ΝΕΟΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ

Οι περισσότεροι διανύοντας την περίοδο της φοιτητικής του ζωής αναρωτιούνται σχετικά με το αν θα πρέπει να πάρουν δίπλωμα οδήγησης και κατ΄επέκταση αν θα αγοράσουν αυτοκίνητο (δηλαδή οι γονείς τους). Εκεί λοιπόν που διαπραγματεύεσαι με τους γονείς σου, για την αγορά του πιο απλού, φθηνού και μικρού αυτοκινήτου (γιατί μόνο αυτό σου αρκεί για να εξυπηρετήσεις τις ανάγκες σου), ξαφνικά το όλο θέμα ξεφεύγει και παίρνει άλλες διαστάσεις.

Συγκεκριμένα εκεί που αμέριμνα περπατάς στο δρόμο, συναντάς έναν παλιό γνωστό σου να οδηγεί τζιπ (αγνώστου τιμής). Αναρωτιέσαι λοιπόν γιατί ένας φοιτητής να έχει ανάγκη ένα τζιπ και να μην πάρει ένα πιο οικονομικό και μικρό αυτοκινητάκι. Η απάντηση φυσικά βρίσκεται στο πλατύ χαμόγελο του, όταν τον ρωτάς αν είναι δικό του. Η επιθυμία του να δείξεις τον πλούτο σου είναι πασιφανής και το συνειδητοποιείς καλύτερα όταν γεγονότα, όπως παρκαρισμένες πόρσε στο χώρο του πανεπιστημίου, είναι συνήθη.

Είναι η νοοτροπία του νεοέλληνα που ενώ μπορεί οικονομικά να μην έχει να καλύψει τις βασικές ανάγκες του, θα αγοράσει ένα αγαθό που σε καμία περίπτωση δεν έχει την δυνατότητα υπό λογικές συνθήκες να εξοφλήσει, απλά και μόνο για να εντυπωσιάσει το περιβάλλον του. Τα γεγονότα πολλές φορές ξεφεύγουν ιδιαίτερα όταν ακούς περιπτώσεις ατόμων που παίρνουν δάνεια για να αντεπεξέλθουν οικονομικά, αλλά και άλλων που παρκάρουν την Hammer τους έξω από μαγαζί, στο οποίο μετά μπαίνουν μέσα για να ζητήσουν part time εργασία (ναι έχει συμβεί και αυτό).

Εμείς οι Έλληνες, δεν φτάνει που είμαστε από την φύση μας εκλεκτικοί (ως προς την εργασία που επιζητούμε για να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην) αρεσκόμαστε και στην σπατάλη για εξασφάλιση αγαθών που δεν μας είναι και απαραίτητα. Αφού πλέον θα αρχίσω να επικροτώ την άποψη μίας φίλης μου, που λέει ότι « Στην Ελλάδα για να μπορεί κάποιος να κάνει τέτοιες σπατάλες ή έμπορος ναρκωτικών είναι ή έμπορος όπλων ή μαστροπός »!