tarandrus

Latine

Tarandrus.

Formae aliae

• tarandus

Notatio

Fortasse ab una lingua Germanica; confer vocem Germanicam das Rentier.

Nomen substantivum

tarandr|us, -ī masc.

1. Species cervi, taxonomice Rangifer tarandus.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	tarandrus	tarandrī	I
gen.	tarandrī	tarandrōrum	II
dat.	tarandrō	tarandrīs	III
acc.	tarandrum	tarandrōs	IV
abl.	tarandrō	tarandrīs	VI
voc.	tarandre	tarandrī	V

Translationes

Anglice

reindeer , caribou

Graeca Antiqua

τάρανδος (tarandos, m.)

Hispanice

reno m

Polonice

renifer m , ren m

Loci

Latinitas Romana

saec. I.

• 77: Tarandro magnitudo quae bovi est, caput maius cervino nec absimile, cornua ramosa, ungulae bifidae, villus magnitudine ursorum, sed, cum libuit sui coloris esse, asini similis. —Naturalis historia Plinii Maioris

Latinitas nova

saec. XVIII.

1766: Tarandus. 4. C. cornibus ramoſis recurvatus teretibus: ſummitatibus palmatis. —Systema Naturae Caroli Linnaei