I. To ask or inquire after diligently, to make diligent search for any thing: “perquirunt, quid causae siet,” Plaut. Stich. 1, 3, 49: “vasa,” Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39; cf. id. ib. 2, 3, 58, § 134; id. Cael. 22, 53: “a contemplandis rebus perquirendisque deterreri,” id. Fin. 5, 18, 48: “aditus viasque in Suevos perquirit,” Caes. B. G. 6, 9 fin.; Plin. 6, 8, 8, § 23.— Absol.: “perquirite et videte si, etc.,” make inquiry, Vulg. 4 Reg. 10, 23.—Impers. pass.: “perquiritur a coactoribus,” Cic. Clu. 64, 180. —
II. To examine: “cognitionem rei,” Cic. de Or. 3, 29, 112.—Hence, perquīsītē , adv., exactly, accurately; in comp.: “perquisitius conscribere,” Cic. Inv. 1, 41, 77.