Υπάρχουν αθρώποι που εν τους αρέσκει να θωρούν σειρές. Κουράζει τους η ιδέα της "δέσμευσης". Διότι με τες ταινίες ξεμπερδεύκεις σε μιαν, άτε θκιό νύχτες, ενώ η σειρά θέλει να επενδύσεις χρόνον, αλλά τζ̆αι να μπεις πιο "μέσα". Εγώ πάλε, ειδικά που τον τζ̆αιρόν που για ψίχουλα έχω στην διάθεσην μου την πανδαισίαν του Netflix, σε συνδυασμόν με μιαν πολλά καλήν τηλεόρασην, θεωρώ το αμαρτίαν να μεν μετέχεις σε τούτου του είδους την "μυσταγωγίαν".
Είχα πάρει μιαν σύντομην γεύσην της συγκεκριμένης σειράς κάποια χρόνια πριν, όταν ακόμα είχα την δορυφορικήν nova. Αλλά κάτι οι ώρες προβολής, κάτι το ότι ήταν ουσιαστικά αδύνατον να δεις μια σειράν χωρίς κάποιου είδους playback facility, εν μου επέτρεψεν να την παρακολουθήσω, παρά το ότι κάθε τι που αναφέρει την λέξην "αναρχία" τραβά με όπως τον μαγνήτην. Με το Netflix να την προσφέρει ολόκληρην, τζ̆αι όποτε γουστάρω, έδωσα της άλλην μιαν ευκαιρίαν, έχοντας πρόσφατα τελειώσει το "Homeland", ως τζ̆αμέ που φτάνει.
Θκιό στοιχεία επείσαν με να επιμείνω όταν τα πρώτα επεισόδια, που ήταν κάπως "κρύα", εν εδείχναν να με πείθουν. Το έναν ήταν το εκπληκτικόν theme song, τζ̆αι το δεύτερον η εξίσου καταπληκτική παρουσία της Katey Sagal, που ήξερα ως Peggy Bundy σε μιαν που τες πιο cult κωμικές σειρές ever, το "Παντρεμένοι με παιδιά". Στην πορείαν, οι υπόλοιποι χαρακτήρες, η πλοκή, οι ανατροπές αλλά τζ̆αι η ατμόσφαιρα που αναδύει μια ομάδα μοτοσυκλετιστών στους ατέλειωτους δρόμους των Η.Π.Α. εβυθίσαν με στον - πάντα ευπρόσδεκτον - εθισμόν. Ξέρετε, του τύπου "πιάννει με ταραχή την ώραν που πατώ το play, παλεύκω να πατήσω το stop γιατί εν αργά τζ̆αι πρέπει να πάω να ππέσω". Αν μεν ξέρετε, χάνετε.
Βέβαια, παρά το όνομαν τους, οι πρωταγωνιστές της σειράς έννεν αναρχικοί, τουλάχιστον υπό την στοιχειώδην έννοιαν που αντιλαμβάνουμαι εγώ. Αναρχία εν σημαίνει "παρανομία", το κύριον επίθετον που τζ̆αι οι ίδιοι οι μηχανόβιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους. Ούτε επιτρέπει "αξιώματα", τα οποία έχουν εφαρμόσει στους κόλπους τους (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, λοχίας κλπ.) Αναρχία χωρίς την παρουσίαν νόμου που εφαρμόζεται απαρέκκλιτα εν νοείται. Απλά ο εν λόγω νόμος έννεν αποκρυσταλλωμένη βία μιας άρχουσας τάξης, όπως είναι στες σημερινές αστικές δημοκρατίες, αλλά έναν ζωντανόν σύστημαν που διαμορφώνεται ελεύθερα, συνέχεια τζ̆αι υπηρετεί πιστά το κοινόν καλόν.
Βέβαια οι "γιοί της αναρχίας" φτύνουν την αστικήν δημοκρατίαν, την διαφθοράν της τζ̆αι τους "πράκτορες" της, κτίζοντας μιαν μικροκοινωνίαν με πολλά ιδιαίτερες σχέσεις, ανάμεσα στα μέλη της. Για να μπεις στην κοινωνίαν τους πρέπει να περάσεις που διάφορες δοκιμασίες, που περιλαμβάνουν τες παραπάνω φορές το να διακινδυνέψεις τη ζωήν σου, αφού η ζωή του club εν γεμάτη βίαν, είτε εναντίον των οργάνων του νόμου, είτε εναντίον άλλων ομάδων με τες οποίες συγκρούονται τα συμφέροντα τους. Εν έτοιμοι να σκοτώσουν τζ̆αι να διαπράξουν έναν σωρόν εγκλήματα, αλλά παράλληλα θωρούν τους εαυτούς τους ως ιδεολόγους ιππότες που κοντράρουν την "αχαλίνωτην ανάπτυξην" τζ̆αι την διαφθοράν που προκαλούν τα μεγάλα κεφάλαια. Άλλον έναν στοιχείον, η βία, που εν νοείται σε μιαν πραγματικά αναρχικήν κοινωνίαν. Η βία εν το κατεξοχήν εργαλείον της εξουσίας εξάλλου.
Η θέση της γυναίκας ανάμεσα τους εν πολλά αντιφατική. Που την μιαν εν τούτα τα ευαίσθητα πλασματάκια που εν στο έλεος των αντράκλων του club για να τα προστατέψουν αλλά τζ̆αι για να κάμνουν τα κκέφκια τους ανάμεσα στα gigs. Που την άλλην εν "σιδηρές κυρίες", προεξάρχουσας της Katey που ανέφερα, οι οποίες συμμετέχουν στον αγώναν δύναμης τζ̆αι εξουσίας επηρεάζοντας δραστικά τες τύχες του club. Γενικά, πιο πολλή έμφαση δίνεται στους δεσμούς φιλίας ανάμεσα στα αρσενικά της ομάδας, παρά στες ρομαντικές σχέσεις με τες κοπέλες. Συγκινητικόν ενίοτε αλλά θα επερίμενα που αθρώπους που αυτοαποκαλούνται "γιοί της αναρχίας" να μεν είναι τόσον πατριαρχικά, φαλλοκρατικά γουρούνια όσον παρουσιάζουνται συχνά-πυκνά, με τες ασσορτί sex toys γκόμενες. Που την άλλην, αρέσκει μου που εν φοούνται οι ιθύνοντες να δείξουν, έστω κάπως άγαρμπα, ότι τα θκιό φύλα έννεν το ίδιον πράμαν, τζ̆αι ευτυχώς, ασχέτως αν πρέπει απέναντι στον νόμον να μεν υπάρχει καμμιά δυσμενής διάκριση.
Εννά μου πεις, γιατί εξακολούθησες να θωρείς την σειράν, αν σε ενοχλούν κάποια πράματα; Η αλήθκεια είναι ότι σαν άθρωπος πάντα συγκινούμαι που πράματα που εν είμαι. Που εικόνες τζ̆αι βιώματα που εν θα ετολμούσα ποττέ να επιδιώξω, γιατί εν επικίνδυνα τζ̆αι βάλλουν σε στην κόψην του ξυραφκιού. Γενικά, θέλω να θωρώ στην τηλεόρασην "παραμύθκια" τζ̆αι όϊ ξερήν πραγματικότηταν. Που τζ̆είνην ταϊζουν μας κάμποσην τα δελτία ειδήσεων. Παράλληλα, αν μια σειρά κτίσει καλούς χαρακτήρες, εν με απασχολούν οι ανακρίβειες τζ̆αι τα κενά της. Τζ̆αι οι "γιοί της αναρχίας" εν τυπάρες, αν μη τι άλλον. Είμαι σίουρος ότι ήταν αληθινοί, τζ̆αι έπρεπεν να τους κοντέψω για έναν "γειά σας" ήταν να τα κάμω πάνω μου ;).
Ώσπου να φτάσω στο τέλος τζ̆αι να αρκέψω την επόμενην, stay cool and keep rocking!
Ώσπου να φτάσω στο τέλος τζ̆αι να αρκέψω την επόμενην, stay cool and keep rocking!
