Przejdź do zawartości

Fulham F.C.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fulham FC
Ilustracja
Logo klubu
Pełna nazwa

Fulham Football Club

Przydomek

The Cottagers (Wieśniacy)[1]
The Whites (Biali)

Barwy

biało-czarne

Data założenia

1879 jako Fulham St Andrews

Debiut w najwyższej lidze

1949/1950 (2001/2002 w Premier League)

Liga

Premier League

Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Siedziba

Fulham
Londyn

Stadion

Craven Cottage

Sponsor techniczny

Adidas

Prezes

Shahid Khan

Trener

Marco Silva

Asystent trenera

Stuart Gray
Luís Boa Morte
Goncalo Pedro

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Fulham Football Club (wymowa: /ˈfʊləm/) – angielski klub piłkarski mający siedzibę w Londynie w dzielnicy Hammersmith and Fulham założony w 1879 roku. Fulham jest najstarszym zawodowym klubem piłkarskim w Londynie (najstarszym klubem jest półzawodowy Cray Wanderers).

Klub spędził 25 sezonów w pierwszej lidze angielskiej biorąc pod uwagę ostatnie lata i lata 60. W 1975 roku zagrał w finale Pucharu Anglii, jednak przegrał z West Ham United 2-0. Jedyne europejskie trofeum to Puchar Intertoto zdobyty w 2002 roku. W sezonie 2009/10 Fulham dotarł do finału Ligi Europy gdzie przegrał z Atletico Madryt.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Właściciel klubu Shahid Khan

Klub został założony w 1879 roku jako Fulham St Andrew’s Church Sunday School przez wyznawców Kościoła Anglii z Kensington[2]. W październiku 1885 zespół rozegrał swój pierwszy mecz w rozgrywkach piłkarskich. Było to spotkanie w ramach London FA Cup z zespołem Hendon, przegrane 0:9. W następnym sezonie Fulham wygrał rozgrywki West London Cup, wygrywając w finale 2:1 z drużyną St Matthew’s. W grudniu 1888 roku klub zmienił swoją nazwę na Fulham Football Club, której używa do dziś[3]. W sezonie 1892/1893 Fulham wygrał rozgrywki West London League, a cztery lata później rozpoczął grę w Second Division London League. 12 grudnia 1898 roku Fulham stał się zawodowym klubem i w tym samym roku dołączył do Second Division Southern League[3]. W sezonie 1900/1901 klub przyjął czerwono-białe barwy. Od 1903 oficjalne stroje meczowe są białe. W sezonie 1899/1900 Fulham zajął drugie miejsce w Second Division, ale przegrał mecz o awans z Thames Ironworks. W sezonach 1901/1902 i 1902/1903 klub wygrał rozgrywki ligowe, jednak nie zdołał zwyciężyć w meczu decydującym o awansie. Mimo to zdecydowano się powiększyć First Division i Fulham awansował do najwyższej klasy rozgrywek Southern League[3][4].

W 1904 roku klub zatrudnił Harry’ego Bradshawa na stanowisku menadżera zespołu. W sezonie 1905/1906 Fulham wygrał rozgrywki Southern League i rok później powtórzył to osiągnięcie[3]. W sezonie 1907/1908 stał się członkiem Football League i rozpoczął grę w Second Division. W tym samym roku zespół doszedł do półfinału Pucharu Anglii. Po dwudziestu latach klub spadł do Third Division, ale po czterech sezonach awansował do Second Division. W sezonie 1935/1936 Fulham powtórzył wcześniejsze osiągnięcie – doszedł do półfinału krajowego pucharu. W czasie II wojny światowej oficjalne rozgrywki piłkarskie w Anglii zostały zawieszone[4].

Po zakończeniu wojny, w sezonie 1948/1949 klub wygrał rozgrywki Second Division i awansował do najwyższej ligi piłkarskiej w Anglii. Po trzech latach ponownie spadł do drugiej ligi, a po siedmiu kolejnych sezonach powrócił do First Division. Pod koniec lat 60. klub przeżył spadek formy – w ciągu dwóch lat trafił do trzeciej ligi. Szybko jednak awansował do Second Division, gdzie grał do 1980 roku, kiedy to ponownie został zdegradowany do niższej ligi.

Po kilkunastu latach gry, Fulham roku spadł do czwartej ligi w 1994. Trzy lata później zdołał awansować o ligę wyżej, a w sezonie 1999/2000 występował w drugiej lidze. Rok później klub wygrał rozgrywki ligowe i awansował do Premier League[4]. W roli beniaminka zespół zajął 13. miejsce. W rozgrywkach FA Cup, Fulham dotarł do półfinału, ale po konfrontacji z Chelsea, odpadł z rozgrywek. 17 kwietnia 2003 r., z funkcji menedżera zespołu zwolniony został Jean Tigana, a posadę zajął Chris Coleman.

Kolejne rozgrywki Premier League dla klubu ze stolicy były bardziej udane, pod względem wyników w lidze. Najlepszym strzelcem został Louis Saha, który zanotował 13 trafień (rozgrywki Premier League). 18 lipca 2004 roku do londyńskiego klubu dołączył napastnik Andrew Cole, wcześniej występujący m.in.: w Manchesterze United i Arsenalu. W sezonie 2006/2007 z funkcji trenera klubu został zwolniony Chris Coleman, a na jego miejsce chwilowo zatrudniono Lawriego Sancheza. Pod koniec grudnia funkcję stałego trenera objął Roy Hodgson. Pod jego wodzą Fulham w sezonie 2008-9 zajęło siódme miejsce w Premier League.

W sezonie 2009/2010 klub zajął 12. miejsce w lidze[5] oraz dotarł do finału Ligi Europy, w którym przegrał 1:2 z Atlético Madryt[6]. W dniu 29 lipca 2010, na stanowisko trenera został mianowany Mark Hughes. Największą sensacją tego sezonu była wygrana 4:0 z Tottenhamem. W dniu 2 czerwca 2011 Hughes zrezygnował z pracy w Fulham. Klub ostatecznie zajął 8. miejsce w lidze.

7 czerwca 2011 roku Martin Jol podpisał 2-letni kontrakt z Fulham. Pierwszy mecz nowy menedżer rozegrał w Lidze Europy, wygrywając to spotkanie 0:3. W lidze zaś chwalono Jola za zwycięstwo z Queens Park Rangers 6:0. W pucharze Anglii Fulham odpadło w 4. rundzie przegrywając z Evertonem 2:1.

W sezonie 2012/2013 Fulham zajęło 12. miejsce w ligowej tabeli.

W lipcu 2013 roku właścicielem klubu został pakistański biznesmen Shahid Khan. Kupił on Fulham za około 150-200 milionów funtów, jednak oficjalna kwota nie została potwierdzona[7].

1 grudnia 2013 posadę trenerską stracił Martin Jol, ponieważ jego drużyna spisywała się bardzo słabo. Jego miejsce zajął René Meulensteen[8][9].

Brede Hangeland grał przez sześć lat w Fulham

14 lutego 2014 roku René Meulensteen został zastąpiony przez niemieckiego szkoleniowca Felixa Magatha[10]. 3 maja w 37. kolejce angielskiej Premier League po przegranej 1:4 ze Stoke City Fulham spadło do Championship[11].

8 lipca 2014 dołączył napastnik Leeds UnitedRoss McCormack, stając się tym samym najdroższym piłkarzem zakupionym przez klub z Championship[12].

Na zapleczu Premier League Fulham grało bardzo słabo i 18 września 2014 Felix Magath został zwolniony z funkcji menadżera. Jego miejsce zajął Kit Symons. 28 października 2014 klub ze stolicy odpadł z Pucharu Ligi Angielskiej przegrywając z Derby County 2:5, zaś 3 lutego 2015 przegrał mecz powtórkowy 4. rundy Pucharu Anglii z Sunderlandem. 27 grudnia 2015 roku nowym trenerem został Slavisa Jokanović. Fulham sezon 2015/16 zakończyło na 20. miejscu w tabeli, ostatecznie utrzymując się w Championship.

26 maja 2018 Fulham powróciło do Premier League, wygrywając w finale baraży na Wembley 1:0 z Aston Villą.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Klub Dom Wyjazd Ogólnie
2002/03 Puchar Intertoto 2R Finlandia Haka 0–0 1–1 1–1, w.
3R Grecja AO Egaleo 1–0 1–1 2–1
1/2 Francja FC Sochaux-Montbéliard 1–0 2–0 3–0
F Włochy Bologna FC 3–1 2–2 5–3
Puchar UEFA 1Q Chorwacja Hajduk Split 2–2 1–0 3–2
2Q Chorwacja Dinamo Zagrzeb 2–1 3–0 5–1
3Q Niemcy Hertha BSC 0–0 1–2 1–2
2009/10 Liga Europy 3Q Litwa Vėtra 3–0 3–0 6–0
PO Rosja Amkar Perm 3–1 0–1 3–2
Grupa E Szwajcaria FC Basel 1–0 3–2 2. miejsce
Bułgaria CSKA Sofia 1–0 1–1
Włochy AS Roma 1–1 1–2
1/16 Ukraina Szachtar Donieck 2–1 1–1 3–2
1/8 Włochy Juventus F.C. 4–1 1–3 5–4
1/4 Niemcy VfL Wolfsburg 2–1 1–0 3–1
1/2 Niemcy Hamburger SV 2–1 0–0 2–1
F Hiszpania Atlético Madryt 1–2 (N), Dogr.
2011/12 Liga Europy 1Q Wyspy Owcze NSÍ Runavík 3–0 0–0 3–0
2Q Irlandia Północna Crusaders 4–0 3–1 7–1
3Q Chorwacja RNK Split 2–0 0–0 2–0
PO Ukraina Dnipro Dniepropietrowsk 3–0 0–1 3–1
Grupa K Holandia FC Twente 1–1 0–1 3. miejsce
Dania Odense 2–2 2–0
Polska Wisła Kraków 4–1 0–1

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Fulham F.C..
Stan na sierpień 2022[13]
Trenerzy Fulham
Martin Jol został trenerem Fulham w czerwcu 2011 roku
Mark Hughes (zdjęcie z 1991 roku) był poprzednikiem Jola
Roy Hodgson w 2010 roku dotarł z Fulham do finału Ligi Europy
Jean Tigana awansował z Fulham do Premier League w 2001 roku
Kevin Keegan, trener Fulham w latach 1998–1999
Bobby Robson, trener Fulham w 1968
 
Imię i nazwisko Kraj Lata
Harry Bardshaw Anglia 1904–1909
Phil Kelso Szkocja 1909–1924
Andy Ducat Anglia 1924–1926
Joe Bradshaw Anglia 1926–1929
Ned Liddell Anglia 1929–1931
James McIntyre Anglia 1931–1934
Jimmy Hogan Anglia 1934–1935
Jack Peart Anglia 1935–1948
Frank Osborne Anglia 1948–1949
Bill Dodgin, Sr. Anglia 1949–1953
Frank Osborne Anglia 1953–1956
Doug Livingstone Szkocja 1956–1958
Bedford Jezzard Anglia 1958–1964
Vic Buckingham Anglia 1965–1968
Bobby Robson Anglia 1968
Bill Dodgin, Jr. Anglia 1969–1972
Alec Stock Anglia 1972–1976
Bobby Campbell Anglia 1976–1980
Malcolm MacDonald Anglia 1980–1984
Ray Harford Anglia 1984–1986
Ray Lewington Anglia 1986–1990
Alan Dicks Anglia 1990–1991
Don Mackay Szkocja 1991–1994
 
Imię i nazwisko Kraj Lata
Ian Branfoot Anglia 1994–1996
Micky Adams Anglia 1996–1997
Ray Wilkins Anglia 1997–1998
Kevin Keegan Anglia 1998–1999
Frank Sibley Anglia 1999
Paul Bracewell Anglia 1999–2000
Karl-Heinz Riedle Niemcy 2000
Jean Tigana Francja 2000–2003
Chris Coleman Walia 2003–2007
Lawrie Sanchez Irlandia Północna 2007
Ray Lewington Anglia 2007
Roy Hodgson Anglia 2007–2010
Mark Hughes Walia 2010–2011
Martin Jol Holandia 2011–2013
René Meulensteen Holandia 2013-2014
Felix Magath Niemcy 2014
Kit Symons Walia 2014-2015
Peter Grant Szkocja 2015
Stuart Gray Anglia 2015
Slaviša Jokanović Serbia 2015–2018
Claudio Ranieri Włochy 2018-2019
Scott Parker Anglia 2019–2021
Marco Silva Portugalia 2021–

Producenci i sponsorzy od roku 1974

[edytuj | edytuj kod]

Obecny skład

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Fulham F.C..
Aktualny na 16 sierpnia 2024[14]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Niemcy Bernd Leno
2 OB Holandia Kenny Tete
3 OB Nigeria Calvin Bassey
6 PO Anglia Harrison Reed
7 NA Meksyk Raúl Jiménez
8 NA Walia Harry Wilson
9 NA Brazylia Rodrigo Muniz
10 PO Szkocja Tom Cairney (kapitan)
11 NA Hiszpania Adama Traoré
15 OB Hiszpania Jorge Cuenca
17 NA Nigeria Alex Iwobi
Nr Poz. Piłkarz
18 PO Brazylia Andreas Pereira
20 PO Serbia Saša Lukić
21 OB Belgia Timothy Castagne
23 BR Niemcy Steven Benda
28 NA Anglia Jay Stansfield
30 OB Anglia Ryan Sessegnon
31 OB Francja Issa Diop
32 PO Anglia Emile Smith Rowe
33 OB Stany Zjednoczone Antonee Robinson
OB Szwajcaria Kevin Mbabu
NA Brazylia Carlos Vinícius

Piłkarze na wypożyczeniu

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Piłkarz
PO Walia Luke Harris (w Birmingham City do 31 maja 2025)

Sztab szkoleniowy

[edytuj | edytuj kod]
Portugalia Marco Silva Menedżer
Anglia Stuart Gray Asystent trenera
Hiszpania Javier Pereira Trener pierwszego zespołu
Hiszpania Alberto Escobar Trener pierwszego zespołu
Walia Steve Wigley Główny trener akademii
Anglia Tim Flowers Trener bramkarzy

Derby zachodniego Londynu

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Derby zachodniego Londynu.

Mecze z Chelsea to dla kibiców jedne z najważniejszych pojedynków w sezonie. Pierwsze oficjalne spotkanie pomiędzy tymi drużynami odbyło się 3 grudnia 1910 roku w ramach rozgrywek English Division 2. Fulham wygrało ten mecz 1:0. Pierwsze zwycięstwo Chelsea miało miejsce cztery miesiące później – 8 kwietnia 1911 roku. The Blues wygrali tamto spotkanie 2:0.

Wszystkie mecze[15]
Mecze Zwycięstwa Fulham Remisy Zwycięstwa Chelsea
76 9 25 42

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Zdobywca Liczba zwycięstw Lata
Liga
Football League First Division (mistrz) 2 2000/2001
Football League First Division (wicemistrz) 1 1958/1959
Football League Second Division (mistrz) 2 1931/1932, 1948/1949, 1998/1999
Football League Second Division (wicemistrz) 1 1970/1971
Football League Third Division (wicemistrz) 1 1996/1997
Southern League (mistrz) 2 1905/1906, 1906/1907
Krajowe puchary
FA Cup (finalista) 1 1975
Europejskie puchary
Liga Europy (finalista) 1 2010
Puchar Intertoto (zwycięzca) 1 2002
Anglo-Scottish Cup (finalista) 1 1975
Inne.
London Challenge Cup (zwycięzcy) 1 1910
MLS All-Star Challenge (finalista) 1 2005

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Określenie to nie ma związku z pejoratywnym znaczeniem słowa „Cottager” w języku angielskim.
  2. Fulham Football Club. Premier League. [dostęp 2010-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-22)]. (ang.).
  3. a b c d Pre-League. Fulham. [dostęp 2016-04-25]. (ang.).
  4. a b c Fulham. Football Club History Database. [dostęp 2010-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-27)]. (ang.).
  5. League Table. Premier League. [dostęp 2010-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)]. (ang.).
  6. Phil McNulty: Atletico Madrid 2 - 1 Fulham. BBC Sport, 2010-05-12. [dostęp 2010-05-13]. (ang.).
  7. Khan: I’ll listen to Fulham fans. goal.com. [dostęp 2014-01-17]. (ang.).
  8. Rene Meulensteen replaces sacked Martin Jol at Fulham. BBC.sport. [dostęp 2013-12-01]. (ang.).
  9. Fulham 2-1 West Ham. BBC.sport. [dostęp 2014-01-01]. (ang.).
  10. Magath Appointed. fulhamfc.com. [dostęp 2014-02-15]. (ang.).
  11. http://sport.wp.pl/kat,1744,title,Fulham-i-Cardiff-City-zdegradowane,wid,16578560,wiadomosc.html?ticaid=112a94 (pol.). [dostęp 3 maja 2014].
  12. Ross McCormack piłkarzem Fulham. interia.pl. [dostęp 2014-07-08]. (pol.).
  13. Fulham Manager History. Fulham. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  14. First Team. fulhamfc.com. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  15. Statystyki z derbów. www.soccerbase.com. [dostęp 2009-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-12)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]