Δίδυμος δ᾽ ἐξηγούμενος τὸ ἰαμβεῖόν φησιν ‘ἴσως διότι οἱ Σφήττιοι ὀξεῖς.’ μνημονεύει δέ που καὶ τοῦ ἐκ Κλεωνῶν ὄξους ὡς διαφόρου :
ὄξει διέμενος Σφηττίῳ.
καὶ Δίφιλος:
ἐν δὲ Κλεωναῖς ὀξίδες εἰσί.
Φιλωνίδης:
δειπνεῖ τε καταδύς, πῶς δοκεῖς, Λακωνικῶς, [p. 294]
ὄξους δὲ κοτύλην Β. πάξ. α. τί πάξ; β. ὀξὶς μέτρον
χωρεῖ τοσοῦτο τῶν Κλεωναίων.
Ὁ δὲ Ταραντῖνος ῾ Ἡρακλείδης ἐν τῷ Συμποσίῳ φησί: ‘τὸ ὄξος τινὰ τῶν ἐκτὸς συνιστάνει, παραπλησίως δὲ καὶ τὰ ἐν κοιλίᾳ, τὰ δ᾽ ἐν τῷ ὄγκῳ διαλύει, διὰ τὸ δηλονότι διαφόρους ἐν ἡμῖν μίγνυσθαι χυμούς.’ ἐθαυμάζετο δὲ καὶ τὸ Δεκελεικὸν ὄξος. Ἄλεξις
τὰ καταχύσματα
αὐτοῖσιν ὄξος οὐκ ἔχει.
λεκτέον δὲ ὀξύγαρον διὰ τοῦ ῡ καὶ τὸ δεχόμενον αὐτὸ ἀγγεῖον ὀξύβαφον: ἐπεὶ καὶ Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Θεοπόμπου αἰκίας εἴρηκεν ‘ ἐγὼ δ᾽ ὀξύμελι πίνω.’ οὕτως οὖν ἐροῦμεν καὶ ὀξυρόδινον.
κοτύλας τέτταρας
ἀναγκάσας μεστὰς ἔμ᾽ αὐτίτου σπάσαι
ὄξους Δεκελεικοῦ δι᾽ ἀγορᾶς μέσης ἄγεις.