45. οἵ γε πολλοὶ—οὐδὲν αἰσθάνονται. Cf. Gorg. 474A τοὺς δὲ πολλοὺς ἐῶ χαίρειν, καὶ ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ πολλοῖς οὐδὲ διαλέγομαι. For ὡς ἔπος εἰπεῖν (to be taken with οὐδὲν) see on Apol. 17A. The phrase is used to qualify the comprehension of a word or phrase, generally οὐδείς or πάντες.
47. τὸ οὖν—ἐπιχειρήματος. B and T read τὸν for τό, by a natural error. Heindorf compares Theaet. 144A τὸ γὰρ εὐμαθῆ ὄντα—ρπᾷον αὖ εἶναι διαφεπόντως—ἐγὼ μὲν οὔτ᾽ ἂν ᾠόμην γενέσθαι κτλ. and Rep. I. 331B τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά τινα ἐξαπατῆσαι—μέγα μέρος εἰς τοῦτο ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις συμβάλλεται. Here καὶ τοῦ ἐπιχειρήματος is a virtual repetition of ἀποδιδράσκοντα: cf. τὸν ταῦτα πράττοντα above in 316C The sentence reminds one of the practice observed in Spartan education—to punish the youths not for stealing but for failing to escape with their booty: Xen. Rep. Laced. 2. 8 εἴποι δ᾽ ἂν οὖν τις: τί δῆτα, εἴρεπ τὸ κλέρτειν ἀγαθὸν ἐνόμιζε, ρολλὰς ρληγὰς ἐρέβαλε τῷ ἁλισκομένῳ; ὅτι, φημὶ ἐγώ, καὶ τἄλλα, ὅσα ἄνθπωροι διδάσκουσι, κολάζουσι τὸν μὴ καλῶς ὑπηρετοῦντα: cf. Rep. I. 361A τὸν ἁλισκόμενον δὲ φαῦλον ἡγητέον.