Καλή χρονιά

2012 ευχές για υγεία, αγάπη , ελπίδα
 ευχές για δύναμη, δημιουργικότητα
 ευχές για αισιοδοξία, πίστη στον εαυτό μας
και στις δυνατότητες που έχουμε
2012 ευχές για τα παιδιά και το μέλλον τους


με αγάπη
Ελένη Παπακωνσταντίνου

ευχές

Αυτά τα Χριστούγεννα ας  κάνουμε όλοι μια ευχή
να έχει το μυαλό μας ηρεμία και η καρδιά μας γαλήνη
για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα της ζωής μας.
Να βρούμε λίγο χρόνο ελεύθερο για να μπορέσουμε να μιλήσουμε 
με την καρδιά μας, με τον ίδιο μας τον εαυτό, και να δούμε ποιες
είναι οι αξίες μας, ποιες είναι οι προτεραιότητές μας, ποια τα θέλω μας. 
Τι είναι αυτό που μας ενοχλεί, ποιες ανάγκες μας έχουμε κλείσει
στο συρτάρι, πού έχουμε δώσει περισσότερο χρόνο και περισσότερη ενέργεια.
Αυτά τα Χριστούγεννα ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τους φόβους
τις ανασφάλειες, τις ελλείψεις, και ας γίνουμε για λίγο παιδιά  για να
επιτρέψουμε να μπει μέσα μας η χαρά, το γέλιο, η ξεγνοιασιά και η ελπίδα.
ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ελένη Παπακωνσταντίνου

με μια άλλη ματιά....

Ξυπνάω το πρωί 
με τόση κακή διάθεση που δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι. Τι νύχτα κι αυτή. Μάτι δεν έκλεισα. Τώρα ποιος σηκώνετε, ποιος πάει στη δουλειά, ουφ  πια βαρέθηκα . Να τα παρατήσω μου’ ρχετε και να  μην πάω πουθενά. Αλλά δεν φταίει κανένας άλλος εγώ η χαζή φταίω που ενώ δεν άξιζε, εκεί συνέχιζα σαν τον βλάκα…. Πονάει και το πόδι μου μ’ αυτά τα παλιοπάπουτσα που πήγα και αγόρασα και έδωσα ένα σωρό λεφτά.

 Πώς θα βγει και σήμερα η μέρα. Άντε να δούμε γιατί τον τελευταίο καιρό σ’αυτήν  την παλιοδιάθεση είμαι. Έχω παχύνει κιόλας και δεν με χωράει το παντελόνι. Τρώω  τρώω  και σταματημό δεν έχω.  Να δούμε που θα φτάσω να μη με χωράει η πόρτα.

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, τι μουντάδα είναι αυτή, πώς να έχεις κέφι να βγεις από το σπίτι. Ένα καλό δεν μπορεί να μου συμβεί και μένα.

Περπατάω στο δρόμο για να πάω να πάρω το λεωφορείο , έχω αργήσει  ήδη δέκα λεπτά και μόλις φτάνω στη στάση, το λεωφορείο φεύγει. Όχι θεέ μου όλη μέρα σήμερα θα πάει έτσι στραβά.

Ξυπνάω το πρωί
 και τεντώνομαι  νωχελικά  βγάζοντας το ένα πόδι έξω από τα σκεπάσματα. Καλημέρα, λέω στον εαυτό μου. Ξύπνα κορίτσι μου. Μια όμορφη μέρα σε περιμένει να την ζήσεις. Κατεβαίνω από το κρεβάτι ευχαριστώντας το σύμπαν για όλα τα καλά που έχω. Που μπορώ και βλέπω, που ακούω, που μπορώ να περπατάω, που υπάρχουν άνθρωποι γύρω μου που τους αγαπώ και με αγαπούν.

Ανοίγω το ραδιόφωνο και σιγοτραγουδώ καθώς ντύνομαι. Φέρνω στο νου τις δουλειές που έχω να κάνω και χαίρομαι που είμαι γερή και μπορώ να ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις μου.

Βγαίνω από το σπίτι. Εκείνη την ώρα πηγαίνουν στο σχολείο τα παιδιά της γειτονιάς. Φωνές γελάκια  και νυσταγμένες  φατσούλες  χρωματίζουν τη μέρα μου ευχάριστα. Οι νεραντζιές και οι λεμονιές είναι φορτωμένα καρπό. Τι ωραία χρώματα που έχει ο χειμώνας. Ο κοκκινολαίμης και η σουσουράδα συμπληρώνουν την εικόνα. Πηγαίνω να πάρω το λεωφορείο. Είμαι χαρούμενη, είμαι ευτυχισμένη που υπάρχω. Είμαι ευτυχισμένη που ζω.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

Ένα ταξίδι

Παίρνω τον εαυτό μου από το χέρι για να κάνουμε ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι , μόνο που η διαδρομή του είναι προς τα πίσω.

Τώρα που είμαι «μεγάλη» θέλω να γυρίσω πίσω, βήμα-βήμα, να δω τη ζωή μου με άλλη ματιά. Να δω που άφησα τη μικρή Ελένη να περιπλανιέται, να δυσκολεύεται, να πονάει, να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα. Να ζητάει και να μην έχει τη βοήθεια που χρειάζεται, την αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρει, τη δύναμη να πατήσει στα πόδια της, γιατί ήταν μικρή.

Ήταν μικρή και περίμενε να μεγαλώσει για να έχει και εκείνη την δύναμη να κάνει τα πράγματα όπως τα ήθελε και όχι όπως οι άλλοι, οι μεγάλοι, επέβαλαν να γίνουν.

Τώρα που είμαι «μεγάλη» και θέλω να έχω εγώ τον έλεγχο της ζωής μου, παίρνω την μικρή Ελένη από το χέρι να γυρίσουμε πίσω, να δούμε μαζί, και με τη σιγουριά της απόστασης, τι ήταν αυτές οι πληγές που ακόμα η μικρή Ελένη τις νοιώθει ότι υπάρχουν μέσα της και βγαίνουν σαν φαντάσματα και την πονάνε.

Το ταξίδι είναι μακρύ. Δεν μπορεί να γίνει σε μία ώρα, ούτε σε μία μέρα. Θέλει τον χρόνο του και την ηρεμία του. Θέλει η παρουσία να είναι όλη εκεί, στα βήματα προς τα πίσω. Δεν είναι εύκολη υπόθεση όμως αξίζει τον κόπο.

Πολλές φωνές θα βγουν από μέσα μου να μου πουν,’’ τι τα θες τώρα αυτά και τα σκαλίζεις’’, ή  ‘’που να γυρίζω τώρα πίσω’’, ‘’ότι έγινε, έγινε’’.

Όχι, δεν είναι έτσι. Έχω  αφήσει πίσω μου πολύ ενέργεια που την χρειάζομαι να είναι πάντοτε παρούσα στο εδώ και τώρα μου. Θέλω να νοιώθω ισορροπία και αρμονία μέσα μου. Θέλω το μικρό κοριτσάκι να μη ξυπνάει κλαίγοντας το βράδυ. Να μην μπαίνει  εμπόδιο στο δρόμο μου.

Η μικρή Ελένη, μικρή όπως ήταν, αξιολόγησε τότε κάποιες καταστάσεις και κάποια πρόσωπα με έναν διαφορετικό τρόπο. Ήθελε  αλλιώς να ήταν η ζωή της, αλλιώς οι εμπειρίες της, αλλιώς να της συμπεριφέρονταν οι γονείς και το περιβάλλον  της, ήθελε……… ήθελε…..

Τώρα, βήμα-βήμα, πηγαίνουμε προς τα πίσω. Εγώ η μεγάλη, ενήλικη Ελένη παίρνω την μικρή από το χέρι. Μπορώ να την φροντίσω και να την προστατέψω. Να την χαϊδέψω και να την κανακέψω.. Να την βοηθήσω να δούμε μαζί τα ωραία, τα καλά και να αφήσουμε πίσω, μια για πάντα, αυτά που μας πλήγωσαν. Να την βοηθήσω να μεγαλώσει, να μπορέσει να συγχωρήσει, να αποδεσμευτεί από τα φαντάσματα. Να έρθει η στιγμή, συνειδητά και με χαρά να γίνουμε ένα με αγάπη.

Να μπορώ να χαίρομαι σαν μικρό παιδί, να γελάω, να χορεύω, αλλά και να αντιμετωπίζω τη ζωή μου με σταθερότητα, υπομονή και υπευθυνότητα, σαν ενήλικη.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

Ο ρυθμός της φύσης

Άρχισε να βρέχει προχθές  και άκουγα τους περισσότερους να παραπονιούνται , να έχουν νεύρα, να έχουν μια έκφραση θλίψης, επειδή έβρεχε. Επειδή άλλαξε ο καιρός, ενώ πριν από λίγες μέρες παραπονιόταν για τη ζέστη που έχει ακόμα Οκτώβρη μήνα.

Σήμερα θα βρέχει, αύριο θα βγάλει ήλιο, μεθαύριο θα χιονίσει, θα έχει συννεφιά. Έτσι είναι η φύση. Μήπως μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τον καιρό;

Η φύση ακολουθεί τον κύκλο άνοιξη-καλοκαίρι-φθινόπωρο-χειμώνας με φυσικότητα και αγάπη, χωρίς αντίσταση, χωρίς παράπονα, χωρίς αγωνίες.

Οι αλλαγές των εποχών μας διδάσκουν τις αλλαγές που γίνονται και στη δική μας τη ζωή και πότε έχει βαρυχειμωνιά, πότε λιακάδα, πότε φυσά δροσερό αεράκι, πότε η αύρα χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά μας.

Η αλλαγή είναι μέρος της ζωής μας. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, το σώμα μας, οι σκέψεις μας αλλάζουν. Αν γυρίσουμε πίσω, τότε που ήμασταν παιδιά και ακόμα πιο πριν το μωράκι γίνεται παιδί, το παιδί έφηβος, ο έφηβος ενήλικας.

Οι περισσότεροι όμως από εμάς θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο, τις συνήθειές μας, οπότε όταν κάτι γύρω μας αλλάζει, την αλλαγή αυτή την νoιώθουμε σαν ευλογία ή σαν κατάρα, ανάλογα με τις επιθυμίες μας ή  τις πεποιθήσεις μας.

Η κυκλικότητα των εποχών μας θυμίζει ότι όπως αλλάζουν οι εποχές έτσι θα πρέπει να κάνουμε και μείς. Οι παλιές μας συνήθειες και πεποιθήσεις δεν είναι απαραίτητο να μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή. Ότι το παρελθόν μας δεν είναι απαραίτητο να είναι και το μέλλον μας. Μας μαθαίνει πότε χρειάζεται να δράσουμε και πότε να παραμείνουμε απαθείς, πότε να εργαστούμε και πότε να αναπαυθούμε, πότε να μιλήσουμε και πότε να σιωπήσουμε, πότε να σπείρουμε και πότε να θερίσουμε.

Ακολούθα τον ρυθμό της φύσης.

Δέξου τον χειμώνα με την ίδια αγάπη που καλωσορίζεις  την άνοιξη.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

Ισορροπία

Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη ισορροπία;

Εγώ θυμάμαι που έβλεπα μια παράσταση και ένας άντρας που ήταν υποτίθεται ταχυδρόμος, με τον σάκο περασμένο στους ώμους , έκανε ποδήλατο επάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Ισορροπούσε και έκανε ποδήλατο επάνω στο σκοινί;

Απίθανο. Μου κοβόταν η αναπνοή ακόμα και που το έβλεπα. Έλεγα τώρα θα πέσει…τώρα θα πέσει.

Τι έκανε αυτόν τον άνθρωπο να μπορεί να ισορροπεί με τόση τελειότητα. Τι σκεφτόταν εκείνη την ώρα που έκανε την παράσταση; φοβόταν; είχε αγωνία; Είχε άγχος;

Ερωτήσεις που υπήρχαν στο δικό μου μυαλό όλη την ώρα που έβλεπα την παράσταση.

Ένα ουφ ένιωσα να βγαίνει από μέσα μου την ώρα που κατέβηκε.

Σκεφτόμουν πολλές μέρες εκείνη την παράσταση και προσπαθούσα  να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση του. Τι ικανότητες, τι προσόντα  είχε ο άνθρωπος αυτός.

Πρώτα απ’ όλα  θα πρέπει να ήταν συγκεντρωμένος απόλυτα σε αυτό που έκανε. Δεν μπορεί δηλαδή ενώ ήταν επάνω στο σχοινί να σκεφτόταν, πρέπει να πάω το αυτοκίνητο για επισκευή, ή που να πάω φέτος το καλοκαίρι διακοπές.

Το σώμα του θα πρέπει να ήταν έτσι γυμνασμένο  και πειθαρχημένο που να μπορεί να το ελέγχει ο νους σε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου. Αποκλείεται μια φωνή να έλεγε συνέχεια μέσα του, τώρα θα πέσω, τώρα θα πέσω ή πώς βαριέμαι τώρα που το κάνω αυτό.

Η αναπνοή του θα ήταν  κανονική και με τον κατάλληλο ρυθμό , ούτε γρήγορη, όπως όταν τρέχουμε ή έχουμε αγωνία, ούτε πολύ αργή , όπως όταν είμαστε τελείως χαλαρωμένοι ή έτοιμοι να κοιμηθούμε. Και βέβαια όλα αυτά για να τα πετύχει πόση εξάσκηση θα έκανε, και για πόσον καιρό.

Μα θα μου πεις σχοινοβάτης θα θέλω να γίνω εγώ και μου τα λες όλα αυτά;

Αν σκεφτούμε την καθημερινή μας ζωή και την φανταστούμε σαν ένα εκκρεμές, πόσες φορές είμαστε σε ισορροπία και πόσες φορές είμαστε κολλημένοι για πολύ  καιρό πότε στο ένα ή πότε στο άλλο άκρο για να μην πω ότι τις περισσότερες μέρες  πάμε πέρα δώθε .

Πόσες φορές κάνουμε μια δουλειά, και το μυαλό είναι αλλού και σκέφτεται εντελώς διαφορετικά πράγματα, πόσες φορές είμαστε κολλημένοι σε αγωνίες χωρίς να παίρνουμε μία απόφαση, σε φοβίες και δεν τολμούμε να βγούμε απ’ αυτές, σε  πεποιθήσεις που μας κρατάνε πίσω .

Πόσες φορές θα είχε πέσει  ο σχοινοβάτης αν μέσα του δεν ήταν σε ισορροπία ;

Κοίταξε, άκου, δώσε προσοχή σε κάθε είδους ταλάντωση που δημιουργείται μέσα σου όταν κάνεις κάτι σε υπερβολή ή ελάχιστα σε κάθε πράγμα ή δραστηριότητα όπως το φαγητό, το ποτό, η  άσκηση, η  επικοινωνία, οι  σκέψεις, οι επιθυμίες.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

η αγάπη

' Η αγάπη είναι το μοίρασμα χαράς που ξεχειλίζει.
Είσαι πολύ γεμάτος από χαρά. Δέν μπορείς να την κρατήσεις,
πρέπει να τη μοιραστείς.
Τότε η αγάπη είναι ποίηση, είναι κάτι το απίστευτα όμορφο,
κάτι που δεν είναι αυτού του κόσμου, κάτι που έρχεται από την
άλλη διάσταση.
Μάθε την τέχνη της αγάπης, μάθε την τέχνη, ώστε να βάλεις
στην άκρη όλα όσα έμποδίζουν την αγάπη.
Πρόκειται για μια  αρνητική διαδικασία. Είναι όπως όταν σκάβεις
ένα πηγάδι: συνεχώς βάζεις στην άκρη στρώματα από χώμα, πέτρες,
βράχια και ξαφνικά, νάτο! το νερό.
Το νερό ήταν πάντα εκεί, ήταν ένα υπόγειο ρεύμα.Τώρα, που έχεις
βάλει στην άκρη όλα τα εμπόδια, το νερό είναι διαθέσιμο.
Ετσι είναι και η αγάπη: είναι το υπόγειο ρεύμα της οντότητάς σου.
Ήδη ρέει, αλλά υπάρχουν τόσες πέτρες, τόσα στρώματα χώματος
που πρέπει να παραμεριστούν."
΄Οσσο

Αλλαγή

Θέλω να κάνω μια αλλαγή στη ζωή μου……………………

Θέλω να αλλάξω μια συνήθεια …………….που με βλάπτει……………

Θέλω να αλλάξω τον τρόπο σκέψης……………τον τρόπο  συμπεριφοράς………..

Η αλλαγή είναι μια δύσκολη και επώδυνη κατάσταση. Είναι ένας μικρός θάνατος που χρειάζεται να  συμβεί μέσα μας, για να πάρει τη θέση του κάτι καινούργιο.

Η αλλαγή θέλει μεγάλη προσπάθεια και ισχυρή θέληση. Θέλει πίστη, υπομονή, επιμονή και σταθερότητα.

Αλλάζω σημαίνει ότι συνειδητά σταματάω να πιστεύω για αληθινή μία πεποίθηση που έχω και στη θέση της τοποθετώ μία άλλη.

Μη νομίσεις ότι είναι εύκολη υπόθεση να σταματήσεις, να καταργήσεις μία συνήθεια χρόνων. Θα γαντζωθεί επάνω σου, θα σου δημιουργήσει προβλήματα,  αρνητικά συναισθήματα, τύψεις, ενοχές, πόνο, ανάγκη εξάρτησης.

Δεν φεύγει εύκολα από τη ζωή σου, δεν παραδίδει τα όπλα. Σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι μια ξεχωριστή οντότητα η συνήθεια , που θα πρέπει να την καλοπιάσεις, να συζητήσεις μαζί της . Θα σε κάνει να νοιώθεις πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς την ύπαρξή της, θα σου δημιουργήσει  σωματικά και νοητικά προβλήματα, θα σε κάνει να αγανακτήσεις που αποφάσισες να αλλάξεις.

Θα χρειαστεί για ένα διάστημα να έχεις συνειδητά εστιάσει στη νέα κατάσταση, που θέλεις να υπάρχει στη ζωή σου. Να αρχίσεις να κάνεις συνήθεια το νέο, το καινούργιο. Αυτό μπορείς να το πετύχεις μόνο με την επανάληψη, όπως κάναμε με την προπαίδεια, όταν ήμασταν στο δημοτικό σχολείο.

Η  επανάληψη είναι ο βοηθός της συνήθειας. Κάθε στιγμή, κάθε επανάληψη και ένα μικρό βήμα προς τον στόχο της αλλαγής. Σταθερά, συνειδητά , αποφασιστικά, με αγάπη για σένα.

 Ελένη Παπακωνσταντίνου

Μήπως κάνω λάθος;

Μήπως παραχαϊδεύω το παιδί μου ……..

όταν το υπερπροστατεύω ………….. όταν του κάνω όλα τα χατίρια…..............

όταν δεν το αφήνω να προσπαθήσει……… όταν λύνω όλα του τα προβλήματα……. όταν δεν το αφήνω να αγωνιστεί …….. όταν του δένω τα κορδόνια ……………  όταν δεν το αφήνω……………….να ντυθεί  μόνο του για να πάει στο σχολείο ……………. όταν στην ηλικία των τεσσάρων ή πέντε χρονών  το ταϊζω και ………… δεν το αφήνω να μάθει  να τρώει μόνο του, όταν τρέχω να πληρώσω  όλους τους  λογαριασμούς του ενώ είναι…………. είκοσι ενός………   όταν προσπαθώ να το  απαλλάξω από την κατηγορία οδήγησης ,σε κατάσταση μέθης…………… στα είκοσι πέντε ……..όταν μένει ακόμα με τους γονείς ................στα τριάντα  και στα τριάντα πέντε…....

μήπως παραχαιδεύω το παιδί μου όταν …………… του έχω επιτρέψει  να γίνει ο αρχηγός της οικογένειας ………. να ορίζει τους κανόνες λειτουργίας του σπιτιού….. να είναι ένας μικρός  τύραννος…………. να έχει τον πρώτο λόγο…………………………….

Μήπως παραχαιδεύω το παιδί μου……. όταν  το μεγαλώνω μέσα στην αφθονία……..

και δημιουργώ μια διαστρεβλωμένη εικόνα του  κόσμου ……………………όταν………

όταν …………………………..

Προτάσεις αλλαγής:

Δημιουργήστε μικρούς κανόνες και μια προγραμματισμένη ρουτίνα στο σπίτι .

Διδάξτε τον αυτοέλεγχο όχι με τα λόγια αλλά με το παράδειγμα. Κάντε μικρές αλλαγές με σταθερότητα και φροντίστε να τις διατηρήσετε πάση θυσία.

Μία αλλαγή κάθε φορά.

Όχι όλες μαζί γιατί δεν θα τις ακολουθήσετε και θα δημιουργηθεί χάος.

Οι μικρές αλλαγές που γίνονται συστηματικά, φέρνουν μεγάλα αποτελέσματα.

Παραχαιδεμένα  παιδιά που τους κάνουν όλα τα χατίρια, γίνονται αργότερα  άτομα οργισμένα, φοβισμένα, απαιτητικά,  απογοητευμένα  από τη ζωή, ανώριμα,  που τους λείπει το θάρρος, η δύναμη να αγωνισθούν και να πετύχουν.

Ο σκοπός της αλλαγής δεν είναι να γίνουν οι γονείς οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, οι δικτάτορες, αλλά να βάλουν μια λογική δομή και κάποια όρια για το παιδί.

Για να είναι όλοι ήρεμοι, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Να νοιώθουν τα παιδιά ασφάλεια δίπλα σε γονείς που έχουν την ευθύνη τους.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

Αυτογνωσία

Ζήτησε ένας άνδρας. Μίλησέ μας για την Αυτογνωσία.
Πήρε τούτη την απόκριση.
Σιωπηλά γνωρίζουν οι καρδιές σας τα μυστικά της μέρας και της νύχτας.
Μα διψασμένα είναι τ' αυτιά σας για τον ήχο της γνώσης
 που' ρχεται απ' την καρδιά.
Με λέξεις θέλετε να ξέρετε, όσα παντοτινά γνωρίζατε στη σκέψη.
Θέλετε με τα δάχτυλα ν' αγγίξτε το γυμνό σώμα των ονείρων σας.
Έτσι πρέπει να γίνει.
 Η κρυμμένη πηγή της ψυχής οφείλει ν' αναβλύσει και το
νερό της να κυλήσει τραγουδιστά στη θάλασσα.
Και ο θησαυρός των άπειρων βαθών σας, μπρος στα μάτια σας
πρέπει ν' αποκαλυφθεί.
Μα μη θελήσετε να ζυγιάσετε τον άγνωστό σας θησαυρό.
Μήτε με ράβδο ή σκοινί να ψάξετε της γνώσης σας τα βάθη.
Γιατί θάλασσα απέραντη κι απροσμέτρητη είν' ο εαυτός.
Μη λέτε, *Ανακάλυψα την αλήθεια*, αλλά καλύτερα,
*Μιαν αλήθεια ανακάλυψα*.
Μη λέτε, * Ανακάλυψα το μονοπάτι της ψυχής*.
Πείτε καλύτερα, * Αντάμωσα  την ψυχή να βαδίζει στο μονοπάτι μου*.
Γιατί η ψυχή βαδίζει σ' όλα τα μονοπάτια.
Δε βαδίζει σε μια γραμμή η ψυχή, μήτε σαν καλαμιά φυτρώνει.
Λωτός με πέταλα αναρίθμητα ξεδιπλώνεται η ψυχή.

Καλίλ Γκιμπράν* Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ *

Γονείς και άγχος των Πανελληνίων εξετάσεων

Για μια ακόμη χρονιά έφθασαν οι ημέρες των Πανελληνίων εξετάσεων και όπως γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν ζήσει από κοντά αυτή τη διαδικασία, είτε ως εξεταζόμενοι είτε ως γονείς ή εκπαιδευτικοί, κορυφώνεται και το άγχος.  

Το άγχος, που σε μικρές δόσεις βέβαια και μέχρι ένα σημείο, μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε μια καινούργια ή μια επείγουσα κατάσταση. Όλο μας  το είναι κινητοποιείται για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Αυτό σημαίνει ότι ανεβαίνουν οι παλμοί της καρδιάς, εκκρίνεται αδρεναλίνη στο αίμα και ψυχικά βρισκόμαστε σε ετοιμότητα να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να πετύχουμε το στόχο μας.

Το πρόβλημα υπάρχει από τη στιγμή που δε μπορούμε να το ελέγξουμε με αποτέλεσμα να :

Mας ακινητοποιεί

Mας καταβάλλει σωματικά, ψυχικά και νοητικά και τελικά

Aποδίδουμε λιγότερο από τις πραγματικές μας ικανότητες και γνώσεις.

Εμείς λοιπόν σαν γονείς ας αναρωτηθούμε αν θέλουμε να το επιτείνουμε στα παιδιά μας και τι μπορούμε ίσως να κάνουμε για να βοηθήσουμε.

Αυτό που μπορούμε και θα τολμούσα να πω « πρέπει» να κάνουμε σαν γονείς ακόμη αυτές τις μέρες είναι :

Να είμαστε διακριτικά παρόντες στο σπίτι

Να είμαστε και να δείχνουμε διαθέσιμοι για οποιαδήποτε  βοήθεια

Να φτιάξουμε σπιτικό, νόστιμο φαγάκι που να αρέσει στα παιδιά

Να είμαστε και να δείχνουμε  ήρεμοι, και κυρίως

Να πούμε στα παιδιά μας:

      v  Σε  αγαπάμε γιατί υπάρχεις στη ζωή μας, γι ΄αυτό που είσαι και όχι γι ΄αυτό που θα γράψεις

v  Έχουμε ζήσει την προετοιμασία σου, είσαι έξυπνος/ η, όλα θα πάνε καλά!

v  Το άγχος είναι φυσιολογικό, αλλά μόλις ηρεμήσεις θα αποκτήσεις τον έλεγχο , θα συγκεντρωθείς και θα δεις ότι θυμάσαι όλα όσα έχεις μάθει

v  Ακόμη και σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, υπάρχουν εναλλακτικές, θα τις εξετάσουμε όλες

v  Σημασία έχει τώρα να παραμείνεις ήρεμος για να αποδώσεις όσα ξέρεις

v Δεν υπάρχει αποτυχία! Υπάρχει μόνο ένας δρόμος που μας φέρνει πιο κοντά στο στόχο!

v  Αξίζεις! Μπορείς!

Καλή επιτυχία σε όλους!

Ελένη Καψή

αιτία και αποτέλεσμα

Οι σκέψεις που κάνω κάθε στιγμή και οι πεποιθήσεις μου, συνειδητές ή υποσυνείδητες, είναι  η αιτία και το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι ,οι καταστάσεις  και τα γεγονότα που έλκω στη ζωή μου.

Η σκέψη είναι ενέργεια και έχει μέσα της δύναμη.

Κάνω μια σκέψη θετική, κάνω πολλές σκέψεις θετικές, δημιουργώ για τον εαυτό μου θετική ενέργεια και το  αποτέλεσμα είναι η ζωή μου να είναι όμορφη, χαρούμενη, αρμονική,να έχω αφθονία, ευημερία, να έλκω  θετικούς ανθρώπους.

Έχω σκέψεις και πεποιθήσεις αρνητικές όπως «δεν μπορώ», «δεν αξίζω», «δεν θα τα καταφέρω»,

«πάντα έτσι γίνεται», σκέψεις και πεποιθήσεις που  έχουν μέσα τους θυμό, ζήλεια, φθόνο, θλίψη, ανησυχία, έλλειψη, απογοήτευση.

Το αποτέλεσμα που φέρνω, αν και τις περισσότερες φορές δεν θέλω να το παραδεχτώ, ρίχνω την ευθύνη στους  άλλους «οι άλλοι φταίνε γι αυτό που μου συμβαίνει»,  είναι να έλκω ανθρώπους και γεγονότα στη ζωή μου που να βεβαιώνουν αυτό ακριβώς που είμαι. Είναι φυσικό αποτέλεσμα. Είναι ο νόμος της έλξης.

Δεν μπορεί να συμβαίνει σε όλη τη φύση και εμείς να το αρνούμαστε επειδή δεν μας βολεύει ή δεν μας συμφέρει να το παραδεχτούμε, δεν θέλουμε να έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας.

Σπέρνω ένα μικρό σπόρο ντοματιάς σε μια όμορφη γλάστρα. Κάθε μέρα τον ποτίζω και βλέπω σε λίγες μέρες να μεγαλώνει  ένα μικρό φυτό που αργότερα θα γίνει η ντοματιά με τις όμορφες και πεντανόστιμες ντομάτες της. Περιμένει κανείς, ή είναι φυσικό, από ένα σπόρο ντοματιάς να φυτρώσει πιπεριά; Όχι βέβαια. Δεν είναι καθόλου σωστό, δεν είναι καθόλου φυσικό. Ο  σπόρος περιέχει μέσα του  την αιτία και το αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να λέω ότι  «δεν αξίζω», «δεν μπορώ», «δεν θα τα καταφέρω», να κατηγορώ και να κριτικάρω όλη μέρα τον εαυτό μου και να περιμένω η ζωή μου να είναι όμορφη και αρμονική. Θα έλκω συνεχώς γεγονότα, καταστάσεις και ανθρώπους που θα μου επιβεβαιώνουν αυτή μου την πεποίθηση έως ότου μάθω πώς να σκέφτομαι και να πράττω θετικά.

Και τι μπορώ να κάνω για να το αλλάξω;

Επειδή η περισσότερη δουλειά γίνεται υποσυνείδητα, αρχίζουμε συνειδητά τώρα πια να παρατηρούμε τις σκέψεις μας και τον εσωτερικό μας διάλογο. Εκεί βρίσκεται η  αιτία,το κλειδί και η λύση.  Παρατηρώ τον εσωτερικό μου διάλογο και τις σκέψεις που κάνω και συγχρόνως παρατηρώ και τη ζωή μου. Γίνομαι παρατηρητής του εαυτού για λίγο καιρό για να βρω την  αιτία. Και συγχρόνως δημιουργώ συνειδητά καινούργια δεδομένα στον νου, αυτά που θέλω να έλξω. Οι σκέψεις μου, οι λέξεις που χρησιμοποιώ  σε εσωτερικό και εξωτερικό διάλογο, θα πρέπει τώρα να είναι θετικές. Η λέξη κλειδί εδώ είναι «συνειδητά».

Να δημιουργήσω  νέες πεποιθήσεις και νέες συνήθειες που θα με βοηθήσουν να έχω τη ζωή που θέλω να έχω. Τη ζωή που μπορώ και αξίζω να έχω.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

αυτοεκτίμηση

Είμαι εγώ.

Σ’ όλο τον κόσμο δεν υπάρχει κανένας άλλος ακριβώς σαν κι εμένα. Υπάρχουν άνθρωποι που μου μοιάζουν σε μερικά σημεία, αλλά κανένας δεν είναι ολότελα όμοιος με μένα. Επομένως, ότι προέρχεται από μένα είναι απόλυτα δικό μου, γιατί εγώ μόνος μου το διάλεξα.

Μου ανήκει ότι έχω: το σώμα μου και όλα όσα κάνει, το μυαλό μου με τις ιδέες του και τις σκέψεις του, τα μάτια μου και οι εικόνες όσων βλέπουν, τα συναισθήματά μου, όποια κι αν είναι αυτά: θυμός, χαρά, αποκαρδίωση, αγάπη, απογοήτευση, ενθουσιασμός. Το στόμα μου και τα λόγια που ξεστομίζω: ευγενικά, γλυκά ή σκληρά, σωστά ή λαθεμένα. Η φωνή μου δυνατή ή σιγανή και όλες μου οι πράξεις, άσχετα αν κατευθύνονται προς εμένα ή προς τους άλλους.

Δικές μου είναι όλες οι φαντασιώσεις, τα όνειρά μου, οι ελπίδες μου, οι φόβοι μου.

Δικοί μου οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες μου και όλες μου οι αποτυχίες και τα λάθη μου.

Επειδή σε μένα ανήκει όλος ο εαυτός μου, μπορώ να γνωριστώ βαθιά, στενά μαζί του. Έτσι μπορώ να τον αγαπώ και να’ μαι φίλος μαζί του, με όλες τις πλευρές του. Μπορώ λοιπόν να βάλω όλον τον εαυτό μου να δουλέψει για το συμφέρον μου. Μερικές πλευρές του εαυτού μου με βάζουν σε απορία, το ξέρω, και άλλες μου είναι τελείως άγνωστες. Όσο όμως διατηρώ φιλικές σχέσεις μαζί του και τον αγαπάω, μπορώ με θάρρος και ελπίδα να αναζητώ λύσεις για τα αινίγματα και τρόπους για να ανακαλύψω πιο πολλά πράγματα για μένα.

Όπως κι αν μοιάζω κι αν φαίνομαι, ότι λέω και κάνω, ότι σκέφτομαι και αισθάνομαι σε οποιαδήποτε στιγμή, όλα αυτά είμαι εγώ. Κι αυτό είναι κάτι αυθεντικό και δείχνει πού βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή.

Όταν αργότερα εξετάσω πώς έμοιαζα και πώς φαινόμουν, τι έκανα και τι είπα, τι σκέφτηκα και πώς αισθάνθηκα, κάποια σημεία μπορεί να είναι ακατάλληλα. Μπορώ να τα πετάξω τα ακατάλληλα και να κρατήσω όσα αποδείχτηκαν κατάλληλα και να βρω κάτι καινούριο για να αντικαταστήσω ότι πέταξα.

Βλέπω, ακούω, αισθάνομαι, σκέπτομαι, λέω και πράττω. Έχω τα εργαλεία  που χρειάζομαι για να επιζήσω, να’ μαι  κοντά με τους άλλους, να’ μαι  παραγωγικός, να καταλαβαίνω και να βάζω σε τάξη  μες στο νου μου το πλήθος των ανθρώπων και των πραγμάτων έξω από μένα.

Είμαι κύριος του εαυτού μου και επομένως μπορώ να τον οργανώσω.

Είμαι εγώ και είμαι πολύ εντάξει.

Από το βιβλίο  της Βιρτζίνια Σατίρ
 - Πλάθοντας Ανθρώπους -

ευχές

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα, Καλή Ανάσταση
και Καλό Πάσχα ευχόμαστε σε όλους.
Με υγεία, αγάπη,
χαρά, χαμόγελα,
 αισιοδοξία, θετικές σκέψεις και
χαρούμενη  διάθεση.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Καλό μήνα

καλή πρωταπριλιά

Ξεκινάει σήμερα ένας μήνας όμορφος, χαρούμενος, λαμπερός, γεμάτος χρώματα .

 Το κόκκινο και το λιλά της ανεμώνης, το κίτρινο  της μαργαρίτας και το άσπρο 

από τα άνθη της αμυγδαλιάς και της βερυκοκιάς, καλωσορίζουν  την άνοιξη  που έρχεται

 όμορφη και χαμογελαστή.

Να βάλουμε και μείς τα καλά μας για να  καλωσορίσουμε την άνοιξη.

Καλές, χαρούμενες αισιόδοξες σκέψεις , θετικά συναισθήματα και ένα μεγάλο

χαμόγελο παρ’ όλο που συμβαίνουν  τόσα δυσάρεστα γεγονότα γύρω μας.

 Να κάνουμε τη διαφορά .

Να δημιουργήσουμε αντίσταση με τη θετικότητα, το χαμόγελο, τις  αισιόδοξες σκέψεις.

Καλό μήνα,

Ελένη Παπακωνσταντίνου

για τα παιδιά......

** μωρό κρατώντας στην αγκάλη μια γυναίκα ζήτησε.

Μίλησέ μας για τα Παιδιά.

Κι  εκείνος αποκρίθηκε.

Δεν είναι παιδιά σας τα παιδιά.

Γιοι και κόρες είναι της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Τα βοηθάτε να ‘ρθουν στη ζωή, αλλά δεν έρχονται από εσάς.

Ζουν μαζί σας, αλλά δε σας ανήκουν.

Δώστε τους την αγάπη σας, όχι τις ιδέες σας.

Τις δικές τους ιδέες έχουν.

Στεγάστε το σώμα τους, όχι την ψυχή τους.

Η ψυχή τους ενοικεί στον οίκο του μέλλοντος, εκεί που δεν

μπορείτε να πάτε μήτε στα όνειρά σας.

Προσπαθήστε να τους μοιάσετε, μη θελήσετε να σας

μοιάσουν.

Η ζωή πίσω δεν τραβά, δε σταματά στο χθες.

Εσείς είστε τα τόξα. Από σας θα πετάξουν μπροστά τα

παιδιά σας σαν  βέλη ζωντανά.

Ο τοξευτής κοιτάζει το στόχο πάνω στο μονοπάτι του

απείρου. Σας λυγίζει δυνατά, για να φύγουν γοργά και

μακριά τα βέλη του.

Δεχτείτε χαρούμενα το λύγισμα στο χέρι του Τοξευτή.

Εκείνος αγαπά τα βέλη που τοξεύονται, αγαπά όμως

και το δυνατό το τόξο.**

KAHLIL GIBRAN   Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ

ενα γράμμα

Αγαπημένη μου,

Θα έδινα ολόκληρη  την ψυχή μου αυτή  τη στιγμή για να σου πω πόσο σ’ αγαπώ. Ανοίγοντας την καρδιά μου, με όλη την αγάπη που σου έχω, θα ήθελα να σου πω ότι όταν σε σκέφτομαι, κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν έρχεται μέσα στο μυαλό μου, γιατί είσαι παιδί μου και ο γονιός, εγώ στην  προκειμένη περίπτωση, το μόνο που νοιώθω για σένα είναι αγάπη. Όμως είμαι από τη θέση του γονιού που βλέπω σε σένα τα καλά στοιχεία που έχεις, την πρόοδό σου, το πόσο όμορφη και προκομμένη είσαι στη ζωή σου. Δεν ψάχνω να βρω τα πλην σου, να σταθώ στις αδυναμίες σου, να στεναχωρηθώ για κάποιο λόγο που μου είπες.

Από την άλλη μεριά σε καταλαβαίνω και σε νοιώθω απόλυτα αν έρθω από τη δική σου θέση, από τη θέση του παιδιού. Υπήρξα και γω  παιδί και καταλαβαίνω και κατανοώ ότι από το γονιό περιμένουμε το τέλειο, το απόλυτο, το σίγουρο, το θεϊκό, τα πάντα.

Όταν αποφάσισα να σε φέρω στον κόσμο, ήμουνα και γω σίγουρη ότι είχα όλα αυτά τα προσόντα. Ότι δεν επρόκειτο να στεναχωρήσω τα παιδιά μου όπως εγώ είχα πληγωθεί και είχα στεναχωρηθεί όταν ήμουν παιδί. Μάταια, γιατί την πληγή την κουβαλούσα μέσα μου. Όση προσπάθεια και να έκανα δεν μου έβγαινε όλο αυτό που ήθελα να σου δώσω. Έπρεπε πρώτα να το δώσω στον ίδιο μου τον εαυτό.

Η ζωή υπάρχει για να ωριμάζουμε, μεγαλώνοντας, γνωρίζοντας και αγαπώντας πρώτα τον εαυτό, πρώτα εμάς τους ίδιους.

Μαζί  με σένα, που μεγάλωνες καρδούλα μου, μεγάλωνα και γω. Με αγωνίες, χαρές, λύπες, γέλια για να καταλάβω ότι αν δεν υπάρχει η γνώση, δημιουργείς πληγές χωρίς να το καταλαβαίνεις. Και τώρα καταλαβαίνω ότι σου έχω δημιουργήσει πολλές πληγές τις οποίες όμως όσο εσύ τις κρατάς και δεν τις διώχνεις , τόσο αυτές υπάρχουν και σε βασανίζουν.

Μέσα από την ψυχή μου, αγαπημένη μου, σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Να αφήσεις χώρο δηλαδή μέσα στην καρδιά σου για το γονιό που από άγνοια νόμιζε ότι έκανε το καλύτερο.

Και να με συγχωρέσεις όχι για να νοιώσω εγώ καλύτερα, αλλά για να φύγει από μέσα σου αυτός ο θυμός που σε βασανίζει σήμερα. Και είναι εύκολο αν  αφήσεις τις βαλίτσες του θυμού που κουβαλάς. Αν  συνειδητά  τις αφήσεις στο πεζοδρόμιο και συνεχίσεις τη ζωή σου χωρίς αυτές. Θα νοιώσεις ελεύθερη αν συνειδητά αφήσεις να φύγει από πάνω σου όλο αυτό το βάρος.

Σ΄αγαπώ

Ελένη Παπακωνσταντίνου

δύναμη-Αγγελική δύναμη

 Τι είναι δύναμη;

Στον κόσμο που ζούμε υπάρχει η δύναμη σε πολλούς τομείς.

Δύναμη σωματική, συναισθηματική, πνευματική, κοινωνική,οικονομική, προσωπική, τεχνολογική,

ονειρική, αγγελική, συμπαντική…………...

Μπορεί άραγε να ορισθεί η δύναμη; Άλλοι απαντούν ναι και άλλοι όχι. Σημασία έχει η αίσθηση,

αυτό το συναίσθημα εσωτερικής δύναμης που μας κυριεύει, όταν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα, αντιξοότητες σε διάφορους τομείς της ζωής μας, στην υγεία μας, στη δουλειά μας ,

στα οικονομικά, στα προσωπικά μας………….

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η μεγαλύτερη πηγή ενέργειας και δύναμης πηγάζει από μέσα μας, από την ψυχή μας, την καρδιά μας, το μυαλό μας.

Όλοι θυμόμαστε και νοσταλγούμε τις καλές αναμνήσεις της ζωής μας, που φωτίζουν το μυαλό μας και γλυκαίνουν την καρδιά μας…….......................

Αυτό είναι  μια δύναμη, η δύναμη της εστίασης στα θετικά της ζωής μας.

Θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος ‘’φτάνει μόνο αυτό;’’

΄Όχι βέβαια………......................

Να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι μας, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι με τα ίδια ή παρόμοια προβλήματα…………..

Δεν είμαστε μόνοι μας υπάρχουν οι Άγγελοι…………………….

Οι άγγελοι του ουρανού ή της γης είναι παρουσίες-οδηγοί στη ζωή μας. Μας δίνουν σιγουριά, παρηγοριά, ασφάλεια.

Αυτά τα γοητευτικά πλάσματα που έγραψε γι αυτά η λογοτεχνία, ύμνησαν θρησκευτικά κείμενα, μίλησαν λόγοι επωνύμων………….. ας τους αφήσουμε να φωτίσουν το δρόμο μας, ας απλώσουμε το χέρι μας στο φύλακα-άγγελό μας για να δοκιμάσουμε τις χαρές που μπορούν να μας προσφέρουν στη ζωή μας.

Μας προσφέρουν την δύναμη ψυχής που έχουμε σ’ αυτή  την δύσκολη εποχή που διανύουμε.

Πίστη, αγάπη, ειρήνη, εσωτερική γαλήνη, παράμετροι σαν μουσικές νότες σε κλίμακα  solfez που μας δείχνουν οι φτερωτοί φίλοι μας για να βρούμε την εσωτερική δύναμή μας.

Δύναμη αγάπης και γνώσης που ξεκινάει από μέσα μας και απλώνεται στους δικούς μας και σ’όλο τον κόσμο, μέσα από την προσφορά ενός καλού λόγου, διάθεση χρόνου, υλικής προσφοράς κ.α. προς τους γύρω μας.

 Έτσι η συνταγή της δύναμης  λειτουργεί μέσα από την καθημερινότητα της  ζωής μας ‘’ωσάν οι ουρανοί ήταν επί της γης’’.

Ας ζήσουμε έτσι βρίσκοντας την δύναμη να ξεφύγουμε από το βασανιστικό, προσωπικό μας’’εγώ’’ και πρόβλημα, ανοίγοντας την καρδιά και την αγκαλιά μας στους άλλους, σε όλους και σε εμάς………………….

Ελένη Ζηλεμένου

Για τα παιδιά

Να γράψω για τα παιδιά πρέπει πρώτα να βρω το παιδί που έχω εγώ μέσα μου,

για να θυμηθώ, να μη ξεχάσω………………….........................................................

Να θυμηθώ πως ήταν όταν εγώ ήμουν το μικρό παιδάκι που χαιρόταν και γέλαγε και έβλεπε όλον τον κόσμο μια αγκαλιά.

Να θυμηθώ  πως άνοιγα την αγκαλιά μου να αγκαλιάσω  τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου χωρίς φόβο, χωρίς ενοχές, χωρίς πώς και γιατί.

Να θυμηθώ πως κοίταζα τον κόσμο με τα μεγάλα  καστανά μου μάτια και ένοιωθα δέος για όλα τα πράγματα που έβλεπα για πρώτη φορά. Για το μεγάλο δένδρο που είχαμε στην αυλή και που αργότερα έμαθα ότι λέγεται κορομηλιά, για το χιόνι που έπεφτε και τα έκανε όλα με μιας άσπρα, για τα παιχνίδια που παίζαμε με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά. Για τα παιχνίδια που δεν άξιζαν τίποτα γιατί ήταν πέτρες , ξύλα, παλιά κουρελάκια για να φτιάχνουμε τις κούκλες μας, όμως που για μας ήταν σπουδαία.

Να θυμηθώ, να μην ξεχάσω το παιδάκι που ακόμα είναι μέσα μου, που γέλαγε και ήταν ξένοιαστο, που χαιρόταν και έτρεχε και έπαιζε και έπεφτε και χτυπούσε και πάλι σηκωνόταν και  ξεχνούσε. Το παιδάκι που έδινε αγάπη χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα, χωρίς να φοβάται να δώσει, να αγαπήσει, να γελάσει, να χαρεί.

Να θυμηθώ την ασφάλεια που ένοιωθα στην αγκαλιά της μαμάς, στην αγκαλιά της οικογένειας. Ήταν η φωλιά μου, είχα τη θέση μου, κανένας δεν μπορούσε να με πειράξει.

Αυτό το μέρος τους εαυτού  μου δεν πρέπει να το ξεχνώ όταν θέλω να έρθω σε επαφή με ένα παιδί, να  επικοινωνήσω  μαζί του, να καταλάβω τι αισθάνεται, τι θέλει, τι χρειάζεται, τι ανάγκες έχει, όταν θέλω να είμαι γονιός όταν θέλω να είμαι δάσκαλος.

Δεν μπορείς να λες σε ένα παιδί ότι δεν το αγαπάς. Το αποπροσανατολίζεις, δεν το καταλαβαίνει, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Γιατί την αγάπη τη θεωρεί δεδομένη.

Μην του την παίρνεις γιατί δημιουργείς έναν ανασφαλή ενήλικα.

Δεν μπορείς να λες σε ένα παιδί ότι είναι χαζό, ηλίθιο, άχρηστο. Δημιουργείς  τις βάσεις για έναν ενήλικα που δεν πιστεύει στον εαυτό του.

Δεν μπορείς να πεις σε ένα παιδί να μην ονειρεύεται, ότι είναι φαντασιόπληκτο.

Του  αφαιρείς την μοναδικότητά του, το κάνεις να είναι εσύ ή να ψάχνει να βρει άλλα πρότυπα για να μοιάσει.

Μη κάνεις ένα παιδί  να νοιώθει ξένο στο σπίτι και στην οικογένεια. Ανοίγεις το δρόμο σε έναν έφηβο και έναν ενήλικα να ψάξει αλλού την αίσθηση του ανήκω. Σε  παρέες και εθισμούς που είναι καταστροφικοί.

Στέκομαι δίπλα σε ένα παιδί και το ακούω σαν ενήλικας να μου λέει:

Με βοηθάς σε παρακαλώ να μεγαλώσω, να αναπτυχθώ, να δημιουργήσω τη δική μου

προσωπικότητα.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

εφηβεία

 το θαύμα …………………… και ο φόβος …………………………

Μία δύσκολη περίοδος της ζωής του ανθρώπου, είναι η εφηβεία. Την μία μέρα είσαι παιδί, χαρούμενο, γελαστό και  ξένοιαστο  και την άλλη μέρα, σαν κύμα κακοκαιρίας, απελευθερώνεται τόση ενέργεια που δεν ξέρεις τι να την κάνεις και πώς να συμπεριφερθείς.

Τη μια μέρα είσαι υπάκουο και υπομονετικό  παιδάκι και την άλλη μέρα σε ενοχλούν οι πάντες και τα πάντα και δεν δέχεσαι κουβέντα. Η διάθεση  αλλάζει. Το λεξιλόγιο αλλάζει, υπάρχει παράξενη και αδέξια συμπεριφορά.

Εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδος στη ζωή κάθε ανθρώπου. Κατά την εφηβεία τίποτα δεν μένει στην ουσία στη θέση του. Το άτομο αλλάζει εσωτερικά και εξωτερικά.

Απελευθερώνεται τόση ενέργεια που το παιδί δεν ξέρει πώς να τη διαχειριστεί.

Να προσθέσουμε  εδώ την ανάγκη που δημιουργείται εσωτερικά για ανεξαρτητοποίηση, απόκτηση αυτονομίας και ταυτότητας, τις προσδοκίες   από το ίδιο το παιδί και το περιβάλλον του για κοινωνική επιτυχία.

 Εργαλεία χρήσιμα κατά  την περίοδο της εφηβείας είναι:

Το παιδί να έχει υπομονή, προσοχή, αγάπη, αυτογνωσία, να μπορεί να χειρίζεται τις απογοητεύσεις και τις συγκρούσεις, να αρχίσει να γίνεται υπεύθυνο άτομο να  παίρνει το μάθημα που του δίνει η κάθε εμπειρία στη ζωή.

Να μπορεί να  επικοινωνεί με τους γονείς του. Να μιλάει  για τους φόβους του, τις ανασφάλειές του, τα σχέδιά του για το μέλλον. Να κατευθύνει  την  ενέργειά του σε σωματική άσκηση, χειρονακτική εργασία, εθελοντισμό.

Οι γονείς  να μπορούν να ακούσουν το παιδί χωρίς  να βγάζουν τους δικούς τους φόβους, τις δικές τους ανασφάλειες, τις δικές τους αγωνίες. Χωρίς  να το κρίνουν και να του δίνουν συνέχεια συμβουλές. Να υπάρχει αγάπη, αποδοχή της αξίας του εφήβου. Να μη ξεχνούν τα δικά τους  εφηβικά χρόνια. Να είναι δίπλα στα παιδιά τους ευέλικτοι, ειλικρινείς, ξεκάθαροι βοηθοί και οδηγοί .Να έχουν την δύναμη και τη θέληση να δημιουργήσουν το χώρο και τις προϋποθέσεις ώστε να μπορέσει ο έφηβος να απλώσει τα φτερά του, να μεγαλώσει, να μπει στον κόσμο των ενηλίκων χωρίς ανοιχτές πληγές, χωρίς προβλήματα.

Να δώσουν χώρο και χρόνο στον έφηβο να δημιουργήσει την δική του προσωπικότητα.

Το τέλος του ταξιδιού τελειώνει με επιτυχία όταν  ο έφηβος ξέρει να χειρίζεται την εξάρτηση, την ανεξαρτησία του, την αλληλεξάρτηση. Όταν έχει αυτοεκτίμηση, όταν ξέρει τα όριά του, όταν επικοινωνεί σωστά, αναλαμβάνει ευθύνες και ρισκάρει για το νέο, για το άγνωστο.

Ελένη Παπακωνσταντίνου

Νομίζω ότι...

Το *Νομίζω * είναι μία λέξη που τη χρησιμοποιούμε τόσο  συχνά που εάν σταματήσουμε λιγάκι και σκεφτούμε  τι κυριολεκτικά σημαίνει, θα μας  προβληματίσει  πάρα  πολύ.

*Νομίζω * είναι η γνώμη  μου, η πεποίθηση  που έχω εγώ για κάτι.  Είναι η δική μου αλήθεια για τα γεγονότα, όχι  η  πραγματικότητα ή και η αλήθεια  ενός άλλου  ανθρώπου.

Έχουμε την τάση να  νομίζουμε, να κάνουμε  υποθέσεις για τα πάντα. Κάνουμε υποθέσεις για το τι κάνουν  οι άλλοι  ή  τι σκέφτονται, το παίρνουμε προσωπικά και μετά τους κατηγορούμε και αντιδρούμε.

Νομίζω ότι…. και  βλέπουμε μόνον ότι  θέλουμε να δούμε και ακούμε ότι θέλουμε να ακούσουμε.

Δεν αντιλαμβανόμαστε πώς έχουν  τα πράγματα. Φανταζόμαστε ……. υποθέτουμε πως…….  νομίζουμε  ότι ………  η αλήθεια είναι αυτό που εμείς υποθέσαμε σαν αληθινό.

Φοβόμαστε ή δεν μας περνάει καν από το μυαλό, να ζητήσουμε  διευκρινήσεις, πιστεύουμε ότι αυτό που σκεφτόμαστε είναι το σωστό,υπερασπιζόμαστε την * αλήθεια  μας * και κάνουμε τους άλλους να είναι λάθος.

Νομίζω ότι… κάνω υποθέσεις.... στις σχέσεις σημαίνει ότι ψάχνω για προβλήματα.

Συχνά νομίζω ότι ο σύντροφός μου ξέρει τι σκέφτομαι, τι μου αρέσει ποιες είναι οι ανάγκες μου

και δεν  χρειάζεται να του πω τι θέλω.

Νομίζω ότι …….  θα κάνει αυτό που θέλω, επειδή με γνωρίζει πολύ καλά. Εάν δεν κάνει αυτό που νόμιζα ότι θα έπρεπε, νοιώθω πληγωμένη, θυμώνω απογοητεύομαι και  πιστεύω ότι  εκείνος δεν είναι αντάξιος των προσδοκιών μου, δεν μ’ αγαπάει, δεν με καταλαβαίνει.

Νομίζω ότι…. κάνω υποθέσεις ….με οδηγεί σε πολλές δυσκολίες, σε πολλά προβλήματα και  σε  έλλειψη επικοινωνίας με τους ανθρώπους που αγαπώ.

Ο τρόπος για να μην νομίζεις ότι….. για να μην κάνεις υποθέσεις...... είναι να ρωτάς.

Αν κάτι θέλεις, κάτι χρειάζεσαι, ζήτησέ το. Αν κάτι δεν καταλαβαίνεις  ρώτησε.

Διευκρίνισε τι εννοεί ο άλλος, όταν γίνετε μια συζήτηση. Πες τις ανάγκες σου και  τι πραγματικά  νοιώθεις, τι εννοείς, τι θέλεις , τι περιμένεις.

Με σωστή επικοινωνία δεν νομίζουμε ότι…… δεν υποθέτουμε πως…….. ακούμε  την αλήθεια του άλλου, λέμε τη δική μας αλήθεια.

Ελένη  Παπακωνσταντίνου

Εμπνεύσεις......

Εμπνεόμαστε ……………………………………

 και μελετάμε τις σκέψεις και τις σημειώσεις…………………..

 που  άφησαν άλλοι  οδηγοί κάνοντας το ταξίδι ……………..

που λέγεται  ζωή……………………………………..

Κάποιοι από τους οδηγούς αυτούς  μου δίδαξαν πως υπάρχουν

πολλοί δρόμοι για να φτάσει κανείς…………………………………………

 αμέτρητες προσεγγίσεις………………………………………………………….

χιλιάδες τρόποι………………………….. δεκάδες μονοπάτια ……………

που μας οδηγούν στη σωστή κατεύθυνση.

Χόρχε Μπουκάι

Η φαντασία είναι πιο σπουδαία από τη γνώση. Η γνώση έχει όρια,

Η φαντασία περικλείει όλον τον κόσμο.

Αϊνστάιν

Το σήμερα είναι το αύριο για το οποίο ανησυχούσες χθες…………………….

 και όλα είναι καλά…………………………………………….

Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος τη στιγμή που αποφασίζει να είναι……….

Βολταίρος

Περισσότερο ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που ονειρεύονται……………….

 όνειρα…………………………….. και είναι έτοιμοι ……………………………………

να πληρώσουν  το τίμημα ……………………….. για να τα κάνουν αληθινά

Η ζωή δεν είναι για να βρεις τον εαυτό σου……………………………………….

είναι για να δημιουργήσεις τον εαυτό σου…………………………………………

Ότι βρίσκεται  μπροστά σου και ότι βρίσκεται γύρω σου σύγκρινέ το με ότι

βρίσκεται μέσα σου……… ………………………….

Έμερσον

Η ποιότητα ξεκινάει από μέσα μας και μετά βρίσκει το δρόμο προς τα έξω….

Bob  Moawad

Το κουράγιο είναι αντίσταση στο φόβο…………………………………………..

 κυριαρχία του φόβου…………………………………….. όχι απουσία   φόβου……..

Mark Twain

Η φαντασία είναι τα πάντα……………………………

Είναι μια πρόβα της ζωής που θέλουμε να  έλξουμε …………………………………

Τα πιο σπουδαία πράγματα…………………….. είναι αόρατα στα μάτια……….

Antoine Exupery 

……….οδοδείκτες που με βοηθούν  όταν χάνω το δρόμο……

Ελένη  Παπακωνσταντίνου

Ευτυχισμένο το Νέο έτος !

Και πείτε φίλοι και συνοδοιπόροι μας ότι  το Νέο έτος είναι Ευτυχισμένο…!

Εμείς θα είμαστε;

Από τι εξαρτάται;

Τι μας λείπει για να είμαστε ευτυχισμένοι;

Τι δεν έχουμε; Τι δεν αναγνωρίζουμε ότι έχουμε;

Tι δεν αποδεχόμαστε;

Ποιανού απόφαση δε σεβόμαστε ή αμφισβητούμε;

Πως σαμποτάρουμε τον εαυτό μας;

Πότε θα πάρουμε αυτό που κάθε χρόνο ευχόμαστε;

Ίσως…

Όταν  αποφασίσουμε ότι είμαστε άξιοι, ικανοί, ευλογημένοι να ευτυχήσουμε από το σημείο που είμαστε και όχι περιμένοντας να  έχουμε περισσότερα…χρήματα, ανέσεις, αποκτήματα, αναγνώριση, νιάτα, ομορφιά…

Όταν  αποφασίσουμε να στραφούμε στα εσωτερικά κοιτάσματα χρυσού που έχουμε μέσα μας και να αφεθούμε στην  εσωτερική μας γαλήνη και ευτυχία!

Τώρα! Σήμερα! Αυτό το έτος!

Ευτυχισμένο το Νέο έτος !

Ελένη Καψή