρφίτσες με φύλλα πράσινα αυτήν την φορά να συνοδεύουν τα λουλουδάκια, δυο ροζέ τριανταφυλλάκια και μια κατακόκκινη παπαρούνα (επηρεασμένη από την poppy day) με μια πασχαλίτσα να διακοσμεί το εσωτερικό της!

Την δε παπαρούνα την φόρεσα και αμέσως στο πέτο!

Εφτιαξα και τσαντάκια! Να μου τα φοδράρει η Θεανώ και θα σας τα παρουσιάσω!!!!

Το κακό είναι ότι δεν βλέπω να τελειώνω το κασκώλ που οραματίστηκα ως υπερπαραγωγή.