Σάββατο 5 Απριλίου 2008

sin


2 σώματα λευκά σεντόνια καλύπτονται


H αμαρτία γλιστράει στον ιδρώτα


Ανταλλαγή υγρών 35 λεπτά


Μοιράζομαι κόβομαι λιώνω


Ποτίζω ζωές με βρόμικες νύχτες


Και κανείς δεν καταδικάζεται


Και εγώ δεν φταίω, και εγώ δεν φεύγω


Για 35 λεπτά εκτός ελέγχου


Με κομμένα αυτιά δεν ακούς τα μωρά


Που κλαίνε πίσω απ την πόρτα


Οργασμικά τη νύχτα


Βλέφαρα ανοίγουν
Βλέφαρα κλείνουν
Μηχανικά


Και αντίστροφα μετράω


Την ουσία της ύπαρξης σου


Με τα χείλια μου


Κίνηση κοφτή καρπιαία
Ορίζει τέλος


Και έχει ήδη ξημερώσει


Όταν οι δικαιολογίες


Ψέλνουν επιτάφιο


Στην αφή, τη γεύση και το άρωμα

Της νύχτας που καμία ελπίδα δεν μου φύλαγε.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Hfaistiwnas είπε...

Το ανικανοποίητο είναι αυτό που μας βασανίζει.. κάτι που δεν τέλειωσε, κάτι που άρχισε, κάτι που έμεινε στη μέση..

Chryssa είπε...

@hfaistiwnas

Το ανικανοποίητο όντως βασανίζει ψυχές και οδηγεί σε πλαστά συμπεράσματα και στην εξιδανίκευση ατόμων. Τι γίνεται όμως όταν η ιστορία ξεκίνησε, συνέχισε, τελείωσε κανονικά, άφησε δύο ικανοποιημένους ανθρώπους οι οποίοι υπο συγκεκριμένες συνθήκες (αντίξοες) μετά απο χρόνια αρχίζουν ξανά κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να εξελιχθεί?? Έδω είναι η αρχή του ανεκπλήρωτου... (μακριά απο μας)
(Δύσκολο να εξηγηθεί με λίγα λόγια το concept)

Φιλιά πολλά.

Sogian είπε...

Αμαρτία; Αγαπημένη λέξη, αγαπημένη συνήθεια... Τρελαίνομαι να "πέφτω" σε μικρές τέτοιες!
Κι ας αργώ να σηκωθώ...

Φιλί δυνατό... Πολύ δυνατό, αγάπη μου!

Negma είπε...

Αυτό, (αν είχα το ταλέντο σου) θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ, αυτές τις μέρες.

Με μία διαφορά, που ο χρόνος θα δείξει αν και κατά πόσο "λάθος" είμαι. Εκεί που λες:

Και εγώ δεν φταίω, και εγώ δεν φεύγω

εγώ είπα:

ΚΑΙ εγώ φταίω, και παλεύω να φύγω

Άγρια πάλη... Βάρβαρη... Έχουν φύγει δόντια, έχουν ανοίξει μύτες, έχουν σκιστεί φρύδια... Έχει χυθεί ήδη πολύ αίμα... Κι ακόμα παίρνω φόρα και πέφτω στη γροθιά και στο μαχαίρι απέναντί μου...

Chryssa είπε...

@ένα πρόσωπο

Αμαρτίες ε?? Οι καταστάσεις ευνοούν... Και οι συνέπειες δεκτές.

Φιλιά

@Negma

Και οι συνέπειες δεκτές ξανά. Έτσι ξορκίζεται. Πολύ ξύλο. Ένα είναι το σίγουρο, το απαγορευμένο εμπνέει. Κόβει, καταστρέφει αλλά αφήνει ένα τοπίο λογοτεχνικού ενδιαφέροντος.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!
(πότε θα σε δω?)

South Of The River είπε...

"Και έχει ήδη ξημερώσει..."

Κι όταν ξανανυχτώσει όλα αυτά ζωντανεύουνε. Τα ακούς που ξαναζωντανεύουνε και έρχονται να σε περικυκλώσουν...

Φιλιά μικρή...

Aurangel είπε...

Καλημέρα κοριτσάκι μου!!!
Καλή εβδομάδα να έχουμε.
Κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι έχεις αναρτήσει τέλειο κείμενο,
..... Και μπαίνοντας εδώ, επιβεβαιώθηκα.

Συγχαρητήρια κοριτσάκι μου.
Απλά είσαι θεά.
Εύχομαι πάντα η υδονή να είναι κυρίαρχη στην ζωή σου.
Όσο για την αμαρτία, αν το προιόν της, είναι ένα τέτοιο κείμενο.

Έχει εξομολογηθεί
Έχει συγχωρεθεί.
Angel kiss

Chryssa είπε...

@south

Η επόμενη νύχτα είναι περίεργη, συνήθως φαίνεται κενή και ατέλειωτη.
Γράψε κι άλλο, να το κάνουμε 24ωρο. Έχει ενδιαφέρον.

Καληνύχτες.

@aurangel

Γλυκιά μου, καλή εβδομάδα.
Σε όλους τους ανθρώπους τα αμαρτωλά πράγματα μένουν. Όχι γιατί μετανιώνουν, πιστεύω ότι χαίρονται που μπόρεσαν. Ξεγέλασαν τα πρέπει τους. Για λίγο, πάντα για λίγο.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Σε φιλώ.

Ανώνυμος είπε...

Ολοι ξερουν τι ειναι το αναγνωρίζουν, τους αρέσει ..το ερμηνεύουν, το βιώνουν και δημιουργούν καλλιτεχνήματα πάνω σε βωμούς μιας κάποιας "απώλειας".Δηλαδή αυτή η κρυφή ελπίδα της δολιοφθοάς "να ταν αλλιώς ή τούτη τη φορά θα ναι αλλιώς"δεν παίζει λετε? Μπράβο μας ..ειμαστε ακόμη μια φορά....
Ακεραιοι...φιλιά..