μνημονεύει δ᾽ αὐτῶν καὶ Μεταγένης ἐν Θουριοπέρσαις. Ἀμειψίας δ᾽ ἐν Κόννῳ:
ἀόνες φάγροι τε καὶ λάβρακες.
Ἱκέσιος δέ φησι: ‘ φάγροι καὶ χρόμις καὶ ἀνθίας καὶ ἀκαρνᾶνες καὶ ὀρφοὶ καὶ συνόδοντες καὶ συναγρίδες τῷ μὲν γένει παραπλήσιοι ὑπάρχουσιν γλυκεῖς τε γὰρ καὶ παραστύφοντες καὶ τρόφιμοι: κατὰ λόγον δὲ καὶ δυσέκκριτοι. τροφιμώτεροι δ᾽ αὐτῶν οἱ σαρκώδεις καὶ γεωδέστεροι ἐλάττονά τε πιμελὴν ἔχοντες.’ Ἀρχέστρατος δέ φησι ‘Σειρίου ἀντέλλοντος’ δεῖν τὸν φάγρον ἐσθίειν [p. 474]
ὀρφῷσι σελαχίοις τε καὶ φάγροις βοράν.
μνημονεύει τοῦ φάγρου καὶ Στράττις ἐν Λημνομέδᾳ:
Δήλῳ τ᾽ Εἰρετρίᾳ τε κατ᾽ εὐλιμένους ἁλὸς οἴκους.
τὴν κεφαλὴν δ᾽ αὐτοῦ μόνον ὠνοῦ καὶ μετ᾽ ἐκείνης
οὐραῖον τὰ δὲ λοιπὰ δόμον, φίλε, μηδ᾽ ἐσενέγκῃς.
καὶ ἐν Φιλοκτήτῃ:
πολλοὺς ἥδη μεγάλους τε φάγρους ἐγκάψας.
ἐστὶ δὲ καὶ γένος λίθου φάγρος. ἡ γὰρ ἀκόνη κατὰ Κρῆτας φάγρος, ὥς φησι Σιμίας.
κᾆτ᾽ εἰς ἀγορὰν ἐλθόντες ἁδροὺς
ὀψωνοῦσιν μεγάλους τε φάγρους
καὶ Κωπᾴδων ἁπαλῶν τεμάχη
στρογγυλοπλεύρων.