Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 42
Evan T. Sage, Ph.D. and Alfred C. Schlesinger, Ph.D., Ed.

48. his praeparatis, quamquam ad bellum¹ consilia erant destinata, senatum tamen praeberi legatis placuit. [2] eadem fere, quae in colloquio ab rege dicta erant, relata ab legatis. insidiarum Eumeni factarum crimen et maxima cura et minime tamen probabiliter—manifesta enim² res erat— defensum; cetera deprecatio erat. [3] sed non eis animis audiebantur qui aut doceri aut flecti possent. [p. 438] denuntiatum extemplo moenibus urbis Romae, [4] Italia³ intra tricesimum diem excederent. P. Licinio deinde consuli, cui Macedonia provincia obvenerat, denuntiatum, ut exercitui diem primam quamque diceret ad conveniendum. [5] C. Lucretius praetor, cui classis provincia erat, cum quadraginta quinqueremibus ab urbe profectus; nam ex⁴ refectis navibus alias in alium usum retineri ad urbem placuit. [6] praemissus a praetore est frater M.⁵ Lucretius cum quinqueremi⁶ una, iussusque ab sociis ex foedere acceptis navibus ad Cephallaniam classi occurrere. [7] Ab Reginis triremi una sumpta,⁷ ab Locris duabus, ab Uritibus quattuor, praeter oram Italiae supervectus⁸ Calabriae extremum promunturium Ionio⁹ mari Dyrrhachium traicit. [8] ibi decem ipsorum Dyrrhachinorum, duodecim Issaeorum, quinquaginta quattuor Gentii regis lembos nanctus, simulans se credere eos in usum Romanorum comparatos esse, omnibus abductis die tertio Corcyram, inde protinus in Cephallaniam¹⁰ traicit. [9] C. Lucretius praetor ab Neapoli profectus, superato freto, die quinto in¹¹ Cephallaniam transmisit. [10] ibi stetit classis, simul opperiens ut [p. 440] terrestres¹² copiae traicerentur, simul ut onerariae ex¹³ agmine suo per altum dissipatae consequerentur.