Nowy duży projekt powoli rusza! *^v^*
To co widzicie powyżej, to widok z naszego nowego pokoju dziennego. Podjęliśmy decyzję o przeprowadzce do mieszkania po moich rodzicach. ^^*~~
Mieszkanie do tej pory było wynajęte, ale lokator się wyprowadził i stanęliśmy przed wyborem, co dalej zrobić. Na pewno nie planowaliśmy sprzedaży. Żeby dalej je wynajmować, należało zrobić przynajmniej niewielki remont, ale teraz podobno jest słaby rynek na wynajem. I zaczęliśmy się zastanawiać... To mieszkanie jest trochę większe niż nasze, mielibyśmy osobną sypialnię i pracownię, dużą kuchnię z pokojem dziennym w którym zmieści się stół z krzesłami, jest dużo szaf i pawlacz. Okolica jest super - świetnie skomunikowana, sklepy i duży bazar, dużo zieleni. Nie przeniesiemy się daleko bo nie chcemy opuszczać naszego ukochanego Ursynowa, pozostaniemy na jego progu, że tak powiem. *^v^* Z parteru wzniesiemy się na ósme piętro, co dla Roberta jest nowością a dla mnie powrotem do miejsca, w którym spędziłam pierwsze 26 lat swojego życia. Gdyby nam się nie spodobało, to zawsze będziemy mogli odświeżyć nasze ursynowskie mieszkanko i tu powrócić, a tamto wynająć w nowoczesnym standardzie.
Powyżej widok z sypialni, kto widzi Pałac Kultury? ^^*~~
Oczywiście najpierw nastąpi etap gruntownego remontu, we wtorek spotkaliśmy się z panem z firmy remontowej (poleconej nam przez naszego lokatora któremu ta firma wykańczała jego własne kupione mieszkanie), obgadaliśmy wstępne szczegóły i czekamy na kosztorys. Najfajniejszy będzie etap wybierania poszczególnych elementów - kafelków, zabudowy kuchni, łazienki, mebli!... Ale do tego momentu jeszcze daleko, na razie będzie kucie, rycie, burzenie ścian, wymiana okien i drzwi, być może ogrzewanie podłogowe, klimatyzacja, i zobaczymy co jeszcze!... Kciuki mile widziane. *^-^*~~~
Dlaczego nie zrobiliśmy tego kroku w 2018 roku zaraz po śmierci mojej mamy? W sumie nie wiem, nie było konkretnego powodu... Mam z tym mieszkaniem i osiedlem bardzo dobre wspomnienia, spędziłam tam szczęśliwie dzieciństwo, jest świetnie skomunikowane (metro, autobusy, tramwaje), ma dużo sklepów wszelakich i dwa duże bazary, jest bardzo zielono między szeroko rozstawionymi blokami (sąsiedzi nie zaglądają sobie do okien! zalety budownictwa z lat 70-tych *^v^*), osiedle graniczy z wielkim częściowo dzikim parkiem.
Najpierw po prostu musiałam odpocząć i przewietrzyć głowę, w październiku 2018 wyjechaliśmy do Japonii na miesiąc zebrać siły na sprzątanie mieszkania które potem zabrało nam kilka miesięcy - człowiek nie zdaje sobie sprawy, jakim przez lata staje się chomikiem, ile rzeczy potrzebnych i niepotrzebnych gromadzi! I dodatkowo, sprzątanie rzeczy po zmarłej bliskiej osobie to ciężka praca psychiczna. A kiedy już uporaliśmy się z usunięciem rzeczy po mamie, w marcu 2019 roku znalazł się lokator chętny do wynajęcia mieszkania od zaraz, w takim stanie w jakim było (po odmalowaniu ścian). Szkoda było nie skorzystać z tej okazji. I gdyby nadal tam mieszkał, to pewnie wszystko pozostałoby tak jak jest, ale wyprowadził się do własnego mieszkania, a my musieliśmy podjąć decyzję co zrobić.
Jak tylko prace ruszą, to postaram się dzielić z Wami kolejnymi etapami i naszym przemyśleniami na temat firmy remontowej, z którą podejmujemy współpracę, być może komuś to się przyda w przyszłości!
***
Z innych wieści - piekarnik wciąż działa, chociaż mam zastrzeżenia do jego działania - ustawiam temperaturę, on się rozgrzewa a potem stygnie... Potrafi po 10 minutach pieczenia zejść z 250 stopni do 230 i widać, że stara się nagrzać z powrotem do 250, ale mu nie bardzo idzie... Chyba czeka nas kolejna rozmowa z serwisem!
Przeczytałam ostatnio fajną książkę o Finlandii i postanowiłam wypróbować przepis (znaleziony w Sieci) na szybkie żytnie chlebki fińskie.
- wymieszać 900 ml ciepłej wody i 12 g suchych drożdży
- dodać 1 kg mąki żytniej chlebowej i 2 ł soli
Zagnieść gładkie ciasto - będzie się mocno lepiło do wszystkiego, nie trzeba go długo wyrabiać, wystarczy zagnieść w kulę, można podsypać mąką. Przykryć folią i zostawić w misce w ciepłym miejscu do wyrastania na 90 minut.
Po tym czasie przenieść ciasto na obsypaną mąką blachę i rozwałkować na grubość ok. 2-3 cm - znowu będzie się kleić, podsypywałam mąką pszenną podczas wałkowania. Naciąć na "kromki" i zrobić widelcem dziurki. Wstawić do ciepłego miejsca na drugie wyrastanie na 50 minut. (u mnie to był piekarnik nagrzany do 40 stopni).
Piec ok. 25 minut w temp. 250 stopni C.
Smacznego! A do chleba można zjeść na przykład taką włoską sałatkę - rukola, pomidory, szynka parmeńska, buratta, orzechy nomen omen włoskie *^v^*, do tego garść ziół i dressing z oliwy z przyprawami! Gotował Robert. ^^*~~
