Chorus Troadum Hecuba
Non rude vulgus lacrimisque a ovum
lugere iubes:
hoc continuis egimus annis,
ex quo tetigit
70Phrygius Graias hospes Amyclas
securique fretum
pinus matri sacra Cybebae.
deciens nivibus canuit Ide,
[p. 54]
deciens nostris nudata rogis,
75et Sigeis trepidus campis
decumas secuit messor aristas,
ut nulla dies maerore caret.
sed nova fletus causa ministrat:
ite ad planctus,
80miseramque leva, regina, manum.
vulgus dominam vile sequemur:
non indociles lugere sumus.
Hec.
Fidae casus nostri comites,
solvite crinem,
85per colla fluant maesta capilli
tepido Troiae pulvere turpes:
complete manus,
hoc ex Troia sumpsisse licet.
paret exertos turba lacertos;
veste remissa substringe sinus
uteroque tenus pateant artus.
90cui coniugio
pectora velas, captive pudor?
cingat tunicas palla solutas,
vacet ad crebri verbera planctus
furibunda manus— placet hic habitus,
95placet: agnosco Troada turbam.
iterum luctus redeant veteres,
solitum flendi vincite morem:
Hectora flemus.
Chor.
Solvimus omnes lacerum multo
100funere crinem;
coma demissa est libera nodo
[p. 55]
sparsitque cinis fervidus ora.
cadit ex umeris vestis apertis
105imumque tegit suffulta latus;
iam nuda vocant pectora dextras:
nunc, nunc viles exprome, dolor.
Rhoetea sonent litora planctus,
habitantque cavis montibus Echo
110non, ut solita est, extrema brevis
verba remittat,
totos reddat Troiae gemitus:
audiat omnis pontus et aether.
saevite, manus,
pulsu pectus tundite vasto,
115non sum solito contenta sono:
Hectora flemus.
HEC Tibi nostra ferit dextra lacertos
umerosque ferit tibi sanguineos,
tibi nostra caput dextera pulsat,
120tibi maternis ubera palmis
laniata iacent:
fluat et multo sanguine manet
quamcumque tuo
funere feci rapta cicatrix.
columen patriae, mora fatorum,
125tu praesidium Phrygibus fessis,
tu murus eras umerisque tuis
stetit illa decem fulta per annos:
tecum cecidit summusque dies
Hectoris idem patriaeque fuit.
130Vertite planctus: Priamo vestros
fundite fletus, satis Hector habet.