Πώς να καταργήσουμε τις περιττές δαπάνες

«Κι ο στρατηγός ο γνωστικός για τα πιο μισητά θυσίασε τα πιο ακριβά του˙ το τέκνο του, τη χαρά του σπιτιού του, τα χάρισε στον αδελφό του, για να βρη εκείνος την γυναίκα του την κλεμμένη με το θέλημά της κι όχι με το στανιό».
Ευριπίδου «Τρωάδες», στ. 370-373, Άπαντα Αρχαίων Ελλήνων, εκδόσεις Πάπυρος σελ. 35

Εδώ μιλάει η Κασσάνδρα. Φημίζεται για τις δυσοίωνες προφητείες της αλλά η αλήθεια και η ακρίβεια είναι κακοί οιωνοί μόνο για εκείνους που επιλέγουν να ζουν δίχως αυτές. Η κόρη της Εκάβης, που ετοιμάζεται να καταντήσει «κρυφό ταίρι στο κρεβάτι του Αγαμέμνονα» (στ. 252) αφηγείται εικόνες από το μέλλον κι εξηγεί τις βάσεις τους στο παρελθόν, ευρισκόμενη σε κατάσταση ιερής μανίας. Η στάση της απέναντι σ’ εκείνον που πάτησε την πατρίδα της κι ετοιμάζεται να την ατιμάσει χαρακτηρίζεται από

Οι Τρωάδες διδάσκουν τους νικητές

Ο Νεοπτόλεμος θυσιάζει την Πολυξένη πάνω από τον τάφο του πατέρα του, του Αχιλλέα. Μελανόμορφη υδρία του 6ου αιώνα π.Χ. Εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο.

«Μωρός είναι όποιος κουρσεύει πόλεις∙ θα καταστρέψη ναούς και μνήματα, ιερά των πεθαμένων άσυλα, μα κι αυτός κατόπι θα χαθή».
Ευριπίδου «Τρωάδες», στ. 95-97 Απαντα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, εκδόσεις Πάπυρος, σελ. 21

Οι εναρκτήριες φράσεις είναι θεϊκές. Εκστομίστηκαν από τον θυμωμένο με τους Αχαιούς Ποσειδώνα, τη στιγμή μάλιστα που η Αθηνά τον παρακολουθεί και συμφωνεί μαζί του στην αποδοκιμασία των πάλαι ποτέ εκλεκτών της. Το αίτιο της ολύμπιας δυσφορίας δεν είναι η επιδρομή στην Τροία, αλλά η βαναυσότητα της αντιμετώπισης των ηττημένων. Η δύναμη, για ακόμη μια φορά, δεν σεβάστηκε την ανημπόρια. Η επίμονη, πολυετής συγκέντρωση του νου και η θυσία των σωμάτων τόσων Αχαιών στον βωμό της υπερπροσπάθειας της άλωσης της πόλεως του Ιλίου ξέσπασε με ένα ξέφρενο επινίκιο γιορτάσι εκδίκησης, λαφυραγώγησης, αρπαγής γυναικών, φόνων, εξανδραποδισμού των Τρώων, καταστροφής ιερών και πυρπόλησης του συνόλου των κτισμάτων της άμοιρης πατρίδας του Πριάμου και της Εκάβης. Οι Αχαιοί δεν