Chorus
Verum est an timidos fabula decipit
umbras corporibus vivere conditis,
cum coniunx oculis imposuit manum
supremusque dies solibus obstitit
375et tristis cineres urna cohercuit?
non prodest animam tradere funeri,
sed restat miseris vivere longius?
an toti morimur nullaque pars manet
nostri, cum profugo spiritus halitu
380immixtus nebulis cessit in aera
et nudum tetigit subdita fax latus?
Quicquid sol oriens, quicquid et occidens
novit, caeruleis Oceanus fretis
quicquid bis veniens et fugiens lavat, ,
385aetas Pegaseo corripiet gradu.
quo bis sena volant sidera turbine,
quo cursu properat volvere saecula
astrorum dominus, quo properat modo
obliquis Hecate currere flexibus:
390hoc omnes petimus fata nec amplius,
iuratos superis qui tetigit lacus,
usquam est: ut calidis fumus ab ignibus
vanescit, spatium per breve sordidus,
ut nubes, gravidas quas modo vidimus,
395arctoi Boreae dissicit impetus:
sic hic, quo regimur, spiritus effluet.
post mortem nihil est ipsaque mors nihil,
velocis spatii meta novissima;
spem ponant avidi, solliciti metum:
[p. 65]
400tempus nos avidum devorat et chaos.
mors individua est, noxia corpori
nec parcens animae: Taenara et aspero
regnum sub domino limen et obsidens
custos non facili Cerberus ostio
405rumores vacui verbaque inania
et par sollicito fabula somnio.
quaeris quo iaceas post obitum loco?
quo non nata iacent.—
Andromacha Senex Astyanax
Andromacha
Quid, maesta Phrygiae turba, laceratis comas
410miseramque tunsae pectus effuso genas
fletu rigatis? levia perpessae sumus,
si flenda patimur. Ilium vobis modo,
mihi cecidit olim. cum ferus curru incito
mea membra raperet et gravi gemeret sono
415Peliacus axis pondere Hectoreo tremens.
tunc obruta atque eversa quodcumque accidit
torpens malis rigensque sine sensu fero.
iam erepta Danais coniugem sequerer meum,
nisi hic teneret: hic meos animos domat
420morique prohibet; cogit hic aliquid deos
adhuc rogare— tempus aeramnae addidit,
hic mihi malorum maximum fructum abstulit,
nihil timere: prosperis rebus locus
ereptus omnis, dira qua veniant habent,
425miserrimum est timere, cum speres nihil.
Sen.
Quis te repens commovit afflictam metus?
Andr.
Exoritur aliquod maius ex magno malum,
nondum mentis Ilii fatum stetit.
Sen.
Et quas reperiet, ut velit, clades deus?
[p. 66]
Andr.
430Stygis profundae claustra et obscuri specus
laxantur et, ne desit e versis metus,
hostes ab imo conditi Dite exeunt—
solisne retro pervium est Danais iter?
certe aequa mors est— turbat atque agitat Phrygas
435communis iste terror, hic proprie meum
exterret animum, noctis horrendae sopor.
