[3] intercalatum eo anno; postridie Terminalia kalendae intercalariae fuerunt. augur eo anno mortuus est C. Claudius; in eius locum augures legerunt T. Quinctium Flamininum. et flamen Quirinalis mortuus Q. Fabius Pictor.
[4] eo anno rex Prusia venit Romam cum filio Nicomede. is magno comitatu urbem ingressus ad forum a porta tribunalque Q. Cassi praetoris perrexit concursuque undique facto deos, [5] qui urbem Romam incolerent, senatumque et populum Romanum salutatum se dixit venisse et gratulatum, quod Persea Gentiumque reges vicissent Macedonibusque et Illyriis in dicionem redactis auxissent imperium. [6] cum praetor senatum ei, si velit, eo die daturum dixisset, biduum petiit, quo templa deum urbemque et hospites amicosque viseret. [7] [p. 124] datus, qui circumduceret eum, L. Cornelius Scipio quaestor, qui et Capuam ei obviam 2 missus fuerat, et aedes, quae ipsum comitesque eius benigne reciperent, conductae. [8] tertio post die senatum adiit; gratulatus victoriam est; merita sua in eo bello commemoravit; petiit, ut votum sibi solvere, Romae in Capitolio decem maiores hostias et Praeneste unam Fortunae, liceret — [9] ea vota pro victoria populi Romani esse —, et ut societas secum renovaretur agerque sibi de rege Antiocho captus, quem nulli datum a populo Romano Galli possiderent, daretur. filium postremo Nicomedem senatui commendavit. omnium, qui in Macedonia imperatores fuerant, favore est adiutus. [10] itaque cetera, quae petebat, concessa; de agro responsum est, legatos ad rem inspiciendam missuros; si is ager populi Romani fuisset nec cuiquam datus esset, dignissimum eo dono Prusiam habituros esse, [11] [p. 125] si autem Antiochi non fuisse et eo ne populi quidem Romani factum appareret aut datum Gallis 3esse, ignoscere Prusiam debere, si ex nullius iniuria quicquam ei datum vellet populus Romanus. [12] ne cui detur quidem, gratum esse donum posse, quod eum, qui det, ubi vellet, ablaturum esse sciat. [13] filii Nicomedis commendationem accipere. quanta cura regum amicorum liberos tueatur populus Romanus, documento Ptolemaeum, Aegypti regem, esse. [14] cum hoc responso Prusia est dimissus. munera ei ex ... sestertiis iussa dari et vasorum argenteorum pondo quinquaginta. [15] et filio regis Nicomedi ex ea summa munera dari censuerunt, ex qua Masgabae, filio regis Masinissae, data essent; et ut victimae aliaque, quae ad sacrificium pertinerent, seu Romae seu Praeneste immolare vellet, regi ex publico sicut magistratibus Romanis praeberentur, [16] et ut ex classe, quae Brundisi esset, naves longae viginti adsignarentur, quibus uteretur. donec ad classem dono datam ei rex pervenisset, [17] [p. 126] L. Cornelius Scipio ne ab eo abscederet sumptumque ipsi 4 et comitibus praeberet, donec navem conscendisset. [18] mire laetum ea benignitate in se populi Romani regem fuisse ferunt; munera sibi ipsi emi non sisse, filium iussisse donum populi Romani accipere. [19] haec de Prusia nostri scriptores. Polybius eum regem indignum maiestate nominis tanti tradit; pilleatum, capite raso, obviam ire legatis solitum libertumque se populi Romani ferre: [20] [p. 127] ideo insignia ordinis eius gerere; Romae quoque, cum veniret in curiam, summisisse se et osculo limen curiae contigisse et deos servatores suos senatum appellasse aliamque orationem non tam honorificam audientibus quam sibi deformem habuisse. 5 moratus circa urbem triginta haud amplius dies in regnum est profectus. [21] actumque in Asia bellum ...
