Ante annum 2020 omnes homines aestimabant vaccina impedire ne morbis temptarentur, sed, anno 2021 exeunte, manifestum omnibus fuit vaccina contra Covid-19 pessime egisse, nam non tantum vaccinati morbo temptari poterant, sed etiam alii alios morbo contaminabant.

Postremo vaccina non impederunt quin sani homines vaccinati morbo temptarentur et etiam in mortem obirent, tantumque evenit ut officinae pharmaceuticae lucra fecissent fabulosa, adeo ut hae vaccinationes gentium consensu essent maximus omnium saeculorum mercatus.

Sed confitendum est vaccinationis prosperitatem, qua divites divitiores facti fuerunt, fieri potuisse coercitione et servitute coacta. Maximus certe mercatus, sed quia dumtaxat coactus erat. Etenim gubernantes, in civitatibus, quarum cives eas democratias esse captiose credebant, oblique et inique cives concluserunt et eos liberare promiserunt, postquam officinae pharmaceuticae efficacia vaccina invenerent.

Ad hoc efficiendum morbido metu et larvata absurditate et fucata coercitione utebantur. Ei autem qui tali violentiae resistere et ne minis assensus suus extorqueretur recusare audebant, in numero frivolorum vel conjuratorum vel hostium repositi erant. Macro, dictator noster, nonjam praeses reipublicae factus est, cum legati ac senatores ei summum imperium et dictaturam dederunt ut decretis edictisque gubernaret, publice dixit se libentissime curare ut cives non vaccinatos usque ad extremum concacaret. Numquam ego putavissem Gallos tales credulos servos esse. Circa 70% Gallorum, ut ferunt, minis, coercitioni, mendaciisque cesserunt.

Nihilominus, quia multorum consensu gens Gallica fraudulenta est, licet putare revera minusquam 70% eorum vaccinationes accepisse. Nam numeris dubiis et incertis mendacia et metus florent.

Vtique agmina civium vidimus “Libertatem” clamantia, quia ex vaccinatione liberam sortem et plenam civitatem constare gubernantes jusserunt.

Ante annum 2020 omnes homines putabant vaccina impedire ne morbis temptarentur, nunc omnes sciunt vaccina impedire ne cives libertate ac civitate sua fruantur, itaque multi ad vaccinationem eunt, quasi faucibus premebantur, neque enim ad pestem vitandam, quia vaccina parum agant, sed ad civitatem plus minusve libere exercendam et maxime modum consumendi suum servandum.

Vbi summum magistratum in dicione Emmanuelis Macronis cecidit, equidem praesensi nobis Gallis imperium ejus molestissimum fore. Fuit enim, neque ullam moram Macro fecit ut divitum divitiae ampliores fierent, miserorum numerus cresceret et miseria in omnes civitatis Gallicae angulos expanderetur. Non solum enim multos in technologiis, in vineis, in silvis patrios flores Statutinenensibus, Sinensibus, Arabicis et ceteris venumdedit, adeo ut, Macrone gubernante, tota Gallia spoliata pauperior facta sit, totane? Minime! Divites multo divitiores facti sunt et numquam antea tam divites divites fuerunt, sed etiam ex aerario publico et ex arcis operariorum valetudini et familiis et emeritis dedicatis pecuniam magicam prodegit, adeo ut plurimi Galli in paupertatem immergant. Sed Macro noster magistratu ineunte instrumentum paupertatis speculatorium delevit, ut paupertatem eradicaret, quasi post thermometrum fractum febris demeretur. Nunc Gallia decocta est et emptores exspectat.

Minus pestilentia Covid-19 rem Gallicam in deterius duxit, quam pestilentiae administratio, ubi juris disciplina et medicorum ars, maxima omnium superstitione, sic falsam scientiam nomino, calcatae sunt, et etiam effrenata paucorum aviditate.

Hac nocte legati Macroniani legi de plena civitate per diploma vaccinationis danda suffragia sua dederunt et, id primum apud Gallos accidit, cives habemus qui eodem jure nonjam fruuntur. Segregatio inter homines Statunensium mos est, cum autem Macro noster Statunensibus serviat, in Galliam, terram juri Hominum et civium consecratam et deditam et Libertati, Æqualitati, Fraternitati devotam, hanc ignominiam Americanam importat, quam domi perpetrare vult.

Nunc Galli, qui decepti erant, cum stultis suffragiis suis rem publicam in dicionem Macronis redegerunt, quasi verveces lupum ducem creaverunt, Macronem et ejus comites expellere debent, divitesque pecunia spoliare ut divitiae et opes, quae operariorum fructus sunt, inter cives aeque partiantur.

Satis constat anno 2020, mense Martio, a Macrone, qui clara contione bellum denuntiabat, hostem non coronavirus sed populum judicatum esse.

Diu, quantum sentio, tacui, diu novum commentarium procrastinavi, quod diem de die, quamquam piger non fui, libentissime distuli, adeo ut multa tempora praeterire repente animadverterem. Sed quoniam pestilentia duos annos sustinata est, et mutationibus coronaviri, quas litteris Graecis appellant, cives territi sunt, tam constrictissimum temporis spatium mihi visum est ut septimanam unam agere crederem, cum annum unum consumpsissem. Celerrime, mercule, tempus fugit!

Ceterum numquam ego putavissem bellum cum morbo, cui Covid-19 nomen est, gerere, ad dominationem magis magisque patentem sive minus minusque latentem ducere potuisset, atque jura nostra tam imminuta essent, ut cives in duas partes infestas divisi essent, nondum sicut olim inter partes dextras ac sinistras, quamquam in hac divisione homines politici personas adversariorum gerebant potiusquam firma odia alteri in alteros adhibebant, neque sicut quondam Romae discordia vere hostili inter patricios et plebeios, neque cruentis bellis civilibus inter Pompeianos et Caesarianos, sed, novum est, inter eos, qui triplices vaccinationes acciperunt, et ceteros. Quid absurdius? At tamen sic vivimus.

Nunc enim politici sceleratam legem de diplomate vaccinationis laturi sunt, quae omnium civium libertatem perdit beneficio vaccinationis semper renovatae, et si quis curriculum vaccinationum, se putans tribus vel quattuor vaccinationibus satiatum, relinquit, diplomate spoliatus est quasi capite deminutus, quod, eis qui tertiae vaccinationi repugnant, eveniet tertio die post Idus Februarias.

Civitas Gallica consiliarirum Statutinensium McKinsey, Pfizer, Black Rock, Vanguard in dicione est, qui fabricationem consensus et miseriam et bellum adversus animum et genium socialem Gallorum experiuntur. Numquam enim post hos duos annos benevolentia nec benignitate nec sapientia usi sunt, adeo ut recte crederes corruptos pecunia rectores nostros cum populo suo neque cum morbo Covd-19 bellum gesisse et gerere. Et nunc habemus principem cui libitum est concives suos concacare.Sed jam pridem Macro Gallos, cum in terris externis contiones habuit, odiosis verbis despexit, summum magistratum inquinans ac maculans.

Nescio mercule! quid eveniet, sed censeo contumacia civili opus esse ut denuo liberi simus, nam specie hoc bellum cum morbo gestum est, sed re vera cum libertate nostra.

Rationemne curandi politici nostri observant, cum cives terrent et civilem discordiam serunt? Etenim nuper illi coronaviro usi sunt ut sub nomine sanae salutis cives secedi juberent. Sic menses duos procul ab officiis suis cives domi quasi in custodia manserunt, menses duos domo exirent tantum ad necessaria comparanda, quod mehercule per vim fieri potuit.

Olim autem tyrannus et rerum potiri et ab omnibus civibus amari volebat. Non tantum enim imperium sibi soli cupiebat, sed etiam amorem civium petebat, nam eo cives dicto audientiores quo ejus majestati faventiores libenter putabat. Quod regimen servitudo voluntaria appellatur, imperiumque tam unius quam paucorum esse potest. Multi enim rei publicae domini, qui dominationem suam ex suffragiis maximi numeri ducunt, civium amorem efflagitant ut pessima facinora patrent.

Omnes autem fere praesides divitum commoda fovebantur, quoniam in capitalismo maxima rei publicae administrandae ratio esset. sed plus minus clanculum ac cautissime agebant, qui et interdum pauperibus divitiarum frustulum distribuebant.

Ab anno 2017 in Gallia, cum Galli praesidem rei publicae elegissent, re vera novi generis dominum habuerunt, qui minus civibus quam ditibus operam navabat. Si quid, ut aiunt, Robinus Silvester ditibus eripiebat ut pauperibus distribueret, Emmanuel Macro contra pauperibus eripit ut ditibus, quamvis divitiarum referti sint, largiter distribuat.

Aes enim publicum super sinus et arcas divitum diffluit, et, coronaviro omnibus formidinem injiciente, Emmanuel Macro, non modo plurimorum civium operantium paupertatem auxit, sed etiam divitum prosperitatem amplificavit. Quam pestilentiam non benignitate sed vi curavit, custodibus judicibusque adjuvantibus.

Sic Macro imperat, immo regnat. Memento! Se Jovem, pro pudor!, esse putavit. Duos enim annos vi et auxilio custodum rem publicam rexit et expilavit, cui tyranno verbum “metuant, dum oboediant” congruit.

Omnes autem miserorum futurorum et fabricarum tabernarumque decocturarum numeros exspectant, qui mense decembri divulgabuntur.

Quis enim vestrum non cognovit illam vel illum qui res ex plastico factas terrarum orbis sanitati nocere ab imo animo accipiat, at tamen ipsa vel ipse cottidie pergit cibos pellicula plastica involutos et lagoenas aquarum plasticas emere? Idem de ille qui, quamvis rationes bene agendi pro sanis pulmonibus suis noverit, deteriores tamen fumandi custodines suas sequitur? Quasi satis non est se ad sententias rationis accomodare et praesertim eas omnino probare. “Video, ut cecinit P. Naso, meliora proboque, deteriora sequor.” Quid igitur deest ut non tantum videas ac probes, sed etiam sequaris meliora?

Nescio enim quid desit, neque volo sapientiorem quam alios homines videri, quasi, sicut vates quidam, scire possem quae rerum inter probare et audere interessent. Dicitur fortuna audaces adjuvari, sed pro! de fortuna non agitur, cum audendum esset, sed, ut arbitror, de fortitudine. Audacibus enim fortuna opus est, minus tamen ad audendum quam ad vincendum vel prospere agendum. Fortuna certe audaces adjuvat, sed fortitudo audaciam dat.

Itaque multi et, nisi fallor, plurimi capitalismi detrimenta ac clades vident, sed paucissimi de capitalismo everso cogitare quidem audent. Nescio an huic maximae hominum copiae, quanquam pro certo habeo plurimos capitalismi detrimenta videre et animadvertere, magis ignaviam quam animi infirmitatem esse, quis enim meliorem parsimoniam vel rationem dispensatoriam quam capitalismum asseverare serio possit, cum ei solam alienam terribile communismum praebeatur?

Itaque putare possumus aliquem, quamquam meliora videat et probet, nisi deteriora saltem mediocra sequi, quia ei fortitudo deest. Mater, ut aiunt, timidum filium non flet, quia timidus, cum pugnetur, cautus et tutus procul a pugna stat. Sicut oves lupum timent, quas tamen in lanienam ac mortem ducit pastor, idem homines temere timent ne se capitalismo liberent, cum capitalismus eos certam in miseriam merito ducat.

Diurnarii, nam diurnarii Galli nunc medici et sapientes scientifici publice facti sunt, Gallas Gallosque cottidie terrent, dum numerum hominum, quibus vestigia coronaviri præcepta sunt, divulgant, qui numerus, ut consequens est, auget, pro ut numerus præceptionum auget, adeo ut magis præcipiatur magis inveniatur, sed hic præceptionum numerus nullo modo cum numero ægrantium ac mortuorum conpetit, quia hic est illusorie parvulus.

Diurnarii etiam, novi medicinæ periti nostri, partim populum terrere, partim gubernantes nostros monere et eis consiliari videntur, ex quo fit ut non ratione neque arte sed opinione rectores nostri populo, quoquoversus foras eat, larvas imponant. Nam interim diurnarii facti sunt societatum lucrativarum præcones ac circulatores.

Numquam autem coronavirus tam inerme fuit, ut numerus mortuorum quasi nullus demonstrat, at tamen populus magis magisque larvatus esse cogitur, primum in locis clausis et frequentibus, postea etiam sub Jove, nunc quasi ubicumque est; postremone in capulo? Cum terror auget, tum vi virus deminuitur. Puerne lupum clamat?

Ineunte enim vere in Gallia coronavirus satis periculosum fuit et multi senes in gerusiis primum moribundi deinde mortui derelicti sunt, hoc, pro certo habere possumus, virulentum erat et praesertim senes et omnes, quibus debiliores corporis munitiones fuerunt, coronaviro nisi influentia perierunt.

Illo maximæ virulentiæ tempore, rectores larvarum usum vituperaverunt, televisione rei publicæ præconem, quæ minus Sibylla quam Sibetha Ndiaye erat, illam larvarum usum contemnentem videre potuimus, dicentemque larvæ usui maxima peritia ac scientia opus esse. Videlicet eodem tempore per omnes Galliarum fines larvæ omnino deficiebantur, adeo ut, cum larvæ desint, inutiles sint, et contra, cum in foris ac tabernis nimia larvarum copia est, ubicumque larvæ usum rectores imperant.

Nescio quando hujus mali theatri finem faciamus, nam nunc hic illic rixæ oriuntur, postquam sagitarii, sive custodes pacis, singulari violentia male larvatos multaverunt et oppresserunt.

Timeo ne coronavirus libertatem publicam demptam et rectorum violentiam erga cives consumptam illustret, primum larvis deinde vaccino adjuvantibus.

“Pro ut tu aut potens aut miser fueris,
Judex te candidum aut nigrum faciet.”

Poetice dicebat ingeniosus Johannes Fontanus, sed si id putatur rectum fuisse, cum reges regerent, quid nunc? Nunc? Idem est, etiam si potentes vel domini mutaverunt.

Quondam enim, cum Johannes Fontanus scripsit, pro certo dominationis signo potentis nobilitas erat, cujus in sanguine omnis potentia et dominatio ponebantur. Potentes autem majores suos gloriabantur, qui milites fuerunt, et aetatem, quasi mille quingentos annos, superbi isti in Gallia per vim dominaverunt et rerum potiebantur.

Sed anno 1789 res novae venerunt, quae non tantum superbos nobiles pepulerunt, sed etiam in eorum loco locupletes produxerunt. Hi locupletes domini et potentes fient pro pristinis nobilibus. Sed verum nihil mutavit, res novae non tam novae fuerunt, nisi superbia ex nobilibus transita est ad locupletes. Adeo ut alter Johannes Fontanus nunc canat:

“Pro ut aut locuples aut miser fueris,
Judex te candidum aut nigrum faciet.”

Non autem nugor, neque fabulam scribo, nam, lector benevole, vide, sis, quo modo erga furem Patricium Balkany vel Nicolaum Sarkozy, quem “Praesidem divitum” Galli appellaverunt, judices egerint, quia satis locupletes fuerunt ut “candidi” a judicibus facti essent, cum contra miseri flavi thoracati, qui, per annos duos contra miseriam suam vociferaverunt et nunc etiam vociferant, vix apprehensi statim in carceres injecti. Justitiae enim celeritas et severitas in miseros et justitia lenta ac obsequiosa erga locupletes.

Mordaciter olim dicebatur victoria Pyrrhica et etiam fides Punica, nunc addi potest justitia Gallica.

Nunc patet, si homines in orbe terrarum vivere et in posteros annos esse volunt, capitalismi finem fieri, quia insania pecuniarum crescentia et accumulatio infinita se pergere non potest, praesertim cum haec accumulatio et crescentia pro corolario habet plurimi numeri miseria. Ut Willelmus Gates locuples sit unus, centena milia hominum miserrima esse debent. At non tantum paucissimi locupletes in miseriam copias hominum immensas reducunt, sed etiam ipsi pauci locupletes naturam rerum cupiditate sua devastant, quasi immortales erant et in alia stella vivere poterant. Capitalismus, ut liquet, hominibus et omni orbi terrarum letalis via est.

Capitalismus enim non est tantum ars pecuniae accumulandae, nam si id tantum esset, capialismum in rebus mercatoriis ponere possemus, sicut quondam Romae ordo equitum ad res mercatorias et ad pecuniam pertinebat, sed Romae in urbe antiqua capitalismus non erat, quia equites imperium non tenebant.

Idem Medio Ævo mercatores et ei qui burgenses vel burgarii appellabantur, quippe qui urbani assidui et honestiores essent, imperium non tenebant, quia illis temporibus nobiles ac sacerdotes rerum potiebantur. Cum autem sacerdotes locupletes facti erant ecclesias basilicas construebant, cum nobiles locupletes facti erant castella, palatia construebant et etiam bella ducebant, qui videlicet capitalismus non erat.

Et semper ab hominum memoria civitates et populi imperium mercatoribus et argentariis tradere recusabant, quia omnes noverant pecuniam omnia corrumpere et ejus cultum solidissimum. Ut hodie videmus, pecunia eorum est virtualis, habent verbo in ordinatoriis milies centena milia nummorum, qui re non sunt.

Quod si omnes homines eodem tempore e mensis argentariis pecuniam suam petere vellent, mensae argentariae pecuniam erogare non possent. Quia omnis pecunia est virtualis, ut neolatine dicam. Tam morbidi enim sunt locupletes quam pro pecunia ficta omnia animantia delent et in miseriam inmensas hominum copias reducunt.

Nunc videmus quantum antiqui sapierint, nam post duo saecula locupletes imperium tenuerunt et primum omnia animantia et terrestria, in quibus homines et locupletes ponuntur, et marina et caelestia pessum dant, adeo ut dubitare liceat num vita, quam novimus, in orbe terrarum hoc saeculo exeunte semper sit.

Ergo peroratio patet, ab imperio abigendi sunt locupletes et pergant isti ludere Monopoly.

In fabulis rerum futurarum saepe illud notavi quod earum fabularum scriptores, qui civitates futuras saepe terribiles tradunt, non tantum eas odiosas sed etiam "socialistas" finxerunt. Quaesivi cur.

Primum puto illos facilius fingere mentes in dicione civitatum esse posse, cum hae civitates omnia communicent. Civitatis enim dominatio terribilior videatur, si communior sit. Cum autem socialismus regimen rei communis dicatur, terribiles civitates futurae nihil aliud sint nisi socialistae.

Nota bene rem communem non procul a re publica esse. Itaque scriptores "liberales", ut se vocant, odiosam rem publicam judicant, cui claustra angustissima imponere volunt, angustioraque si civitates socialistae vel communistae dicuntur. Quas omnino respuunt et abigunt.

Deinde auctores Angli, qui civitates futuras finxerunt, cum facillime civitates socialistas libertate carere existimarent, quia socialistae civitates omnia bona communicarent et res privatas abolerent, quae maxima scelera contra liberas possessiones sint, libros de rebus futuris scripserunt, in quibus res terribiles contra libertatem narraverunt neque potuerunt quin talia scelera in civitatibus nisi socialistis perpetrarentur. Nam facile libertatem cum rebus privatis coniungunt.

Postremo facilius lectores timent, cum civitas eorum res abolet, inter omnes communicat et omnium mentibus imperat. Fuit imago societatum socialistarum, itaque in libro 1984 Georgii Orwell et in libro de optimo mundorum Aldui Huxley civitates futurae speciem socialismi praebent.

At confitendum est ambo omnino erravisse. Nam capitalismus etiam totus fieri potest, cum in orbe terrarum solus regnat. Orwell et Huxley, qui contra communismum fuisse videntur, non finxerunt totam hominum custodiam magis capitalismo quam communismo fieri posse. Nunc novimus res privatas rei publicae imperare et omnium mentes regere posse.

Sunt qui dicant rem oeconomicam scientiam sive rationem esse et legibus vel regulis respondere, sed is, qui sic putat, aut errat aut fallit, quia, si scientia vel ratio esset illa, non solum hypotheses fingerentur, quae ad res oppugnarentur et temperarentur et moderarentur, sed etiam controversiae essent, quo melius inter varias opiniones disputaretur.

At contra non tantum rei oeconomicae fautores opiniones varias ac diversas recusant, sed etiam minorem adversarium Gemoniis multant, adeo ut qui coram adversus doctrinam oeconomicam, quam liberalismum vel capitalismum nominant, adversentur, vel animo acuto examinentur, sine ambiguitate blasphemi vel heretici dicantur, quae tamen verba religionis sunt. Idem, si etiam dubitas, illi sacerdotes religionis istius verbis utuntur, sicut sacrificio et, quod in hoc mundo imaginum  non parum valet, eorum mensae argentariae, quas “bursas” appellant, templorum similes videntur.

Ergo satis constat rem oeconomicam nec rationem nec scientiam esse, sed religionem, immo autem religionem pecuniae sive “infatigabilis Protei.” Terribilis autem religio haec est.

Quia haec religio, qua pecunia ac divitiae coluntur, non tantum in servitutem sed etiam in crassiorem miseriam hominum multitudinem ducit, quamquam prospera vel sine ullis paribus ac sine ullo aemulo se dicit et insuperabilis.

Ceterum haec religio cives in classes distribuit, quarum sola prima ea prospere utitur, quae burgensis vocatur, nam in hac religione boni sive burgenses sunt pauci et divites et mali sive proletarii multi et pauperes adeo ut plerique paucorum beneficio laborent, nam burgensium prosperitas ex proletariorum labore oritur.

Sicut unus ex familaribus meis urbaniter mihi scripsit: Christiani dicebant “Ora pro nobis”, burgenses dicunt “Labora pro nobis.”