Naso Tomitanae iam non novus incola terrae
hoc tibi de Getico litore mittit opus.
si vacat, hospitio peregrinos. Brute, libellos
excipe, dumque aliquo, quolibet abde loco. 1
5 publica non audent intra 2 monimenta venire,
ne suus hoc illis clauserit auctor iter.
a! quotiens dixi ‘certe nil turpe docetis:
ite, patet castis versibus ille locus!
non tamen accedunt, sed, ut aspicis ipse, latere
10 sub Lare privato tutius esse putant,
quaeris ubi hos possis nullo componere laeso?
qua steterant Artes, pars vacat illa tibi.
Quid 3 veniant, novitate roges fortasse sub ipsa.
accipe, quodcumque est, dummodo non sit amor.
15 invenies, quamvis non est miserabilis index,
non minus hoc illo triste, quod ante dedi.
rebus idem, titulo differt; et epistula cui sit
non occultato nomine missa docet.
nec vos hoc vultis, sed nec prohibere potestis,
20Musaque ad invitos officiosa venit. [p. 266]
quicquid id est, adiunge meis. nihil impedit ortos
exule servatis legibus urbe frui.
quod metuas non est. Antoni scripta leguntur,
doctus et in promptu scrinia 4 Brutus habet.
25 nec me nominibus furiosus confero tantis:
saeva deos contra non tamen arma tuli.
denique Caesareo, quod non desiderat ipse,
non caret e nostris ullus honore liber,
si dubitas de me, laudes admitte deorum,
30et carmen dempto nomine sume meum.
adiuvat in bello pacatae ramus olivae :
proderit auctorem pacis habere nihil?
eum foret Aeneae cervix subiecta parenti,
dicitur ipsa viro flamma dedisse viam:
35 fert liber Aeneaden, et non iter omne patebit?
at patriae pater hic, ipsius ille fuit.
ecquis ita est audax, ut limine cogat abire
iactantem Pharia tinnula sistra manu?
ante deum Matrem cornu tibicen adunco
40cum canit, exiguae quis stipis aera negat?
scimus ab imperio fieri nil tale Dianae :
unde tamen vivat, vaticinator habet,
ipsa movent animos superorum numina nostros,
turpe nec est tali credulitate capi.
45 en ego pro sistro Phrygiique foramine buxi
gentis Iuleae nomina sancta fero. [p. 268]
vaticinor moneoque. locum date sacra ferenti!
non mihi, sed magno noscitur ille deo.
nec quia vel merui vel sensi principis iram,
50a nobis ipsum 5 nolle putate coli.
vidi ego linigerae 6 numen violasse fatentem
Isidis Isiacos ante sedere focos,
alter, ob huic similem privatus lumine culpam,
clamabat media se meruisse via.
55 talia caelestes fieri praeconia gaudent,
ut sua quid valeant numina teste probent.
saepe levant poenas ereptaque lumina reddunt,
eum bene peccati paenituisse vident.
paenitet, o! si quid miserorum creditur ulli,
60paenitet, et facto torqueor ipse meo.
cumque sit exilium, magis est mihi culpa dolori;
estque pati poenam, quam meruisse, minus,
ut mihi di faveant, quibus est manifestior ipse,
poena potest demi, culpa perennis erit.
65 mors faciet certe, ne sim, cum venerit, exul:
ut 7 non peccarim mors quoque non faciet,
non igitur mirum, si mens mea tabida facta
de nive manantis more liquescit aquae,
estur ut occulta vitiata teredine navis,
70aequorei scopulos ut cavat unda salis,
roditur ut scabra positum robigine ferrum
conditus ut tineae carpitur ore liber,
sic mea perpetuos curarum pectora morsus,
fine quibus nullo conficiantur, habent. [p. 270]
75 nec prius hi mentem stimuli quam vita relinquet,
quique dolet, citius quam dolor ipse, cadet.
hoc mihi si superi, quorum sumus omnia, credent,8
forsitan exigua dignus habebor ope,
inque locum Scythico vacuum mutabor ab arcu.
80 plus isto, duri, si precer, oris ero.’
