I.a garment that one throws about or on him, a mantle, cloak: amiculum genus est vestimenti, a circumjectu dictum, Paul. ex Fest. p. 28 Müll.: “amicae amictus amiculo,” Cic. Div. 2, 69: “agreste duplex amiculum,” Nep. Dat. 3, 2: “cum aliquem videret minus bene vestitum, suum amiculum dedit,” id. Cim. 4, 2: toga picta plerumque amiculo erat accum benti, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9: “matrem familiae tuam purpureum amiculum habe re non sines?” Liv. 34, 7; 27, 4.—Trop.: “novissimum homini sapientiam colenti amiculum est gloriae cupido,” Fronto, Eloqu. p. 78 Nieb.
ămĭcŭlum , i, n. amicio,