previous next
suspecto , āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. id.,
I.to look up at; to look up, to watch, observe, etc. (ante-class. and postAug.).
II. In partic., to mistrust, suspect, apprehend: “Agrippinam magis magisque suspectans,Tac. A. 12, 65: “omnem prolationem, ut inimicam victoriae, suspectabant,id. H. 3, 82: “perfidiam,id. ib. 2, 27 fin.; id. A. 11, 16; 13, 39: “magiam,App. Mag. p. 292 fin.: “dolum ab aliquo,Sulp. Sev. Chron. 1, 9, 4: “suspectante Nerone, haud falsa esse, quae vera non probabantur,Tac. A. 15, 51 fin.—Pass.: “ne pellici suspectaretur,Tac. A. 4, 3: “(vidua) jam ob unum divortium suspectanda,App. Mag. p. 332, 29: “cum externi motus suspectarentur,Aur. Vict. Caes. 4, 2, 9.?*! Dep. collat. form (in analogy with suspicor): “hi, quos suspectati sunt,Amm. 28, 1, 8.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: