ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

[επιστολή από Μελβούρνη Αυστραλίας]

6 Απριλίου 1941
Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα

ΟΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΥ ΧΙΛΙΑ ΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ και σαράντα ήταν περίοδοι που έφεραν τις μεγάλες αλλαγές στην υφήλιο. Όπως η μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση. Έγιναν πολιτικές ανακατατάξεις στην Ελλάδα με την δικτατορία του Μεταξά, ο Μουσολίνι στην Ιταλία, ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία, και το χειρότερο o Adolf Hitler με την μεγαλομανία του οδήγησε την υφήλιο στον δεύτερο παγκόσμιαo πόλεμο ο οποίος δεν άφησε κανέναν αμέτοχο. Σ’ αυτό τον πόλεμο μετά χαράς πήρε μέρος και ο αλόγιστος Μουσολίνι. Αν και η Ιταλία είχε υπογράψει με την Ελλάδα συμφωνία μη επιθέσεως, πίσω από το κρανίο του ο Bentito, έψαχνε να βρει αφορμή για να της επιτεθεί. Δικαιολογημένα, ήθελε ο άνθρωπος να περάσει, (να διασχίσει) την Ελλάδα με τους Alpinis ανενόχλητος και χωρίς την συγκατάθεση του Τσολιά με την φουστανέλα. Την εποχή αυτή η Ελλάδα δεν είχε συνέλθει από τις εσωτερικές ανωμαλίες, επαναστάσεις και δικτατορίες. Νόμισε ότι θα έχει εύκολη λεία .Ο Μουσολίνι μου θυμίζει το ανέκδοτο που πολλές φορές το άκουγα από τους σοφούς γέροντες του χωριού μου:
«Κάποτε ο λύκος πήγε να πιει νερό στα κρυστάλλινα και ορμητικά νερά που κατεβαίνουν από τις ψηλές κορφές του Γράμμου, όταν ξαφνικά βλέπει ένα αρνί, πολύ ποιό κάτω, φοβισμένο και αυτό να πίνει νερό. Τότε ο λύκος φωνάζει . Ε, εσύ εκεί κάτω ξέρεις πως μου θολώνεις το νερό; Το αρνί αφού ήπιε νερό έφυγε ατάραχο χωρίς να απαντήσει, γιατί το αθώο ερίφιο μάντεψε την σκέψη του πονηρού λύκου αλλά πού να πείσει το αδύναμο πλάσμα ότι το νερό δεν πάει τον ανήφορο».
Είναι 15 Αυγούστου το 1940. Η Τήνος πανηγυρίζει και το τορπιλικό, το ελληνικό καμάρι, η «Έλλη» εκεί κοντά τορπιλίζεται ύπουλα Η Ελλάδα αν και ξέρει τον δράστη είναι αδύναμη και δεν διαμαρτύρεται. Ανακοινωθέν της Ελλάδας: «Το τορπιλικό η «Έλλη» χτυπήθηκε και βυθίστηκε από άγνωστο».
Η ζητούμενη ευκαιρία του Μουσολίνι για την ώρα έχει χαθεί, γιατί αν και η Ελλάδα γνώριζε τον δράστη το άφησε στο άγνωστο, ήταν ένα τίποτε στον Μπετίνο
Ο Μουσολίνι μετά χαράς θα δεχόταν η Ελλάδα να του κηρύξει πόλεμο, αυτό δεν έγινε και έτσι αναγκάζεται χωρίς καμία προειδοποίηση στις 28 Οκτωβρίου να παραβιάσει τα ελληνικά σύνορα. Όλος ο κόσμος άκουσε το «Όχι» που άλλαξε την γνώμη ότι οι γερμανικές δυνάμεις είναι αήττητες. Επίσης το «Όχι» άλλαξε και τα σχέδια του ναζισμού να χτυπήσουν τα ανατολικά κράτη της Ευρώπης και μάλιστα πριν από την άνοιξη του 1941.

Ο Ελληνικός στρατός σε λίγους μήνες κοντεύει να πετάξει τον Ιταλό στην Αδριατική θάλασσα, και για τον λόγο αυτό εμφανίζονται στην Αλβανία γερμανικά τεθωρακισμένα Τα ευρωπαϊκά κράτη αναγνωρίζουν τον ηρωϊσμό μας και ότι η Ελλάδα άλλαξε τον καλπάζοντας γερμανικό στρατό να καταλάβει όλη την Ευρώπη γράφει o Compton Machenzie στο βιβλίο του «Wind of Freedom» το οποίο έγραψε το 1944. Επίσης γράφει στην σελ 142 the Yugoslav Government and the Regent Prince Paul were already in negotiation with Hitler as panders for the prostitution of their country. Και για την Ελλάδα: Greece was resolved to fight if the Germans attacked. The German Radio warned Greece that she was in hapless position military, with German forces on her flank. Επίσης ο συγγραφέας θαυμάζει την ανοιχτή επιστολή του συντάκτη της «Καθημερινής Γεώργιο Βλάχο η οποία εκδόθηκε το Σάββατο 8 Μαρτίου 1940. Ερμηνεία δεν είναι κατά γράμμα αλλά κατά προσέγγιση γιa όσους την έχουν διαβάσει στα αγγλικά. Επίσης ο συγγραφέας για την επιστολή γράφει Υet, ironically, this open letter of Vlahos has itself a Sophoclean quality.

Σας μεταφράζω στα ελληνικά όσο μπορώ την επιστολή από το βιβλίο του C. Mackenzie που είναι αρκετά παλιό, για την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941:

To His Excellency, Adolf Hitler, Chancellor of the German Reich
H Eλλάδα όπως γνωρίζετε, η επιθυμία της είναι να μην πάρει μέρος στον παρόντα πόλεμο που μόλις έχει αρχίσει. Από προηγούμενους πολέμους και τα εσωτερικά της προβλήματα δεν έχει την δύναμη ούτε την ευκαιρία σε αυτόν εδώ τον πόλεμο να πάρει μέρος, γιατί στο μέλλον θα έχει επιπτώσεις.
Ας μη δώσουμε προσοχή αυτήν την στιγμή στις δηλώσεις και ας μην προσέξουμε τις δηλώσεις οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην Ελληνική Λευκή Βίβλο. Ας μη δώσουμε σημασία στα λόγια που γράφτηκαν πάνω στην ανησυχία για να αποφύγουμε τον πόλεμο. Ας προσέξουμε μόνο το γεγονός ότι μετά που χτυπήθηκε η «Έλλη» από τους Ιταλούς στην Τήνο, βρέθηκαν κομμάτια από τον πύραυλο και αποδείχτηκε ότι ήταν ιταλικός. Η Ελλάδα δεν διαμαρτυρήθηκε. Και γιατί; Γιατί αν αποκάλυπτε την αλήθεια ήταν υποχρεωμένη να κηρύξει πόλεμο. Η Ελλάδα ποτέ δεν ήθελε πόλεμο με την Ιταλία, όχι μόνη της, αλλά ούτε με σύμμαχο που ήταν η Βρετανία η οι Βαλκάνιοι .Ήθελε να είναι σε ηρεμία γύρο στον εαυτόν της, γιατί μετά από τόσους πολέμους δυστυχώς και γεωγραφικώς βρίσκεται σε δυσμενή θέση για την Γερμανία και για Αγγλία. Τον καιρό αυτό που η «Έλλη» βυθίστηκε η Ελλάδα λαχταρούσε την ειρήνη με την υποστήριξη των υπογραφών της Ιταλίας και της Αγγλίας, σε περίπτωση επιθέσεως και οι οποίες ήταν εγγυήτριες για την ελληνική ύπαρξη. Τέλος πάντων δεν πειράζει, μετά που βυθίστηκε η «Έλλη» η Ιταλία ξεσκέπασε τον εαυτόν της για την διάθεσή της. Η Ελλάδα πείσθηκε ότι η πρώτη υπογραφή δεν είχε καμία αξία, αποδείχτηκε πως δεν είχε καμία αξία ως οφείλει και για τον λόγο αυτόν απευθύνθηκε σε σας. Θυμάστε Εξοχότατε, η Ελλάδα ζήτησε προστασία από εσάς. Ποιά ήταν η απάντηση που πήρε; Η ιταλική υπογραφή ήταν μη επιθέσεως εναντίον της Ελλάδας. Δόθηκε; Ακριβώς αυτό που είπα. Δεν έχω καμιά απαίτηση να ξέρω ποια ήταν, γιατί άκουσα από τα χείλη του προέδρου, ότι η Γερμανία απήντησε στο δικό μας αίτημα και μας πληροφορεί –πρόφαση –πρόσχημα ούτε λέει όχι επίθεση και να μείνετε ήσυχοι. Εμείς δεν δώσαμε αφορμή, εμείς δεν επιτεθήκαμε. Εμείς κοιμηθήκαμε ήσυχα η καλλίτερα κοιμόμασταν ήσυχα. Ακριβώς αυτό το πρωί βρισκόσασταν στην Φλωρεντία. Που ήμασταν εμείς τότε καθόμασταν μόνοι μας; Αεροπορική δύναμη, πυρομαχικά, χρήματα αλλά ούτε και πολεμικά πλοία έχουμε. Λοιπόν ακουμπήσαμε στην υπογραφή που είχε απομείνει, στην υπογραφή της Μεγάλης Βρετανίας και τους άνδρες που η δικιά τους πατρίδα ήταν σε φωτιές, «οι άνδρες τεντωμένοι να βλέπουν το κανάλι της Μάγχης», οι άντρες που μας είπαν δεν έχουν αρκετά πολεμικά εφόδια για τους ίδιους να προστατευτούν αυτοί οι άνδρες ήρθαν, και ήρθαν αμέσως, χωρίς καμία συμφωνία η δικαιολογία. Αυτοί είναι που ήρθαν να μας βοηθήσουν στα βουνά της Ηπείρου εκεί έγινε η άσχημη επίθεση από τους Ιταλούς. Εκεί σκοτώθηκαν μαζί με τους Έλληνες. Εκεί σκοτώθηκε και ο πρώτος αεροπόρος. Μετά τι έγινε το ξέρεις πολύ καλά, εσύ και όλος ο κόσμος. Οι ιταλοί τσακίσθηκαν. Αυτοί έχουν κατατροπωθεί από εμάς, από εμάς τους ασθενείς. Έλληνες εμείς ήρθαμε σώμα με σώμα και όχι με τους Βρετανούς που ούτε ένας έβαλε το πόδι του στην Αλβανία. Ναι οι ιταλοί κατατροπώθηκαν. Γιατί; Αυτοί ήταν χωρίς ιδέα και δεν είχαν καρδιά να πολεμήσουν. Αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Σ’ αυτήν την όψη της νίκης, αυτό είναι αλήθεια ότι έχουμε ασφαλιστεί. Εσύ εσκεμμένα παρέμεινες θεατής. Αυτή η υπόθεση είπες ότι δεν σε ενδιαφέρει. Είπες δεν είναι το ενδιαφέρον για μένα. Ενδιαφέρει μόνον την Ιταλία .Θα έπαιρνα μέρος μόνον όταν βρετανικά στρατεύματα βάλουν πόδι στην Θεσσαλονίκη. Μπορούμε να σας ερωτήσουμε Μεγαλειότατε; Είναι αλήθεια την ημέρα που μας επιτέθηκαν οι Ιταλοί την ίδια μέρα είχατε συνάντηση στην ARMO όπου και παρέδωσες τους Έλληνες σ’ αυτούς; Με το κομμάτιασμα από τις ιταλικές τορπίλες προσεχτικά και κρυμμένοι πήγαμε και χτυπήσαμε και εμείς την Φλωρεντία, όταν αδιάκριτα φέραμε στον κόσμο και είπαμε οι τορπίλες δεν ήταν συμφωνία. Επομένως τον καιρό που εμείς προχωρούσαμε στην Αλβανία οι σχέσεις μας με την Γερμανία πήγαιναν καλά, η swastika κυμάτιζε στο προξενείο την ημέρα της πρωτοχρονιάς και επίσης υπόστυλη όταν πέθανε ο Μεταξάς και ο υπουργός σου ήρθε να υποβάλλει τα σέβη στον νέο πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου. Εμπορικές εργασίες και συμφωνίες αναφέρθηκαν και εσύ ο ίδιος έθεσες διαμαρτυρία, όταν μία αμερικανική εφημερίδα αναφέρθηκε ότι γερμανικά άρματα έχουν φθάσει στην Αλβανία. Όλοι μας ήμασταν χαρούμενοι με τα γεγονότα που πήγαιναν καλά στην Αλβανία. Εσύ σαν παρατηρητής και οι δικοί μας σύμμαχοι Βρετανοί με την αεροπορία και τον στόλο. Μόνο αυτό; Ξέρεις πολύ καλά, ένθερμα προσπαθήσαμε να κρατήσουμε αυτήν την πραγματικότητα. Είναι αρκετό να πούμε όταν ένα βρετανικό αεροπλάνο έπεσε στην Θεσσαλονίκη. Εμείς ζητήσαμε από τους Βρετανούς να μην το περισώσουν. Γιατί; Σε συμφωνία που είχαμε, ούτε δέκα βρετανοί στρατιώτες δεν πρέπει να εμφανιστούν στην Θεσσαλονίκη και αυτό για να αποτραπεί κάθε παρεξήγηση. Γελάς; Πόσο δίκαιο έχεις να γελάς! Τον καιρό που οι σχέσεις μας ήταν πρόχειρες και πραγματικά διατηρούσαμε ηρεμία πνεύματος ευχαριστούμε την γερμανική στάση ιδιοτροπία που άρχισε να συγκεντρώνει τις στρατιωτικές δυνάμεις στην Ρουμανίας, στρατιωτικό σώμα να διδάξει το στρατό της Ρουμανίας και το δεύτερο ήταν να προστατεύσει τις πετρελαιοπηγές το τρίτο να προστατεύσει και την Ρουμανία. Το τέταρτο… 300.000 άντρες. Ο γράφων αυτής εδώ της επιστολής στις ικανότητες του δημοσιογράφου επισκέφτηκα την Βουλγαρία και κάλυψα τον δρόμο στον οποίο οι δικοί σου στρατιώτες προχωρούν. Και όταν γύρισα είπα στον πρόεδρο ότι ο δρόμος έχει φαρδαίνει οι ξύλινες γέφυρες μόλις έχουν επισκευαστεί και οι μαραγκοί είναι στο έδαφος εδώ και εκεί σκορπισμένοι. Επομένως οι βούλγαροι βιαστικά ετοιμάζουν τα πάντα γιατί πρόκειται να περάσει στρατός. Μετά η Ελλάδα τι να κάνει; Να ατενίζει τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους στα σύνορά της; Να μετράει τα καράβια της στον Δούναβη; Να βλέπει τους στρατιώτες πως μπαίνουν στην Σόφια με την σύμμαχο Βουλγαρία; Να ακούς τους βουλγάρους για τα μεγάλα αιτήματα, για μια μεγάλη Βουλγαρία; Και να ήμαστε αναπαυμένοι γιατί οι Γερμανοί είναι στην Κούλα απλώς για να φυλάξουν τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας; Τέλος πάντων αρκετά. Ξέχασε το παρελθόν. Ας έρθουμε στην πραγματικότητα. Σύμφωνα με κάθε ραδιόφωνο του κόσμου φαίνεται οι γερμανοί επιθυμούν να εισβάλουν στην Ελλάδα . Γιατί; Εάν γίνονταν στην Ελλάδα από την αρχή θα είχε ενδιαφέρον από τον AXIS o signor Graze δεν θα βρισκόταν μόνος του το πρωί πριν από τις τέσσερις Γερμανία και Ιταλία θα εμφανίζονταν μαζί .Αν υποθέσουμε όταν αυτό έγινε, η επίθεση στην Ελλάδα δεν ήταν επιθυμητή στον ΑΧΙΣ
Αλίμονο. Ακροώμαι Εξοχότατε υπάρχουν έργα που δεν μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα και αυτό το έργο είναι ένα από αυτά. Δεν μπορούμε εμείς ούτε τους ζωντανούς ούτε τους πεθαμένους να τους πετάξουμε. Δεν θα διώξουμε ούτε μία ύπαρξη ή ένα σώμα, αλλά θα παραμείνουμε μαζί τους δίπλα όρθιοι μέχρι την ημέρα που το φως του ήλιου σπάσει την καταιγίδα. Όλοι λένε επιμένεις θα εισβάλεις στην Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες δεν το πιστεύουμε Και πάνω σ’ αυτό θέλουμε να βασιστούμε. Να το κάνουμε απλά. Εμείς δεν πιστεύουμε από τον δικό σου στρατό με την μακρόχρονη ιστορία και το σπουδαίο έθιμο ακόμη και ο εχθρός δεν το αμφιβάλει. Εμείς δεν πιστεύουμε, ότι ο στρατός σου θα υποτιμήσει με τέτοια πράξη ισχυρή δύναμη αρματωμένη σαν αστακός (μέχρι τα δόντια ) και πληθυσμό 85 εκατομμύρια, πολεμά για να φέρει στον κόσμο μια νέα τάξη (New Order ) που εμείς πιστεύουμε ότι θα είναι δίκαια, εμείς δεν πιστεύουμε ότι αυτή η μεγάλη δύναμη επιθυμεί να επιτεθεί από πίσω ένα μικρό κράτος το οποίο αγωνίζεται για την ελευθερία της εναντίον μιας μεγάλης δύναμης των 45 εκατομμυρίων. Τι θα κάνει ο δικό σας στρατός Εξοχότατε; Αντί ιππικό και πυροβολικό σου στείλουμε δυο χιλιάδες τραυματίες με ματωμένους επιδέσμους να τους πάρεις στο δικό σου μέτωπο; Όχι δεν μπορεί να γίνει. Μικρό τέλειο τμήμα από τον ελληνικό στρατό, από ελεύθερους άνδρες θα σταλούν και θα αμυνθούν στην Θράκη, όπως αντιστάθηκαν και στην Ήπειρο. Εκεί αυτοί θα πολεμήσουν. Εκεί θα πεθάνουν. Εκεί θα περιμένουν να γυρίσει από το Βερολίνο, ο δρομέας ο οποίος ήρθε πριν από πέντε χρόνια να πάρει την δάδα από την Ολυμπιάδα. Εκεί αυτοί θα κρατούν τον δαυλό που θα μετατραπεί σε πυρά και θα φέρουν θάνατο και καταστροφή. Αυτό το μικρό έθνος τώρα έγινε μεγάλο και δίδαξε όλα τα άλλα έθνη πώς να ζουν και τώρα πώς να πεθαίνουν…
Ο Compton Mackenzie συμπληρώνει.
Οn the day after the publication of this open letter the Italians began their last effort to redeem themselves from universal contempt.Their German allies held back in the hope that they might even now be preserved from a sacrilegious violation of the”,haunted holy ground “of Hellas.It was not to be .Nemesis is a jealous goddess .Se had marked down for her own Fascist Italy was too insignificant victim-not much better indeed than a poor ape awaiting vivisection .

Εδώ στην Αυστραλία τα χρόνια περνούν πιο γρήγορα από άλλη φορά. Γυρίζοντας πολύ πίσω ας αναρωτηθούμε τι κάναμε [what we have achieved] για τις επόμενες γενιές, σαν Σύλλογος, σαν Οργανισμός η καλλίτερα σαν Παροικία.
Σαν άτομα πολλοί υλικά, έδωσαν και θυσίασαν τον εαυτό τους. Είναι αλήθεια ότι το ποσοστό μόρφωσης της δεύτερης και τρίτης γενιάς είναι σε μεγάλο αριθμό. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς και μπράβο στην πρώτη.
Αυτό που εγώ πιστεύω όχι τόσο για την δεύτερη αλλά την τρίτη και οι επερχόμενες γενιές, ούτε καν θα θυμούνται η θα ξέρουν αν έχουν ελληνική καταγωγή. Μακάρι να διαψευστώ. Θα έχουν αφομοιωθεί στον πολυπολιτισμικό πληθυσμό της Αυστραλίας, και το πολύ-πολύ να θυμούνται ότι οι πρόγονοί τους έχουν αρχαία ελληνική καταγωγή.
Èμείς που ανήκουμε στην πρώτη γενιά ας αναλογιστούμε τι θα αφήσουμε πίσω, για να μην ξεχαστούν οι τριακόσιες πενήντα χιλιάδες Έλληνες που πέρασαν από την Μελβούρνη. Πολλές φορές το ακούμε και το λέμε. Εμείς έχουμε και μας αφήσανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι Παρθενώνα, σοφούς, και πολλά άλλα που δείχνομε ότι η καταγωγή μας είναι και από καλή ράτσα, αλλά και αρχαία. Όχι μόνον εμείς το λέμε αλλά και παγκοσμίως λέγεται.

Ναι μεν αλλά εμείς τι θ’ αφήσουμε στις απερχόμενες γενιές;. Ποιός δεν θυμάται τα χρόνια στις αρχές του 1960 το καράβι που αγόραζε ο νεοφερμένος και γεμάτος ενέργεια ελληνισμός και λίγο αργότερα,το παραδοσιακό κτήριο του railway στο Spencer street που ονειρευόμασταν πως θα γίνονταν ελληνικό πολιτιστικό κέντρο! Το οικόπεδο Russell, Lonsdale και Swanson streets.Έφυγε από τα χέρια μας. Χαμένες ευκαιρίες. Μια άλλη ευκαιρία που χάθηκε είναι για όσους την θυμούνται επί προεδρίας Ν.Κατσάκη στη Π.Ε.Μ.Β κάπου στην Μελβούρνη [στο Northcote ] θα χτίζονταν το Μακεδονικό χωριό με την επίβλεψη και την φροντίδα της Παμμακεδονικής. Υπάρχουν και εδώ αυτοί που για δικούς τους λόγους αντιδράσανε. Ακόμα και μέχρι σήμερα υπάρχουν και ταλαιπωρούν τον οργανισμό. Άραγε που πάμε από εδώ και πέρα;
Άκουσα και το ωραίο σε γενική συνέλευση συλλόγου όταν έγινε πρόταση να γίνει διάλογος για το μέλλον αυτού. Η απάντηση ήταν «θα πάμε μέχρι εκεί που μπορούμε» απλά και καθαρά, απάθεια χωρίς λόγο. Και αυτό σε γενική συνέλευση που όλων τα μαλλιά τους ήταν χιονισμένα. Πολλά χρόνια έχω να δω δεύτερη γενιά σε γενική συνέλευση. Και πάλι σε άλλον οργανισμό που για πρώτη μου φορά έπαιρνα μέρος σε συνεδρίαση του συμβουλίου και με την παρουσία μου δυναμώθηκε το συμβούλιο Ο πρόεδρος ενθουσιάστηκε και είπε «τώρα που έχουμε καινούριο αίμα»… Μου κίνησε την περιέργεια και ήθελα να ξέρω τι εννοούσε με το «καινούριο». Έριξα φευγαλέα τριγύρω μου μια ματιά και με τον σεβασμό που έχω προς τον πρόεδρο ρώτησα, κ. πρόεδρε τι εννοείτε με το καινούριο αίμα; Να εσάς... ήταν η απάντηση. Εγώ ο λευκότατος εδώ στο τραπέζι;… σκέφτηκα ... Αλλά και από την άλλη έτριβα νοερά τα χέρια μου γιατί ήμουν… το καινούριο αίμα. Ας το πάρουμε σοβαρά. Αυτά συμβαίνουν στην πρώτη γενιά, την δεύτερη την διώχνουμε και την τρίτη την χάσαμε.
Καλά μέχρι εδώ. Από εδώ και πέρα τι κάνουμε;

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 16.4.2009