Δημοσθένης
ἰατταταιὰξ τῶν κακῶν, ἰατταταῖ.
κακῶς Παφλαγόνα τὸν νεώνητον κακὸν
αὐταῖσι βουλαῖς ἀπολέσειαν οἱ θεοί.
ἐξ οὗ γὰρ εἰσήρρησεν ἐς τὴν οἰκίαν
5πληγὰς ἀεὶ προστρίβεται τοῖς οἰκέταις.
Νικίας
κάκιστα δῆθ᾽ οὗτός γε πρῶτος Παφλαγόνων
αὐταῖς διαβολαῖς.
Δημοσθένης
ὦ κακόδαιμον πῶς ἔχεις;
Δημοσθένης
δεῦρο δὴ πρόσελθ᾽, ἵνα
ξυναυλίαν κλαύσωμεν Οὐλύμπου νόμον.
Δημοσθένης καὶ Νικίας
10 μυμῦ μυμῦ μυμῦ μυμῦ μυμῦ μυμῦ.
Δημοσθένης
τί κινυρόμεθ᾽ ἄλλως; οὐκ ἐχρῆν ζητεῖν τινα
σωτηρίαν νῷν, ἀλλὰ μὴ κλάειν ἔτι;
Νικίας
σὺ μὲν οὖν μοι λέγε,
ἵνα μὴ μάχωμαι.
Δημοσθένης
μὰ τὸν Ἀπόλλω 'γὼ μὲν οὔ.
Νικίας
πῶς ἂν σύ μοι λέξειας ἁμὲ χρὴ λέγειν;
Δημοσθένης
15ἀλλ᾽ εἰπὲ θαρρῶν, εἶτα κἀγὼ σοὶ φράσω.
Νικίας
ἀλλ᾽ οὐκ ἔνι μοι τὸ θρέττε. πῶς ἂν οὖν ποτε
εἴποιμ᾽ ἂν αὐτὸ δῆτα κομψευριπικῶς;
Δημοσθένης
μὴ 'μοί γε, μὴ 'μοί, μὴ διασκανδικίσῃς:
20ἀλλ᾽ εὑρέ τιν᾽ ἀπόκινον ἀπὸ τοῦ δεσπότου.
Νικίας
λέγε δὴ μόλωμεν ξυνεχὲς ὡδὶ ξυλλαβών.
Δημοσθένης
καὶ δὴ λέγω μόλωμεν.
Νικίας
ἐξόπισθε νῦν
αὐτὸ φάθι τοῦ μόλωμεν.
Νικίας
πάνυ καλῶς.
ὥσπερ δεφόμενος νῦν ἀτρέμα πρῶτον λέγε
25τὸ μόλωμεν, εἶτα δ᾽ αὐτό, κᾆτ᾽ ἐπάγων πυκνόν.
Δημοσθένης
μόλωμεν αὐτὸ μόλωμεν αὐτομολῶμεν.
Δημοσθένης
νὴ Δία: πλήν γε περὶ τῷ δέρματι
δέδοικα τουτονὶ τὸν οἰωνόν.
Δημοσθένης
ὁτιὴ τὸ δέρμα δεφομένων ἀπέρχεται.
Νικίας
30κράτιστα τοίνυν τῶν παρόντων ἐστὶ νῷν,
θεῶν ἰόντε προσπεσεῖν του πρὸς βρέτας.
Δημοσθένης
† ποῖον βρέτας †; ἐτεὸν ἡγεῖ γὰρ θεούς;
Δημοσθένης
ποίῳ χρώμενος τεκμηρίῳ;
Νικίας
ὁτιὴ θεοῖσιν ἐχθρός εἰμ᾽. οὐκ εἰκότως;
Δημοσθένης
35εὖ προσβιβάζεις μ᾽. ἀλλ᾽ ἑτέρᾳ πῃ σκεπτέον.
βούλει τὸ πρᾶγμα τοῖς θεαταῖσιν φράσω;
Νικίας
οὐ χεῖρον: ἓν δ᾽ αὐτοὺς παραιτησώμεθα,
ἐπίδηλον ἡμῖν τοῖς προσώποισιν ποιεῖν,
ἢν τοῖς ἔπεσι χαίρωσι καὶ τοῖς πράγμασιν.
