Κηφισόδωρος Ὑί:
οὐδ᾽ ὀψοφαγεῖν οὐδὲ κιχλίζειν.
Μάχων Ἐπιστολῇ:
οὐδ᾽ ὀψοφάγος οὐδ᾽ ἀδολέσχης.
πρὸς τούτοις τοῖς ὀψοφάγοις, ἄνδρες ἑταῖροι, οἶδα καὶ τὸν παρ᾽ Ἠλείοις τιμώμενον Ὀψοφάγον Ἀπόλλωνα, μνημονεύει δὲ αὐτοῦ Πολέμων ἐν τῇ πρὸς Ἄτταλον ἐπιστολῇ. οἶδα δὲ καὶ τὴν ἐν τῇ Πισάτιδι γραφὴν ἀνακειμένην ἐν τῷ τῆς Ἀλφειώσας Ἀρτέμιδος ἱερῷ Κλεάνθους δ᾽ ἐστὶ τοῦ Κορινθίου, ἐν ᾗ Ποσειδῶν πεποίηται θύννον τῷ Διὶ προσφέρων ὠδίνοντι, ὡς ἱστορεῖ Δημήτριος ἐν ὀγδόῳ Τρωικοῦ διακόσμου.
ὀψοφάγος εἰμί. τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τῆς τέχνης
θεμέλιος ἡμῖν: προσπεπονθέναι τι δεῖ
τὸν μὴ τὰ παραδοθέντα: λυμανούμενον.
ὁ πεφροντικὼς αὑτοῦ γάρ οὐκ ἔσται κακός,
ἔπειτ᾽ ἐπὰν ᾖ καθαρὰ τᾀσθητήρια,
οὐκ ἂν διαμάρτοις. ἕψε καὶ γεύου πυκνά,
ἅλας οὐκ ἔχει: προσένεγκ᾽. ἔτ᾽ ἐπιδεῖταί τινος
ἑτέρου: πάλιν γεύου σὺ μέχρι ἂν ἡδὺς ᾖ: [p. 68]
ὥσπερ λύραν ἐπίτειν᾽ ἕως ἂν ἁρμόσῃ.
εἶθ᾽ ὁπόταν ἤδη πάντα συμφωνεῖν δοκῇ
εἴσαγε τὸ διὰ πασῶν, ... , , ... νικολαίδας μυκόνιος ...
”
