I.v..a. (a strengthened celebro; rare but class.).
I. To resort to in multitudes or frequently, to frequent: “variae volucres loca aquarum Concelebrant,” Lucr. 2, 345: “convivia et passim et tributim,” Q. Cic. Pet. Cons. 11, 44. —
b. Of actions, to pursue or prosecute vigorously: “studia per otium,” Cic. Inv. 1, 3, 4.—
c. Aliquid aliquā re, or absol., to fill, animate, enliven, cause to abound with any thing: “suavi cantu concelebra omnem hanc Plateam hymenaeo,” Plaut. Cas. 4, 3, 2: “levia carmina cantu,” Lucr. 5, 1381: “alma Venus quae terras concelebras,” who hast filled with life, id. 1, 4.—
II. Meton.
A. To celebrate a solemnity in great numbers, to celebrate, solemnize: “diem natalem,” Plaut. Ps. 1, 2, 32; cf.: “dies carnificum,” id. As. 2, 2, 45: “funus,” Liv. 8, 7, 22: “at jam quoque rem (sc. triumphum) populus Romanus omnium studio omni visendam et concelebrandam putavit,” Cic. Imp. Pomp. 21, 61 Orell. N. cr.: “spectaculum, etc.,” Liv. 1, 9, 7: “dapes,” Ov. F 4, 354.—
C. To publish abroad, make known: “summae virtutis concelebrandae causā Graii ... monumentum statuerunt,” Cic. Inv. 2, 23, 70: “rumorem,” Q. Cic. Pet. Cons. 13, 50: multis indu locis sermonibu' concelebrarunt, Lucil. ap. Non. p. 275, 2: “famā ac litteris victoriam,” Caes. B. C. 3, 72 fin.