το μελι

Είμαι το μέλι της   ζωής σου

Είμαι η πανσέληνος  να κοιτάζεις το είδωλο σου στη λίμνη

Σταλιά  δροσιάς στην έρημο σου

Είμαι η μουσική που διαχέει το χώρο σου

Μια κραυγή που οδηγεί την ύπαρξη σου

Δεν υπάρχω στ αλήθεια άπλα  υποβόσκω στις παρυφές της  ανάσας σου άπλα εκεί να γεύομαι την μυρωδιά της

Σύννεφα  και χρώματα καθώς κατεβαίνω την σκάλα

Μια ιστορία για νεράιδες που μαγεύουν με οδηγεί

Αιγύπτιοι θεοί με παρασέρνουν στα νερά τους

Αλλά θα σου πω  κάτι το βλέπω αλλιώς εγώ μωρό μου

Σκλαβωμένος και αν είμαι  στα ματιά σου

 βλέπω τα μαύρα στις κορνίζες

βλέπω τα μαύρα στις κορνίζες

κρεμασμένος με την γλώσσα έξω απ τα δόντια

χωρίς κανέναν λόγο να αισθάνομαι έξαρση

εκεί ψηλά στο ικρίωμα

κοιτώ το δάσος έξω απ το τείχος που έχρισα με την ζωή μου

κατά μήκος του ποταμού  πλένουν τα ποδιά τους  γυμνόστηθα κορίτσια

αγαπητέ κύριε  που σε σένα εναποθέτω την ψυχή μου

ποτέ δεν σε γνώρισα ποτέ δεν  έκανα παρέα μαζί σου

ξερέ πως αυτή δεν σε πιστεύει

είναι αυτόνομη και σαν πεταλούδα

κι αν ζει μια δυο μέρες έχει να επιτελέσει ένα έργο μεγαλύτερο απ το δικό σου

και γώ μάλλον  θα κατεβώ να πιάσω απ τα ακροδάχτυλα  ένα κορίτσι που πλένετε στο ποτάμι

θα κυλιστώ μαζί του στα  σαπισμένα φύλα

θα βυθίσω τις ρίζες μου στο νοτισμένο  χώμα της

αν είναι να σβήσω ας με φάνε τα σκουλήκια της