Lingua Latina viva est, quis negat?

Heri vespere cum non nullis sodalibus circuli Latini Lutetiensis adfui, qui Latinitati Vivae favent et student, et gaudebam quod frequens gregiculus noster fuit. Etenim in caupona Le Métro appellata et in area Maubert-Mutualité sita, sex vel septem fuimus qui Latine colloqueremur.

Cras, Saturni die, Bruxellas ibo, ut sodales circuli Latini Bruxellensis, in quibus Gaium Licoppe et Franciscam Deraedt, qui inter Latinitatis Vivae fautores principatum gratiae tenent, eo conveniam. Satis laetor, quod cras cum eis Latine colloquar, etiam si, 140 euronibus numeratis, reciprocum traminibus Thalys iter faciam, quamvis ferriviarius emeritus sim. Societas ferriviariae Europaeae publica nondum condita est, sed equidem timeo ne tale consilium contra placita oeconomica, quae apud gubernantes nummarios Europaeos vigent, nimium adversetur.

Perindie, Solis die, circulo Latino Lutetiensi adero, ubi huius anni scholastici Latine ludendo et colloquendo finem fecerimus, antequam eiusdem anni Latinum rusticationis diem constituemus. Lingua Latina viva est, quis negat?

Per saecula lingua Latina vinculum inter gentes Europaeas fuit, qua praecipue homines religiosi et scientifici loquebantur, obstaculo gentium variarum praetermisso.

Hoc anno autem fuerunt, qui fautores linguae “Esperanto” in candidatis in Senatum Europaeum inscripti sint, et si pauca suffragia acceperunt, tamen orsa laudenda sunt, nec idem de Latinistis dicam, quoniam linguae Latinae propagandae suffragari non potui.