κωμῳδοῦνται δὲ ὡς μέθυσοι Ἀργεῖοι μὲν καὶ Τιρύνθιοι ὑπὸ Ἐφίππου ἐν Βουσίριδι. ποιεῖ δὲ τὸν Ἡρακλέα λέγοντα:
πάντας μεθύσους τοὺς ἐμπόρους
ποεῖ τὸ Βυζάντιον. ὅλην ἐπίνομεν
τὴν νύκτα διὰ σὲ καὶ σφόδρ᾽ ἄκρατον, μοὶ δοκῶ:
ἀνίσταμαι γοῦν τέτταρας κεφαλὰς ἔχων.
Μιλησίους δ᾽ Εὔβουλος ἐν Κατακολλωμένῳ ὑβριστὰς εἶναί φησι μεθυσθέντας. πολέμων δὲ ἐν τῷ περὶ τῶν κατὰ πόλεις ἐπιγραμμάτων περὶ ' Ἠλείων λέγων παρατίθεται τόδε τὸ ἐπίγραμμα:
οὐκ οἶσθά μ᾽ ὄντα, πρὸς θεῶν, Τιρύνθιον
Ἀργεῖον; οἳ μεθύοντες αἰεὶ τὰς μάχας
πάσας μάχονται. β. τοιγαροῦν φεύγουσ᾽ ἀεί.
Ἦλις καὶ μεθύει καὶ ψεύδεται: οἷος ἑκάστου
οἶκος, τοιαύτη καὶ συνάπασα πόλις. [p. 506]
”